Chapter 124 : ให้โลกทั้งใบสยบอยู่ภายใต้เท้าของแกซะ !
ท่าทางที่เอมี่แสดงออกมาเตือนให้ครัสซูและอูเรี่ยนนึกถึงอิริน่าที่ปรบมือและสนับสนุนให้พวกเขาต่อสู้กันเมื่อ 20 ปีก่อน
อิริน่าสามารถเรียนรู้คาถาต่างๆได้อย่างรวดเร็วราวกับว่าเธอเกิดมาเพื่อทำมัน
ดังนั้นนักเวทย์ที่ทรงพลังที่สุดทั้งสองคนจึงต้องการรับเธอเป็นลูกศิษย์
เจ้าหญิงเอลฟ์เป็นนักเรียนที่ดีที่สุดที่พวกเขาหวังเอาไว้ เธอจะเชี่ยวชาญคาถาทั้งหมดของพวกเขาและสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานถึง 800 ปี บางทีผู้คนอาจจะจำพวกเขาได้เมื่อเธอใช้เวทมนต์ถึงแม้ว่าพวกเขาจะจากไปนานแล้ว มันเป็นวิธีที่ดีที่จะทำให้ผู้คนจดจำ
อย่างไรก็ตามราชินีเอลฟ์กลับเข้ามาแทรกแซงดังนั้นอิริน่าจึงไม่ได้เป็นลูกศิษย์ของทั้งคู่
หลังจากนั้นอูเรี่ยนก็เดินทางมาที่เมืองเคออสแล้วเปิดร้านน้ำยาเวทย์ เขาไม่กระตือรือร้นที่จะหาลูกศิษย์อีก แต่ที่เขามาเข้าร่วมการชักชวนเอมี่เพราะว่าเขาพบว่าตัวซวยของเขา ‘ครัสซู’ กระตือรือร้นที่จะทำให้สาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์คนนี้กลายเป็นลูกศิษย์ของเขา
สาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์เก่งและพรสวรรค์ของเธอทำให้เขาประหลาดใจจริงๆ ในไม่ช้าเขาก็พบว่าตัวเองต้องการที่จะรับเธอเป็นลูกศิษย์ด้วย
ตอนนั้นอิริน่าไม่รู้ว่าจะเลือกอะไรดี เธอต้องการจะทุบหัวมังกรด้วยไม้เท้าและเธอก็ชอบเวทมนต์น้ำแข็งของอูเรี่ยน เธอเรียนรู้คาถาสองสามอย่างจากพวกเขา แต่ก่อนที่เธอจะตัดสินใจได้เธอก็ถูกราชินีเอลฟ์พาตัวไป
นักเวทย์ทั้งสองต่างก็ตำหนิอีกฝ่ายแล้วเริ่มต่อสู้กันหลายครั้ง แต่สุดท้ายมันก็ไม่สามารถทำให้อะไรดีขึ้นได้ จากนั้นพวกเขาก็ไม่เคยเห็นหน้ากันอีกเลยจนกระทั่งวันนี้
“แบบคาวดีที่สุด ! มาสู้กับฉันสิถ้าแกกล้า ครัสซู !” อูเรี่ยนพูดด้วยเสียงที่แหบสากและเย็นชา เขาชำเลืองมองเอมี่ทางหางตา ฉันแน่ใจว่าเธอชอบแบบคาว บางทีเธออาจจะกลายเป็นลูกศิษย์ของฉันหลังจากที่ฉันเอาชนะครัสซู
หน้าของครัสซูมืดลง “ไม่มีทาง แบบหวานดีที่สุด !” เขาเองก็มองไปที่เอมี่ด้วย เอมี่ยังเป็นเด็ก เด็กทุกคนชอบขนมหวาน เธอจะชอบฉันมากกว่านี้เมื่อฉันเอาชนะอูเรี่ยนได้ การต่อสู้ครั้งนี้มีความสำคัญมาก เขาเดินไปที่ประตูพร้อมกับไม้เท้าแล้วพูดว่า “ตามที่นายต้องการ ! มาตัดสินกันเถอะ ไม้เท้าเวทย์ของฉันทนไม่ไหวแล้วที่จะได้ฟาดนายอีกครั้ง !”
อูเรี่ยนเบ้ปาก “เฮ้ นั่นไม้เท้าของแกเหรอ ? แกคิดว่าแกยังสามารถกระโดดสูงๆเพื่อที่จะตบมังกรด้วยหัวเข่าแบบนี้น่ะนะ ?” เขาหัวเราะเยาะและเดินตามครัสซูออกไปพร้อมกับไม้กายสิทธิ์ของเขา
“ท่านลอร์ดอูเรี่ยนได้โปรดพาฉันไปด้วย !” ถ่านดำพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกลัว
ลูกเป็ดขี้เหร่กำลังยื่นเท้าเข้าไปในกรงและพยายามที่จะจับนก แต่ขาของมันสั้นเกินไป
ถ่านดำพยายามอยู่ให้ห่างจากแมวมากที่สุด มันอาจจะยังเด็กแต่มันก็มีเขี้ยวและกรงเล็บ !
อูเรี่ยนไม่สนใจนกของเขาและเดินตามหลังครัสซูออกไป
“พ่อคะ เราออกไปดูกันได้มั้ย ?” เอมี่ถามอย่างคาดหวังพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองแม็กซ์ เธอไม่เคยเห็นนักเวทย์ต่อสู้กันมาก่อน
แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ได้เลย มาเถอะมิยะ ออกไปข้างนอกกัน” เขาจับมือของเอมี่และเดินไปที่ประตู เขามีเวลาก่อนเปิดร้านอีก 30 นาทีและแม้แต่แม็ก อเล็กซ์เองก็ไม่เคยมีโอกาสได้เห็นการต่อสู้ระหว่างนักเวทย์ระดับ 10 เขาจึงรู้สึกอยากรู้อยากเห็น
“โอเคค่ะ” ยาเบะมิยะขานรับและตามเจ้านายของเธอไปอย่างตื่นเต้น เธอชอบพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานดังนั้นเธอจึงอยากให้ครัสซูชนะ
ประตูเปิดออกพร้อมกับเสียง “ติ๊ง” ลูกค้าที่รออยู่ข้างนอกไม่เคยคิดว่าประตูจะเปิดออกมาเร็วขนาดนี้
เมื่อพวกเขาเห็นครัสซูเดินออกมาด้วยใบหน้าที่น่ากลัวพวกเขาทุกคนต่างก็พากันแหวกทางออกให้กับเขา
ถึงแม้ว่าครัสซูมักจะมารออยู่ข้างนอกร้านอาหารของแม็กซ์เช่นเดียวกับลูกค้าคนอื่นๆและใจดีกับเอมี่มากแต่ผู้คนก็ยังตกตะลึงกับพลังอำนาจของนักเวทย์หลวงคนนี้
“ทำไมครัสซูถึงออกมาจากร้านเร็วจัง ?”
“เขาดูโกรธ ฉันพนันได้เลยว่าเขาถูกแม็กซ์ปฏิเสธมาอีกครั้ง แม็กซ์นี่น่าเหลือเชื่อจริงๆ !”
“ถ้านักเวทย์ต้องการลูกของฉันนะฉันจะจ่ายเงินให้เขา 500 เหรียญทองทุกปีเลย”
ลูกค้าต่างก็กระซิบกระซาบกัน พวกเขารู้สึกอิจฉาทักษะการทำอาหารของแม็กซ์และอิจฉาที่เขามีลูกสาวที่น่ารักที่เป็นที่หมายตาของนักเวทย์หลวง พวกเขาอิจฉาความสำเร็จของแม็กซ์
ครัสซูยังเดินออกไปได้ไม่ไกลเมื่อประตูเปิดออกมาอีกครั้ง พวกเขาหันไปมองที่ประตูด้วยความแปลกใจ พวกเขามองเห็นชายชราหลังค่อมในชุดคลุมสีดำกำลังเดินออกมาอย่างช้าๆ
ชั่วขณะหนึ่งพวกเขารู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังตกลงไปในหลุมน้ำแข็ง พวกเขารีบหันหน้าหนีอย่างรวดเร็ว นักเวทย์มนต์ดำ ! ความคิดนี้ปรากฏเข้ามาในหัวของพวกเขาในทันที
นักเวทย์มนต์ดำนั้นไม่ได้เลือกเส้นทางสว่างหรือว่ามืด พวกเขาอาจจะเป็นคนดีและคนชั่วในเวลาเดียวกัน พวกเขาสามารถกลายเป็นนักเวทย์ธรรมดาแต่พวกเขาก็สามารถกลายเป็นคนชั่วได้ ผู้คนต่างก็พากันหวาดกลัวพวกเขา
ครัสซูเดินออกมาที่ลานเอเดนและหยุดอยู่ห่างจากร้านอาหาร 100 เมตรแล้วหันกลับไปมองอูเรี่ยน แซฟไฟร์ที่อยู่ที่หัวไม้เท้าของเขาเปล่งแสงสีแดงราวกับไฟฉาย !
อูเรี่ยนเดินผ่านลูกค้าคนอื่นๆอย่างไม่รีบร้อน เมื่อเขาอยู่ห่างจากร้านอาหารได้เพียงแค่ห้าเมตรเขาก็กระทืบเท้าแล้วดอกไม้น้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นมาใต้ฝ่าเท้าของเขาแล้วกระจายไปยังครัสซูเหมือนกับเถาองุ่น
“ออกมา ! ฟรอสท์ดราก้อน ! ทำให้โลกทั้งใบสยบอยู่ภายใต้เท้าของแกซะ !” เสียงของอูเรี่ยนนั้นฟังดูโหดร้ายราวกับว่ามันมาจากนรก ทันใดนั้นหิมะก็เริ่มตกลงมาจากท้องฟ้าที่แจ่มใส มีเงาร่างยักษ์กางปีกอยู่ท่ามกลางหิมะ
