A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World – ตอนที่ 127

Chapter 127 : ไม่ มันจะไม่เป็นแบบนั้น

แม็กซ์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “ฉันขอโทษนะ เช้านี้เมนูใหม่ยังไม่พร้อม แต่เราจะขายมันในช่วงเวลาอาหารเย็น” เขาไม่ได้แช่ถั่วเหลืองเอาไว้ในตอนเช้า

“เข้าใจแล้ว ฉันคิดว่าฉันคงต้องกลับมากินในตอนเย็น” พรอลพูดอย่างผิดหวัง เขารับรู้ได้ถึงอารมณ์ของแม็กซ์ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอีก

ลูกค้าคนอื่นๆก็ได้ยินคำตอบนี้และวางแผนว่าจะมาต่อแถวที่นี่ในช่วงเย็นเพื่อรอกินอาหารจานใหม่นี้

“พ่อคะ ! มังกรกำลังขยับล่ะ !” เอมี่พูดขึ้นอย่างตื่นเต้น

อูเรี่ยนเดินไปข้างหน้าห้าก้าว หิมะที่ตกลงมากลายเป็นพายุหิมะ ลมพัดอย่างรุนแรงและหิมะก็กองอยู่ที่พื้นจนหนา

ไม่มีเกล็ดหิมะใดๆอยู่ในรัศมีหนึ่งเมตรรอบๆจุดที่ครัสซูยืนอยู่ราวกับว่าเขาได้รับการปกป้องจากบางสิ่งบางอย่างที่มองไม่เห็น

หัวไม้เท้าของเขาเปล่งแสงสีแดงราวกับไฟไหม้ออกมา มันดูอบอุ่นมากเมื่ออยู่ในพายุหิมะแบบนี้

มังกรน้ำแข็งนั้นถูกสร้างขึ้นมาโดยสมบูรณ์ มันกางปีกออกและสะบัดหัวไปมา ลมหมุนขนาดเล็กสามลูกปรากฏขึ้นมาข้างใต้ปีกของมันและขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว

ครัสซูเงยหน้ามองมังกรแต่ก็ไม่ได้รีบโจมตี “หลายปีมานี้พลังของนายไม่ได้เพิ่มขึ้นเลยนะอูเรี่ยน”

“และแกก็โตขึ้นเรื่อยๆ หมายถึงอายุน่ะนะ” อูเรี่ยนตอบ “พุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวเป็นของแท้ ตายซะ ไอ้คนนอกรีต !” เขาตะโกนพร้อมกับตวัดไม้กายสิทธิ์ของเขาลง

มังกรน้ำแข็งคำรามและยิงลิ่มน้ำแข็งยาวครึ่งเมตรสามแท่งลงมา จาก 3 กลายเป็น 9 และจาก 9 กลายเป็น 27 พวกมันทั้งหมดพุ่งเข้าไปหาครัสซู

“เหอะ พุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวนะเหรอ ฉันจะแสดงให้นายเห็นว่าแบบไหนเป็นของแท้ !” ครัสซูคำรามในขณะที่ชูไม้เท้าของเขาขึ้น มีลูกไฟขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาและพุ่งไปที่ลิ่มน้ำแข็ง เมื่อพวกมันปะทะกันลูกไฟก็ระเบิดลิ่มน้ำแข็งทั้ง 27 อันจนแตกกระจาย บางส่วนระเหยไปและบางส่วนก็ตกลงไปที่พื้น

ตอนนี้ลูกค้าคนอื่นๆมั่นใจแล้วว่าพวกเขากำลังต่อสู้กันเพื่ออาหารจานใหม่

ดวงตาของเอมี่เบิกกว้าง “ว้าว คุณปู่เคราครึ่งสามารถใช้เวทย์ลูกไฟได้ ลูกไฟของเขาดูทรงพลังและระเบิดได้ด้วย !” เธอพูดพร้อมกับดวงตาของเธอที่เปล่งประกายเพราะความตื่นเต้น

แม็กซ์ยิ้มให้เอมี่ “ลูกต้องการเรียนมันใช่มั้ย ?” เขาจะเลือกตามที่เอมี่ต้องการ

เอมี่พยักหน้าอย่างกระตือรือร้น “ใช่ค่ะ !” จากนั้นเธอก็เงยหน้ามองมังกรที่อยู่บนฟ้า “แต่มังกรของคุณปู่เต่าก็น่าทึ่งมากเหมือนกัน ถ้าหนูอัญเชิญมังกรได้หนูจะขี่คอมันและบินขึ้นไปบนฟ้าได้ใช่มั้ยคะ ?”

แม็กซ์ยิ้มแหย “ลูกอยากเรียนมันด้วยเหรอ ?” เวทย์น้ำแข็งของอูเรี่ยนนั้นน่าสนใจและสวยมากกว่าลูกไฟของครัสซู เป็นปกติที่เด็กๆจะชอบมัน

เอมี่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “ใช่ค่ะ”

“ดี…” แม็กซ์พูดพร้อมกับมองไปที่นักเวทย์ทั้งสองคน ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้

ครัสซูไม่ได้ยืนอยู่เฉยๆและรอให้มังกรโจมตีเข้ามาอีกครั้ง เขามองไปที่อูเรี่ยนจากระยะไกล “แม้แต่มังกรจริงๆก็ไม่สามารถหยุดฉันได้” เขายิ้มเยาะ “เรามาตัดสินกันเถอะ !”

อักษรรูนสีขาวปรากฏขึ้นที่ขาของครัสซู เขาพุ่งเข้าไปหาอูเรี่ยนในทันที

อูเรี่ยนตะโกนและโบกมือของเขาอย่างเร่งรีบ กำแพงน้ำแข็งหลายอันปรากฏขึ้นมาหน้าครัสซูและพยายามจะหยุดเขา

“แกรก !”

กำแพงน้ำแข็งอันแรกถูกทำลายเป็นชิ้นๆโดยไม้เท้า จากนั้นก็อันที่สอง จากนั้นก็อันที่สาม… เสียงแตกดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเมื่อครัสซูพุ่งเข้าหาอูเรี่ยน กำแพงน้ำแข็งไม่สามารถหยุดเขาได้

ไม้เท้าของเขาไม่ได้ปล่อยคลื่นพลังเวทย์ออกมาเลย มันเป็นเหมือนกับไม้ฟืนธรรมดาในมือของเขาเท่านั้น เขาใช้มันฟาดไปที่กำแพงน้ำแข็งเพื่อเปิดทางราวกับอัศวินที่ทรงพลัง

“ใครจะชนะ ?” มีคนถามขึ้นมาอย่างสงสัย

“นักเวทย์ที่สวมชุดคลุมสีดำ แค่เห็นมังกรน้ำแข็งที่น่ากลัวก็รู้แล้วว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งมากแน่ๆถ้าเขาสามารถเรียกมังกรแบบนั้นออกมาได้”

“ฉันพนันว่าท่านครัสซู เขาเป็นนักเวทย์หลวง เขาต้องแข็งแกร่งจริงๆ !”

ลูกค้าเริ่มถกเถียงกันว่าใครจะชนะ

ท่านครัสซูโปรดชนะการต่อสู้เพื่อคนที่ชอบพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวาน ! ยาเบะมิยะประสานมือและสวดอ้อนวอนในใจ

เธออาจจะรู้สึกใกล้ชิดกับมังกรแต่เธอจะไม่เปลี่ยนความเชื่อของเธอ

แม็กซ์ยกคิ้ว นักเวทย์ระยะประชิด ดีล่ะ เรซูเม่ของเขายอดเยี่ยมมาก แต่มันน่าตกใจมากเมื่อฉันเห็นว่าเขาเข้าปะทะแบบตรงๆ ด้วยความเร็วและพลังที่น่ากลัวแบบนี้เขาน่าจะเป็นอัศวินมากกว่านักเวทย์

“โว้วว !” เอมี่อุทาน ปากของเธออ้าค้าง “คุณปู่เคราครึ่งน่าทึ่งมาก ! หนูอยากเรียนอันนั้นค่ะพ่อ!”

อูเรี่ยนได้ยินสิ่งที่เอมี่เพิ่งจะพูดไป ใบหน้าของเขาดำคล้ำแล้วเขาก็ชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาไปที่ครัสซู มังกรน้ำแข็งกระพือปีกแล้วบินตรงไปทางครัสซูพร้อมอ้าปากกว้าง

“ชายชราคนนั้นจะถูกฆ่า !” บางคนอุทาน

คนที่ขี้ขลาดก็หลับตาลง พวกเขาไม่กล้ามอง

ไม่ มันไม่มีทางเป็นแบบนั้น ตาของครัสซูมองไปที่มังกรที่ดุร้ายตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว เขากระโดดขึ้นไปสูงสามเมตรพร้อมกับจับไม้เท้าของเขาด้วยมือทั้งสองข้างแล้วเหวี่ยงมันลงมาด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา