Chapter 172 : มันจะดีสำหรับคุณ!
“แต่…” ยาเบะมิยะสัมผัสได้สายตาของพวกเขาที่มองมาที่เธอ เธอรู้สึกตื่นตระหนกและไม่รู้ว่าเธอควรจะทำยังไง พวกเขาเป็นอาจารย์ของเอมี่ ฉันควรแหกกฎเพื่อพวกเขามั้ย?
“ฉันไม่คิดว่าเจ้าของราน้จะปฏิเสธคำขอของพวกเขา”
“ใช่ ยังไงซะพวกเขาก็เป็นอาจารย์ของลูกสาวของเขา”
“ถ้าเขาเต็มใจที่จะแหกกฎ บางทีพวกเราอาจจะทำให้เขายอมขายให้เรามากขึ้นได้เหมือนกัน”
พวกเขากระซิบคุยกันและรอคอยคำตอบจากพนักงานเสิร์ฟสาว พวกเขาคิดว่าแม็กซ์จะยอมแหกกฎให้กับชายชราทั้งสองคนดังนั้นพวกเขาจึงคิดว่าจะพูดยังไงให้แม็กซ์ยอมแหกกฎให้กับพวกเขาด้วย
พวกเขาแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะได้กินพุดดิ้งเต้าหู้แสนอร่อยนี้อีก
บางทีฉันน่าจะสั่งเพิ่มอีกสักถ้วย แซลลี่รู้สึกลังเลเมื่อเธอมองลงไปที่ถ้วยเปล่าตรงหน้าเธอ ความหวานของน้ำเชื่อมทำให้เธอรู้สึกดีมากและเธอรู้สึกว่าลมหายใจของเธอมีกลิ่นหอมของน้ำผึ้ง
“ขอโทษด้วย ลูกค้าแต่ละคนจำกัดการซื้อเอาไว้เพียงหนึ่งถ้วยเท่านั้นและเราจะไม่ขายแบบกลับบ้าน” แม็กซ์พูดแล้ววางข้าวผัดหยางโจวลงตรงหน้าครัสซูและยิ้ม “ข้าวผัดหยางโจวของคุณ กินให้อร่อยนะครับ”
ลูกค้าคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกแปลกใจและผิดหวัง ถึงแม้ว่าแม็กซ์จะกำลังยิ้มแต่พวกเขาก็สามารถมองเห็นได้จากการแสดงออกของเขาว่าเขาจะไม่ประนีประนอม
ครัสซูนิ่งค้างไปในทันที เขามองไปที่ข้าวผัดของเขาจากนั้นก็มองไปที่แม็กซ์ เขายอมให้เรากินฟรีในตอนเช้า แต่ตอนนี้เขากลับไม่ยอมให้อาจารย์ของลูกสาวของเขากินเพิ่มอรกถ้วยงั้นเหรอ?
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะจ่ายให้” เขาเสพติดความหวานจนเขาแทบจะทนไม่ได้
อูเรี่ยนเลิกคิ้ว ฉันไม่เคยถูกปฏิเสธมาก่อน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีเหตุผลเลย
แม็กซ์ส่ายหัว “กฎมีการระบุเอาไว้อย่างชัดเจนในเมนู หวังว่าคุณจะสนุกกับมื้ออาหารของคุณ” ภายนอกเขากำลังยิ้มอยู่แต่ในใจเขากำลังอารมณ์ไม่ดี
เขาคิดว่าคนจำนวนมากคงจะไม่พอใจกับกฎใหม่นี้ แต่พุดดิ้งเต้าหู้นี้อุดมไปด้วยสารอาหารที่เมื่อกินเข้าไปมากกว่าหนึ่งถ้วยอาจจะไม่ดีต่อสุขภาพ เขาจะไม่ทำอะไรที่อาจจะทำลายชื่อเสียงของร้านอาหารของเขา
นอกจากนี้เขายังมีภารกิจที่ต้องทำให้สำเร็จและรางวัลก็น่าดึงดูดใจจริง ๆ
“กรุณาทำตามกฎด้วยค่ะอาจารย์” เอมี่พูดอย่างระมัดระวัง
“แน่นอน ไม่มีสิ่งไหนที่ทำสำเร็จได้โดยไม่ต้องมีกฎ” ครัสซูตอบและยิ้ม เขาตักข้าวเข้าปาก “ข้าวผัดหยางโจวนี่อร่อยมาก!”
อูเรี่ยนกัดโร่วเจียหมัวของเขา “อื้มม โร่วเจียหมัวนี่มีรสชาติที่ยอดเยี่ยม”
ชายชราทั้งสองคนเลิกหวังที่จะรับพุดดิ้งเต้าหู้เพิ่มอีก พวกเขาอาจบังคับให้แม็กซ์ยอมทำตามได้ แต่มันไม่เหมาะสมโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อหน้าลูกสาวของเขา
ไม่มีใครกล้าปฏิบัติกับพวกเขาแบบนี้มาก่อน
ไม่มีใครนอกจากแม็กซ์ เขาปฏิบัติต่อพวกเขาแบบเดียวกันกับลูกค้าคนอื่น ๆ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าพวกเขาเป็นใครและสามารถทำอะไรได้
เขาปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกันโดยไม่มีการเลือกปฏิบัติ มันอาจจะเป็นสิ่งที่ดี ครัสซูมองดูแม็กซ์แล้วกลับไปกินอาหารของเขาต่อ
“ได้โปรดขายมันให้กับฉันอีกสักถ้วย ฉันต้องการมันจริง ๆ ฉันจะจ่ายให้ 10 เท่า ได้โปรด” ลูเซียพูดขอร้องและลุกขึ้นยืน เธอรู้สึกไม่มั่นคงเล็กน้อยเมื่อสามีของเธอมีความรักน้อยลง เมนูนี้เป็นอาหารฟ้าประทานสำหรับเธอ เธอยินดีที่จะจ่ายเพิ่ม
แม็กซ์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “ฉันต้องขอโทษจริง ๆ คุณผู้หญิง กลับมาใหม่พรุ่งนี้เช้านะครับ” จากนั้นเขาก็พูดกับระบบ “2,000! เยี่ยมเลย! มันโง่มากที่จะไม่ขายให้เธอ!”
“ระวังคำพูดของคุณด้วย การดูถูกฉันอาจจะกระตุ้นภารกิจลับ” ระบบพูดอย่างไม่พอใจ “กฎจะมีไว้ทำไมถ้าไม่มีใครทำตาม? คุณคือคนที่จะกลายเป็นเทพแห่งการทำอาหาร 2,000 เหรียญทองแดงไม่สามารถเทียบได้กับเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ของคุณ”
“ฉันจะให้เงินนาย 2,000 เหรียญทองแดง”
“นั่นเป็นสิ่งที่ดี!” ระบบพูดอย่างมีความสุข
“ดี แต่ฉันแค่ล้อเล่นน่ะ”
“แต่…” ลูเซียพูด
แม็กซ์ยิ้ม “ฉันหวังว่าคุณจะเพลิดเพลินกับมื้ออาหารของคุณ” เขาหันหลังแล้วเดินกลับเข้าไปในครัวและปล่อยให้เธอยืนอยู่ตรงนั้น
ลูเซียยังไม่หายจากความประหลาดใจ เธอตระหนักเป็นครั้งแรกว่าเงินไม่ใช่ทุกอย่าง
“เราจะกลับมาที่นี่อีกทีตอนเช้านะลูเซีย” เพื่อนของเธอพูดเบา ๆ พร้อมกับดึงมือของเธอ “ชายชราทั้งสองคนที่เขาปฏิเสธไปเป็นนักเวทที่ทรงพลังมาก”
“นักเวท?!” ดวงตาของลูเซียเบิกกว้าง เธอรู้ว่าคำสองคำนี้หมายความว่ายังไง เธอกลับมานั่งเงียบ ๆ อีกครั้ง
“แม็กซ์ไม่ยอมแหกกฎให้กับอาจารย์ของสาวน้อยของเขา เขาเป็นคนที่ยึดมั่นในคำพูดของเขาอย่างแท้จริง”
“ถ้าเป็นฉันฉันจะยอมขายให้เธอในราคา 10 เท่า”
“ดูเหมือนว่าวันพรุ่งนี้เราจะต้องรีบมา”
ลูกค้าคนอื่น ๆ กระซิบคุยกัน ตอนนี้พวกเขามีความเข้าใจเกี่ยวกับแม็กซ์มากยิ่งขึ้น
