Chapter 174 : มันเป็นอะไรที่สมบูรณ์แบบสำหรับการพักผ่อนอยู่ที่บ้านในวันหยุด!”
ยาเบะมิยะมองดูพ่อและลูกสาวด้วยรอยยิ้มและมีอิจฉาอยู่ภายในดวงตาของเธอ “เมื่อไหร่พ่อจะกลับมา? แม่สัญญาว่าเขาจะมา แต่เมื่อไหร่ล่ะ? ฉันรอมาหลายปีแล้ว…” เธอพึมพำกับตัวเองในขณะที่เธอเก็บจานเข้าไปในครัว
แม็กซ์มองเอมี่ด้วยสีหน้าจริงจัง “เอมี่ หนูจะเริ่มไปเรียนกับครัสซูวันพรุ่งนี้ จำไว้ว่าหนูควรเรียกเขาว่า ‘อาจารย์ครัสซู’ สุภาพและให้ความเคารพกับเขาอยู่เสมอนะ”
“แต่หนูชอบเรียกเขาว่าอาจารย์เคราครึ่ง”
แม็กซ์ส่ายหัว “มันหยาบคายเกินไป เขาอาจจะรู้สึกขุ่นเคือง คำพูดสามารถตัดลึกได้มากกว่ามีดและนักเรียนก็ควรจะเคารพครู หนูเป็นนักเรียนเพียงคนเดียวของพวกเขา ดังนั้นจงเป็นคนดีในขณะที่เข้าเรียนในห้องเรียน โอเคมั้ย?”
เอมี่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “เข้าใจแล้วค่ะพ่อ แต่หนูเรียกพวกเขาว่าอาจารย์เคราครึ่งและอาจารย์เต่าหลังเลิกเรียนได้มั้ย?”
“เอ่อ พ่อคิดว่าได้นะ” แม็กซ์พูดพร้อมกับมองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ค่อยใส่ใจกับชื่อเล่นของพวกเขา
เอมี่ยิ้ม “เยี่ยม!” เธอมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วเขย่ามือของแม็กซ์ไปมา “พ่อคะ หนูอยากดูดาว”
“โอเค ขึ้นไปที่ระเบียงกันเถอะ เราจะเห็นได้ชัดเจนขึ้นจากที่นั่น” เขารู้สึกว่าเขาเป็นพ่อที่ไร้ความรับผิดชอบเพราะเขายุ่งจนแทบจะไม่มีเวลาอยู่กับเอมี่เลย
“มิยะกลับบ้านได้เลยนะถ้าทำเสร็จแล้ว กลับบ้านดี ๆ ล่ะ พรุ่งนี้เช้าไม่ต้องรีบมานะ ฉันต้องพาเอมี่ไปโรงเรียนและจะไม่กลับมาจนกว่าจะถึงเวลาประมาณ 6 โมง 50”
ยาเบะมิยะพยักหน้า “ค่ะหัวหน้า คุณอยากให้ฉันนวดไหล่ให้คุณมั้ยคะ?”
แม็กซ์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “ไม่ล่ะ กลับบ้านเถอะ พักผ่อนบ้าง”
“ราตรีสวัสดิ์พี่สาวมิยะ” เอมี่พูดพร้อมกับโบกมือเล็ก ๆ ของเธอ
“เหมียว!” ลูกเป็ดขี้เหร่ร้องขึ้น มันยังคงเว้นระยะห่างจากเธอ แต่มันก็คุ้นเคยกับการที่เธอมาทำงานที่นี่แล้ว
พนักงานเสิร์ฟสาวยิ้ม “ราตรีสวัสดิ์จ้ะ!” เธอรู้สึกอบอุ่นภายในใจ
“เราเอานางฟ้าเห็ดไปกับเราด้วยได้มั้ยคะพ่อ?” เอมี่ถามในขณะที่พวกเขากำลังจะขึ้นบันได
“ได้เลย” แม็กซ์เดินไปหยิบกล่องเพลงมาแล้วเดินขึ้นไปที่ชั้นสามกับเอมี่
แม็กซ์หลอกให้ระบบปรับปรุงชั้นสองและชั้นสามในขณะที่มันสร้างร้านอาหาร ระเบียงขนาดใหญ่มีราวสีขาวและกระเบื้องสีเทากันลื่น มันอยู่ที่ด้านนอกของห้องว่างขนาดเล็กบนชั้นสามและหันหน้าไปทางลานเอเดน มันมีวิวที่ดี
ตะเกียงตืดขึ้นในทันทีที่พวกเขาเปิดประตู “ว้าว เรามีระเบียงที่กว้างขนาดนี้ด้วย!” เอมี่อุทานออกมาด้วยความตื่นเต้น เธอวางลูกเป็ดขี้เหร่ลงบนพื้นแล้ววิ่งไปรอบ ๆ อย่างมีความสุข
แม็กซ์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเช่นกัน มันเป็นที่ที่ดี เราสามารถขึ้นมาย่างเนื้อและดื่มเบียร์ที่นี่ได้ มันมีขนาดใหญ่พอสำหรับเตาย่าง ร่มกันแดด เก้าอี้โยกและของอื่น ๆ
“ฉันต้องการเก้าอี้โยก” เขาพูดกับระบบ ฉันจะไม่นอนบนพื้นเพื่อดูดวงดาว
“คุณไม่มีสิทธิ์ปรับเปลี่ยนร้านอาหาร คุณจะได้รับห้องอาหารที่หรูหราฟรีสองห้องหลังจากที่คุณอัพเกรดร้าน”
“ลูกค้าจะขึ้นมากินอาหารที่นี่มั้ย?”
“ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะขึ้นมา” ระบบตอบหลังจากนั้นไม่นาน
“แน่ล่ะ” แม็กซ์พูดและยิ้ม “ชั้นสองและสามเป็นพื้นที่ส่วนตัว ฉันจะไม่อนุญาตให้พวกเขาขึ้นมาที่นี่ ร้านอาหารอยู่ที่ชั้นหนึ่งดังนั้นฉันจึงไม่ได้ปรับเปลี่ยนร้านอาหาร” ระบบเงียบไป
“นายจะขายมันมั้ย? ฉันไม่ได้มีเวลาทั้งคืนนะ”
“ขอโทษที ฉันผิดเอง แน่นอนว่าคุณสามารถซื้อเก้าอี้โยกได้ ฉันมีเก้าอี้โยกหลายพันแบบให้คุณเลือก บางอันมีฟังก์ชั่นการนวด พวกมันเป็นอะไรที่สมบูรณ์แบบสำหรับการพักผ่อนอยู่ที่บ้านในวันหยุด!”
แม็กซ์พยักหน้าในขณะที่รูปภาพปรากฏขึ้นมาในหัวของเขา “มันเป็นมากกว่านั้น”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/11/เจ้าของร้านพิศวง-211x300.jpg "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
