A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World – ตอนที่ 182

Chapter 182 : วันนี้แกกินพุดดิ้งเต้าหู้ได้สองถ้วย

 

 

“ตื่นได้แล้วลูกเป็ดขี้เหร่ เรามาถึงแล้ว! อย่าทำให้ฉันต้องเผาแกด้วยไฟของฉันนะ” เอมี่พูดพร้อมกับจับหน้าของมันเอาไว้

 

“เหมียว!” ลูกแมวตื่นขึ้นมาในทันที มันพยายามแกว่งเท้าของมันไปมาและมองไปที่เอมี่

 

“เอานี่ อุ้มมันไว้นะเอมี่” แม็กซ์ส่งแมวไปให้เอมี่แล้วหยิบถุงออกมาจากจักรยาน เขามองดูนาฬิกาของเขา เขาใช้เวลาแค่ห้านาทีเท่านั้นในการมาที่นี่ โดยปกติแล้วระยะทางเท่านี้จะต้องใช้เวลาเดินประมาณครึ่งชั่วโมง

 

ฉันแน่ใจว่าข้าวผัดหยางโจวยังอุ่นอยู่แต่พุดดิ้งเต้าหู้อาจจะแตกเป็นชิ้น ๆ แต่ฉันคิดว่ารสสัมผัสของมันไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก ฉันจะเรียกเก็บเงินจากเขาในราคาเต็ม

 

จักรยานไม่ได้แย่นักสำหรับการส่งอาหาร ถ้าผู้คนที่นี่ใช้พวกมันเพื่อส่งอาหาร นั่นจะเป็นภาพที่เยี่ยมมาก

 

นอกจากนี้พวกเขายังสามารถใช้ม้าในการส่งทางไกลได้

 

นั่นไม่ใช่ปัญหาที่ฉันควรกังวลในตอนนี้ แค่ตอนนี้ฉันก็ยุ่งมากแล้ว แม็กซ์จับมือเอมี่ “ไปกันเถอะ”

 

“ขอโทษด้วย คุณไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป” ออร์คพูดและส่งสัญญาณให้พวกเขาหยุดและมองพวกเขาอย่างระมัดระวัง คราวนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้พวกเขาผ่านฉันเข้าไปได้เหมือนกับคราวก่อน

 

“พ่อคะ ใช้รูนั้นแอบเข้าไปกันเถอะ” เอมี่กระซิบและดึงเสื้อของแม็กซ์ให้เว้นระยะห่างจากออร์ค เธอกลัวเขาและความกลัวของเธอก็ยังไม่ได้หายไปไหนเพราะเธอว่าได้รับการปฏิเสธจากออร์คคนนี้หลายต่อหลายครั้ง

 

“เธอยังเด็กเกินไปที่จะมาโรงเรียน” ชายชราพูดเสริมแล้วส่ายหัว “และห้ามนำสัตว์เลี้ยงเข้าไปในโรงเรียน มันเป็นกฎ”

 

แม็กซ์ลูบหัวเอมี่เพื่อทำให้เธอสงบลงแล้วดึงบัตรสีเขียวออกมาจากกระเป๋าของเขาและส่งมันให้กับออร์คด้วยรอยยิ้ม “เรามาที่นี่เพื่อเรียนกับอาจารย์ครัสซู เขาบอกว่าเราสามารถใช้สิ่งนี้เพื่อผ่านไปได้ คุณบอกฉันได้มั้ยว่าโรงเรียนเวทมนตร์อยู่ที่ไหน?”

 

ออร์คและชายชราแลกเปลี่ยนสายตากันด้วยความงุนงง พวกเขาไม่รู้จักอาจารย์ครัสซูที่อยู่ที่นี่เลย แต่เมื่อพวกเขารับบัตรนั้นมาใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปในทันที

 

มันมีคำหนึ่งคำใหญ่ ๆ อยู่บนนั้น ‘ผ่าน’ และพวกเขาก็พบชื่อเขียนเอาไว้ที่มุมขวาล่าง : โนแวน

 

ชื่อที่เขียนเอาไว้คือทุกสิ่ง บัตรจะไร้ประโยชน์ถ้ามันไม่มีการเขียนชื่อ

 

ทันใดนั้นพวกเขาก็จำชายชราหนวดเคราสีขาวที่พูดคุยกับผู้อำนวยการเมื่อวานนี้ได้ ผู้อำนวยการมอบบัตรใบนี้ให้กับชายชรา แต่ตอนนี้มันกลับมาอยู่กับชายหนุ่มคนนี้

 

เขาไม่ใช่คนธรรมดา ในตอนนี้พวกเขามองแม็กซ์และเอมี่อย่างเป็นมิตรมากยิ่งขึ้น

 

แม้แต่เจ้าเมืองเคออสและผู้นำของวิหารสีเทาก็ยังต้องปฏิบัติกับผู้อำนวยการอย่างเท่าเทียมกัน แต่ชายชราคนนั้นทำตัวเหมือนกับว่าเขาเป็นรุ่นพี่ของผู้อำนวยการ ออร์คคิดกับตัวเอง

 

“เมื่อคุณเดินเข้าไปโรงเรียนเวทมนตร์จะอยู่ทางด้านซ้าย ใช้บัตรของคุณผ่านเข้าไปจากนั้นคุณก็เดินตรงไปทางขวา” ออร์คพูดด้วยรอยยิ้มและส่งบัตรผ่านกลับไปให้แม็กซ์ ทัศนคติของเขาที่มีต่อทั้งสองคนเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก

 

เราเดินผ่านประตูเข้าไปได้เหรอ? ใบหน้าของเอมี่สดใสขึ้นมา เธอต้องแอบเข้าไปผ่านทางรูนั่นทุกครั้งที่เธอมาที่นี่ เธออิจฉานักเรียนที่ได้เดินผ่านทางประตูอยู่เสมอ

 

แม็กซ์รับบัตรผ่านคืนมาและพยักหน้า “ขอบคุณ” เขาจับมือของเอมี่และกำลังจะเดินเข้าไป

 

“ขอโทษด้วย ไม่อนุญาตให้นำสัตว์เลี้ยงเข้าไป” ออร์คพูดและยื่นแขนออกมาหยุดพวกเขาไว้

 

“แต่…” แม็กซ์มองไปที่บัตรผ่านในมือของเขา จากการแสดงออกของพวกเขาบัตรนี้จะต้องมาจากบุคคลที่สำคัญเป็นอย่างมาก

 

“บัตรผ่านนี้เป็นลายเซ็นของผู้อำนวยการ แต่มันก็มีกฎที่ผู้อำนวยการตั้งไว้และเขาบอกว่าโรงเรียนจะต้องมาก่อนเสมอ ดังนั้นฉันจึงกลัวว่าคุณจะไม่สามารถเอาแมวเข้าไปด้วยได้” ออร์คพูดอย่างเคร่งขรึม

 

เขาปฏิบัติตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด น่าประทับใจ นอกจากนี้ผู้อำนวยการของที่นี่ก็มีความรับผิดชอบมากจริง ๆ

 

“เข้าใจแล้ว งั้นฉันจะรบกวนคุณให้ดูแลแมวและจักรยานของฉันได้มั้ย?” แม็กซ์ไม่คิดว่ากฎนี้น่ารำคาญ สัตว์เลี้ยงอาจจะเป็นอันตรายได้ในบางครั้ง

 

ออร์คพยักหน้า “ได้เลย คุณฝากพวกมันไว้กับเราได้” ผู้ชายคนนี้ค่อนข้างมีเหตุผล

 

“เอมี่ เอาลูกเป็ดขี้เหร่ใส่ไว้ในตะกร้านะ พ่อจะเอามันกลับบ้านไปด้วย”

 

เอมี่พยักหน้า “ได้ค่ะพ่อ” เธอยืนเขย่งเท้าแล้ววางมันลงในตะกร้าอย่างระมัดระวัง “อยู่ที่บ้านก็ทำตัวดี ๆ นะลูกเป็ดขี้เหร่” เธอพูดพร้อมกับลูบหัวมัน

 

“ไปกันเถอะ” แม็กซ์จับมือของเธอแล้วเดินเข้าไป

 

“เหมียว เหมียว!” ลูกแมวร้องเรียกเอมี่จากข้างหลังในขณะที่มันยื่นหัวเล็ก ๆ ของมันออกมา

 

เอมี่หันหลังกลับไปมอง “หยุดร้องได้แล้ว! วันนี้แกกินพุดดิ้งเต้าหู้ได้สองถ้วยและไม่ต้องวิ่ง”

 

ดวงตาของลูกแมวเป็นประกายขึ้นมาในทันที “เหมียว เหมียว” มันพยักหน้า

 

เธอรู้วิธีจัดการกับเจ้าแมวตัวนี้จริง ๆ แม็กซ์ยิ้ม

 

ไม่นานหลังจากนั้นรถม้าก็มาหยุดอยู่ที่ประตูแล้วไฮเดลก็กระโดดลงมา “เจ้าของของสิ่งนี้เขาอยู่ที่ไหน?” เขาถามออร์คและชายชราพร้อมกับชี้ไปที่จักรยาน

A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World

A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World

Score 7.9
Status: Ongoing Released: N/A
อ่านนิยายเรื่อง A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate Worldที่เมืองเคออส ณ ทวีปนอร์แลนมีร้านอาหารแปลกๆอยู่ร้านหนึ่ง ที่นี่พวกเอลฟ์กำลังกินเคบับอย่างตะกละตะกลามโดยไม่คำนึงถึงมารยาทที่ควรมี มังกรยักษ์กำลังนั่งอยู่หน้าหม้อไฟอย่างใจจดใจจ่อ ปีศาจกำลังนั่งกินแดงโก้ที่ดูน่าอร่อย… อยู่ที่นี่พวกเขาต้องทำตามกฎที่แปลกประหลาดและเข้มงวด แต่นั่นไม่ได้ทำให้พวกเขาเลิกมาต่อแถวเพื่อกินอาหารที่ร้านอาหารนี้เลย พวกเขาพูดถึงความศักดิ์สิทธิ์ของอาหารที่นี่และความสามารถของพ่อครัวที่แสนวิเศษ ที่นี่ไม่มีใครกล้ากินแล้วหนี “จ่ายเงินมาเดี๋ยวนี้ !” เด็กหญิงตัวน้อยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันแสนน่ารักของเธอ มังกรตัวสูงห้าเมตรถึงกับต้องตัวสั่นเมื่อถูกเธอจ้องมอง

Comment

Options

not work with dark mode
Reset