Chapter 20 : ระบบ นายขายเสื้อผ้ามั้ย ?
“ใช่” แม็กซ์ยิ้ม เขามองไปที่ตารางที่เขียนตัวเลขเรียงเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ จากนั้นเขาก็วางปากกาลง “มันมี 9 แถวและ 9 ช่อง ดังนั้นมันจึงถูกเรียกว่าสูตรคูณ 9 ตาราง เอมี่เรียนเรื่องการบวกกับลบมาแล้ว ดังนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่เอมี่จะเรียนเรื่องนี้”
“แล้วตรงกลางล่ะคะ ?” เอมี่ถามและชี้ไปที่ตัว x ด้วยความสับสน
“มันเรียกว่า ‘คูณ’ มันหมายถึงการคำนวนด้วยการคูณ และมันจะทำให้เราคำนวณได้ง่ายกว่าเดิม” แม็กซ์อธิบาย เขาบอกเอมี่ให้มานั่งข้างๆ จากนั้นเขาก็ยื่นกระดาษสูตรคูณให้กับเธอ “มีแค่พ่อที่รู้จักตารางสูตรคูณอันนี้ ลูกต้องจำตัวเลขแค่ 81 ตัวและเรียนรู้ระบบหลักสิบ จากนั้นลูกก็จะทำการคำนวณทุกอย่างในชีวิตได้”
“ว้าว ไม่น่าเชื่อเลย ครั้งที่แล้วครูลูน่าบอกหนูว่าหนูจะต้องจำตัวเลข 1,770 ตัวเพื่อที่จะเรียนเรื่องการคูณ แต่เอมี่จำได้แค่หนึ่งร้อยตัวเอง” เอมี่มองแม็กซ์ด้วยความชื่นชม เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าไม่ใช่แค่พ่อของเธอจะลายมือสวย แต่เขายังมีวิธีการคำนวณที่ง่ายยิ่งกว่าของครูลูน่าอีกด้วย เธอรู้สึกว่าพ่อของเธอนั้นน่าทึ่งมาก
แม็กซ์รู้ว่าเขาไม่ควรแสดงความรู้ออกมามากนัก แต่เขาก็รู้สึกดีเมื่อเขาถูกเอมี่ชม เขายิ้มและชี้ไปที่ตรงมุมซ้ายสุดบน “เราจะเริ่มเรียนจากช่องแรกกันก่อน ตัวเลขสองตัวข้างๆเครื่องหมายเป็นจำนวนที่จะเอามาคิด จากนั้นตัวเลขด้านหลังก็คือผลลัพธ์ของการคำนวณ”
แม็กซ์อธิบายสูตรคูณให้เอมี่ฟัง เธอพอจะรู้เรื่องการคำนวณจากการสอนของลูน่ามาบ้างแล้ว อย่างน้อยเธอก็รู้ว่าตัวเลขพวกนี้มีความหมายว่ายังไงและมีความรู้เรื่องบวกลบบางส่วน มันไม่ได้มีระบบตัวเลขอยู่ในโลกนี้ ดังนั้นมันจึงต้องใช้เวลาสักพักเพื่อที่จะทำให้เอมี่เข้าใจเรื่องระบบตัวเลข
สิ่งที่เขาพอใจที่สุดน่าจะเป็นการที่เอมี่ไม่สงสัยในคำพูดของเขาเลย แม้ว่ามันจะต่างจากที่ลูน่าสอนเธอก็ตาม เธอตั้งใจฟังเขาและเรียนรู้เรื่องการคูณหลักสิบได้อย่างรวดเร็ว
“1×1=1, 1×2=2…” เอมี่ท่องตามแม็กซ์ ความจำของเธอค่อนข้างดี เธอจำตารางแถวแรกได้หลังจากที่อ่านตามแม็กซ์แค่ไม่กี่สิบครั้ง
แม็กซ์รีบตีเหล็กตอนที่มันยังร้อนและบอกให้เธอท่องทั้งตารางสูตรคูณ
“แต่พ่อ ถ้าจำมันได้แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร ?” เอมี่ถามและมองแม็กซ์ด้วยความสับสนหลังจากที่ท่องมาหลายครั้ง
“มันมีประโยชน์มากๆ” แม็กซ์ยิ้มและชี้ไปที่สูตรคุณ “ข้าวผัดหยางโจวของเราราคา 600 เหรียญทองแดงต่อจาน ดังนั้นมันก็จะเท่ากับ 6 เหรียญทอง ปู่โมไบกินไป 4 จาน ดังนั้นมันก็จะเป็น 4×6=24 ลูกจะคำนวนผลลัพธ์ได้ในทันทีและไม่จำเป็นต้องคอยนับนิ้ว มันไม่ง่ายกว่าเหรอ ?”
“ใช่ 24 เหรียญทองจริงๆด้วย !” ตาของเอมี่เป็นประกายขึ้นมาในทันที เธอต้องใช้เวลานานมากกว่าเธอจะคำนวณเงิน 2,400 เหรียญทองแดงได้ แต่พ่อของเธอกลับคิดออกมาได้อย่างง่ายดาย สูตรคูณนี่มันน่าทึ่งจริงๆ เธอพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น “พ่อ หนูอยากเรียนเรื่องนี้ ! หนูอยากเรียนสูตรคูณ ! ถ้าหนูเก่งเรื่องนี้ หนูก็จะช่วยพ่อได้จริงๆ”
แม็กซ์พยักหน้าพร้อมกับยิ้มออกมา “ดีเลย เราจะเรียนกัน 3 แถวในวันนี้แล้วพักพรุ่งนี้” ตอนที่เริ่มเรียนเรื่องใหม่ๆ ความขยันและความกระตือรือร้นนั้นสำคัญที่สุด เอมี่มีทั้งสองอย่างนี้ แม็กซ์มั่นใจว่าในเวลาไม่นานเอมี่ก็คงจะจำสูตรคูณได้
เขาใช้เวลาทั้งบ่ายในการสอนสูตรคูณให้กับเอมี่ ไม่มีใครเข้ามาในร้านนอกจากโมไบเลย มันแสดงให้เห็นว่าที่มุมในสุดของลานนี้มันมีทำเลที่แย่มากแค่ไหน
แต่หลังจากที่ขายข้าวผัดไปได้ 4 จาน แม็กซ์ก็ค่อนข้างโล่งอก อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องกังวลว่าคนที่นี่จะไม่ชอบรสชาติอาหารของเขา เมื่อดูจากท่าทีของโมไบแล้ว เขารู้ว่าผลของข้าวผัดที่มีต่อกล้ามเนื้อนั้นส่งผลต่ออีกฝ่ายเช่นเดียวกัน ดังนั้นบางทีมันอาจจะเป็นข่าวดีก็ได้
“3×4=12…3×5=15…3×6….3×6…3×6 มันยากเกินไป…” เอมี่เงยหน้าขึ้นมามองแม็กซ์ด้วยสีหน้าไม่พอใจนิดๆ มัน 5 ครั้งแล้วที่เธอติดอยู่ตรงนี้ เริ่มมีน้ำตาไหลออกมาจากตาของเธอ
“งั้นเราก็หยุดอยู่ที่ 5 ก่อน เอมี่น่ะเก่งมากแล้ว ปกติแล้วมีเด็กแค่ไม่กี่คนที่สามารถจำได้ตั้งแต่ตอนที่ท่องครั้งแรก เราจะมาจำมันเพิ่มอีกในวันพรุ่งนี้ เพิ่มทีละนิดๆ” แม็กซ์หยิบกระดาษขึ้นมาและลูบหัวเอมี่พร้อมกับยิ้ม เหตุการณ์นี้มันทำให้เขานึกถึงวิดีโอที่เขาเคยดูในชีวิตที่แล้วเกี่ยวกับเด็กน้อยที่ร้องไห้ตอนที่ท่องสูตรคูณได้ แน่นอนว่าปัญหาแบบนี้มักจะเกิดขึ้นกับเด็กวัยเดียวกัน
“จริงเหรอ ?” เอมี่คิดว่าแม็กซ์ปลอบเธอ แต่เมื่อพ่อของเธอบอกว่าเธอเก่งกว่าเด็กคนอื่นๆ ตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมาอีกครั้ง
แม็กซ์มองเข้าไปในตาของเอมี่แล้วพยักหน้า “ใช่ พ่อจะโกหกลูกทำไม ?”
เอมี่พยักหน้า “หนูรู้ว่าพ่อจะไม่โกหกหนูหรอก หนูจะลองดูอีกทีวันพรุ่งนี้” สีหน้าและรอยยิ้มที่มั่นใจปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเธอ
แม็กซ์เก็บกระดาษสูตรคูณไว้หลังเคาเตอร์ มันเลยเวลามื้อเที่ยงมาแล้ว ดังนั้นมันจึงไม่มีใครเข้ามาในร้าน เขามองไปที่ผมที่ยุ่งของเอมี่แล้วเดินไปพลิกป้ายเปิดหน้าร้านเป็นปิดก่อนที่จะล็อคประตู จากนั้นเขาก็จับมือของเอมี่แล้วพูดขึ้น “มา พ่อจะอาบน้ำให้หนู แล้วก็จะเปลี่ยนชุดสวยๆเหมือนกับนางฟ้าให้กับหนูด้วย”
“เราต้องเตรียมน้ำร้อนกับถังไม้ก่อนมั้ย ?” เอมี่ถามขึ้นมาแล้วมองไปที่แม็กซ์
แม็กซ์ยิ้มและส่ายหน้า “ไม่ เรามีน้ำร้อนจากก๊อกและอ่างอาบน้ำที่ชั้นบน”
“เหมือนในครัวน่ะเหรอ ?” เอมี่ถามด้วยความแปลกใจ ของที่พอของเธอเรียกว่าก๊อกนั้นเหมือนกับของวิเศษ มันสามารถปล่อยน้ำสะอาดออกมาได้
แม็กซ์พยักหน้า “ใช่” จากนั้นเขาก็จับมือของเธอแล้วจูงขึ้นไปที่ชั้นบน เอมี่เพิ่งจะเริ่มเรียนรู้เกี่ยวกับโลกรอบตัว ดังนั้นเธอจึงรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับของในบ้าน แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกสับสนมากนัก แม้ว่าเธอจะเห็นอ่างน้ำเป็นครั้งแรก แต่เอมี่ก็สามารถปรับตัวกับมันได้อย่างรวดเร็ว เธอนั่งอยู่ในอ่างและตีขาสองข้างไปมาพร้อมกับจับฟองสีขาวในมือเล่นไปด้วย เธอมองแม็กซ์แล้วพูดขึ้นด้วยความดีใจ “พ่อ อ่างอาบน้ำนี่สนุกจริงๆ ฟองพวกนี้มีกลิ่นหอมด้วย”
“ใช่ นี่คือครีมสำหรับอาบน้ำ และในมือพ่อก็คือแชมพูไว้สระผม ผมลูกจะสะอาดและมีกลิ่นหอมหลังจากที่ล้างออกแล้ว” แม็กซ์ยิ้ม เขาเอามือขยี้ผมของเอมี่แล้วพูดขึ้น “หลับตา ลูกจะแสบตาถ้าหากมันเข้าตา”
“ได้ เอมี่อยากมีกลิ่นหอมๆเหมือนพ่อ” เธอหลับตาลงอย่างเชื่อฟัง
แม็กซ์ขยี้ผมของเอมี่เบาๆ เขาอาจจะงุ่มง่ามแต่เขาก็ระมัดระวังเป็นอย่างมาก เขาค่อยๆแยกผมที่ติดกันอยู่ของเธอออก จริงๆแล้วผมของเธอน่ะทั้งเรียบและลื่น
การอาบน้ำและสระผมให้เด็กนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เสื้อผ้าของเขาเปียกชุ่มไปทั้งตัว เขามองไปที่เอมี่ที่พันผ้าเช็ดตัวอยู่และชุดของเธอที่วางอยู่ข้างๆ เขาเริ่มกังวลขึ้นมาเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงได้ถามขึ้น “ระบบ นายขายเสื้อผ้ามั้ย ?”
