Chapter 205 : นี่ไม่ใช่งานที่สบาย
“ขอบคุณค่ะ!” แซลลี่สดใสขึ้นมาในทันที แต่แล้วประตูก็ปิดลงเพราะว่าแม็กซ์ไม่ได้จับประตูเอาไว้ให้เธอ
เธอนิ่งค้างไปในทันที เธอไม่เคยได้รับการปฏิบัติแบบนี้มาก่อน
แต่เธอก็ผ่านมันมาได้อย่างรวดเร็ว มันสมเหตุสมผลแล้วเมื่อพิจารณาถึงความจริงที่ว่าเขาได้ปฏิเสธนักเวทที่ทรงพลังถึงสองคนไปก่อนหน้านี้ แน่นอนว่าเขาไม่เหมือนใคร
ในความเป็นจริงแม็กซ์แค่จะปฏิบัติต่อเธอเหมือนกับคนหางานธรรมดา
“คุณต้องการความช่วยเหลือมั้ยคะหัวหน้า?” ยาเบะมิยะถามในขณะที่เธอกำลังถูพื้น
“ไม่เป็นไร ทำงานของเธอต่อเถอะ” ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้จักรยานคาร์บอนไฟเบอร์จึงเบาขึ้นมากแล้ว “เราอาจจะมีพนักงานเสิร์ฟคนอื่นเข้ามาทำงานเพิ่มในวันนี้นะ”
วันนี้? เร็ว ๆ นี้? เธอเป็นผู้หญิงแบบไหน? ยาเบะมิยะสงสัย
แซลลี่จัดชุดของเธอให้เรียบร้อยจากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึกแล้วเปิดประตูเข้าไปพร้อมกับเสียง “ติ๊ง”
ยาเบะมิยะหันไปมอง แสงแดดที่แยงตาทำให้เธอมองได้ลำบาก แต่เธอก็ยังเห็นคนที่เข้ามาได้อย่างชัดเจน ดวงตาของเธอเบิกกว้าง
แซลลี่ดูสวยมากขึ้นเมื่ออยู่ท่ามกลางแสงแดด หูแหลม ๆ ของเธอเกือบจะโปร่งใส ดวงตาสีน้ำเงินสว่างของเธอก็ดูเหมือนกับนางฟ้า
ยาเบะมิยะรู้สึกด้อยกว่าเมื่อมองเห็นใบหน้าที่งดงามของเธอ เธอรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
แซลลี่เองก็มองมาที่ยาเบะมิยะเช่นกัน เธอคิดว่าเขาของยาเบะมิยะน่ารักมากและดวงตาทั้งสองข้างที่มีสีไม่เหมือนกันนั้นน่าสนใจ
เมื่อเธอมองเห็นชุดเมดที่ยาเบะมิยะใส่อยู่เธอก็รู้สึกอิจฉาเรื่องขนาดหน้าอกเล็กน้อย
พวกเธอยืนอยู่ตรงนั้นแล้วมองสำรวจอีกฝ่ายด้วยความอิจฉา
ทันใดนั้นยาเบะมิยะก็นึกถึงอาชีพและสถานที่ที่เธออยู่ได้ “ขอโทษนะคะ คุณผู้หญิง แต่เราปิด…” เธอพูดพร้อมกับซ่อนไม้ถูพื้นไว้ข้างหลัง
แม็กซ์เดินออกมาพร้อมกับน้ำเปล่าสองแก้ว เขาส่งแก้วหนึ่งให้กับยาเบะมิยะและวางอีกแก้วหนึ่งลงบนโต๊ะ “เธออยากได้น้ำมั้ย?”
“ใช่ค่ะ ขอบคุณ” แซลลี่สงบตัวเองลงแล้วเดินไปที่โต๊ะ เธอมองดูแก้วจากนั้นก็นั่งลงอย่างทำตัวไม่ถูกนัก
“หรือว่าเธอ…” ยาเบะมิยะพูดด้วยความตกใจ แก้วน้ำในมือของเธอสั่น
แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ใช่แล้วล่ะ เธออยากมาทำงานที่นี่”
ยาเบะมิยะยิ้มให้แซลลี่และรีบพูดจนทำน้ำหก “สวัสดี ฉันชื่อยาเบะมิยะ”
แซลลี่ยิ้มตอบ “สวัสดี”
แม็กซ์ไม่รู้ว่าทำไมยาเบะมิยะถึงดูกระวนกระวาย “มิยะ พักสักหน่อยแล้วค่อยกลับมาทำงานให้เสร็จ” เขาพูดอย่างอ่อนโยน
ยาเบะมิยะพยักหน้า “ค่ะหัวหน้า” เธอดื่มน้ำแล้วเริ่มถูพื้นอีกครั้ง
แม็กซ์นั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามกับแซลลี่ “เธอเห็นแล้วว่าเรายุ่งมาก” เขาเริ่มพูด “ยาเบะมิยะต้องทำทั้งรับออเดอร์ เสิร์ฟอาหาร เก็บเงินและทำความสะอาด ฉันต้องการใครซักคนที่จะมาช่วยเธอ เธอคิดว่าเธอสามารถทำอะไรได้? นี่ไม่ใช่งานสบาย ๆ ที่ทำแค่จดบันทึกเท่านั้น”
แซลลี่ผงะ “เธอทั้งหมดเลยเหรอ?”
แม็กซ์พยักหน้า “ใช่” ตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาโหดร้ายเล็กน้อยกับพนักงานเสิร์ฟของเขา “เธอเป็นพนักงานที่ดี”
แซลลี่พยักหน้า “ใช่เลยล่ะ” ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำทุกอย่างได้เหมือนเธอ เธอต้องทำงานหนักมาก
ยาเบะมิยะยิ้มและถูพื้นให้เร็วขึ้น
แม็กซ์มองแซลลี่และรอคำตอบของเธอ
“เธอเก่งในการรับออเดอร์และเสิร์ฟอาหาร ดังนั้นฉันจึงคิดว่าฉันสามารถเก็บเงินและทำงานทำความสะอาดทั้งหมดได้” แซลลี่ตอบ
“เธอคิดเลขได้เร็วเหรอ?” แม็กซ์ถามด้วยความอยากรู้
“ฉันคิดว่ามันน่าจะเร็วพอ” เธอตอบด้วยความมั่นใจ
“ดี” แม็กซ์เดินเข้าไปในห้องครัวแล้วเดินออกมาพร้อมกับกองถ้วยจาน เขาวางถ้วย จานและถุงกระดาษสำหรับโร่วเจียหมัวลงบนโต๊ะแต่ละตัว
“โต๊ะข้างประตูเป็นโต๊ะที่หนึ่ง แล้วก็โต๊ะที่สอง สาม…” เขาพูดพร้อมชี้ “ฉันจะเลือกมาหลาย ๆ โต๊ะแล้วเธอก็คำนวณเงินและเก็บโต๊ะ ตกลงมั้ย?”
แซลลี่พยักหน้า “ตกลงค่ะ” เธอพยายามที่ทำให้ดูเหมือนว่าเธอใจเย็น แต่มันก็ยังมีความกังวลอยู่ภายในดวงตาของเธอ
ยาเบะมิยะยืนอยู่ข้างประตูพร้อมกับไม่ถูพื้นด้วยความประหลาดใจ เธอเองก็ผ่านการทดสอบที่คล้ายกันเพื่อเข้ามาทำงานที่นี่ แต่เธอคิดว่าแม็กซ์จะจ้างแซลลี่ทันทีเพราะว่าเธอสวยมาก
“โต๊ะที่สาม แปด สิบห้า หกและสิบเอ็ด คิดเงินและเก็บโต๊ะตามลำดับนี้ เธอมีเวลาห้านาที” แม็กซ์พูดพร้อมกับมองดูนาฬิกาของเขา
