A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World – ตอนที่ 207

Chapter 207 : ระบบ เปิดชุดกี่เพ้าที่นายมีให้ฉันดูหน่อย

ทันใดนั้นน้ำก็ทะลักออกมาท่วมทั้งห้องจากพื้นถึงเพดาน แต่มันสามารถหลีกเลี่ยงแม็กซ์แซลลี่และยาเบะมิยะได้อย่างน่าทึ่ง

“นายสามารถคืนค่าห้องอาหารได้ใช่มั้ย?” แม็กซ์ถามระบบ

“แน่นอน 10,000 เหรียญทอง”

แม็กซ์ยกคิ้ว “เงินดาวน์เป็นศูนย์?”

“ไม่มีทาง! จ่ายเป็นเงินสดเต็มจำนวน!”

“แต่ก่อนหน้านี้นายยังยอมให้ฉันผ่อนจ่ายค่ารถแลนด์โรเวอร์เป็นงวด ๆ เลยนี่”

“นั่นเป็นเพราะคุณไม่สามารถจ่ายมันได้เต็มจำนวน”

“งั้นฉันก็คิดว่าฉันคงจะไม่ซื้อของแพง ๆ จากนายอีกต่อไปแล้ว” แม็กซ์พูดอย่างใจเย็น

“เดี๋ยวนะ! คุณอยากได้กระเป๋าหรู ๆ มั้ย? ขนสัตว์ รถยนต์ หรือไม่ก็อะไรก็ได้? มันไม่มีดอกเบี้ยเป็นเวลาหกเดือนและเงินดาวน์ก็เป็นศูนย์!” มันฟังดูน่ากังวลเล็กน้อย

ดวงตาของแม็กซ์เบิกกว้าง “รถยนต์?”

“การตกแต่งภายในของรถยนต์”

“ฉันไม่มีรถ!” แม็กซ์ถอนหายใจ โต๊ะทุกโต๊ะและภาพเขียนคงต้องถูกทำลาย …

ไม่นะ! ร้านอาหาร… ยาเบะมิยะดูเป็นกังวลมาก

หลังจากที่ผ่านไปครู่หนึ่งน้ำก็หายไป

ทุกอย่างอยู่ในตำแหน่งเดิมและที่สำคัญคือมันยังเงางามมากกว่าเดิม

แม็กซ์และยาเบะมิยะไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง โต๊ะและเก้าอี้นั้นเปล่งประกายและอากาศก็สดชื่นและชุ่มชื้น

“น่าเหลือเชื่อ!” ยาเบะมิยะรู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง เธอแตะโต๊ะ “มันแห้ง!”

แม็กซ์เดินไปที่กำแพงแล้ววางมือลงบนภาพวาด มันแห้งและไม่เสียหาย

ทุกซอกทุกมุมนั้นสะอาดและแห้ง และไม่มีอะไรให้ทำความสะอาดได้อีก มันยากที่จะจินตนาการว่าห้องอาหารเพิ่งจะถูกน้ำท่วมเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา

การสุขาภิบาลเป็นสิ่งสำคัญเมื่อพูดถึงร้านอาหารและเธอจะทำให้การทำความสะอาดเป็นเรื่องง่าย! แม็กซ์มองไปที่แซลลี่ ดวงตาของเขาเปล่งประกายไปด้วยความตื่นเต้น

แซลลี่รู้สึกกังวลเล็กน้อยว่าเวทมนตร์ของเธออาจจะทำให้แม็กซ์และยาเบะมิยะกลัว เธอลดมือแล้วพูดขึ้นว่า “น้ำทำหน้าที่เพียงแค่ชำระล้างสิ่งสกปรกและไขมันออกไปเท่านั้น มันไม่ได้สร้างความเสียหายอะไรเลยและทำให้ความชื้นนั้นเหมาะสมที่สุดสำหรับโต๊ะและเก้าอี้ ดังนั้น –”

“เธอมาทำงานคืนนี้ได้เลยถ้าเธอต้องการ” แม็กซ์พูดขัด “เงินเดือนของเธอจะเท่ากับของมิยะ 4,000 เหรียญทองแดงต่อเดือนและเธอสามารถกินอาหารมูลค่า 1,200 เหรียญทองแดงได้ฟรี”

ใบหน้าของสดใสขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจ งานปัจจุบันของฉันทำให้ฉันได้รับเงินเพียงแค่ 600 เหรียญทองแดงต่อเดือนนั้น แต่ตอนนี้ฉันจะได้กินข้าวผัดหยางโจวและพุดดิ้งเต้าหู้ฟรี!

มันเป็นความฝันที่กลายเป็นจริงสำหรับฉัน หรือว่ามันเป็นแค่ความฝัน เขาหยิกต้นขาของตัวเองเพื่อทำให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้ฝัน

“ขอบคุณ! แต่…คุณสามารถจ่ายเงินฉันด้วยพุดดิ้งเต้าหู้สักถ้วยได้” แซลลี่กล่าว “ฉันไม่คิดว่าฉันสมควรได้รับเงินเดือนที่สูงมากขนาดนี้”

แม็กซ์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “คุณสมควรได้รับมันจริง ๆ” ทักษะการทำความสะอาดของเธอนั้นสมเหตุสมผลพอที่ฉันจะจ้างเธอ นอกจากนี้เธอยังเก่งกว่าในการเก็บเงินและเช็ดโต๊ะหลังจากที่ยาเบะมิยะสอนเธอ

แซลลี่ยิ้ม

“วางจานพวกนั้นลงแล้วพักก่อน ฉันจะหาเสื้อผ้าให้เธอ ถ้าเธอมีคำถามอะไรเธอทำได้แค่ถามมิยะเท่านั้น” แม็กซ์วางถุงไว้ในตะกร้าแล้วเดินขึ้นไปที่ชั้นบน

แซลลี่มองดูแม็กซ์ที่เดินออกไป เธอยังคงมีความมั่นใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอรู้สึกว่าเธอได้มีความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างและลูกจ้างที่ดีขึ้นมาแล้ว

“ยินดีด้วย! เวทมนตร์ของคุณน่าทึ่งจริง ๆ!” ยาเบะมิยะพูดด้วยความชื่นชม เธอสวยและทรงพลัง แต่ฉันเองก็แข็งแกร่ง

แซลลี่มองยาเบะมิยะอย่างชื่นชม “ขอบคุณ! ฉันคิดว่าเธอน่าทึ่งมาก เธอสามารถจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ได้ด้วยตัวเองและทำทุกอย่างได้อย่างเป็นระเบียบ ลูกค้าทุกคนชอบคุณ ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำได้”

พวกเขายิ้ม พวกเขาประทับใจในสายตาของกันและกัน

“คุณช่วยสอนฉันเก็บโต๊ะหน่อยได้มั้ย?” แซลลี่ถาม

“มันง่ายมากจริง ๆ…” ยาเบะมิยะช่วยแซลลีนำจานจากถาดและสอนทักษะและลูกเล่นที่เกี่ยวข้อง

แซลลี่ฟังและดูอย่างตั้งใจ ยาเบะมิยะช่วยตอบคำถามที่เธอสงสัยทุกคำถาม ลูกครึ่งมังกรสาวไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าอีกต่อไป

แม็กซ์วางกระเป๋าไว้บนโต๊ะ “ระบบ เปิดชุดกี่เพ้าที่นายมีให้ฉันดูหน่อย”