Chapter 22 : ลูกค้าคนที่สอง
แม็กซ์อ้าปากค้างแต่เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ความคิดของเธอต่างจากเด็กทั่วไป เขาจึงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ได้ พ่อจะพาลูกออกไปข้างนอกพรุ่งนี้เช้าเพื่อหาซื้อลูกเป็ดขี้เหร่มาสักตัวถ้ามันมีขาย”
“พ่อ พ่อดีที่สุดเลย !” เอมี่เอาหัวไถกับมือของแม็กซ์ เธอง่วงและหลับไปอย่างรวดเร็วโดยที่ยังจับมือของแม็กซ์เอาไว้แล้วพึมพำว่าห่านย่าง
ดูเหมือนว่าเธอจะอยากกินห่านย่างจริงๆ ฉันต้องรีบหาสูตรมาซะแล้ว แม็กซ์คิด เขาดึงนิ้วออกจากมือน้อยๆของเธอ เขามองไปที่ใบหน้าน่ารักที่หลับใหลอยู่และอดไม่ได้ที่จะจูบไปที่หน้าผากของเธอ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นแล้วหยิบชุดที่เตียงขึ้นมาก่อนจะเดินไปอาบน้ำ
แม็กซ์เอาเสื้อผ้าของเอมี่ใส่เครื่องซักผ้าและเมื่อเขาอาบน้ำเสร็จ เสื้อผ้าของเธอก็ซักเสร็จแล้ว เขาเอามันไปตากไว้ที่ระเบียงและคิดว่าพรุ่งนี้เช้ามันน่าจะแห้ง จากนั้นเขาก็เอาเสื้อผ้าของตัวเองไปซักต่อ
แม็กซ์ลงไปที่ชั้นล่าง หลังจากที่ทำความสะอาดครัวเสร็จแล้ว เขาก็หยิบกระดาษและปากกาก่อนที่เขาจะมานั่งอยู่ที่เคาเตอร์และคิดบางอย่าง
เรื่องแรกคือเขาต้องทำภารกิจให้สำเร็จ นั่นหมายความว่าเขาต้องหาเงินให้ได้อย่างน้อย 3,000 เหรียญทอง และเขาต้องขายข้าวผัดให้ได้ 500 จาน
แม็กซ์คิดว่าเขามองข้ามอะไรไปบางอย่าง เขาสามารถซื้อวัตถุดิบมาและยังไม่ใช้มันได้ ด้วยวิธีนี้ เขาแค่ขายมันครึ่งราคาแล้วเขาก็ทำภารกิจได้สำเร็จ ถ้าทำแบบนี้แล้ว เขาก็จะลดความกดดันของเขาลงไปได้มาก
“ฉันต้องออกไปด้านนอกแล้วโฆษณาร้านจริงๆเหรอ ?” แม็กซ์เขียนเลข 4 ไว้ที่บรรทัดแรก เขาวางปากกาลงแล้วมองไปที่ประตูด้วยสีหน้าสลด ที่ลานข้างนอกนั้นมีเด็กวิ่งเล่นอยู่แค่ไม่กี่คนเท่านั้น
“ฉันหวังว่าตอนเย็นจะมีลูกค้าเข้ามาเพิ่มนะ” แม็กซ์เดินไปที่ประตูแล้วเปลี่ยนป้ายเป็นเปิดร้าน ตอนนี้เป็นเวลา 4 โมงเย็นแล้ว
เนื่องจากไม่มีลูกค้าและเอมี่ก็ยังนอนหลับอยู่ แม็กซ์จึงนั่งเล่นอยู่ที่เก้าอี้ตรงเคาเตอร์ เขาค้นหาข้อมูลต่างๆจากความทรงจำในหัวและเอาความทรงจำที่มีประโยชน์มาใช้ เขาเรียนรู้เรื่องภูมิประเทศของทุกเผ่าพันธุ์ในทวีป
อย่างที่เขาคิดเอาไว้ โลกนี้อันตรายกว่าที่เขาคิด แม้แต่ในเมืองเคออสแห่งนี้ที่ถูกดูแลโดยโบสถ์เกรย์นั้นการต่อสู้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร และถ้าไม่มีใครถูกฆ่าระหว่างการต่อสู้ บทลงโทษก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรนัก
ดูเหมือนว่าฉันจะต้องเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองเพื่อปกป้องเอมี่และร้านแห่งนี้ แม้ว่าฉันจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับแม็กคนเก่าก็ตาม ยังไงซะเขาก็รู้แล้วว่าเขาไม่อาจจะทำตัวให้ไม่เป็นที่สนใจได้เมื่อเขาตัดสินใจเปิดร้านแห่งนี้
ที่ลานเอเด็นในตอนนี้มีเอลฟ์สาวหุ่นผอมเพรียวสวมชุดสีเงินที่มีลวดลายสีทองปักเอาไว้ที่ชายเสื้อหยุดอยู่ที่ด้านนอกร้านอาหาร ตาสีฟ้าของเธอมองเข้ามาที่ร้านด้วยความแปลกใจ
ทำไมถึงได้มีร้านอาหารอยู่ที่นี่ ? แถม…มันยังสวยมากอีกด้วย แซลลี่มองร้านอาหารตรงหน้าด้วยความแปลกใจ
เธอถูกที่บ้านบังคับให้แต่งงานกับอีกตระกูล แต่เธอไม่ต้องการให้ใครมากำหนดอนาคตของเธอ ดังนั้นเธอจึงหนีออกจากบ้านในป่าไวน์มายังเมืองเคออส โดยแอบหนีพ่อของเธอที่เป็นหัวหน้าตระกูลมา
เธอตระเวนไปทั่วเมืองนี้มาสองวันแล้วและเจอสิ่งที่น่าสนใจมาหลายอย่าง แต่ด้วยการที่มีหลายเผ่าอาศัยอยู่รวมกันที่นี่ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกไม่ชินกับสภาพแวดล้อมของที่นี่นัก
นอกจากนี้เธอนั้นรู้ว่าพ่อได้ส่งคนออกมาตามหาเธอแล้ว ดังนั้นเธอจึงหลีกเลี่ยงที่จะเข้าไปในโรงแรมและร้านอาหารของเอลฟ์ภายในเมืองนี้ แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกสบายกับการใช้ชีวิตและกินอาหารในโรงแรมและร้านอาหารของเผ่าอื่นๆ เธอเคยใช้แต่ชีวิตในปราสาทที่สวยงาม เธอไปพักในโรงแรมของมนุษย์มาเมื่อคืนนี้ มันไม่ได้หรูหรามากนักแต่มันสะอาดและมีแค่ผู้หญิงเท่านั้นที่พักอยู่ที่นั่น
การนอนไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอ ปัญหาคือการกิน
แซลลี่เดินสำรวจไปรอบลานเอเด็นแห่งนี้ ร้านอาหารส่วนมากนั้นดูโทรม มันมีแมลงเต็มไปหมด โต๊ะกับเก้าอี้ก็อัดแน่นไปทั่วทั้งร้าน ทุกเผ่าต้องนั่งกินอาหารอยู่ในร้านอย่างใกล้ชิดกัน เมื่อเห็นแบบนั้นมันก็ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา
เธอเกิดมาเป็นเอลฟ์ชั้นสูง ดังนั้นเธอจึงรู้สึกไม่สบายที่เธอจะไปนั่งกินอาหารอยู่ด้วยกันกับออร์ค ยิ่งคนแคระนี่ไม่ต้องพูดถึงเลย !
เธอยังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่บ่าย ผลไม้สองลูกที่เธอกินไปเมื่อเช้านั้นโดนย่อยไปจนหมดแล้ว เธอเดินมาจนทั่วลานเอเด็นแล้ว ท้องของเธอเริ่มร้องแต่เธอก็หาอะไรกินไม่ได้เลย
สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจที่จะเสี่ยงเข้าไปที่ร้านอาหารของเอลฟ์เพื่อหาเนื้อดีๆกิน นั่นคือก่อนที่เธอจะเดินมาเจอกับร้านอาหารที่อยู่ตรงสุดลานแห่งนี้
มันสวยยิ่งกว่าปราสาทของเธอซะอีก กำแพงด้านหน้าเป็นคริสตัลโปร่งใส มันดูสะอาดและไม่มีสิ่งปนเปื้อนใดๆ มันทั้งบางและราบเรียบ
แม้แต่แก้วคริสตัลในปราสาทของราชินีเอลฟ์ก็ใหญ่ได้แค่ครึ่งเดียวของที่นี่ และมันก็มีอยู่แค่ในห้องนอนของเธอเท่านั้น แต่ที่นี่มันถูกนำมาใช้เป็นกำแพงของร้าน ! เจ้าของร้านนี่หรูหราจริงๆ !
เธอเห็นทุกอย่างภายในร้านผ่านทางกระจก โต๊ะสีเหลืองที่จัดเรียงเอาไว้เป็นอย่างดี มันมีอยู่ทั้งหมด 16 โต๊ะแต่มันก็ไม่ได้ดูแออัดเลยถ้าหากมีคนนั่งอยู่จนเต็มทุกโต๊ะ
แต่สิ่งที่เธอสนใจที่สุดก็คือโคมระย้า คริสตัลนั้นแผ่แสงหม่นๆออกมา มันมีคริสตัลไฟห้อยเอาไว้ด้วย นั่นทำให้เวลามองดูมันแล้วเธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังอยู่ในดินแดนแห่งความฝัน
ถ้าฉันได้กินที่นี่ ความคิดนี้ปรากฏขึ้นมาในหัวของแซลลี่และยั่วยวนเธอเหมือนกับปิศาจ แต่เธอก็ไม่อาจจะตัดสินใจได้ในทันที มันไม่มีป้ายบอกว่ารับลูกค้าแค่เอลฟ์เท่านั้น ถ้ามีคนแคระหรือว่าออร์คโผล่มานั่งข้างๆฉันล่ะ ?
ทันใดนั้นเองท้องของเธอก็ร้องขึ้นมา ความหิวนั้นเอาชนะความคิดอื่นๆทั้งหมดของเธอได้ เธองอตัวลงแล้วเดินเข้าไปในร้าน ใบหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยความมั่นใจและความเด็ดเดี่ยว
ในเมืองเคออสแห่งนี้พลังคือทุกอย่าง เธอมั่นใจว่าทักษะเกี่ยวกับธนูของเธอนั้นสามารถจัดการกับคนที่มายุ่งกับเธอได้
เสียงระฆังที่ประตูทำให้แม็กซ์ได้สติ เขาเงยหน้าขึ้นมาด้วยความแปลกใจและมองไปที่ประตู ก่อนที่จะพบกับเอลฟ์สาวสวย
เธอมีผมยาวสีทองสว่างที่มัดเป็นหางม้าเอาไว้ ผิวที่ขาวเนียน ใบหน้าที่น่ารักและหูแหลมๆสองข้าง ตาสีฟ้าของเธอบ่งบอกถึงความสูงส่งที่มี เธอสวมชุดสีเงินที่มีลวดลายสีทองปักเอาไว้ที่ชายเสื้อ เธอมีขาที่เรียวยาวและมีธนูสะพายเอาไว้ที่หลังของเธอพร้อมกับซองลูกธนูที่เอว
“ยินดีต้อนรับ” แม็กซ์ลุกขึ้นยืนและยิ้มให้ เธอคือลูกค้าคนที่สองของเขา
