Chapter 236 : หอการค้าในลานเอเดน
คนกว่า 30 คนนั่งอยู่ในห้องประชุมขนาดใหญ่ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย พวกเขาสวมใส่เสื้อผ้าและเครื่องประดับที่หรูหรา พวกเขาเป็นสมาชิกของคณะกรรมการของหอการค้าในลานเอเดน
ในขณะที่คนรับใช้สองคนกำลังแจกกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่ชายวัยกลางคนที่หวีผมเอาไว้อย่างเรียบร้อยก็ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “อย่างที่พวกคุณรู้ การแข่งขันอาหารประจำเดือนจะมาถึงในเร็ว ๆ นี้ เป็นเวลา 18 เดือนแล้วที่ 10 อันดับแรกเป็นร้านอาหารที่เป็นสมาชิกของเราเสมอ เราต้องการให้มันเป็นแบบนี้ต่อไป สิ่งที่พวกคุณมีอยู่ในมือนั่นก็คือรายชื่อของร้านอาหารในเดือนนี้ ให้การสนับสนุนพวกเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”
คนอื่นฟังอยู่เงียบ ๆ
ชายวัยกลางคนโน้มตัวเข้าไปใกล้ชายชราที่นั่งข้าง ๆ เขาแล้วกระซิบ “คุณมอร์ตัน คุณมีอะไรจะเสริมมั้ยครับ?”
คนอื่น ๆ มองไปที่ชายชราด้วยความเคารพ เขาสวมชุดคลุมยาวสีเทาและมีใบหน้าที่ดูน่ากลัว ผมของเขาเป็นสีเทาแต่ดูเรียบร้อย เคราสีขาวของเขายาวและถูกตัดแต่งเป็นอย่างดี
ชื่อของเขาคือเจฟฟรี มอร์ตันและเขาเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งหอการค้า ตระกูลบัฟเฟต ตระกูลด็อจ ตระกูลมาร์ควิสและตระกูลมอร์ตันได้ก่อตั้งหอการค้าขึ้นมาด้วยกัน ผ่านมา 50 ปีมันกลายเป็นหนึ่งในหอการค้าที่มีชื่อเสียงที่สุด ครอบครัวมอร์ตันเป็นครอบครัวที่สำคัญ พวกเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องเทศ อาหารและสิ่งทออยู่ทั่วทั้งทวีป
เจฟฟรีไม่ตอบแต่เขากลับมองไปที่มุมหนึ่งแทน “เธอมาที่นี่ทำไม?” เขาถามผู้หญิงที่สวมชุดเดรสสีแดง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
เธอกำลังเล่นกับเหรียญแปลก ๆ อยู่ เหรียญนั้นเป็นเหรียญทองและเหรียญมังกรอย่างล่ะครึ่ง ริมฝีปากสีแดงเซ็กซี่ของเธอโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่แดกดัน ชุดสีแดงของเธอทำให้เธอดูโดดเด่นมากในห้องประชุมที่เต็มไปด้วยผู้ชาย
เธอมองไปรอบ ๆ ด้วยใบหน้าที่ดูยุติธรรมและผมสีน้ำตาลยาวเป็นลอน เมื่อมีใครได้มองหน้าเธอคน ๆ นั้นจะไม่มีวันลืมริมฝีปากสีแดงสุดเซ็กซี่ของเธอ
พวกเขาต่างก็มองไปที่เธอและรอคำตอบ
เธอถือเหรียญแปลก ๆ นั้นเอาไว้ในมือแล้วเงยหน้าขึ้นอย่างไม่กลัวเกรง เธอยิ้ม “โอ้ ฉันอยู่ที่นี่ในฐานะตระกูลบัฟเฟต ครอบครัวของฉันเป็นหนึ่งในสมาชิกถาวรของหอการค้านี้ ฉันแน่ใจว่าคุณยังจำได้คุณมอร์ตัน”
เธออาจจะพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ แต่ดวงตาของเธอกลับท้าทาย
คนอื่น ๆ มองดูพวกเขาอย่างประหม่า ไม่มีใครกล้าส่งเสียง
ตระกูลบัฟเฟตเป็นเจ้าของธนาคารส่วนใหญ่ในทวีป สิ่งที่สะดวกที่สุดในการฝากเงินกับธนาคารบัฟเฟตนั่นก็คือคุณสามารถถอนเงินจากบัญชีของคุณจากธนาคารไหนก็ได้จากทั่วทั้งทวีป ธนาคารบัฟเฟตมีชื่อเสียงมากจนได้รับการปกป้องจากทุกเผ่าพันธุ์
ผู้หญิงคนนี้ชื่อ เชียร์ บัฟเฟต เธอแทบจะนับว่าเป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ เธอกลายเป็นนักบัญชีของธนาคารตอนอายุ 6 ขวบ ในขณะที่เธออายุ 10 ขวบเธอก็มีธนาคารของตัวเองเป็นที่แรก
ในวันเกิดปีที่ 18 ของเธอตระกูลบัฟเฟตเลือกให้เธอทำหน้าที่ดูแลธุรกิจของครอบครัวแทนพ่อ
หลาย ๆ คนคิดว่าการตัดสินใจนี้เป็นเรื่องไร้สาระ แต่ไม่ใช่กับคนที่รู้จักตระกูลบัเฟตดี เชียร์ บัฟเฟตเป็นผู้สร้างระบบเบิกถอนเงินที่ยืดหยุ่น
ระบบนี้เพียงอย่างเดียวก็ทำให้พวกเขาชนะใจลูกค้าเป็นจำนวนมากมาย ธนาคารบัฟเฟตประสบความสำเร็จในการขจัดความเสี่ยงในการถ่ายโอนเหรียญจำนวนมาก
“เชียร์เป็นอัจฉริยะ” เอียน บัฟเฟตกล่าว เขาพูดชื่นชมหลานสาวของเขาเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าปกติเขาจะไม่ค่อยชื่นชมคนอื่นก็ตาม
เชียส์อาจจะไม่มีความสำคัญหรืออิทธิพลเมื่อเทียบกับเจฟฟรีประธานคนปัจจุบันของหอการค้า แต่เธอยังเด็กและธุรกิจของเธอก็กำลังเฟื่องฟู วันเวลาของเจฟฟรีกำลังนับถอยหลังแต่เขาก็ยังไม่พบผู้สืบทอดที่เหมาะสม
“เอียนต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ที่เลือกผู้หญิงมาเป็นผู้สืบทอด” เจฟฟรีพูดด้วยความรังเกียจ เขายืนขึ้น หยิบไม้เท้าสีดำของเขาขึ้นมาแล้วเดินไปที่ประตู
สมาชิกในคณะกรรมการลุกต่างก็ลุกขึ้นยืนเพื่อแสดงความเคารพ ทุกคนยกเว้นเชียร์
“ครั้งต่อไปตระกูลบัฟเฟตจะลงสมัครตำแหน่งประธาน แค่อยากบอกให้คุณรู้เอาไว้” เชียร์พูดขึ้นพร้อมกับยิ้ม “และคุณก็อาจจะเลือกผู้หญิงเป็นผู้สืบทอดเช่นกัน ผู้หญิงดีกว่าตัวผู้ที่ไร้ความสามารถ”
