Chapter 238 : ตรงนั้น!
เอมี่เดินเข้าไปหาแซลลี่แล้วมองตามสายตาของเธอและยิ้ม “หนูรู้ว่าพ่อหล่อมากพี่สาวไอช่า แต่อาจารย์ลูน่าบอกว่ากุลสตรีไม่ควรจ้องมองไปที่คนอื่น พี่สาวมิยะและหนูกำลังศึกษาการเต้นนี้ที่เรียกว่า ‘ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว’ คุณอยากเข้าร่วมกับพวกเรามั้ย?”
ที่จริงแล้วแซลลี่กำลังคิดเกี่ยวกับอาหาร ถึงแม้ว่าเธอจะคิดว่าแม็กซ์น่าสนใจเมื่อเขาทำอาหารแต่เธอก็ไม่อยากจะโต้เถียงกับเด็กเพราะเธอคิดว่ามันจะทำให้เรื่องแย่ลง
แซลลี่ยิ้ม “ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้วเหรอ?”
เอมี่พยักหน้า “ใช่ค่ะ! หนูชอบการเต้นนี้มาก” เธอวางกล่องเพลงลงบนโต๊ะแล้วเปิดมัน
เพลงเริ่มขึ้นและเอลฟ์ตัวน้อยก็เริ่มเต้นอย่างทรงพลัง จังหวะดนตรีที่รุนแรงทำให้แซลลี่อยากจะเต้น แต่เธอก็พบว่าท่าเต้นนั้นกระตุ้นความรู้สึกของเธอมากเกินไป อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถละสายตาไปจากมันได้
เมื่อเพลงจบลงเอมี่ก็ถามขึ้นมาอย่างคาดหวัง “คุณชอบมั้ย?”
“ได้โปรดมาร่วมกับเราไอช่า พวกเราไม่มีอะไรอย่างอื่นให้ทำอีกแล้ว” ยาเบะมิยะที่ต้องการเป็นเพื่อนกับเธอพูดเสริม
เธอไม่เคยมีเพื่อนมาก่อน อดีตเพื่อนร่วมงานของเธอมักจะปฏิบัติกับเธอด้วยการดูหมิ่นหรือมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยตัณหาเหมือนกับลูกชายของเจ้านายเก่า
แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว เธอเคยคิดว่าพวกเอลฟ์นั้นเข้าถึงได้ยากแต่แซลลี่กลับปฏิบัติกับเธออย่างเสมอภาคและกินอาหารกับเธอด้วย
แม็กซ์เป็นเจ้านายของเธอและเอมี่ก็ยังเด็กเกินไปดังนั้นเธอจึงต้องการให้แซลลี่เป็นเพื่อนของเธอ
แซลลี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อตัดสินจากชื่อของมันการเต้นนี้จะต้องมีขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองถึงการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิ เธอพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “โอเค แต่ฉันไม่คิดว่าฉันจะเต้นได้ดีนะ”
เอมี่ส่ายหัว “หนูแน่ใจว่าคุณจะเต้นได้ดีเหมือนกับนางฟ้าเห็ดเพราะว่าคุณดูเหมือนเธอมาก”
ยาเบะมิยะย้ายโต๊ะและเก้าอี้ไปไว้ข้าง ๆ เพื่อสร้างพื้นที่ที่เพียงพอสำหรับการเต้นของพวกเธอ
“ท่าเต้นของคุณจะไม่เหมือนเดิมในขณะนี้เพราะว่าพวกคุณมีกันอยู่สามคน การเต้นจะมีเสน่ห์มากขึ้นในรูปแบบนี้” นางฟ้าเห็ดพูดขึ้นแล้วทำสำเนาสองชุด
“เธอเป็นนางฟ้าจริง ๆ เหรอ?” แซลลี่ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ เธอคิดว่ามันเป็นของเล่นที่ทำขึ้นมาโดยแม็กซ์แต่ตอนนี้เธอพบว่ามันฉลาดเกินกว่าที่จะเป็นของเล่นได้
“ใช่เธอเป็น” เอมี่ตอบ “แต่พ่อบอกว่าเธอจะตายถ้าฉันปล่อยเธอไป เธอไม่ได้อยู่ในโลกนี้ ฉันรู้สึกเสียใจแทนเธอมาก ๆ” เอมี่มองเธอด้วยความเมตตา
นางฟ้าผู้น่าสงสาร แซลลี่และยาเบะมิยะคิด
“เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย!” นางฟ้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง
“เธอเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ในสถานการณ์ที่น่าเป็นทุกข์ เราควรแสดงความเคารพเธอด้วยการตั้งใจเรียนให้มากขึ้น” ยาเบะมิยะกล่าว
แซลลี่และเอมี่พยักหน้า
แม็กซ์หันหลับไปมอง เขาไม่เคยคิดเลยว่าแซลลี่จะเข้าร่วมกับพวกเธอ เอลฟ์ ลูกครึ่งมังกรและเด็กหญิงตัวน้อย เป็นการผสมผสานที่สมบูรณ์แบบในการเต้น ‘โกคุราคุ โจโด’ เขารู้สึกคาดหวัง
ห้องอาหารเต็มไปด้วยเสียงเพลง เด็กหญิงทั้งสามคนหัวเราะคิกคักในขณะที่พวกเธอเต้นและช่วยกันแก้ไขท่าเต้นของกันและกัน
เป็นโชคดีสำหรับแม็กซ์ที่ได้เห็นพวกเธอเต้น
แซลลี่อาจจะเริ่มเรียนทีหลังแต่เธอก็เต้นได้ค่อนข้างดีเพราะว่าเธอได้เรียนการเต้นขั้นพื้นฐานมาบ้างในตอนที่เธอยังเด็ก
หนึ่งชั่วโมงต่อมา แม็กซ์เดินออกมาพร้อมกับไก่ตุ๋นสี่ชาม เขาวางมันลงบนโต๊ะแล้วเดินกลับเข้าไปในครัวเพื่อหยิบข้าว
เด็กหญิงทั้งสามคนได้กลิ่นหอมที่ยอดเยี่ยมและหันหลับมามอง
แม้แต่ลูกแมวก็จ้องไปที่ชามทั้งสี่
เอมี่วิ่งไปที่โต๊ะ “พ่อคะ พวกมันหอมมาก! พวกมันคือไก่ตุ๋นเหรอคะ?” เธอถาม
แม็กซ์พยักหน้า “ใช่แล้วล่ะ ไปล้างมือกันได้แล้วนะสาว ๆ อาหารกลางวันพร้อมแล้ว” เขาวางข้าวสี่ถ้วยลงบนโต๊ะ
“ค่ะพ่อ!” เอมี่ปิดกล่องเพลงดนตรีแล้ววิ่งเข้าไปในห้องครัว
มันจะต้องดีมากแน่ ๆ! ยาเบะมิยะคิดขณะที่เธอเดินไปที่ห้องครัว
ฉันกินเนื้อสัตว์มากไม่ได้ แต่เห็ดนี้หอมมากและค่อนข้างคุ้นเคย แซลลี่คิดและเดินตามยาเบะมิยะไป
…
“ตรงนั้น!” กู๊ดเนียพูดขึ้นและชี้ออกมาจากรถม้า
