Chapter 26 : ความสงสัยที่มีต่อมนุษย์
แซลลี่รู้สึกว่าตัวเองได้ก้าวเข้าไปในทะเลของอาหารระเลิศและถูกครอบงำไปด้วยรสชาติและความอบอุ่น
ไข่ที่เคลือบข้าวเอาไว้นั้นนุ่มนวลมาก รสชาติของแฮมก็เข้มข้น หน่อไม้ที่กรุบกรอบ ถั่วเขียวที่มีรสหวาน…รสชาติของวัตถุดิบแต่ละอย่างนั้นมีเอกลักษณ์ของตัวเองแต่กลับเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์
เธอลองชิมกุ้งดู รสหวานและอร่อยของมันกระจายไปทั่วทั้งปากของเธอ เธอเหมือนจะได้ลิ้มรสชาติของมหาสมุทร
แม้แต่ในหุบเขาแห่งสายลม กุ้งชนิดนี้ก็หาได้ไม่ง่ายนัก สำหรับกุ้งที่ยังมีชีวิตอยู่ด้วยเวทมนต์นั้นก็มีรสชาติที่ไม่ค่อยดีนัก แม้แต่เธอก็เคยกินกุ้งที่สดแบบนี้แค่ครั้งเดียวในตอนที่เธอไปยังชายฝั่งทางเหนือของป่าลมกับปู่ของเธอเมื่อสองปีก่อน แต่ถึงอย่างนั้นรสชาติของมันก็ไม่ได้สดและนุ่มนวลเท่านี้
เขาได้กุ้งที่สดแบบนี้มาจากที่ไหน ? ถ้าเขานำมันไปขายในเมืองเคออส ราคาของกุ้งหนึ่งตัวจะสามารถขายได้มากกว่า 5 เหรียญทอง ข้าวผัดจานหนึ่งมีกุ้งมากกว่า 1 ตัว แต่ขายแค่ 600 เหรียญทองแดงเท่านั้น ! เจ้าของที่นี่…เขาต้องเป็นคนโง่แน่ๆ ในหัวของเธอเต็มไปด้วยความคิดที่สับสนวุ่นวาย
เมื่อเธอกัดเข้าไปที่ไข่ที่อ่อนนุ่มและสัมผัสได้ถึงรสหวานจากข้าว เธอก็นิ่งไปในทันทีและเบิกตากว้าง
รสชาตินี้ ! มันเป็นรสชาติของน้ำพุแห่งชีวิต !
เธอไม่ได้เป็นสมาชิกของราชวงศ์ แต่ตระกูลของเธอนั้นถือว่ามีระดับสูงภายในเผ่าเอลฟ์ ดังนั้นเธอจึงเคยเข้าพิธีล้างบาปในฤดูใบไม้ผลิแห่งชีวิตหลายครั้ง และในแต่ละครั้งเธอจะได้รับน้ำพุแห่งชีวิตแก้วเล็กๆระหว่างพิธี ดังนั้นเธอจึงคุ้นเคยและอ่อนไหวกับรสชาติของมัน
มันทำให้เธอแปลกใจ เธอกลับได้รู้สึกได้ถึงรสชาติของน้ำพุแห่งชีวิตในร้านอาหารของมนุษย์ในเมืองเคออสแห่งนี้ ! เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะต้องทำยังไงกับเหตุการณ์นี้ เธอเริ่มสงสัยว่าความคิดถึงบ้านทำให้เธอไม่อาจจะคิดได้อย่างมีเหตุมีผล
ในขณะที่เธอเคี้ยวข้าว รสชาติของข้าวและวัตถุดิบต่างๆก็ได้กระตุ้นต่อมรับรสของเธออย่างไม่หยุดหย่อน ในบรรดาความรู้สึกเหล่านี้รสชาติของน้ำพุแห่งชีวิตนั้นโดดเด่นที่สุดและยืนยันข้อสงสัยของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เมื่อเธอกลืนมันลงไป ความอุ่นก็กระจายไปทั่วทั้งร่างกายของเธอผ่านทางเส้นเลือด ทำให้ความเหนื่อยล้าและความหิวโหยจากการเดินทางหลายวันของเธอหายไปในทันที
มันคือน้ำพุแห่งชีวิตอย่างแน่นอน !
แซลลี่มั่นใจมาก ความรู้สึกของเธอกำลังบอกเธอว่าเธอควรจะน้าวสายธนูและเล็งไปที่มนุษย์ผู้ชายคนนี้และถามเขาว่าเขาได้รับน้ำพุแห่งชีวิตมาได้ยังไง !
อย่างไรก็ตาม…ข้าวผัดหยางโจวนี้อร่อยมากจนเธอไม่สามารถวางช้อนและหยิบธนูขึ้นมาได้ !
ครอบครัวของเธอสามารถทำอาหารได้อร่อยที่สุดในเผ่า เธอเคยเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำภายในวังหลายครั้งและเคยกินอาหารที่ถูกทำขึ้นโดยพ่อครัวของราชวงศ์ในตอนที่ราชาของอาณาจักรรอทมายังดินแดนของเอลฟ์
แต่เมื่อเทียบกับข้าวผัดหยางโจวจานนี้แล้ว อาหารพวกนั้นถือว่าด้อยกว่ามาก
ยิ่งไปกว่านั้น ข้าวผัดหยางโจวแสนอร่อยนี้ถูกทำขึ้นโดยมนุษย์ มนุษย์ผู้ชาย !
กินอีกดีมั้ย ?
แซลลี่รู้สึกว่าด้านมืดในจิตใจของเธอกำลังล่อลวงเธออยู่และเธอก็ไม่ต้องการที่จะต้านทานมัน ช้อนของเธอกระทบเข้ากับจานอีกครั้งและกลับเข้าไปในปากของเธอ เธอหลับตาลงอีกครั้งพร้อมกับสัมผัสถึงรสชาติของวัตถุดิบทุกอย่างอย่างระมัดระวัง
ทันใดนั้นเรื่องของน้ำพุแห่งชีวิตและความรับผิดชอบของเอลฟ์ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป สิ่งที่อยู่ในหัวของเธอตอนนี้นั่นก็คือ กิน กิน กิน แล้วก็กิน !
เธอตักกินอีกคำแล้วก็อีกคำ มารยาทที่ถูกปลูกฝังมานานว่าไม่ให้กินอาหารอย่างตะกละตะกรามนั้นถูกเพิกเฉย เธอยังคงกินอาหารอย่างรวดเร็วอย่างที่เธอไม่เคยทำมาก่อนและลืมเรื่องที่เธอสงสัยไปจนหมด
แม็กซ์มองเธอที่กำลังกินข้าวผัดแล้วก็ยิ้มออกมา เขารู้สึกภูมิใจและพอใจมากเมื่อเห็นลูกค้าเพลิดเพลินไปกับอาหารที่เขาทำ มันทำให้เขารู้สึกเหมือนว่าเขาได้เอาชนะรสนิยมของอีกฝ่ายได้ มันรู้สึกดียิ่งกว่าการเอาชนะใจผู้หญิงซะอีก
เอมี่เองก็ภูมิใจเช่นกัน นี่คือสิ่งที่พ่อของเธอทำ เขาสามารถทำข้าวผัดสายรุ้งที่ดีที่สุดในโลกได้ แม้แต่พี่สาวเอลฟ์ก็ยังหลงรักรสชาติของมันหลังจากที่กินเข้าไปแค่คำเดียว
แซลลี่กินข้าวผัดของเธอราวกับว่าไม่มีคนอื่นนั่งอยู่ในร้าน เมื่อเธอตักลงไปอีกครั้ง เธอก็สัมผัสได้ว่าไม่มีข้าวเหลือเลยอยู่แม้แต่เม็ดเดียว
ฉันกินหมดแล้วเหรอ ? แซลลี่นิ่งไปในทันทีเหมือนกับว่าเธอกำลังตกใจ เธอมองไปที่จานที่เกือบจะสะท้อนใบหน้าของเธอได้และรู้สึกอายเล็กน้อย เธอไม่ได้สนใจคนอื่นๆในร้าน แต่เรื่องที่ดีนั่นก็คือเธอสามารถอดกลั้นไม่ให้ตัวเองก้มลงไปเลียจานได้
ด้วยอาหารที่อร่อยแบบนี้ ชัดเจนแล้วว่าจานเดียวนั้นคงไม่พอสำหรับเธอ แซลลี่ มองไปที่แม็กซ์และพูดด้วยความคาดหวัง “เจ้าของร้าน ฉันขอเพิ่มอีกจาน”
“ได้ รอสักเดี๋ยวนะ” แม็กซ์ตอบพร้อมกับยิ้ม เขาเดินเข้าไปในครัวและคิดว่าแม้แต่เอลฟ์ที่สง่างามก็ไม่สามารถต้านทานรสชาติที่ดีของข้าวผัดหยางโจวได้
เขารู้สึกกังวลอยู่บ้าง ข้าวนี้ถูกรดน้ำด้วยน้ำพุแห่งชีวิตและถ้าเธอสัมผัสได้ถึงมัน มันก็อาจจะเกิดปัญหาขึ้นได้
“มันดีจริงๆ” โมไบอุทานออกมาอย่างพอใจ จากนั้นเขาก็วางช้อนลง ข้าวผัดสองจานถือว่าเพียงพอแล้ว ความเหนื่อยล้าทั่วทั้งร่างกายของเขาไม่มีเหลืออยู่แล้ว เขาไม่ได้รู้สึกสบายแบบนี้มานานมากแล้ว เขารู้สึกดีจริงๆ
“ปู่คนแคระโมไบ ปู่อยากได้อีกสองจานมั้ย ?” เอมี่ถามด้วยความคาดหวัง
โมไบมองเข้าไปในตาของเอมี่แล้วเกือบจะพยักหน้า เขารีบโบกมือในทันที “ไม่แล้ว แค่สองจานก็เพียงพอแล้วสำหรับมื้อเย็น ฉันสามารถดื่มได้อีกนิดหน่อยตอนที่ฉันกลับไปที่บ้าน มันช่างเป็นวันที่ดีจริงๆ !”
“โอเค ปู่กินไปข้าวผัดไปสองจาน ราคา 2×6=12 ทั้งหมด 12 เหรียญทอง” เอมี่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ไม่นานรอยยิ้มของเธอก็กลับมา เธอกระโดดลงจากเก้าอี้ของเธอแล้วเดินเข้าไปหาโมไบพร้อมกับยื่นสองมือออกไป “จ่ายเงินมาได้เลย”
“หนูคิดได้เร็วกว่าเมื่อตอนเที่ยงมาก” โมไบแปลกใจเล็กน้อย เขานับเงิน 12 เหรียญทองแล้ววางไว้ในมือของเอมี่
โมไบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วพูดกับแม็กซ์ที่อยู่ในครัว “ไว้เดี๋ยวจะมาใหม่นะแม็กซ์” จากนั้นเขาก็หันไปหาเอมี่แล้วพูดว่า “แล้วเจอกันนะสาวน้อย”
“แล้วเจอกัน” แม็กซ์ยิ้มและตอบมาจากในครัว
“1 2 3…แล้วเจอกันปู่คนแคระโมไบ” เอมี่ยังคงนับเงินด้วยดวงตาที่เป็นประกาย เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาเลยด้วยซ้ำตอนที่เธอตอบ
“คำตอบแบบนี้…” โมไบเม้มปาก มันฟังดูแปลกๆนะ เขายิ้มและเดินออกไป
ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ ? แซลลี่มองไปที่แม็กซ์ที่ยังคงอยู่ในครัว ถึงแม้ว่าเธอจะมองเห็นแค่ใบหน้าด้านข้างของเขาผ่านทางกระจก แต่เธอก็ถูกดึงดูดด้วยความน่าสนใจและสมาธิที่เขามี
ร้านอาหารขนาดใหญ่ที่หรูหรา ข้าวผัดที่อร่อย กุ้งที่สดมากๆ น้ำพุแห่งชีวิต…และลูกสาวครึ่งเอลฟ์ เขาดูเหมือนคนธรรมดา แต่จริงๆแล้วเขามีความลับอยู่มากแค่ไหนกัน ? มีกี่เรื่อง ?
แซลลี่แสดงออกถึงความอยากรู้อยากเห็นที่มีต่อมนุษย์ผู้ชายเป็นครั้งแรก
