A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World – ตอนที่ 263

Chapter 263 : ความรู้ผิดชอบชั่วดีของฉันนั้นชัดเจน

ใต้ต้นไม้แห่งชีวิตในถ้ำสลัวมีอิริน่าที่สวมชุดสีขาวนั่งไขว่ห้างอยู่ มีแสงสีฟ้าล้อมรอบตัวเธอและต้นไม้ด้านหลังของเธอเอาไว้

หิ่งห้อยบินอยู่รอบตัวเธอท่ามกลางใบไม้รูปหัวใจ เธอดูน่ารักยิ่งขึ้นท่ามกลางแสงของพวกมันและดวงจันทร์สีทองที่อยู่ที่หว่างคิ้วของเธอดูเหมือนว่ามันจะเปล่งประกาย เธอดูสงบและผ่อนคลายราวกับว่าเธอได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับต้นไม้

ถ้ำแห่งนี้เงียบมากจนแทบจะได้ยินเสียงกระพือปีกของหิ่งห้อย

ประตูถ้ำเปิดออกเล็กน้อยและฟิริสก็เข้ามา เธอวิ่งมาที่ต้นไม้และเรียก “เจ้าหญิงอิริน่า!”

กิ่งไม้สีเขียวแตะตัวเธอแต่ไม่ได้หยอกเธอเหมือนกับครั้งก่อน

ดวงตาของอิริน่ายังคงปิดอยู่ “เกิดอะไรขึ้นเหรอถั่วงอก?” เธอถามอย่างใจเย็น

“สแนร์ได้รับบาดเจ็บ…” ฟิริสพูดเบา ๆ อย่างเศร้าสร้อย มีรอยเลือดอยู่ใต้คางของเธอราวกับว่าเธอถูกแส้ฟาดมา

อิริน่าลืมตาขึ้น แสงสีเขียวหายไปและหิ่งห้อยก็บินหนีไป

เธอเห็นรอยเลือดใต้คางของฟิริส “ใครทำแบบนี้กับเธอ?”

ฟิริสปิดลำคอของเธอเอาไว้อย่างหงุดหงิดแล้วก้มหน้าลง “ฉันไม่เป็นไรค่ะเจ้าหญิง”

“เขาได้บาดเจ็บได้ยังไง?” อิริน่าถาม

“เขาถูกปีศาจบางตัวโจมตี ขาขวาของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขาจะไม่เป็นไร แต่เขาจะต้องใช้เวลารักษาพอสมควร”

“ในเมื่อพวกมันกล้าฉันก็จะตอบแทนพวกมัน แต่ฉันไม่คิดว่าเป็นปีศาจที่จะต้องรับผิดชอบ” อิริน่าลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ กิ่งไม้แหวกออกเพื่อให้เธอผ่านออกมา

ฟิริสดูเป็นกังวลในขณะที่อิริน่าเดินไปที่ประตู “เจ้าหญิงคะ แผลของฉัน…ฉันทำมันด้วยตัวเอง…”

“นั่นสินะ” ประตูหินเปิดออกโดยสมบูรณ์ในขณะที่เธอเดินเข้าไปใกล้ เธอเดินออกไปข้างนอก ดวงตาของเธอกวาดมองในป่าแล้วหยุดอยู่ที่บนต้นไม้ใหญ่ “ออกมา!”

ป่าตกอยู่ในความเงียบท่ามกลางแสงจันทร์ ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องของจิ้งหรีด

ทันใดนั้นต้นไม้ก็ระเบิดเป็นโพรงและเงานั้นก็บินเข้ามาหาอิริน่า

เจ้าหญิงยกมือซ้ายขึ้น จากนั้นเงานั้นก็หยุดนิ่งอยู่กลางอากาศในทันที

มันเป็นเอลฟ์ชราคนหนึ่ง เธอสวมชุดคลุมสีดำ หลังค่อม และมีจมูกที่งุ้มเป็นตะขอเหมือนกับแม่มดแก่ ๆ  ดวงตาของเธอดูดุร้ายราวกับสัตว์ป่า

“ฉันรู้จักเธอ เธอเป็นหนึ่งในสุนัขรับใช้ของเฮเลน่า ยายแก่ที่น่ารังเกียจ! เธอกัดฟิริสเหรอ?” อิริน่าถามด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“แกกล้าดูถูกเลดี้เฮเลน่าได้ยังไง!” แฮตตี้คำรามด้วยความโกรธในขณะที่เธอจ้องหน้าอิริน่าราวกับว่าต้องการจะฆ่าเธอให้ตาย

“โอ้ สุนัขรับใช้แสนซื่อสัตย์!” อิริน่ายิ้ม

“แกนำความอัปยศมาสู่พวกเรา แกมันนังโสเภณี! แกควรจะถูกตรึงและตายไปซะ!” เธอกัดฟันพูด

“ไม่จริง! เจ้าหญิงอิริน่าคือความภาคภูมิใจของชาวเอลฟ์!” ฟิริสตะโกนสวน

อิริย่าขมวดคิ้วแล้วยกมือขวาขึ้น แต่แล้วก็หยุด

แฮตตี้รู้สึกกลัว แต่ตอนนี้เธอกลับมองอิริน่าด้วยความพึงพอใจและความดูถูก “ตีฉันสิถ้าแกกล้า!”

“ฉันไม่อยากทำให้มือของฉันสกปรก” อิริน่าเก็บมือซ้ายของเธอกลับมาด้วย

ทันใดนั้นกิ่งไม้สองกิ่งก็พุ่งออกมาจากด้านในถ้ำและฟาดลงไปบนใบหน้าของแฮตตี้

แรงฟาดนั้นส่งเธอลอยไปข้างหลังและกระแทกเข้ากับต้นไม้

เธอพ่นเลือดและฟันสีดำหลายซี่ออกมา แก้มของเธอบวมช้ำอย่างน่ากลัว เธอเงยหน้าขึ้นมาและเยาะเย้ยเจ้าหญิง “ผู้คนจะได้รู้ความจริงและเอลฟ์ทุกคนจะได้รู้ว่าแกเป็นโสเภณี!”

“ความรู้ผิดชอบชั่วดีของฉันนั้นชัดเจน” อิริน่าพูดอย่างใจเย็น เธอเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์และพูดต่อ “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับสแนร์อีก ฉันจะฆ่าสุนัขรับใช้ทั้งหมดของเธอ ทำตัวเป็นสุนัขที่ดีและเอาไปบอกเธอด้วย”

จากนั้นเธอก็เดินกลับไปที่ถ้ำ

แฮตตี้รู้สึกหวาดกลัวและร่างกายของเธอเริ่มสั่นเทา

“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ชอบฆ่าสุนัข แต่บางครั้งฉันก็ไม่มีทางเลือก” อิริน่าพูดขึ้นหลังจากที่เธอเดินเข้าไปข้างใน ประตูหินปิดลงอย่างช้า ๆ

ความรู้สึกหวาดกลัวในใจของแฮตตี้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ถึงแม้ว่ากระดูกจำนวนมากของเธอจะหักแต่เธอก็รีบคลานออกไปให้ห่างจากถ้ำที่อันตรายนี้