Chapter 270 : มาโซคิสต์
หญิงสาวคนนี้น่ารักมาก เธอมีคิ้วที่โค้งสวยและมัดผมสีน้ำตาลเป็นลอนของเธอเอาไว้ด้วยผ้าสีดำ ชุดเดรสยาวสีขาวของของเธอมีลายหญ้าอยู่ที่เอวและแขนเสื้อ เธอมองไปที่ผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอด้วยรอยยิ้ม ดวงตาสีทองสว่างของเธอเต็มไปด้วยความรัก
ลู่ลู่มีอายุประมาณ 30 และสูงกว่าเธอหนึ่งช่วงศีรษะ ใบหน้าของเข้าเป็นเหลี่ยมและดูใจดี ผมของเขาเป็นสีดำอมน้ำตาลตัดสั้น เขาสวมเสื้อที่ทำมาจากหนังหมีสีน้ำตาลและดูแข็งแกร่งเหมือนกับหมี เขาแบกตะกร้าไม้ไผ่ที่สวยงามเอาไว้บนหลัง ข้างในนั้นเต็มไปด้วยของแต่ก็ยากที่จะบอกว่ามีอะไรอยู่ข้างใน
เขามีดวงตาสีเดียวกันกับเธอ เขามองเธอด้วยความรักในขณะที่เขาเกลี่ยผมออกจากหน้าผากของเธอ “มันอาจจะเป็นเมืองที่ปลอดภัยนะฉีฉี แต่ฉันไม่คิดว่ามันปลอดภัยสำหรับเรา พวกเขาอาจจะตามรอยพวกเรามาจนถึงที่นี่ เราไม่ควรทำให้ผู้พิทักษ์ของเราผิดหวัง”
ฉีฉีดูหดหู่ “ทำไมพวกเขาถึงไม่ยอมปล่อยเราไปนะ?”
“ไม่ต้องห่วง ไปหาของกินที่เธอชอบกันเถอะ ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ” เขาพูดและลูบหัวเธอด้วยมือใหญ่ ๆ ของเขาอย่างเงอะงะ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรัก
ใบหน้าของฉีฉีสดใสขึ้น “ฉันรู้ว่าคุณจะอยู่กับฉัน ไปหาอะไรกินกันเถอะ!” เธอถูหัวกับมือของเขาแล้วเดินไปที่ลานเอเดน
ลู่ลู่มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมในทันทีแล้วเดินตามหลังเธอไป
…
“ขอโทษนะ คุณช่วยคิดเงินให้ฉันหน่อยได้มั้ย?” คาร์ลพูดพร้อมกับวางช้อนของเขาลง เขากินข้าวไก่ตุ๋นของเขาจนหมดเกลี้ยงและเรอออกมาอย่างพึงพอใจ
“ทั้งหมด 8 เหรียญทองค่ะ” แซลลี่บอก
“เอานี่” เขาหยิบเหรียญมังกรออกมาและจ่ายค่าอาหารของเขา จากนั้นเขาก็เดินไปที่ประตูห้องครัว “แม็กซ์ คุณบอกฉันได้มั้ยว่าคุณหาเห็ดหอมมาจากไหนตั้งเยอะแยะ?”
“ขอโทษทีนะ ผมบอกไม่ได้” ถ้าฉันบอกเขาและพวกเอลฟ์รู้เรื่อง พวกนั้นจะต้องมาฆ่าฉันแน่
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ขโมยลูกค้าของคุณหรอก”
“ผมบอกคุณไม่ได้จริง ๆ ขอโทษด้วย”
“โอเค แต่ไก่ตุ๋นนี่อร่อยและคุ้มค่ากับราคาจริง ๆ ฉันเจอเห็ดหอม 4 ถึง 5 ชิ้นในนั้น”
“ขอบคุณครับ” แม็กซ์กลับไปทำอาหารต่อและรู้สึกมีความสุขในขณะที่เขาฟังลูกค้าชื่นชมอาหารของเขา
ไก่ตุ๋น 48 ชามขายหมดในเวลาอันสั้นถึงแม้ว่าบางคนต้องรอถึงหนึ่งชั่วโมงก็ตาม
หลังจากช่วงเวลาอาหารเช้าสิ้นสุดลงแม็กซ์ก็สะบัดข้อมือที่เหนื่อยล้าของเขา ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาจะดีขึ้นแต่การทำงานหนักตลอดหนึ่งชั่วโมงครึ่งก็ทำให้เขาหมดแรง
นอกจากนี้แซลลี่ยังทำหน้าที่เก็บเงินได้ดีมาก ลูกค้าหลายคนชื่นชอบความเย็นชาของเธอ
หลังจากที่สังเกตอยู่สักพัก แม็กซ์พบว่าบางคนถึงกับหลงรักท่าทีที่เย็นชาของเธอ พูดอีกอย่างก็คือ พวกเขาเป็นมาโซคิสต์
แน่นอนคนส่วนใหญ่ปกติดี พวกเขาแค่ชอบให้เธอรักษาระยะห่างและความสง่างามของเธอเอาไว้
ร้านอาหารทำงานได้ราบรื่นมากขึ้นเมื่อมีแซลลี่เข้ามาทำงาน
แม็กซ์ไม่ได้วางแผนว่าจะจ้างพนักงานเสิร์ฟหลายคน ถ้ามีพนักงานเสิร์ฟเยอะเกินไปสิ่งต่าง ๆ ในร้านจะยุ่งเหยิงและเสียงดัง เขาคิด แต่เราจะยุ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันหวังว่าทั้งสองคนจะจัดการกับงานนี้ได้
แซลลี่ทำความสะอาดร้านอาหารด้วยเวทมนต์น้ำของเธอและบอกกับแม็กซ์ว่าเธอจะกลับมาก่อนอาหารกลางวันและจากไป
เธอทำงานหนักมาก แม็กซ์คิด เธอจะหาเงินได้ง่ายขึ้นมากจากการทำภารกิจแต่กิลด์เคออสอาจจะพบว่าจริง ๆ แล้วเธอเป็นใคร หญิงสาวที่น่าสงสาร
“ไปพักสักหน่อยเถอะมิยะ” แม็กซ์พูดพร้อมกับถอดผ้ากันเปื้อนออก เมื่อมีแซลลี่อยู่ที่นี่ยาเบะมิยะก็ ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับงานทำความสะอาด ดังนั้นเธอจึงไม่มีอะไรต้องทำหลังจากหมดเวลาเปิดร้าน
“ฉันไม่เหนื่อยเลยค่ะ ให้ฉันนวดไหล่ให้นะคะ”
แม็กซ์พยักหน้า “ขอบคุณนะ” มันไม่ดีที่จะทำให้เธอผิดหวัง นอกจากนี้ไหล่และแขนของฉันก็ปวดจริง ๆ
…
ที่หน้าจอเวทมนตร์ที่อยู่ที่กลางลานเอเดน บางคนจากสมาคมการจัดเลี้ยงกำลังเรียงลำดับและนับคะแนน
การจัดอันดับจะได้รับการปรับเปลี่ยนในทุก ๆ วัน ตอนนี้หน้าจอกำลังแสดงการจัดอันดับของเดือนที่แล้ว ถ้าไม่มีม้ามืดการจัดอันดับจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงมากนักซึ่งนั่นจะช่วยลดภาระงานของพนักงาน
“นายคิดว่าร้านอาหารสุดท้ายที่พวกเราไปมาเมื่อวานนี้จะอยู่ที่อันดับที่เท่าไหร่เมื่อถึงวันพรุ่งนี้?” เออร์วินกระซิบในขณะที่เขายกโต๊ะอยู่กับรูด
“ร้านอาหารที่เข้าร่วมการแข่งขันในเดือนนี้มีทั้งหมด 341 ร้าน ดังนั้นร้านนั้นน่าจะอยู่ที่อันดับ 340” รูดยิ้ม
“ไม่ใช่ 341 เหรอ?”
“มีร้านอาหารร้านนึงที่ยังไม่เปิดแต่ลงสมัครเอาไว้นายจำได้มั้ย? เจ้าของร้านบอกมันว่าเป็นการโฆษณา ฉันคิดว่าร้านนั้นน่าจะเป็นอันดับสุดท้าย” รูดหัวเราะ
“บางทีพวกเขาทั้งคู่อาจจะได้อันดับสุดท้าย” เออร์วินพูดพร้อมกับหัวเราะ
