Chapter 279 : ต้นไม้โลก
ยาเบะมิยะมองเขาอย่างไม่มั่นใจ “ข้าว 10 ถ้วย? มันเยอะมากเลยนะคะ”
“งั้นสี่ถ้วยก่อนก็ได้ เราสั่งเพิ่มทีหลังได้ใช่มั้ย??” ลู่ลู่ถาม
“ได้ค่ะ” ยาเบะมิยะเดินกลับเข้าไปในห้องครัว
“ไก่ตุ๋นตัวนี่น่าทึ่งมากเลยนะเอมี่” ฉีฉีพูดด้วยรอยยิ้มที่เปล่งประกาย “ฉันอิจฉาจริง ๆ ที่หนูมีพ่อที่มีความสามารถแบบนี้ นี่เป็นอาหารที่อร่อยที่สุดเท่าที่ฉันเคยกินมาเลย!” เธอตัดสินได้เลยว่าอาหารจานนี้เอาชนะอาหารทุกอย่างที่เธอเคยกินมาได้อย่างขาดลอย
เอมี่รู้สึกภูมิใจและมีความสุขมาก “พ่อเป็นพ่อครัวที่เก่งที่สุดในโลก!”
ทันใดนั้นฉีฉีก็รู้สึกอบอุ่นภายในท้องของเธอ เธอก้มหน้ามองอย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอคิดว่าเธอคิดไปเอง แต่ความรู้สึกอบอุ่นเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่าแผลของเธอกำลังถูกรักษา
ฉีฉีทำมือเป็นรูปหัวใจที่หน้าท้องของเธอและพึมพำคาถาบางอย่าง มีแสงสีเขียวปรากฎขึ้นมาจากมือของเธอและวนรอบท้องของเธอ จากนั้นต้นกล้าสูง 10 เซนติเมตรก็โผล่ออกมาอย่างช้า ๆ
ต้นไม้ดูเหี่ยวเฉาราวกับว่ามันตายไปแล้ว แต่ยอดด้านบนสุกของมันมีใบเล็ก ๆ ที่เปลี่ยนไปเป็นสีเขียว มันมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ฉีฉีรู้สึกมีความสุขมากและเริ่มร้องไห้ เธอมองต้นไม้เล็ก ๆ ราวกับว่ามันเป็นลูกของเธอเอง “ต้นไม้โลกฟื้นกลับมาแล้ว!”
ลู่ลู่ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว “ขอบคุณพระเจ้า!” เขาเดินเข้าไปหาเธอและก้มมองต้นไม้ด้วยความสุข มือของเขาสั่นด้วยความตื่นเต้น
น้ำตาของฉีฉีไหลลงไปตามแก้มของเธอ
ลู่ลู่กอดเธอไว้ในอ้อมแขน เธอฝังใบหน้าของเธอเอาไว้กับหน้าอกของเขา น้ำตาของเธอเปียกเต็มเสื้อของเขา “อีกไม่นานเธอจะมีลูกได้อีกครั้ง” ลู่ลู่กล่าว “เราจะชุบชีวิตเหล่าดรายแอดได้”
กว่า 100 ปีที่ผ่านมาเหล่าดรายแอดได้ถูกกำจัดออกไป ลู่ลู่และฉีฉีได้หลบหนีออกมาพร้อมกับเมล็ดของต้นไม้โลก แต่ศัตรูของพวกเขาก็ไม่เคยหยุดตามล่าพวกเขา หลายครั้งที่พวกเขาพบว่าพวกเขาติดอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นอันตราย
ฉีฉีเคยท้องเมื่อ 30 ปีก่อน พวกเขาหาสถานที่ลับในหุบเขาใกล้ ๆ กับทะเลสาบเพื่อรอให้ทารกคลอดออกมา แต่เห็นได้ชัดว่ามันไม่ลับพอ พวกที่ตามล่าพวกเขาพบมัน
เมื่อมีทารกอยู่ในท้องฉีฉีก็ไม่คล่องตัวเหมือนเมื่อก่อน พวกเขาแทบจะเอาชีวิตไม่รอด ในเหตุการณ์นั้นมีลูกธนูอาบยาพิษแทงเข้าไปในท้องของเธอและฆ่าลูกของเธอไป
ตอนนั้นต้นกล้าของต้นไม้แห่งชีวิตได้มอบพลังให้กับเธอและนำเธอกลับมาจากปากเหวแห่งความตาย แต่ตัวมันเองกลับเหี่ยวเฉาลง
พวกเขาพยายามทำมาหลายวิธีเพื่อที่จะชุบชีวิตมัน พวกเขาเคยแม้กระทั่งซื้อน้ำจากน้ำพุแห่งชีวิตแต่มันก็ไม่มีประโยชน์
เพรราะบาดแผลในครั้งนั้นทำให้ฉีฉีไม่สามารถมีลูกได้ มันเป็นอะไรที่โหดร้ายมากโดยเฉพาะกับผู้หญิงที่ชอบเด็ก
มันทำให้ลู่ลู่เป็นทุกข์ทุกครั้งที่เขาเห็นเธอเล่นกับเด็ก ๆ
แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว ถ้าต้นไม้โลกฟื้นขึ้นมามันจะให้พลังงานและพลังกับเธอ แผลของเธอจะหายดีและเธอจะมีลูกได้อีกครั้ง
ความหวังถูกจุดประกายขึ้นมา พวกเขาค้นพบจุดมุ่งหมายในชีวิตอีกครั้ง
เอมี่ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงร้องไห้ แต่เธอตัดสินใจที่จะไม่รบกวนพวกเขา
ลูกค้าที่อยู่ใกล้ ๆ มองดูพวกเขาด้วยความสับสน
“อาหารอร่อยมากจนทำให้เธอร้องไห้เลยเหรอ?” ลูกค้าคนหนึ่งกระซิบถาม
“อาจจะนะ ฉันผ่านมาครึ่งชีวิตแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้กินอาหารที่อร่อยขนาดนี้ มันเศร้ามากเมื่อฉันคิดถึงความจริงที่ว่าฉันเหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่ปีที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อกินมัน” ชายวัยกลางคนพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาที่หางตาของเขา
“พ่อ พ่อรู้ตัวมั้ยว่าพ่อน่าอายมาก” ลูกชายวัยรุ่นขแงเขาหยิบชามขึ้นมาแล้วหันไปอีกทาง
ชายวัยกลางคนตบตะเกียบของเขาลงบนโต๊ะ “โอ้ งั้นเหรอ?”
“พ่อ ผมขอโทษ อย่าทำอะไรที่อาจจะทำให้เราโดนแบนเลยนะ”
พ่อของเขามองไปที่เอมี่แล้วหยิบตะเกียบขึ้นมาและเริ่มกินอีกครั้ง
เสียงร้องไห้ของฉีฉีไม่ได้ดังมากนักดังนั้นเธอจึงไม่ได้รบกวนลูกค้าคนอื่น ๆ
“ลู่ลู่ ฉันคิดว่าต้นไม้โลกฟื้นกลับมาได้เพราะว่าไก่ตุ๋นนี่” เธอบอกกล่าว เธอหยุดร้องไห้แล้วแต่ดวงตาของเธอยังคงแดงอยู่ “ดังนั้นฉันตัดสินใจว่าฉันจะกินมันเพิ่มอีกหนึ่งชาม”
