A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World – ตอนที่ 296

Chapter 296 : พวกเขาจะอยู่กับฉัน

แม็กซ์รู้สึกทึ่งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

กรงเล็บของหมาป่าตัวหนึ่งหยุดอยู่ห่างจากหัวของแม็กซ์ไปไม่ถึงครึ่งเมตร เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นเหม็นของมันแต่เขาไม่รู้สึกกลัวเลย ถ้าเป็นแม็ก อเล็กซ์เขาสามารถจัดการกับพวกมันได้อย่างง่ายดาย แต่เขายังต้องระวังมากเพราะว่าเขายังไม่สามารถรับมือกับหมาป่าพวกนี้ได้

เขาเป็นนักเวทมิติระดับ 10 เยี่ยมไปเลย! แม็กซ์คิด เขาน่าจะทำให้ฝูงชนสงบลงได้ในเวลาอันสั้น เขามีความสุขมากที่โนแวนมาและช่วยแก้ปัญหานี้ ไม่งั้นมันคงจะแย่กว่านี้ ฉันหวังว่าเหตุการณ์นี้จะไม่ทำให้ลูกค้าไม่อยากมากินอาหารที่นี่นะ

ดูเหมือนว่าฉันจะต้องดึงดูดลูกค้าที่มีฝีมือดีมาให้มากขึ้น แม็กซ์คิด พวกเขาสามารถปกป้องฉันได้ แต่ในทางกลับกันฉันอาจจะดึงดูดความเกลียดชังมาเพราะพวกเขาเช่นกัน ดูเหมือนว่าการรักษาโปรไฟล์ต่ำเอาไว้จะเป็นไปไม่ได้สำหรับฉันในตอนนี้แล้ว ตอนนี้ได้เวลาลองทำอะไรที่มันแตกต่างแล้ว ผู้คนจะไม่เชื่อมโยงฉันกับนักฆ่ามังกรเพราะพวกเขาจะพบว่าฉันเป็นพ่อครัว นักประดิษฐ์และนักคณิตศาสตร์

แน่นอน ในเวลาเดียวกันฉันต้องทำตัวเองให้แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองและเอมี่ได้

แม้แต่ซาเจราสก็ทึ่งในพลังของโนแวน เขาไม่รู้แม้แต่น้อยว่าโนแวนลงมือยังไง เขาพบว่าโนวานน่ากลัวยิ่งกว่าครัสซู

ลูกน้องของเขาสับสนยิ่งกว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอครับหัวหน้า?” คีลถาม เปลวไฟยังคงลุกไหม้บนร่างกายของเขา

ซาเจราสหายจากอาการตกใจอย่างรวดเร็ว “มันจบแล้ว ดับไฟของพวกนายได้แล้ว” เขาเก็บเก้าอี้ไว้ข้างหลังและยิ้ม มันยากที่จะเชื่อว่าเขาเกือบจะฟาดมนุษย์หมาป่าระดับ 7 จนตาย

ปีศาจลาวาคนอื่น ๆ ทำตามที่เขาบอก พวกเขาไม่รู้จักโนแวน แต่พวกเขาบอกได้ว่าเขาแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ

แซลลี่วางเอมี่และยาเบะมิยะลง ‘ผู้ควบคุมมิติ’ ครูใหญ่โนแวน สมชื่อจริง ๆ เธอมองเขาด้วยความยำเกรง

แม้ว่านักเวทระดับ 10 จะพบตัวได้ยาก แต่ครัสซู อูเรี่ยนและโนแวนนั้นโด่งดังไปทั่วทั้งทวีป

แซลลี่เติบโตมากับเรื่องราวของพวกเขา เธอไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะพบกับพวกเขาทั้งสามคนที่นี่

“ใช่ ที่นี่แหละ” ครัสซูพูดกับโนแวนและยิ้ม

“ครูใหญ่โนแวนครับ แล้วพวกเขาล่ะ?” แบรนลี่พูดพร้อมกับชี้ไปที่ฉีฉี ลู่ลู่และกลุ่มปีศาจลาวาที่แกล้งทำเป็นว่าพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ตามกฎหมายแล้วพวกเขาต้องถูกสอบสวน

โนแวนรู้สึกแปลกใจเมื่อเขามองไปที่ท้องของฉีฉี “ช่วยรักษาแผลให้พวกเขาก่อน ทำในสิ่งที่นายต้องทำ”

แบรนลี่พยักหน้า “ครับ ครูใหญ่โนแวน” เขาไม่เก่งเรื่องเวทรักษาดังนั้นเขาจึงขอให้บ็อบที่มีความสามารถในการจัดการกับแผลมาทำมัน

“ฉันจะดูแลพวกเขาเอง” อูเรี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงแหบสากของเขา น้ำแข็งแผ่ออกมาจากใต้ฝ่าเท้าของเขาและขึ้นไปบนตัวของฉีฉีและลู่ลู่และแช่แข็งแผลของพวกเขาเอาไว้ ลมหายใจของพวกเขาอ่อนแรงมาก ราวกับว่าพวกเขาจะจากไปได้ทุกเมื่อ แต่พวกเขายังคงมองกันและกันด้วยความรักและมีน้ำตาคลออยู่ในดวงตาของพวกเขา

แบรนลี่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะพาทั้งคูไปดีหรือไม่

“พวกเขาจะอยู่กับฉัน” ครัสซูพูดแล้วหันไปมองกลุ่มปีศาจลาวา “ขอบคุณที่ช่วยปกป้องลูกศิษย์ของฉันนะ”

บาร์เซลหยุดเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ ก่อนหน้านี้เขาวางแผนว่าจะสอบสวนซาเจราสถึงแม้ว่าเขาจะชื่นชมเขามากก็ตาม

มันเป็นความขัดแย้งภายในใจ (ประมาณว่าชื่นชมแต่ก็ต้องทำตามหน้าที่)

“อาจารย์เคราครึ่ง อาจารย์เต่า ช่วยพี่สาวฉีฉีและคุณหมีใหญ่ด้วยนะคะ!” เอมี่พูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล