Chapter 305 : บำรุงต้นไม้โลกด้วยซุปไก่
ร้านน้ำยาเวทมนตร์มีแสงสลัวเล็กน้อยเพราะว่ามีตะเกียงน้ำมันอันหนึ่งตั้งอยู่ที่มุมห้อง ภายในร้านที่กว้างขวางมีชั้นวางของอยู่หลายชั้นและบนชั้นมีน้ำยาเวทมนตร์อยู่ทุกชนิด และมีผ้าสีดำคลุมกรงนกด้านนอกประตูเอาไว้ ตอนนี้ถ่านดำและถั่วเขียวหลับไปแล้ว
“ท่านอูเรี่ยน ผมเอาซุปไก่มาให้พวกเขา” แม็กซ์พูดกับอูเรี่ยนที่กำลังปรุงน้ำยาเวทมนตร์อยู่ที่เคาน์เตอร์ในขณะที่เขาถือถาดเอาไว้ในมือ
“เข้ามาข้างในก่อนสิ” อูเรี่ยนพูดโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา เสียงของเขายังคงต่ำและแหบสาก
เอมี่เดินตามหลังแม็กซ์เข้ามา เธอยิ้มถามและถามอูเรี่ยน “อาจารย์เต่าคะ คืนนี้เราจะกินมื้อดึกกัน คุณอยากมากินกับพวกเรามั้ย?”
“มื้อดึก?” จมูกของอูเรี่ยนขยับเล็กน้อยในขณะที่เขาได้กลิ่นซุปไก่แสนอร่อย เขากลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัวและมองไปที่ซุปไก่ในมือของแม็กซ์
“นี่สำหรับพวกเขา ถ้าคุณไม่รังเกียจผมขอเชิญคุณมากินกับพวกเราที่ร้านอาหาร คืนนี้คุณต้องทำงานหนักดังนั้นคุณจะต้องหิวแล้วแน่ ๆ” แม็กซ์รีบพูดขึ้น
“เดินเข้าไปเลย พวกเขาน่าจะใกล้หลับแล้วล่ะ” อูเรี่ยนละสายตาไปและแกว่งขวดคริสตัลคอยาวในมือของเขาต่อ ของเหลวสีน้ำเงินและของเหลวสีม่วงภายในค่อยๆรวมเข้าด้วยกันในขณะที่เขาทำแบบนั้น
แม็กซ์ถือถาดซุปไก่เข้ามาและเดินผ่านประตูหลังเคาน์เตอร์ไป เขามาถึงห้องเล็ก ๆ ห้องหนึ่ง บนชั้นกว้างที่มักจะเอาไว้วางครีมเวทมนตร์มีคนสองคนนอนอยู่ ที่มุมห้องมีตะเกียงน้ำมันวางเอาไว้และมันทำให้เขามองเห็นใบหน้าที่ขาวซีดของทั้งคู่และมือที่ยังกุมกันไว้แน่น
“แม็กซ์…” ฉีฉีหันหน้าไปทางประตูเมื่อเธอได้ยินเสียงเดินและจ้องไปที่ชามซุปไก่ จมูกของเธอกระตุกเล็กน้อยและดวงตาของเธอก็สดใสขึ้นมาในทันที ถึงแม้ว่าเธอจะยังรู้สึกอ่อนแอแต่เธอก็ถามด้วยความคาดหมาย “เป็นไปได้มั้ยว่าคุณเอาอาหารมาให้เรา?”
“แน่นอนว่าเราเอามาให้พวกคุณ พี่สาวฉีฉี พ่อบอกว่าพวกคุณทั้งคู่ยังอ่อนแอเกินไปและยังไม่ได้กินอาหารเย็น ดังนั้นเขาจึงเอาอาหารมาให้คุณและคุณหมีใหญ่ คุณจะนอนหลับได้ดีขึ้นหลังจากที่คุณกินจนอิ่มท้อง” เอมี่ที่เดินผ่านประตูเข้ามาและตอบแทนแม็กซ์
“ฉันทำซุปไก่มาให้พวกคุณ” แม็กซ์วางถาดลงบนโต๊ะพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขายกฝาครอบชามออกและกลิ่นซุปไก่ที่น่าหลงใหลก็ลอยฟุ้งไปทั่วทั้งห้องในทันที
“มันหอมมาก! ฉันรักข้าวไก่ตุ๋น แม็กซ์ คุณนี่เป็นคนดีจริง ๆ!” ดวงตาของฉีฉีเป็นประกายขึ้นมาทันที เธอพยายามที่จะลุกขึ้นมานั่ง
“ระวัง” ยาเบะมิยะรีบเข้าไปช่วยพยุงเธอ หลังจากที่ได้รับการรักษาจากแซลลี่แผลบนหน้าท้องส่วนล่างของเธอก็หายเป็นปกติ แต่เธอยังอ่อนแอมากจากการสูญเสียเลือดมากจนเกินไป
“ฉันเป็นห่วงว่าพวกคุณจะกินอะไรไม่ได้ ดังนั้นฉันจึงทำมาแค่ซุปไก่เท่านั้น ไม่ใช่ข้าวไก่ตุ๋นอย่างที่คุณหวัง” แม็กซ์ตักซุปไก่ใส่ถ้วยสองใบแล้ววางถาดเอาไว้ข้างเตียง เขาส่งถ้วยหนึ่งไปให้ยาเบะมิยะและถืออีกถ้วยหนึ่งไว้ ร่างกายของลู่ลู่ยังเต็มไปด้วยบาดแผล ดังนั้นจึงต้องมีคนป้อนอาหารเขา
“แม็กซ์ คุณเป็นคนดีมาก” ฉีฉีรู้สึกประทับใจมาก แต่ดวงตาของเธอเอาแต่มองไปที่ถ้วยซุปไก่ในมือของยาเบะมิยะแล้ว เธอหันมามองลู่ลู่และถามด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน “คุณป้อนซุปให้ลู่ลู่ก่อนได้มั้ย? เขาเสียเลือดมาก ดังนั้นตอนนี้เขาน่าจะหิวน้ำมากแน่ ๆ”
“ไม่…เธอกินก่อนเถอะ ฉันยังไม่หิว แค่ได้เห็นเธอกินฉันก็อิ่มแล้ว” ลู่ลู่ส่ายหัวและมองฉีฉีด้วยสายตาที่อ่อนโยน
“พวกคุณไม่จำเป็นต้องเสียสละตัวเองเพื่ออีกคน พวกคุณทั้งคู่สามารถกินพร้อมกันได้” แม็กซ์มาที่นี่เพื่อเอาซุปไก่มาให้พวกเขา แต่ทั้งคู่กลับตอบแทนเขาด้วยอาหารหมา!
ซุปไก่ที่เขาทำในครั้งนั้นมีรสชาติเข้มข้นน้อยกว่าเมื่อเทียบกับซุปไก่ที่ใช้สำหรับไก่ตุ๋น ยาเบะมิยะตักซุปขึ้นมาหนึ่งช้อนแล้วเป่าเบา ๆ ก่อนที่จะป้อนฉีฉี
“ซุปไก่แสนอร่อย! มันไม่ได้เข้มข้นเหมือนกับซุปไก่ตุ๋น แต่รสชาติก็ไม่ได้เจือจางลงเลย มันไม่ได้มีส่วนผสมมากมาย แต่นั่นก็ทำให้รสชาติของซุปไก่บริสุทธิ์ขึ้นมากยิ่งขึ้น” ดวงตาของฉีฉีเป็นประกายขึ้นมาในทันที
ซุปไก่แสนอร่อยไหลผ่านคอลงไปที่ท้องของเธอราวกับสายธารที่อบอุ่น ความอ่อนแอของเธอลดน้อยลงอย่างเห็นได้ชัดและเธอก็รู้สึกได้ว่าต้นไม้โลกที่เหี่ยวเฉากำลังดูดซับพลังงานนี้ ราวกับฝนที่ตกลงมาหลังจากที่แห้งแล้งมานาน เธอรู้สึกมีความสุขมาก
แผลของเธอเริ่มอุ่นขึ้นและมีอาการชาเล็กน้อย ในขณะเดียวกันความเจ็บปวดของเธอก็ลดลงอย่างรวดเร็ว
ใช้ซุปไก่เพื่อบำรุงต้นไม้โลก… ต้นไม้โลกที่เติบโตขึ้นเล็กน้อยนี่แปลกเกินไปรึเปล่านะ? ฉีฉีรู้สึกได้ว่าต้นไม้โลกภายในร่างกายของเธอดูดซับพลังงานจากซุปไก่ด้วยความอิ่มเอมใจ แต่เธอก็ยังรู้สึกกังวลเล็กน้อย
ในอีกด้านหนึ่งแม็กซ์เองก็ป้อนซุปไก่หนึ่งช้อนให้กับลู่ลู่เช่นกัน เมื่อเทียบกับฉีฉีที่มีต้นไม้โลกคอยปกป้องแล้ว ชัดเจนว่าบาดแผลของลู่ลู่นั้นไม่ได้หายไปเร็วนัก
อย่างไรก็ตามหลังจากที่กลืนซุปไก่คำแรกลงคอไป เขาก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาในทันทีและความรู้สึกอบอุ่นก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งร่างกายของเขา ความเจ็บปวดของเขาบรรเทาลงมากและคิ้วที่ขมวดแน่นของเขาก็เริ่มคลายออก ซุปไก่มีประสิทธิภาพมากกว่าน้ำยาเวทมนตร์ที่อูเรี่ยนทำให้กับเขาซะอีก
ซุปไก่ถ้วยเล็ก ๆ สองถ้วยถูกกินจนหมดอย่างรวดเร็วและแม็กซ์ก็ลุกขึ้นเพื่อเติมซุปให้กับพวกเขา
“แม็กซ์ ฉันขอเนื้อสักหน่อยได้มั้ย?” ฉีฉีถามด้วยท่าทางน่าสงสาร เธอมองไปที่ชามซุปบนโต๊ะพร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา
“คุณแน่ใจนะว่าคุณกินเนื้อไหว?” แม็กซ์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเขาหันไปหาฉีฉี ก่อนหน้านี้แม้แต่การขยับตัวเธอยังทำได้ยาก แต่เธอกลับขอกินเนื้อเนี่ยนะ
“แน่นอน!” ดวงตาของฉีฉีเป็นประกายขึ้นมาในทันที อารมณ์ของเธอดูเหมือนจะดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญและเธอก็พยักหน้ายืนยัน
“เอาล่ะ” อาการของฉีฉีดูเหมือนว่าจะดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากที่ได้กินซุปไก่เข้าไป ดังนั้นเขาจึงตักเนื้อไก่ใส่ลงไปในถ้วยของเธอสองสามชิ้น จากนั้นเขาก็ส่งถ้วยไปให้ยาเบะมิยะ ก่อนที่จะเติมซุปใส่ถ้วยให้กับลู่ลู่
ลู่ลู่ส่ายหัวพร้อมกับแสดงความขอบคุณในขณะที่เขาพูดอย่างตั้งใจ “ตอนนี้ฉันอิ่มแล้ว ให้ส่วนที่เหลือกับเธอเถอะ ขอบคุณนะ”
“เอาล่ะ” แม็กซ์ไม่ได้พยายามห้ามลู่ลู่และดึงมือที่ถือถ้วยซุปเอาไว้กลับมา เขารู้สึกซาบซึ้งในความรักที่ลู่ลู่มีให้กับคนรักของเขา
ท้ายที่สุดผู้ชายดี ๆ ก็มีอยู่นับไม่ถ้วนในโลกนี้ แต่ผู้ชายที่ยอมสละชีวิตเพื่อผู้หญิงของเขาถือว่าเป็นคนที่น่ายกย่องเป็นอย่างมาก
“ช่วยพยุงฉันขึ้นหน่อย! ฉันกินถ้วยที่สามได้!” หลังจากที่กินซุปไก่ถ้วยที่สองหมดฉีฉีก็กลับมาคล่องแคล่วอีกครั้ง เธอกลืนไก่ที่เธอเคี้ยวลงไปและแสดงท่าทางร่าเริงออกมาด้วยความตื่นเต้น ต้นไม้โลกช่วยรักษาร่างกายของเธออย่างต่อเนื่องและเติมพลังให้กับเธอ ดังนั้นเธอจึงฟื้นขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว
“พี่สาวฉีฉี คุณเป็นแมวขาว ถ้างั้นลูกของคุณจะออกมาเป็นยังไงถ้าคุณมีลูกกับคุณหมีใหญ่?” เอมี่ถามฉีฉีด้วยท่าทีอยากรู้อยากเห็นในขณะที่ฉีฉีกำลังจะเติมซุปถ้วยที่สาม
