Chapter 319. โรงตีเหล็กของคุณรับลูกมือมั้ย?
แฮร์ริสันเตะไปสองสามครั้งก่อนที่เขาจะฝ่าฝูงชนออกมาและหอบอย่างหนักในขณะที่เขาถาม “แม็กซ์ เกิดอะไรขึ้นกับร้านข้างๆ ร้านค้าพวกนั้นฟังได้ยังไง?”
โรงตีเหล็กที่อยู่ข้างๆ ร้านอาหารยังคงเป็นซากปรักหักพัง บริเวณนั้นมีกองหินและดินหลายกองที่ถูกขุดขึ้นมาเพื่อทําความสะอาดซากปรักหักพังวางเอาไว้อยู่ พวกเขาจัดการกับซากอาคารได้อย่างรวดเร็ว แต่หลุมขนาดใหญ่บนพื้นยังมองเห็นได้อย่างชัดเจนและดูราวกับว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้นที่นั่น
“น่าจะเป็นเพราะแผ่นดินไหวนะ” แม็กซ์ยักไหล่ เขาไม่คิดว่าการเผยแพร่ข่าวเกี่ยวกับการระเบิดออกไปจะเป็นเรื่องดี ถ้าวิหารสีเทาหรือปราสาทเจ้าเมืองรู้ความจริงว่าโมไบได้ประดิษฐ์วัตถุระเบิดขึ้นมา พวกเขาอาจจะให้ความสนใจกับมันมากเช่นเดียวกับที่พวกเขาทํากับเครื่องยนต์ไอน้ํา
ถ้าโมไบประสบความสําเร็จในการสร้างอาวุธที่แม้แต่มนุษย์ธรรมดาก็สามารถใช้ได้แต่ทรงพลังพอที่จะคุกคามมังกรยักษ์ นั่นจะสร้างความปั่นป่วนครั้งใหญ่ไปทั่วทั้งทวีปนอร์แลนด์
โมไบมักจะต้องใช้เวลานานในการคิดค้นอะไรบางอย่างขึ้นมาด้วยตัวเอง แต่ถ้าวิหารสีเทาและ ปราสาทเจ้าเมืองมาลงทุนกับโครงการนี้ต้นแบบที่ประสบความสําเร็จจะถูกสร้างขึ้นมาในเวลาไม่นาน
แม็กซ์ไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น ถ้าสิ่งนี้ถูกสร้างขึ้นมาได้สําเร็จโลกจะเปลี่ยนแปลงไปเร็ว เกินไปและมันจะกลายเป็นสถานที่ที่ไม่แน่นอนและมีแต่ความวุ่นวาย
“งั้นเหรอ ร้านอาหารของนายนี้โชคดีจริงๆ” แฮร์ริสันพยักหน้า ร้านค้าข้างๆ ทั้งสามร้านได้ รับความเสียหายอย่างหนัก ในขณะที่ร้านอาหารที่อยู่ข้างๆ โรงตีเหล็กไม่เป็นอะไรเลย
ในขณะนั้นเองแม็กซ์ก็มองเห็นอูเรียนที่กําลังเดินเข้ามา เขายิ้มในขณะที่เขาถาม “อรุณสวัสดิ์ ครับอาจารย์อูเรียน วันนี้เอมี่มีเรียนตอนไหนครับ?”
จากนั้นเขาก็หันไปมองสู่คู่กับฉีฉีและพบว่าสู่คู่ยังคงซีดเซียวอยู่เล็กน้อยแต่ดูเหมือนว่าเขาจะสบายดี ในขณะเดียวกันก็ดูเหมือนว่านี่จะหายดีแล้ว เธอมีความเชี่ยวชาญในการใช้เวทมนตร์รักษา และดูเหมือนว่าความสามารถในการฟื้นฟูตัวเองของเธอก็ดีมากเช่นกัน
“เราจะเริ่มเรียนกันตอนแปดโมงเข้าหลังจากที่กินอาหารเสร็จแล้ว” อูเรียนมองเอมี่ด้วยรอยยิ้มและทักทาย “อรุณสวัสดิ์เอมี่ตัวน้อย”
“อรุณสวัสดิ์ค่ะอาจารย์เต่า” เอมลุกขึ้นยืนพร้อมกับลูกเป็ดขี้เหร่ในอ้อมแขนและทักทายตอบ จากนั้นเธอก็หันไปหาฉีฉีและลูลู่ด้วยสีหน้ามีความสุขและถาม “พี่สาวฉีฉี คุณหมีใหญ่ ตอนนี้พี่ทั้งสองคนดีขึ้นแล้วใช่มั้ยคะ?”
“เราดีขึ้นแล้วล่ะ หลังจากที่ได้กินซุปไก่แสนอร่อยจากพ่อของหนูเราทั้งคู่ก็รู้สึกดีขึ้นมาก” รอยยิ้มที่มีความสุขปรากฏขึ้นบนใบหน้าของณีนี้ในขณะที่เธอลูบหัวเอมี่
“ซุปไก่ของพ่อดีที่สุด” เอมี่พยักหน้าด้วยสีหน้าเห็นด้วยและดวงตาที่เปล่งประกายด้วยความภาคภูมิใจ
“ขอบคุณคุณและสาวน้อยทั้งสองด้วยนะแม็กซ์” ฉีฉีโค้งคํานับเพื่อแสดงความขอบคุณแม็กซ์ รวมถึงยาเบะมิยะและแซลลี่ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา
“ไม่เป็นไรหรอก” แม็กซ์ส่ายหัวควยรอยยิ้ม เอมี่ขอบนี้นี่มากดังนั้นเขาก็มีความประทับใจ ในตัวเธอเช่นกัน
“อย่าพูดถึงมันเลย” ยาเบะมิยะรีบโบกมือปฏิเสธและมีท่าทีว่าเธอรู้สึกอายเล็กน้อย”
แซลลี่พยักหน้าตอบ กระบวนการคิดของเธอนั้นง่ายมาก เมื่อวานเธอช่วยพวกเขาเอาไว้ดังนั้น เธอจึงสมควรได้รับการขอบคุณ
“ถึงเวลาเปิดร้านแล้ว ยินดีต้อนรับนะทุกคน” แม็กซ์มองดูนาฬิกาก่อนที่เขาจะเปิดประตูร้านอาหารของเขา
สําหรับสองคนนั้นที่ถูกลูกค้าของเขากระทืบเขาไม่ได้ให้ความสนใจเลย พวกเขามาพร้อมกับจุดประสงค์เพียงอย่างเดียวนั่นก็คือการทําให้เขาเดือดร้อน ดังนั้นพวกเขาจึงสมควรได้รับมัน
แซลลี่และยาเบะมิยะยืนอยู่ที่สองข้างของประตู คนหนึ่งมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าในขณะที่อีกคนหนึ่งมีใบหน้าที่เป็นชา และเริ่มทํางานของพวกเธอ
บรรดาลูกค้าต่างก็ทิ้งริคกี้และพนักงานของเขาไว้ข้างหลัง อย่างไรก็ตามลูกค้าบางส่วนยังคงเตะพวกเขาก่อนที่จะรีบเดินเข้าไปในร้านอาหาร
“ฉัน… ฉันจะกลับมา…” ริคกี้เงยหน้ามองป้ายร้านอาหารมามีใบหน้าของเขาบวมเป่งและทําได้แค่คลานออกไปอย่างยากลําบาก เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะถูกทําร้ายจากน้ํามือของคนที่เขาคิดว่าเป็นเพื่อน
“รอผมด้วยครับหัวหน้า” พนักงานของเขาเองก็คลานตามเขาไป เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพูดออกไปแค่ไม่กี่ประโยคก่อนที่เขาจะถูกโจมตีอย่างไม่มีเหตุผล
อันดับที่ประกาศออกมาเมื่อเช้าทําให้ฝ่ายที่ขอบแบบหวานและฝ่ายที่ขอบแบบคาวตกอยู่ในความตึงเครียดและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากันอย่างเต็มรูปแบบ อย่างไรก็ตามริคกี้และพนักงาน ของเขากลับประสบความสําเร็จในการเป็นศัตรูกับทุกคนทําให้ทั้งสองฝ่ายร่วมมือกันและตัดสิน ใจว่าจะช่วยเหลือซึ่งกันและกันเพื่ออนาคตที่ยิ่งใหญ่!
แม็กซ์มีความสุขมากที่ได้เห็นแบบนี้ ข้าวไก่ตุ้นและโร่วเจียหมัวของเขาติดอยู่ใน 30 อันดับแรกแล้ว แต่ถ้าเมนูอื่นของเขาไต่อันดับขึ้นมาได้เหมือนกันมันจะเป็นประโยชน์อย่างมากสําหรับเขา
ความตั้งใจของระบบค่อนข้างชัดเจน มันต้องการเพิ่มชื่อเสียงของร้านอาหาร ครั้งนี้คือ 30 อันดับแรก แล้วครั้งต่อไปก็เป็น 20 อันดับแรกและ 10 อันดับแรกตามลําดับ นั่นคือสิ่งที่แม็กซ์คิดว่ามันน่าจะเป็น
ช่วงเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่อูเรียนกินอาหารเช้าเสร็จเขาก็พาเอมี่ไปกับเขาเพื่อเข้าเรียน
สิ่งที่ทําให้แมกซ์แปลกใจนั่นก็คืออเรียนตัดสินใจรับและเข้ามาไว้ใต้ปีกของเขา ในความเป็นจริงเขารู้สึกประหลาดใจมากที่เมื่อคืนนี้เรียนเข้ามาแทรกแซงเพื่อปกป้องทั้งสองคนนี้ อูเรียนไม่ใช่คนแก่ที่ใจดี แต่ทําไมเขาถึงเลือกที่จะรับดรายแอดคู่นี้เอาไว้?
“เอาล่ะ ฉันจะให้คะแนนพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานห้าดาว แต่นั่นจะไม่ทําให้ฉันเลิกรักพุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวหรอกนะ!”
“หืม ถึงฉันจะปวดใจแต่ฉันเองก็จะให้คะแนนพุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวห้าดาวด้วยวัตถุประสงค์หลักของเราคือการทําให้พุดดิ้งเต้าหู้ขึ้นสู่ระดับสูง
บรรดาลูกค้ายืนอยู่ที่ประตูและพูดคุยกัน
“หัวหน้าคะ พวกเขาแต่ละคนกินพุดดิ้งเต้าหู้แค่รสชาติเดียวเท่านั้น แต่พวกเขากลับให้คะแนนพวกมันทั้งคู่ นี่จะไม่นับว่าเป็นการโกงเหรอคะ?” ยาเบะมิยะรู้สึกกังวลในขณะที่เธอพูดกับแม็กซ์
“หืม…นั่นก็น่าคิดนะ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ขอให้พวกเขาทําแบบนั้นแต่ถ้ามีการสอบสวนขึ้นมา มันอาจจะมีปัญหาได้” แม็กซ์ครุ่นคิด เขาไม่ต้องการใช้เล่ห์เหลี่ยมใดๆ เพื่อให้ได้อันดับดีๆ
อย่างไรก็ตามหลังจากที่มีการจับมือเป็นพันธมิตรกันระหว่างกลุ่มแบบหวานและแบบเผ็ดทํา ให้พวกเขาลงคะแนนให้อีกฝ่ายด้วยความสมัครใจ แมกซ์ไม่แน่ใจว่าการทําแบบนี้จะขัดกับกฎมั้ย แต่ตราบใดที่ข้าวไก่ตุ้นและโร่วเจียหมัวยังอยู่ใน 30 อันดับแรกเขาก็ไม่กังวลอะไร
ลู่ลู่เดินไปที่โรงตีเหล็กและเกาหัวด้วยความประหม่าเล็กน้อย เขามองไปที่โมไบที่กําลังออกคําสั่งกับช่างและยิ้มออกมาอย่างขวยเขินในขณะที่เขาถาม “หัวหน้าครับ โรงตีเหล็กของคุณสนใจจ้างลูกมือมั้ยครับ? ผมอาจจะไม่ฉลาดนักแต่ผมแข็งแรงและช่วยคุณเรื่องการใช้แรงหนักๆได้”
