Chapter 321 : เงิบไม่สามารถแก้ไขได้
ไมล์ยืนอยู่ด้านนอกร้านขายเนื้อหมูของแอนดรูและมองแอนดรูด้วยสีหน้าตื่นเต้นในขณะที่เขาพูด “เฮ้ แอนดรู นายได้ยินมั้ย? วันนี้เป็นวันแรกที่การแข่งขันอาหารของสานเอเตนประกาศอันดับและอาหารทั้งห้าอย่างของร้านอาหารมามีก็ติดอยู่ใน 100 อันดับแรก นอกจากนี้สองอย่างในนั้นยังติดอยู่ใน 30 อันดับแรก”
“ลูกน้องของฉันบอกฉันเมื่อเข้านี้ ฉันแปลกใจมากที่อีกสามอย่างไม่ติด 50 อันดับแรก อาหารทั้งห้าอย่างควรจะได้ 5 อันดับแรก” แอนดรูพูดอย่างผิดหวังเล็กน้อยในขณะที่เขาวางมีตลง
“มันมีเรื่องที่นายยังไม่รู้เกี่ยวกับเบื้องหลังของการแข่งขันอาหาร ร้านอาหารมามียังเล็กเกินไป และนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเข้าร่วมการแข่งขัน ดังนั้นการที่อาหารสองอย่างของพวกเขาติตอยู่ใน 30 อันดับแรกจึงถือว่าน่าประทับใจมาก” ไมล์ถอนหายใจ “การจัดอันดับทั้งหมดถูกจัดการโดยหอการค้า ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะติดอันดับได้”
“นั่นเป็นเรื่องจริงร้านอาหารของเราเปิดมาเกือบยี่สิบปีแล้วและเราขายอาหารจานเต่ นมากกว่าพันรายการในทุก ๆ วัน ถึงอย่างนั้นเราก็ยังเข้าไปใน 10 อันดับแรกไม่ได้ คนพวกนั้นได้ยางอายมากขึ้นเรื่อย ๆ ” เบอร์นีสเข้ามาร่วมวงและส่ายหัวด้วยความไม่พอใจ
“ฉันรู้สึกว่าอันดับตอนนี้ค่อนข้างน่าสนใจ แม็กซ์ใต้บุกเข้าไปใน 30 อันดับแรกและยึดครองอันดับเอาไว้ถึงสองอันดับ คนที่ซื้ออันดับจะต้องโกรธมากแน่ ๆ สิ่งที่เคยอยู่ในกํามือของหอการค้าถูกสั่นคลอนและนี่คือสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน” ชายชวาบิชอปหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่ เขาไพล่แขนไว้ข้างหลังและเดินไปมา แพนเค้กต้นหอมของเขายังคงไม่ติด 100 อันดับแรกแต่เขาก็ ไม่ได้สนใจมันอีกต่อไป
“จริง มันผ่านมาหลายปีมาแล้วที่มีม้ามืดแบบนี้ปรากฏตัวขึ้น ฉันแค่กลัวว่าแม็กซ์จะต้องเจอกับปัญหาที่ตามมา เขาเป็นคนที่ไม่มีเบื้องหลังในขณะที่หอการค้าเป็นยักษ์ใหญ่มันจะเลวร้าย มากถ้าพวกนั้นเส็งเป้าหมายมาที่เขา” เบอร์นีสรู้สึกกังวลเล็กน้อย
ทุกคนมารวมตัวกันและพูดคุยกันอย่างอิสระ พวกเขาดีใจมากที่มีคนขัดขวางหอการค้าได้ แต่ในขณะเดี๋ยวกันพวกเขาก็กังวลกับอนาคตของร้านอาหารมาม
ในห้องขนาดใหญ่ในหอการค้า ไซริสกําลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทํางานและเล่นกับงูตัวน้อยที่เต็มไปด้วยสีสันสดใส มาร์ที่ยืนอยู่อีกด้านหนึ่งของโต๊ะถามขึ้น “นายน้อยครับ หัวหน้าริคกี้ของร้านเนื้อย่างริคกี้ถูกโจมตีเมื่อเช้านี้ เราควรรายงานเรื่องนี้กับท่านประธานมั้ยครับ?”
ไซริลไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาเมื่อเขาตอบ “ริคกี้? ใครกัน? แล้วทําไมเราถึงต้องรายงานประธานว่าเขาถูกทําร้าย?”
“ ร้านเนื้อย่างริคกี้เป็นสมาชิกของคณะกรรมการหอการค้าครับ พวกเขาจ่ายเงินมาเป็นเวลาสามเดือนติดต่อกันเพื่อรับประกันตําแหน่งใน 30 อันดับแรกของการแข่งขันอาหารของลานเอเดน และวันนี้เป็นวันแรกของการประกาศอันดับ แต่ร้านเนื้อย่างวิคกี้กลับถูกตันลงไปที่อันดับที่ 31 และร้านอาหารที่ครองอันดับที่ 30 คือร้านอาหารมามี่ พวกเขาเป็นคนที่ทําร้ายริกกี้” มาร์หยุดไปครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดต่อ “ดีโว่และกู๊ดเนียเองก็ถูกจับเพราะร้านอาหารนี้ พูดกันว่าหนึ่งในอันธพาล รับจ้างจากโรงเตี้ยมดีโว่ถูกเจ้าของร้านอาหารมามฆ่า”
ในที่สุดไซริลก็เงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเรื่องนี้และมองไปที่มาด้วยสีหน้าไม่พอใจ “เขาเป็นใคร? เขาพยายามต่อต้านหอการค้าของเราเหรอ?”
“ผมได้ทําการตรวจสอบไปแล้วและพบว่าชื่อของเจ้าร้านคนนี้คือแม็กซ์ แต่ผมไม่สามารถหาข้อมูลอะไรเกี่ยวกับภูมิหลังของเขาได้ เขาเปิดร้านอาหารมามอยู่ที่มุมตะวันตกเฉียงเหนือของลาน เอเดนเมื่อประมาณหนึ่งเดือนก่อนและดึงดูดลูกค้าจํานวนมากได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ราคาอาหารของเขาสูงมากและแม้แต่จานที่ถูกที่สุดก็มีราคาถึง 200 เหรียญทองแดง เรื่องที่เขาทะเลาะกับกู๊ดเนียในอดีต… ” มาร์พูดข้อมูลทั้งหมดของแม็กซ์ออกมารวมถึงความขัดแย้งระหว่างแม็กซ์และกู๊ดเนียด้วย
“เขาก็เป็นแค่ตัวตลกซื้อวด เจ้าของร้านอาหารอย่างเขากล้าที่จะประกาศว่าหอการค้าของเราจะปิดตัวลง” ไซริลเบ้ปากและพูดอย่างเหยียดหยาม “ไม่จําเป็นต้องรายงานเรื่องที่ไม่สําคัญแบบนี้กับประธาน แค่แจ้งให้สมาคมจัดเลี้ยงเอาชื่อของร้านอาหารนี้ออกจากการจัดอันดับไปและส่ง คนไปสร้างปัญหาให้กับพวกเขาเป็นประจํา ให้ฉันดูว่าร้านอาหารเล็ก ๆ ของเขาหรือหอการค้าของเราจะปิดลงก่อนกัน”
“แต่ลูกสาวของเขาเป็นลูกศิษย์ของนักเวทระดับ 10 ถึงสองคน ถ้าเราทําแบบนั้น…” มาร์ รู้สึกกังวลเล็กน้อย
“แล้วไงล่ะ? เราไม่ได้โจมตีพวกเขาสักหน่อย นักเวทสองคนนั้นจะกล้าโจมตีพวกเราในเมืองเคออสเหรอ? ส่งเงินไปให้สมาคมจัดเลี้ยงและพวกเขาจะยินดีจัดการงานให้เรา” ไซริลยิ้มอย่าง เฉยเมยและพูดต่อ “ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยเงิน”
มาร์อ้าปากเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขาก็ถูกขัดเสียก่อน
“พอแล้ว นายขี้ขลาดมากขึ้นเรื่อย ๆนะมาร์ ย้อนกลับไปตอนที่พ่อของนายทํางานให้กับประธานเขามีชื่อเสียงมากในเรื่องของความเด็ดเดี่ยว” ใช้สมองมาร์ในขณะที่งที่มีสีสันพันอยู่รอบนิ้วของเขา จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นแล้วเดินออกไป แต่เขาก็หยุดอยู่ที่ประตูและพูดต่อ “บางครั้งนายก็ต้องกล้าตัดสินใจ คนที่ไม่กล้าตัดสินใจจะถูกทิ้งไว้ข้างหลัง”
นายน้อย มันเป็นเรื่องยากสําหรับฉันที่จะเริ่มขึ้นทุกอย่างกับคุณ นอกจากนี้บทเรียนแรกที่พ่อของฉันเคยสอนฉันก็คืออย่าวางไข่ทั้งหมดไว้ในตะกร้าใบเสียวมาร์มองไปที่ร่างของไซริลแล้วส่ายหัวในขณะที่เขาเดินออกจากห้องไป
แมกซ์ชะงักไปเมื่อได้ยินคําพูดของระบบก่อนที่เขาจะถามย้ำ “นายพูดว่าอะไรนะ?”
“คุณเสื้อกอาหารหนึ่งอย่างใส่เข้าไปในกงล้อเสี่ยงโชคได้ หลังจากภารกิจพุดดิ้งเค้ารู้สําเร็จคุณจะมีโอกาสได้สูตรอาหารนั้น ถ้าคุณสุ่มมันได้น่ะนะ” ระบบพูดซ้ํา
“ระบบ ทําไมจู่ ๆ นายถึงมีจิตสํานึกขึ้นมาล่ะ?” แม็กซ์เลิกคิ้วด้วยความสงสัย
“ในฐานะที่เป็นระบบที่มีมโนธรรมมาโดยตลอดระบบปฏิเสธที่จะตอบคําถามนี้” ระบบตอบกลับห้วน ๆ
“อาหารอะไรก็ได้เหรอ?” แม็กซ์ยังคงไม่เชื่ออยู่
“อาหารอะไรก็ได้บนโลก” ระบบยืนยัน
“ขอฉันคิดก่อนนะ” ความคิดนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นในหัวของแม็กซ์ อาหารซานตง อาหารเสฉวน อาหารกวางตุ้ง อาหารเจียงซู อาหารเจ้อเจียง อาหารฝูเจี้ยน อาหารหูหนาน อาหารอานฮุย อาหารพวกนี้เป็นอาหารหลักแปดประเภท นอกจากนี้เขายังคิดถึงอาหารจานพิเศษที่เขาเคยลิ้มลองในอดีต
มีอาหารที่น่าสนใจมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงคิดไม่ตกว่าเขาจะเลือกอะไรดี เขาสงสัยว่าอาหาร เหล่านี้จะเป็นยังไงเมื่อทําพวกมันขึ้นมาด้วยวัตถุดิบพิเศษที่ระบบหามาร่วมกับทักษะการทําอาหารที่ยอดเยี่ยมของเขา
เขาคิดเรื่องนี้มาครึ่งวันแล้วและมันก็ใกล้จะถึงเวลาเปิดร้านอีกครั้งแต่เขาก็ยังตัดสินใจไม่ได้
“พ่อคะ หนูกลับมาแล้ว!” เสียงที่ร่าเริงของเอมี่ดังมาจากด้านนอก แม็กซ์คิดขึ้นมาได้เมื่อได้ยินเสียงของเธอ ถ้าเขาตัดสินใจไม่ได้ทําไมเขาไม่ปล่อยให้เอมิเลือกล่ะ!
