Chapter 348 : มีคนกระโดดข้ามกําแพง
“ซูดดด”
วุ้นเส้นที่นุ่มลื่นลื่นถูกสูดเข้าไปในปากของแม็กซ์ น้ำซอสรสเผ็ดกับสัมผัสเด้ง ๆ เป็นอะไรที่ดีงามมาก!
การกินปลาย่างของแม็กซ์จะขาดวัตถุดิบอะไรไปก็ได้แต่สิ่งที่ขาดไปไม่ได้เลยนั่นก็คือวุ้นเส้นที่ทํามาจากแป้งถั่วเขียว สําหรับเขาแล้วมันสําคัญพอ ๆ กับปลาย่าง
ดวงตาของเอมี่เป็นประกายขึ้นมาในทันทีเมื่อเธอเห็นสิ่งที่เขาทํา “พ่อคะ อันนั้นคืออะไรนะ หนูอยากกินบ้าง!”
“นี่คือวุ้นเส้น พวกมันอร่อยมากเลยนะ” แม็กซ์คีบวุ้นเส้นมาใส่ไว้ในถ้วยของเอมี่ด้วยรอยยิ้ม
เอมี่คีบวุ้นเส้นขึ้นมาด้วยตะเกียบแล้วเปามันอย่างระมัดระวังก่อนที่เธอจะสูดมันเข้าปากเลียนแบบแม็กซ์ เธอเคี้ยวอย่างมีความสุขและพยักหน้าด้วยความอิ่มเอมใจ “วุ้นเส้นอร่อยมาก ๆ เลย อร่อยพอ ๆ กับปลาเลยค่ะ”
ถึงแม้ว่าจะมีเหตุการณ์ที่น่าอึดอัดใจเล็กน้อยเกิดขึ้นแต่อาหารแสนอร่อยก็เข้ามาช่วยผ่อนคลายและทําให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนาน ใบหน้าของแซลลี่และยาเบะมิยะถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อ พวกเธอแต่ละคนเทน้ำเย็นกินกันคนละแก้วก่อนที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความพึงพอใจ ความอึดอัดใจจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ถูกลืมไปโดยสิ้นเชิง
“พ่อคะ หนูขอเก็บก้างปลาพวกนี้ไว้ได้มั้ยคะ? หนูอยากเอามันไปให้แดฟเน่ดู” เอมี่เงยหน้าขึ้นมามองแม็กซ์ด้วยสายตาคาดหวัง
” แน่นอน หนูเก็บมันเอาไว้ได้ ถ้าถึงวันหยุดหนูชวนเพื่อน ๆ ของหนูมาเล่นที่บ้านได้นะ พ่อจะทําปลาย่างให้พวกหนูกิน” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนว่าแดฟเน่จะสนิทกับเอมี่มากและเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้เขาก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าเอมี่ไม่เคยชวนเพื่อน ๆ ของเธอมาที่บ้านเลย
“หนูชวนเพื่อน ๆ มาที่บ้านได้จริง ๆ เหรอคะ? แดฟเน่รักปลามากและเจสสิก้าก็ไม่เคยเห็นปลามาก่อน หนูชวนพวกเธอมาได้จริง ๆ เหรอคะ?” ดวงตาของเอมี่เป็นประกายขึ้นมาในทันที
“แน่นอน หนูชวนได้ทุกคนที่หนูอยากชวนเลยล่ะ” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
“เย้! พ่อเป็นพ่อที่ดีที่สุดเลย” เอมี่จับมือของแม็กซ์และกระโดดขึ้นลงด้วยความดีใจ
แซลลี่และยาเบะมิยะมองดูทั้งคู่ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน เอมี่โชคดีจริง ๆ ที่มีพ่อที่เก่งแบบนี้
“พ่อจะช่วยหนูเก็บก้างปลาเอง” แม็กซ์ยืนขึ้นและคีบก้างปลาออกจากจานด้วยตะเกียบอย่างระมัดระวัง มีแค่กระดูกสันหลังของปลาเท่านั้นที่เป็นกระดูกขนาดใหญ่และยังมีก้างปลาอีกบางส่วนที่มีเอาไว้เพื่อรักษาความสมบูรณ์ของโครงสร้างร่างกายของมัน เนื้อของมันถูกพวกเขาทั้งสี่กินจนหมดแล้วดังนั้นสิ่งที่พวกเขาต้องทําก็มีแค่นําพวกมันไปล้างทําความสะอาดด้วยน้ำเท่านั้น
“กลิ่นปลาที่ลอยออกมานี่หอมน่าอร่อยมาก เป็นไปได้มั้ยว่าเมนูใหม่ที่แม็กซ์จะเริ่มขายคืนนี้จะทํามาจากปลา?”
“ไม่ใช่แค่กลิ่นปลานะ แต่มันยังมีกลิ่นเผ็ดผสมอยู่ด้วย ฉันน้ำลายไหลแล้วสิ!”
“ฉันเองก็ชอบอาหารรสเผ็ดนะ เมนูก่อน ๆ แม็กซ์ไม่ได้ทําอาหารรสเผ็ดเลย แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้ฉันจะโชคดีนะ”
บรรดาลูกค้าต่างก็เริ่มพูดคุยกันในขณะที่ประตูร้านอาหารถูกเปิดอีกครั้ง ในไม่ช้าพวกเขาก็ได้กลิ่นอาหารแสนอร่อยลอยอยู่ในอากาศและพวกเขาก็เริ่มพูดคุยกันมากขึ้น
“เมนูใหม่ที่จะออกคืนนี้มีบางอย่างเกี่ยวกับปลา แต่ฉันจะไม่บอกหรอกนะว่ามันคืออะไรจนกว่าจะถึงมื้อเย็น” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มลึกลับ
“พ่อไม่ได้อยู่กินมื้อเย็นที่บ้าน งั้นฉันก็ควรจะออกไปหาอะไรกินข้างนอกใช่มั้ย?” ในสวนหลังบ้านของปราสาทเจ้าเมือง วิเวียนเปลี่ยนเครื่องแต่งกายจากชุดคลุมสีน้ำเงินที่ดูสง่างามไปเป็นชุดของชาย ผมยาวสลวยของเธอถูกมัดเอาไว้ด้วยผ้าและติดหนวดปลอมเอาไว้ ทําให้เธอเปลี่ยนไปเป็นชายหนุ่มรูปงาม
หลังจากตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ วิเวียนก็ปีนขึ้นไปบนต้นไม้ข้างกําแพงแล้วเหยียบลงไปบนกําแพง เธอปืนออกมาจากปราสาทเจ้าเมืองและมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวังอีกครั้งก่อนที่จะแสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติและเดินไปตามท้องถนน
มีคนเดินอยู่บนถนนไม่มากนักดังนั้นจึงไม่มีใครสังเกตเห็นว่าวิเวียนกระโดดข้ามกําแพงปราสาทเจ้าเมืองออกมา เธอสูดหายใจเข้าลึกแล้วเดินไปที่ลานเอเดนอย่างสบายใจ
“เอ๊ะ? เขา” บนชั้นสองของร้านอาหารที่อยู่ติดถนนมีสกอนาร์ดที่สวมเสื้อคลุมสีแดงหรูหรานั่งอยู่ เขาหมุนแก้วไวน์ในมือในขณะที่เขามองไปที่วิเวียนผ่านทางหน้าต่าง เขาเห็นว่าก่อนหน้านี้เธอกระโดดข้ามกําแพงออกมา ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อยในขณะที่เขาพึมพํากับตัวเอง “นั่นไม่ใช่คุณหนูวิเวียนเหรอ? ไอ้เราก็นึกสงสัยว่าขโมยที่ไหนที่กล้าบินเข้าไปในปราสาทเจ้าเมือง ที่แท้ก็คุณหนีวิเวียนที่ปลอมตัวเป็นผู้ชายปืนออกมานี่เอว”
“ในงานเลี้ยงเมื่อสองสามวันก่อนฉันได้พูดคุยกับเธอไปไม่เท่าไหร่เองดังนั้นนี่จึงเป็นโอกาสดีสําหรับฉัน มันใกล้จะมืดแล้วดังนั้นบางทีฉันอาจจะมีโอกาสคุ้มครองนายน้อยวิเวียนกลับบ้าน บางทีท่านเจ้าเมืองอาจจะรู้สึกประทับใจฉันและฉันจะแสดงให้พ่อเห็นว่าฉันไม่ใพวกขี้เมาไร้ค่า” สกอนาร์ดวางแก้วไวน์ของเขาลงและบอกลากับกลุ่มเพื่อนที่ร่วมโต๊ะกันก่อนที่จะลงไปที่ชั้นล่าง
พ่อของสกอนาร์ดเป็นทูตของอาณาจักรรอทที่ถูกส่งมายังเมืองเคออส ดังนั้นเขาจึงได้เข้าร่วมงานเลี้ยงที่จัดขึ้นในปราสาทของเจ้าเมืองกับพ่อของเขาและมันเป็นรักแรกพบสําหรับเขาเมื่อเขาได้เจอกับคุณหนูวิเวียน อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้มีความสนใจอะไรเหมือนกันดังนั้นบทสนทนาของพวกเขาจึงหยุดชะงักไปหลังจากที่คุยกันได้ไม่กี่ประโยค
เขาค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับวิเวียนในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา แต่คนส่วนใหญ่ที่เขาถามจะแนะนําให้เขายอมแพ้ คุณหนูวิวเยนเป็นอัญมณีล้ำค่าของท่านเจ้าเมืองและแทบจะไม่ออกจากปราสาทเลย
ใครจะไปคิดว่าเธอจะกล้าปลอมตัวเป็นผู้ชายแล้วปืนออกมาจากปราสาทเจ้าเมือง บางทีเธออาจจะมีด้านมือที่ปิดบังเอาไว้ก็ได้รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสกอนาร์ดในขณะที่เขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้และสอดแนมวิเวียน ถ้าเขาจีบลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านเจ้าของเมืองติดพ่อของเขาก็จะมองเขาในแง่ดีมากขึ้น
นี่คือที่นั่นใช่มั้ย? มันดูดีแล้วก็ยุ่งมาก ดูเหมือนว่าสิ่งมีชีวิตจากหลาย ๆ เผ่าพันธุ์จะถูกบังคับให้กินอาหารที่โต๊ะเดียวกันเนื่องจากการขาดแคลนที่นั่ง วิเวียนหยุดอยู่ข้างนอกร้านอาหารมามีและมองเข้าไปผ่านทางหน้าต่าง ยังมีแถวต่อกันยาวอยู่ตรงกลางของร้านอาหาร คิ้วของเธอขมวดเล็กน้อยในขณะที่เธอสํารวจดูร้านอาหาร เธอไม่ได้เหยียดหรือดูถูกเผ่าพันธุ์อื่นแต่เธอเป็นคนที่ค่อนข้างรักสะอาด (โรคกลัวเชื้อโรค) ดังนั้นเธอจึงไม่อยากกินอาหารร่วมกับคนที่ไม่คุ้นเคยโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเป็นคนแคระและออร์คที่ไม่ค่อยรักษาความสะอาด
ฉันควรเข้าไปข้างในมั้ย? วิเวียนค่อนข้างลังเล ทันใดนั้นลูกค้าคนหนึ่งก็เดินออกมาจากร้านอาหารและกลิ่นหอมของปลาย่างรสเผ็ดที่ไม่อาจต้านทานได้ก็ลอยออกมาเมื่อประตูถูกเปิดออก
“อึก~”
วิเวียนกลืนน้ำลายในขณะที่ขาของเธอก้าวไปที่กน้าร้านอาหารอย่างไม่อาจควบคุมได้ เธอวางมือไว้ที่ที่จับประตูแล้วแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังพูดกับตัวเองว่า “ฉันไม่สนใจปลา ลุงโรเบิร์ตบอกว่ามันน่าเสียดายถ้าร้านอาหารแห่งนี้จะต้องถูกทําลายไปดังนั้นฉันแค่มาที่นี่เพื่อตรวจสอบเท่านั้น”
เธอหนีออกมากินอาหารที่นี่สินะ เป็นสถานการณ์ที่ไม่เลวเลย ฉันจะสามารถแสดงให้เธอเห็นด้านที่เป็นสุภาพบุรุษของฉันในร้านอาหารรอยยิ้มที่มั่นใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสกอนาร์ดในขณะที่เขายืนอยู่ข้างนอกร้านอาหาร เขาขยับคอยืดเส้นยืดสายเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเปิดประตูเข้าไปในร้านอาหาร
