Chapter 355 : ไม่ทราบว่าคุณคือประธานวอร์เรนใช่มั้ยครับ?
“ไม่ วันนี้เรามาที่นี่เพื่อกินเท่านั้น” วอร์เรนส่ายหัว เขาหันไปมองโทนิสที่กําลังจุนงงด้วรอยยิ้มแล้วพูดต่อ “โรเบิร์ตคงจะรายงานทุกอย่างให้ท่านเจ้าเมืองฟังแล้ว ถึงแม้ว่าท่านเจ้าเมืองจะยุ่งมากจนไม่มีเวลามาสนใจกับร้านอาหารเล็ก ๆ นี้แต่โรเบิร์ตทํางานที่ปราสาทเจ้าเมืองมาหลายปีและคําพูดของเขามีอิทธิพลมากกว่าเรา เพราะงั้นเราถึงมาที่นี่เพื่อหาข้อมูลของร้านอาหารนี้ด้วยตัวเองเพื่อที่เราจะได้เตรียมพร้อมถ้าท่านเจ้าเมืองถามเกี่ยวกับร้านอาหารนี้
“แต่ท่านเจ้าเมืองเองก็ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับร้านอาหารนี้เลยไม่ใช่เหรอครับ? งั้นทําไมเราไม่แต่งเรื่องไปบอกเขาล่ะครับ?” โทนิสยังคงสับสนอยู่
“ท่านเจ้าเมืองเป็นผู้ปกครองเมืองเคออสและเป็นหนึ่งในคนที่ฉลาดที่สุดในทวีปนอร์แสนด์นายคิดว่านายจะแต่งเรื่องขึ้นมาหลอกเขาได้เหรอ?” วอร์เรนส่ายหัวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับถอนหายใจออกมา “ทุกครั้งที่ฉันเห็นท่านเจ้าเมืองฉันก็อดทิ้งกับพรสวรรค์ของเขาไม่ได้จะมีอัศวินระดับ 10 คนไหนที่มีจิตใจที่มุ่งมั่นขนาดนี้? ฉันรู้สึกนับถือเขาจริง ๆ”
ความเคารพนับถือปรากฏขึ้นบนใบหน้าของโทนิส “แล้ววันนี้เรามาทําอะไรที่นี่ครับ?”
“เมื่อเทียบกับเราแล้วท่านเจ้าเมืองไว้ใจโรเบิร์ตมากกว่า ดังนั้นเราต้องเข้าใจเกี่ยวกับร้านอาหารนี้ให้มากกว่าโรเบิร์ต เราต้องหาข้อบกพร่องร้ายแรงของมันเพื่อที่เราจะได้เตรียมพร้อมสําหรับเรื่องหลังจากนี้ การทะเลาะกับเจ้าของร้านโดยตรงเป็นวิธีการที่โง่ที่สุด ในฐานะรองประธานของสมาคมจัดเลี้ยงฉันเชื่อว่านายรู้ว่านายควรทําอะไรและไม่ควรทําอะไร” รอยยิ้มของวอร์เรนหุบลงเขามองไปที่โทนิสก่อนที่จะเดินไปที่ประตูร้าน
สีหน้าของโทนิสเปลี่ยนไปเล็กน้อยในขณะที่เขาก้มหน้าลงและเดินเข้าไปในร้านอาหาร
“เอกก.”
หลังจากที่กินปลาย่างรสเผ็ดรวมถึงวุ่นเส้นเส้นสุดท้ายหมดวิเวียนก็เรอออกมาด้วยความพึงพอใจ จากนั้นเธอก็สังเกตเห็นว่าร่างกายของเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ แม้แต่เส้นผมของเธอก็เปียกโดยสมบูรณ์ เธอรู้สึกอบอุ่นมากราวกับว่าเธอเพิ่งจะได้แช่น้ําพุร้อนเพื่อผ่อนคลายมา
รสเผ็ดในปากของเธอค่อย ๆ จางลง แต่รอยยิ้มมีความสุขยังคงอยู่บนใบหน้าของเธอ ท้องของเธอบวมขึ้นมาเล็กน้อยแต่เธอก็มีความสุขเกินกว่าที่จะสนใจมัน
“เก็บเงินด้วยค่ะ” วิเวียนยกมือขึ้น
“ทั้งหมด 1,600 เหรียญทองแดงค่ะ พี่ชายหนวด” เอมี่เดินเข้ามาหาวิเวียนก่อนจะยื่นมือเล็ก ๆ ของเธอออกมา
วิเวียนเลิกคิ้วแล้วนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เธอติดหนวดเอาไว้อยู่ แต่เธอก็ยังรู้สึกแปลก ๆ กับชื่อเล่นที่สาวน้อยคนนี้ตั้งให้เธอ แต่ไม่ว่าจะยังไงเธอก็เป็นสาวน้อยที่น่ารักมาก! ดังนั้นเธอจึงไม่ติดใจอะไรแล้วหยิบกระเป๋าเงินของเธอออกมาในทันที
“ดะ…เดี๋ยวผมจ่ายให้คุณเอง!” สกอนาร์ดรีบลุกขึ้นยืนพร้อมกับหยิบกระเป๋าเงินของเขาออกมาทั้ง ๆ ที่ปากของเขายังชาอยู่
“ฉันไม่ต้องการให้คุณจ่ายเงินให้ฉัน นี่คือเงิน 16 เหรียญทอง เจอกันครั้งหน้านะสาวน้อย” วิเวียนวางเหรียญไว้ในมือเล็ก ๆ ของเอมีที่ยื่นออกมาพร้อมทั้งพูดปฏิเสธสกอนาร์ดไปก่อนที่จะเดินออกไปจากร้านอาหาร
“บ๊ายบายค่ะพี่ชายหนวด” เอมีตอบก่อนที่จะหันไปมองสกอนาร์ด “สิงโตขนแดงควันขโมงคุณจะจ่ายเงินเลยมั้ย? ทั้งหมด 2,000 เหรียญทองแดง”
“สะ สิงโตขนแดงควันขโมงเหรอ?” ดวงตาของสกอนาร์ดเบิกกว้างเมื่อได้ยินแบบนั้น เขามีชื่อเล่นแบบนี้เมื่อไหร่กัน? เขาหันไปมองวิเวียนจากนั้นก็ก้มลงมองปลาย่างที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งตรงหน้าเขา ลิ้นที่ชาและคอที่ร้อนแทบไหม้ของเขายังคงร้องขอปลาเพิ่มอีก เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะนั่งลงและเริ่มกินปลาของเขาต่อ
ตอนนี้ไม่มีอะไรสําคัญไปกว่าปลาย่างของเขาอีกแล้ว ความอยากของร่างกายเอาชนะเหตุผลของเขาไปโดยสิ้นเชิง พูดได้เลยว่าปลาย่างเป็นสิ่งที่ไม่สามารถต้านทานได้
วิเวียนเดินออกจากประตูมาและได้รับการต้อนรับด้วยสายตาของวอร์เรนและโทนีส ร่ องรอยของความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอในขณะที่เธอรีบก้มหน้าลงโดยสัญชาติญาณ เจ้าอ้วนนี่ไม่ใช่ประธานของสมาคมจัดเลี้ยงเหรอ? วันนี้เขาลบร้านอาหารนี้ออกจากการจัดอันดับแล้วเขามาที่นี่ทําไม? ไม่ได้การแล้ว ที่นี่เป็นร้านอาหารที่มีสภาพแวดล้อมการให้บริการและอาหารที่ควรเอาเป็นแบบอย่างและมันสมควรได้รับคะแนนห้าดาวที่สําคัญคือปลาย่างรสเผ็ดควรได้เป็นอันดับหนึ่งในการจัดอันดับ ฉันต้องบอกให้พ่อจัดการเรื่องนี้หลังจากที่ฉันกลับไปถ้าร้านอาหารนี้ถูกปิดไปเพราะสมาคมจัดเลี้ยงแล้วฉันจะไปหาปลาย่างที่อร่อยขนาดนี้ได้จากที่ไหน?
“ฉันทําแบบนี้เพื่ออาหารอร่อย ๆ เท่านั้นแหละ ไม่ใช่เพราะเจ้าของร้านหรือลูกสาวของเขาเลย”
สายลมพัดมาทําให้วิเวียนตัวสั่นเล็กน้อย ตอนนี้เสื้อผ้าของเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ดังนั้นเธอจึงรีบขึ้นรถม้าแล้วกลับไปที่ปราสาทเจ้าเมืองในทันที
การตกแต่งดูดีมาก ลูกค้าเองก็มีเป็นจํานวนมากแต่ทุกอย่างก็ถูกจัดเอาไว้ไม่ให้แออัดจนเกินไปอย่างไรก็ตามที่นี่ไม่ได้แบ่งพื้นที่แยกสําหรับแต่ละเผ่าพันธุ์ทําให้ลูกค้าบางส่วนมีความรู้สึกไม่สบายใจมีลูกค้าจํานวนมากรอคิวอยู่แต่ก็ถูกจัดเอาไว้ไม่ให้เกะกะ โดยรวมแล้วสิ่งแวดล้อมทั้งหมดควรจะได้คะแนนห้าดาวทันทีที่วอร์เรนเข้ามาในร้านอาหารเขาก็เริ่มประเมินมันในทันที
ยาเบะมิยะเดินเข้าไปหาพวกเขาและยิ้มทักทาย “สวัสดีค่ะตอนนี้เรามีลูกค้ารอคิวอยู่เป็นจํา นวนมาก พวกคุณอาจจะต้องรออีกสักพักนะคะ”
“ไม่มีปัญหา” วอร์เรนพยักหน้าและมองยาเบะมิยะด้วยสีหน้าประหลาดใจ ตั้งแต่มีร้านอาหารถูกทําลายเพราะจ้างพนักงานเสิร์ฟลูกครึ่งเมื่อปีก่อนก็แทบจะไม่มีพนักงานลูกครึ่งลงเหลืออยู่ในลานเอเดนอีก ใครจะไปคิดว่าจะมีพนักงานเสิร์ฟลูกครึ่งมังกรอยู่ที่นี่?
อย่างไรก็ตามพนักงานเสิร์ฟลูกครึ่งมังกรคนนี้ดูเป็นมิตรและยิ้มแย้มแจ่มใสมาก รอยยิ้มของเธอทําให้คนที่พบเห็นรู้สึกสบายใจ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นลูกครึ่งมังกรแต่วอร์เรนก็เต็มใจที่จะให้คะแนนห้าดาวกับเธอ
“ทําไมถึงมีพนักงานเสิร์ฟลูกครึ่งมังกรอยู่ที่นี่?” ในทางตรงกันข้ามโทนิสนั้นมีความอดทนน้อยกว่ามากเขาขมวดคิ้วทันทีเมื่อเขามองเห็นยาเบะมิยะ เสียงของเขาไม่ได้ดังมากแต่ยาเบะมิยะก็ได้ยินสิ่งที่เขาพูดอย่างชัดเจน เธอหน้าเสียเล็กน้อยและกําหมัดแน่นโดยที่ไม่รู้ตัว
ในขณะนั้นเอง แซลลี่ก็เดินเข้ามาบังยาเบะมิยะเอาไว้พร้อมกับจานในมือของเธอ เธอมองโทนิสและถาม “มีกฎหมายข้อไหนในเมืองเคออสที่บอกว่าลูกครึ่งมังกรไม่สามารถเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหารได้เหรอคะ?”
“การจ้างพนักงานเสิร์ฟลูกครึ่งเป็นข้อห้ามที่รู้กันดีในหมู่ร้านอาหารในลานเอเดน นี่เป็นกฎที่ปฏิบัติสืบต่อกันมา” โทนิสตกตะลึงกับความสวยของแซลลี่เล็กน้อยแต่เขาเคยชินกับการใช้อํานาจพูดคุยกับเจ้าของร้าน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกโกรธเพราะมีพนักงานเสิร์ฟกล้าที่จะต่อล้อต่อเถียงกับเขา
ลูกค้าหลายคนหันมามองพวกเขาและรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ได้เห็นวอร์เรนและโทนิสวอร์เรนเป็นคนที่ออกมาประกาศการจัดอันดับการแข่งขันอาหารของลานเอเดนในทุก ๆ เดือนดังนั้นทุกคนจึงคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี วันนี้พวกเขาเพิ่งจะนําร้านอาหารมามีออกจากกระดานจัดอันดับแล้วพวกเขามาที่นี่เพื่ออะไร? พวกเขาพยายามสร้างปัญหาใช่มั้ย? นี่น่าจะเป็นเหตุผลว่าทําไมพวกเขาถึงเลือกที่จะตําหนิพนักงานเสิร์ฟของที่นี่ทันที่ที่พวกเขาเดินเข้ามา
“ขอโทษด้วยนะครับ บางทีอาจเป็นเพราะว่าผมเพิ่งจะเปิดร้านได้ไม่นาน ดังนั้นผมจึงไม่รู้เกี่ยวกับข้อห้ามนั้นอย่างไรก็ตามเธอเป็นหนึ่งในพนักงานเสิร์ฟที่ดีที่สุดในร้านอาหารของเราและผมเชื่อว่ากฎหมายมีผลบังคับใช้มากกว่าข้อห้ามที่บอกต่อ ๆ กันมา” ทันใดนั้นเสียงของแม็กซ์ก็ดังขึ้น เขาปรากฏตัวพร้อมกับข้าวผัดหยางโจวสองจานในมือของเขา เขามองวอร์เรนด้วยรอยยิ้มและถาม “ไม่ทราบว่าคุณคือประธานวอร์เรนใช่มั้ยครับ?”
