Chapter 356 : ไอ้อ้วนนี่มันพูดเก่งจริงๆ!
การเผชิญหน้ากันระหว่างแม็กซ์ที่ยืนอยู่ด้านหลังของแซลลี่และยาเบะมิยะกับวอร์เรนทําให้บรรยากาศในร้านอาหารหยุกชะงัก
การลบร้านอาหารมามออกจากกระดานจัดอันดับทําให้ลูกค้าทุกคนไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่แม็กซ์น่าจะเป็นคนที่โกรธที่สุด
ถึงแม้ว่าเขาจะยิ้มแย้มตามปกติและไม่แสดงอารมณ์ด้านลบออกมาต่อหน้าลูกค้าของเขา แต่ใคร ๆ ก็บอกได้ว่าเขายังมีความเกลียดชังต่อประธานของสมาคมจัดเลี้ยงอยู่
อย่างไรก็ตามแม็กซ์นั้นแตกต่างจากเจ้าของร้านอาหารคนอื่น ๆ โดยสิ้นเชิง ปกติแล้วเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เจ้าของร้านอาหารจะพยายามประจบประแจงประธานและลูกน้องของเขาเพื่อที่ร้านอาหารของเขาจะได้กลับไปอยู่บนกระดานจัดอันดับ
แต่แม็กซ์กลับไม่ได้ทําแบบนั้น เขาจะสนับสนุนและปกป้องพนักงานของเขาไปจนสุดทางและไม่สนใจเลยว่าเขากําลังเผชิญหน้ากับประธานของสมาคมจัดเลี้ยงอยู่
แม็กซ์จะงัดข้อกับพวกเขาเหรอ?
ความคิดเดียวกันนี้ปรากฏขึ้นในใจของทุกคน ถ้าแม็กซ์เลือกที่จะยืนหยัดเพื่อร้านอาหารพวกเขาก็พร้อมที่จะสนับสนุน ยังไงซะพวกเขาก็ยังรู้สึกสงสัยและไม่พอใจที่ร้านอาหารมามีถูกลบออกจากการจัดอันดับ
“ถูกต้อง กฎหมายของเมืองเคออสสําคัญเหนือสิ่งอื่นใด” วอร์เรนมองแม็กซ์ด้วยรอยยิ้มปลอม ๆ และดวงตาหรี่ลง “อย่างไรก็ตามข้อห้ามที่ปฏิบัติสืบต่อกันมาก็ไม่อาจละเลยได้ ไม่ว่านายจะเพิ่งเปิดร้านได้ไม่นานหรืออะไรก็ตามนายก็ควรจะเคารพสิ่งที่คนรุ่นก่อนทําเอาไว้ด้วย”
“นั่นเป็นคําพูดที่สมเหตุสมผลยังไงซะกฎก็ควรจะได้รับการเคารพ แต่กฎพวกนั้นก็ต้องมีความชัดเจนและโปร่งใสมาพอถึงจะมีค่าและควรเคารพ” แม็กซ์มองวอร์เรนและรอยยิ้มของเขาก็จางหายไปจากใบหน้าในขณะที่เขาพูด “ประธานวอร์เรน ผมไม่แน่ใจว่าคุณเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องที่ร้านอาหารมามีถูกลบออกจากการจัดอันดับการแข่งขันอาหารของลานเอเดนในวันนี้มั้ย? ถ้าวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของกระดานจัดอันดับคือการช่วยให้ลูกค้าค้นหาอาหารอร่อย ๆ ร้านอาหารของเราก็ควรจะมีอันดับที่สูงมาก แล้วทําไมมันถึงถูกลบออกไปโดยไม่มีเหตุผล? ถ้าเป็นไปได้ผมอยากจะขอคําอธิบายที่สมเหตุสมผลจากคุณ บัตรลงคะแนนของคุณมีราคาแพงมากและผมซื้อพวกมันมาเป็นหมื่นใบแต่พวกคุณกลับตัดสิทธิ์ร้านอาหารของเราจากการจัดอันดับ นี่คือสิ่งที่พวกคุณควรจะทําเหรอ?”
แม็กซ์เคยเห็นภาพของวอร์เรนจากเอกสารของสํานักงานนักสืบ ถึงแม้ว่ารูปนั้นจะต่างจากตัวจริงเล็กน้อยแต่เขาไม่มีทางมองผิดแน่นอน ใบหน้าอ้วน ๆ ที่ดูเหมือนตัวหุ่นแบบนี้นะ
เห็นได้ชัดว่าคนที่ยืนอยู่ด้านหลังก็เป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมงานของเขา เมื่อพิจารณาจากท้องบวม ๆ ของเขาเขาน่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงในสมาคมจัดเลี้ยงเช่นกัน
แม็กซ์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่ทั้งสองจะมากินอาหารที่ร้านอาหารของเขาหลังจากที่พวกเขาลบร้านอาหารของเขาออกจากการจัดอันดับเมื่อเช้านี้ เห็นได้ชัดว่าการที่พวกเขามาที่นี่ไม่ได้มีเจตนาดี
เขากําลังกังวลอยู่ว่าจะไม่มีที่ไหนยอมรับเรื่องของเขาดังนั้นเมื่อทั้งสองมาถึงหน้าประตูของเขาด้วยตัวเองเขาก็จะพูดคุยกับทั้งสองอย่างเปิดเผย ลูกค้าทุกคนที่นี่จะเป็นพยานให้เขาและนี่คือ “ศาลบ้าน”
ลูกค้าทุกคนรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินคําพูดของแม็กซ์ แม็กซ์พูดตรงมากและไม่กังวลเลยว่าจะทําให้ใครไม่พอใจ อย่างไรก็ตามคําพูดของเขาได้พูดแทนความสงสับและความโกรธในใจของทุกคน พวกเขาทุกคนกําลังรอคําอธิบายอย่างเป็นทางการจากสมาคมจัดเลี้ยง
“คุณพยายามจะพูดอะไร? ร้านอาหารอื่น ๆ ทุกร้านยังคงอยู่ในกระดานจัดอันดับและร้านของคุณเป็นร้านเดียวที่ถูกลบออก คุณไม่รู้เหรอว่าทําไม?” โทนิสรู้สึกไม่พอใจกับท่าที่แข็งข้อของแม็กซ์
เขาเป็นคนที่หาเรื่องและตั้งคําถามเกี่ยวกับการบริการของยาเบะมิยะ แม้แต่แม็กซ์เองเขาก็รู้สึกว่าไม่มีค่าให้สนใจ นั่นทําให้เขารู้สึกโกรธมากที่แม็กซ์กล้าสงสัยในความซื่อสัตย์ของสมาคมจัดเลี้ยงและเขาก็พยายามที่จะป้ายสีกลับ
“ถ้าร้านอาหารของเราถูกลบออกจากกระดานจัดอันดับเพราะอาหารสองอย่างของเราติด 30 อันดับแรก อาหารสื่อย่างของเราติด 50 อันดับแรกและอาหารทั้งห้าอย่างของเราติด 100 อันดับแรก ถ้าเราถูกลบออกเพราะว่าอาหารของเราได้อันดับเยอะเกินไป งั้นผมก็ไม่มีอะไรที่จะพูด” แม็กซ์หันไปมองโทนิสด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “คุณเองก็มาจากสมาคมจัดเลี้ยงด้วยใช่มั้ย? ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้สวมเครื่องแบบ แต่ร่างกายของคุณก็ดูเหมือนแหนมดังนั้นผมจึงบอกได้ง่าย ๆ จากการมองเพียงแค่ครั้งเดียว”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”
“ฉันเข้าใจแล้วว่าทําไมเอมีถึงชอบพูดแบบนั้น เธอเรียนรู้มันมาจากพ่อของเธอนี่เอง!”
“ข้อคิดจากเรื่องนี้คืออย่าหาเรื่องแม็กซ์ถ้าคุณไม่อยากเจ็บตัวจากลิ้นที่คมกริบของเขา!”
ลูกค้าทุกคนต่างก็หัวเราะลั่นเมื่อได้ยินคําพูดของแม็กซ์ พวกเขาเคยเห็นแต่ด้านที่เป็นมิตรและใจดีของเขาดังนั้นพวกเขาจึงไม่เคยคิดว่าคําพูดของเขาจะโหดร้ายขนาดนี้
“แก แก แก…” แก้มที่เต็มไปด้วยไขมันของโทนิสสั่นด้วยความโกรธ เขาเคยชินกับการที่เจ้าของร้านอาหารมาประจบเอาใจเขาดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าจะต้องตอบสนองต่อคําพูดเยาะเย้ยที่น่ารังเกียจแบบนี้ยังไง
“ในฐานะสมาคมจัดเลี้ยงของเมืองเคออสพนักงานของเราจะต้องไปลิ้มลองอาหารอร่อยมากมาย นี่เป็นส่วนหนึ่งในงานของพวกเรา เราต้องได้กินอาหารนั้นด้วยตัวเองเพื่อที่เราจะได้แนะนําให้กับลูกค้าของเราได้ นั่นคือหัวใจและจิตวิญญาณของการแข่งขันอาหารของลานเอเดน หลังจากที่ต้องเก็บตัวอย่างอาหารอร่อย ๆ พวกนั้นมานานร่างกายของเราจึงกลายเป็นแบบนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันไม่เคยรู้สึกละอายกับรูปร่างที่ใหญ่โตของฉัน ฉันเชื่อว่ามันเป็นการแสดงออกถึงความรับผิดชอบที่วางอยู่บนไหล่ของพนักงานทุกคนของสมาคมจัดเลี้ยง มันเป็นหัวใจของสมาคมจัดเลี้ยง” วอร์เรนมองแม็กซ์ด้วยสีหน้าจริงจังและเอาความดีเข้าตัวด้วยการอ้างว่ายอมรับผลกระทบจากการทํางานที่มีคุณค่า
ดวงตาของแม็กซ์เป็นประกายขึ้นมาเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่วอร์เรนพูด เมื่อเปรียบเทียบกับโทนิสซึ่งไร้ประโยชน์แล้ววอร์เรนนับว่าเป็นอัจฉริยะ
การตอบโต้ของเขาทําให้ความอ้วนที่เป็นจุดด้อยกลายเป็นความรับผิดชอบและเปลี่ยนกระแสการต่อสู้ทางคําพูดในทันที แม้แต่ในชีวิตก่อนแม็กซ์ก็ไม่ค่อยได้เจอกับคู่ปรับที่น่าเกรงขามแบบนี้
แม็กซ์ยิ้มแล้วพูดต่อ “รูปร่างที่พอดีจะเป็นประโยชน์ต่อหัวใจ แต่ถ้าไขมันมีมากเกินไปนั่นก็อาจจะทําให้เกิดโรคหลอดเลือดหัวใจได้ เมื่อเวลานั้นมาถึงคุณจะรู้สึกได้ถึงหัวใจของตัวเองอย่างแน่นอน”
“คํามั่นสัญญาของสมาคมจัดเลี้ยงของเราที่มีต่อทุกคนคือเราจะไม่ยอมพลาดอาหารอร่อย ๆ เพื่อภารกิจนี้แล้วพนักงานของสมาคมจัดเลี้ยงทุกคนรวมถึงตัวฉันเองก็ยินดีที่จะทําทุกอย่างที่ทําได้ ถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงการเสียสละสุขภาพและชีวิตของเราก็ตาม” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของวอร์เรนในขณะที่เขาพูด “การตัดสินใจลบร้านอาหารของนายออกจากกระดานจัดอันดับ เป็นสิ่งที่ฉันทํา เราได้รับรายงานและคําร้องเรียนมากมายจากร้านอาหารและลูกค้าเหมือนกันดังนั้นเราจึงตัดสินใจลบร้านอาหารของนายออกตามกฏและข้อบังคับของเรา คืนนี้รองประธานโทนิสและฉันมาที่นี่เพื่อทําตามคําสัญญาว่าเราจะไม่ยอมพลาดอาหารอร่อย ๆ ดังนั้นเราจึงมากินอาหารที่นี่เพื่อพิสูจน์ข้อกล่าวหานั้น อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่านายจะไม่ต้อนรับเรา”
ไอ้อ้วนนี่มันพูดเก่งจริง ๆ! แม็กซ์หัวเราะเบา ๆ ในใจ แน่นอนว่าถ้ามีแค่โชคชายคนนี้คงจะรักษาตําแหน่งเอาไว้ไม่ได้นานขนาดนี้ คําพูดที่มุ่งเป้าไปที่เขากลับไม่สามารถทําอะไรเขาได้โดยสิ้นเชิงและแม็กซ์ก็ไม่สามารถทําให้มันเป็นปัญหาได้อีก
อย่างไรก็ตามถ้าพวกเขามาเพื่ออาหารนั่นก็เป็นสิ่งที่พวกเขาจะได้รับ
“แน่นอน เรายินดีต้อนรับคุณ เรายินดีต้อนรับลูกค้าทุกคนที่จ่ายเงิน กรุณายืนรอจนกว่าร้านจะมีที่นั่ง ผมต้องกลับไปที่ทําอาหารในห้องครัวดังนั้นผมคงต้องขอตัวก่อน” แม็กซ์พูดด้วยรอยยิ้มและเน้นคําว่า ลูกค้าที่จ่ายเงิน” จากนั้นเขาก็วางข้าวผัดสองจานลงที่โต๊ะตามออเดอร์ก่อนที่จะกลับไปเข้าไปในห้องครัว
