Chapter 39 : ภารกิจเสร็จสิ้น
“ระดมทุนสำหรับอาหารจานใหม่ ?” ลูกค้าของเขาต่างก็รู้สึกสงสัย
“นายจะยืมเงินจากพวกเราเหรอแม็กซ์ ?” โมไบถามออกมาหลังจากที่ไตร่ตรองคำพูดของแม็กซ์แล้ว
ฮาเป็งตาเป็นประกายขึ้นมาในทันที “เมนูใหม่ ! นายกำลังวางแผนที่จะขายเมนูอื่นเพิ่มงั้นเหรอ ?” แน่นอนว่าข้าวผัดหยางโจวน่ะอร่อย แต่ถ้าเขามีโอกาสได้ลองอาหารอื่นๆที่อร่อย เขาก็ยินดีที่จะได้ลองมัน
คอนติกับฮากะมองไปที่แม็กซ์ด้วยความสงสัย ผู้ชายคนนี้ใจดีแต่เขาก็มักจะรักษาระยะห่างอยู่เสมอ มันแปลกเล็กน้อยที่เขาต้องการมายืมเงินจากคนที่เขาเพิ่งรู้จักเพียงแค่วันเดียว
“ใช่” แม็กซ์พยักหน้าพร้อมกับยิ้มออกมา “ของใช้และวัตถุดิบนั้นต้องใช้เงิน ฉันสามารถหาเงินให้พอได้ในเดือนนี้แต่ฉันต้องการเพิ่มเมนูใหม่เข้าไปให้เร็วขึ้น ดังนั้นฉันจึงเริ่มการระดมทุนในครั้งนี้ พวกนายสามารถคิดได้ว่ามันเป็นการให้ฉันยืมเงินก็ได้ มันขึ้นอยู่กับพวกนาย”
จากนั้นแม็กซ์ก็เอาใบเสร็จรับเงินทั้งหกที่เขาเพิ่งเขียนไว้ออกมา “ใบเสร็จพวกนี้มีค่าใบละ 500 เหรียญทอง ถ้าพวกนายซื้อมัน พวกนายก็จะได้สิทธิที่จะลองกินอาหารใหม่และได้รับข้าวผัดหยางโจว 2 จานไปฟรีๆ เงินนี้สามารถใช้เป็นค่าใช้จ่ายที่กินในร้านนี้ได้และตอนสิ้นเดือนเงินที่เหลือก็จะถูกส่งคืนให้” เขาพูดต่อ
“เงิน 500 เหรียญทองไม่พอที่จะซื้อข้าวผัดหยางโจว 100 จานและเราจะอยู่ในเมืองเคออสเป็นเวลาหนึ่งเดือน และที่สำคัญไปกว่านั้นฉันอยากลองเมนูใหม่ให้เร็วที่สุด เอามาให้ฉันสองใบเลย” ฮาเป็งพูดขึ้นพร้อมกับหยิบใบเสร็จสองใบขึ้นมา จากนั้นเขาก็วางถุงเงินลงบนโต๊ะ “นี่คือเงิน 100 เหรียญมังกร”
“ขอบคุณ” แม็กซ์มองถุงเงินถุงใหญ่แล้วพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่แสดงความตื่นเต้นออกมาเล็กน้อย
โมไบคิดอยู่สักพักแล้วเขาก็หยิบเอาไปสองใบ “งั้นฉันก็เอาสองใบด้วย ถ้ากินที่นี่ 6 จานต่อวัน เงินจำนวนนี้ก็น่าจะอยู่ได้หนึ่งเดือน นอกจากนี้ฉันก็จะได้ข้าวผัดอีก 4 จานไปฟรีๆ” จากนั้นเขาก็หันไปหาแม็กซ์ “ตอนนี้ฉันไม่ได้เอาเงินมามากพอ แต่ฉันจะเอามาให้หลังจากที่กินข้าวเช้าเสร็จแล้ว”
แม็กซ์พยักหน้า “ได้ ขอบคุณ” เขาได้เงินมา 2,000 เหรียญทองในทันที
“ฉันก็จะเอาใบหนึ่งด้วย บอกฉันล่วงหน้าเมื่อนายมีเมนูใหม่” คอนติยิ้มขณะที่เขาลุกขึ้นยืน เขาหยิบเหรียญมังกร 2 กำมือออกมาจากกระเป๋าที่เอวแล้วนับดูให้ได้ 50 เหรียญ
“ฉัน…หนึ่งใบ” ฮากะพูดขึ้นเป็นคนสุดท้ายด้วยรอยยิ้ม “จ่ายให้ฉันด้วยแล้วฉันจะจ่ายคืนให้” เขาพูดอีกภาษากับน้องชายของเขาพร้อมกับตบไหล่
“นายไม่มีเงินเหรอ ?” ฮาเป็งถามด้วยความแปลกใจ
“ฉันใช้เงินไปกับของอย่างอื่นแล้ว” ฮากะตอบด้วยรอยยิ้ม
ฮาเป็งรู้สึกหมดคำพูด เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเพิ่มเงินอีก 50 เหรียญมังกรลงบนโต๊ะและรู้สึกว่าพี่ชายของเขาแปลกไปเล็กน้อย
เอมี่มองดูเหรียญมังกรที่เป็นประกายที่กองกันอยู่เหมือนกับภูเขาลูกเล็กๆ “พ่อ เหรียญพวกนี้เป็นของเราเหรอ ?” เธอมองไปที่แม็กซ์พร้อมกับปากที่อ้าเล็กน้อย
“ไม่” แม็กซ์ส่ายหน้าและยิ้ม “นี่คือเงินที่ลูกค้าให้เรายืมสำหรับอาหารจานใหม่ พวกเขาแค่ให้เรายืมชั่วคราว ด้วยวิธีนี้เอมี่จะได้กินอาหารใหม่ได้เร็วๆ”
เอมี่มองไปที่ฮาเป็งด้วยสายตาชื่นชม “คุณเสียงดัง ดีจริงๆเลยวันนี้” จากนั้นเธอก็เริ่มนับเหรียญอย่างสนุกสนาน
ตอนแรกฮาเป็งรู้สึกมีความสุขเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มออกมาอย่างกระอักกระอ่วนเมื่อเขานึกได้ว่าบางทีเขาไม่ควรจะดีใจอะไร
แม็กซ์มองไปที่ลูกค้าทั้งสี่ด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณสำหรับเงินของพวกนาย ฉันจะคิดเมนูใหม่อย่างรวดเร็วและแจ้งความคืบหน้าให้พวกนายรู้ พวกนายจะได้ลองเมนูใหม่ในวันหรือสองวันนี้ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด”
“ไม่เป็นไร ฉันมั่นใจว่ามันต้องดีแน่ๆ” ฮาเป็งโบกมือ จากนั้นเขาก็ถามออกมาด้วยความอยากรู้ว่า “มีเนื้อด้วยรึเปล่า ? เนื้อชิ้นใหญ่ ฉันชอบเนื้อชิ้นใหญ่”
“มันมีเนื้อและนั่นคือทั้งหมดที่ฉันบอกได้ในตอนนี้” แม็กซ์ตอบกลับพร้อมกับยิ้ม เขาพยายามรักษาท่าทีลึกลับเอาไว้
“อะไรก็ได้ที่มีเนื้อ พวกเราหิวแล้ว ได้เวลากินมื้อเช้าแล้ว” ฮาเป็งยังคงอยากรู้อยากเห็นอยู่แต่เมื่อเขาเห็นว่าแม็กซ์ไม่ต้องการพูดอีก เขาจึงไม่ได้ถามต่อ
จริงๆแล้วมันเป็นเพราะเขารู้สึกได้ถึงสายตาที่เอมี่มองมาที่เขา
แม็กซ์เก็บเงินใส่ลิ้นชัก เอมี่กลับไปนับเหรียญต่อที่เคาเตอร์หลังจากที่ทักทายลูกค้าแล้ว เธอรักนับเงินจริงๆ
แม็กซ์เริ่มทำอาหารให้กับพวกเขา เมื่อโมไบกลับมาพร้อมกับเงินอีก 1,000 เหรียญทอง ฉันก็จะซื้อส่วนผสมทั้งหมดได้และสามารถทำภารกิจได้สำเร็จ
แม้ว่าเวลาในพื้นที่ทดสอบจะช้าแต่เขาก็ยังจำเป็นต้องฝึกฝน ดังนั้นเขาจึงต้องรอจนกว่าจะถึงตอนกลางคืน มันไม่จำเป็นต้องเร่งรีบอะไร
ช่วงเช้าไม่ได้ยุ่งมากนัก มีลูกค้าแค่สองคนนอกจากพวกโมไบ พวกเขาเป็นพ่อค้าที่มากินมื้อเย็นที่นี่เมื่อวาน พวกเขาบอกแม็กซ์ว่าพวกเขาต้องไปยังเมืองหลวงของอาณาจักรรอทในวันนี้และจะไม่กลับมาอีกหลายเดือน ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจมากินข้าวผัดหยางโจวแสนอร่อยที่นี่ก่อนที่จะออกเดินทาง
เมื่อเวลาเปิดร้านในตอนเช้าหมดลง แม็กซ์ก็ทำความสะอาดโต๊ะอาหาร สักพัก โมไบก็เข้ามาและเอาถุงเงินวางไว้บนโต๊ะที่เอมี่นั่งอยู่ “เจ้าของร้านตัวน้อย นี่เงิน 80 เหรียญมังกรกับ 200 เหรียญทอง” เขาพูดกับเอมี่ด้วยรอยยิ้ม
“จริงเหรอ ?” ตาของเอมี่เป็นประกายขึ้นมาในทันที เธอรีบหยิบถุงเงินไปและเริ่มนับ เธอแยกเหรียญมังกรกับเหรียญทองออกจากกันก่อน
“งั้นฉันไปก่อนนะ” โมไบพูดกับแม็กซ์
แม็กซ์พยักหน้า “ขอบคุณสำหรับเงินนะ” เขามองดูโมไบเดินออกจากร้านไป จากนั้นเขาก็มองไปที่เอมี่ที่กำลังนับเงินอยู่แล้วกลับไปเช็ดโต๊ะต่อ
เอมี่เพิ่งจะนับเงินเสร็จเมื่อแม็กซ์ทำความสะอาดร้านเสร็จ “พ่อ หนูนับได้ 80 เหรียญมังกรกับ 200 เหรียญทอง ไม่ขาดไม่เกิน” เอมี่พูดกับแม็กซ์
แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ลูกทำได้ดีมากเอมี่ เก็บเงินไว้ในลิ้นชักแล้วไปท่องสูตรคูณอีกครั้งนะ” เอมี่เกือบจะจำสูตรคูณได้ทั้งหมดแล้ว
“พ่อ หนูเจอความลับบางอย่าง พ่ออย่าเพิ่งอารมณ์เสียนะถ้าพ่อได้ยิน ดูเหมือนว่าเงินในลิ้นชักบางส่วนจะถูกขโมยไป เมื่อวานตอนที่หนูนับมันมีเงินเยอะกว่านี้แต่ตอนเช้ามันหายไปประมาณครึ่งหนึ่งแหนะ” เอมี่มองไปที่แม็กซ์ด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย
แม็กซ์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าเอมี่จะจำรายได้ในแต่ละวันได้และเธอก็กังวลว่าเขาจะอารมณ์เสียหลังจากที่รู้ว่าเงินถูกขโมยไป เขายิ้มและอธิบาย “มันไม่ได้ถูกขโมย เราต้องซื้อวัตถุดิบเพื่อทำข้าวผัด ดังนั้นเงินในลิ้นชักจะถูกใช้ไปทุกวัน แต่เราก็จะมีเงินเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน”
“เข้าใจแล้ว” รอยยิ้มของเอมี่กลับมาแล้ว “งั้นเราเอาเงินใส่ไว้ในลิ้นชักแล้วคิดเรื่องเมนูใหม่กันเถอะ” เธอพูดด้วยสีหน้าคาดหวัง
“ได้” แม็กซ์ช่วยเอมี่เก็บเงินทั้งหมดไว้ในลิ้นชักก่อนที่จะพูดขึ้นในหัว “ฉันต้องการซื้อวัตถุดิบทั้งหมด 3,000 เหรียญทอง”
“คุณได้ซื้อวัตถุดิบด้วยเงินสด 3,000 เหรียญทอง ภารกิจเสร็จสิ้น” ระบบตอบกลับในทันที
