Chapter 42 : เสียงจากไข่ใบใหญ่
เมื่อแม็กซ์และเอมี่เดินผ่านร้านน้ำยาเวทมนต์อีกครั้ง พวกเขาก็พบกับชายชราตัวผอมแห้งในชุดคลุมสีดำที่กำลังล้างกรงนกด้วยบัวรดน้ำอยู่
เมื่อได้ยินเสียงเดินอูเรี่ยนก็หันหน้ามามองแม็กซ์จากนั้นก็หันไปมองเอมี่ ทันใดนั้นก็มีเปลวไฟสีเขียวเล็กๆปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
แม็กซ์เดินหนีไปข้างๆพร้อมกับเอาตัวบังเอมี่เอาไว้และพยักหน้าให้กับอูเรี่ยน จากนั้นเขาก็จับมือของเอมี่และเดินกลับไปที่ร้านอาหารของเขา
“พ่อ ทำไมเราถึงไม่ทักทายถ่านดำ ถั่วเขียวและปู่นักเวทย์คนนั้นล่ะ ?” เอมี่เงยหน้าขึ้นมามองแม็กซ์และถามขึ้นอย่างสงสัยหลังจากที่พวกเขาเดินออกมา
“เมื่อวานเราเพิ่งเผากรงนกของเขาไป มันคงจะน่าอึดอัดถ้าเขาถามถึงเรื่องนี้ นอกจากนี้พ่อก็ทักทายไปแล้ว” แม็กซ์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม แม้ว่านกมันจะมาหาเรื่องเองแต่มันก็ยังดูน่ากระอักกระอ่วนอยู่บ้าง ยังไงซะพวกเขาก็ยังเป็นเพื่อนบ้านกัน
ท่าทีที่อูเรี่ยนมองมาที่เอมี่ทำให้แม็กซ์รู้สึกกังวลเล็กน้อย เขาเห็นความโลภในสายตาของอีกฝ่าย
ถ้าเขายังเป็นอัศวินที่แข็งแกร่ง ดาบของเขาอาจจะไปจ่อที่คอของอีกฝ่ายแล้วและถามอีกฝ่ายว่า “นายกำลังมองอะไร ?”
แต่ตอนนี้เขาไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนเดิมแล้ว ถ้าเขาทำแบบนั้น เขาก็อาจจะถูกบัวรดน้ำนั้นฟาดหัวเอาหรืออาจจะถูกไฟเผาเอาก็ได้
แม็กซ์ตัดสินใจที่จะจับตาดูเขาจนกว่าจะรู้เป้าหมายที่แท้จริง ฉันปล่อยให้เอมี่ ออกมาข้างนอกคนเดียวไม่ได้แล้ว
“ระบบ เพิ่มความแข็งแกร่งราคาเท่าไหร่ ?” แม็กซ์ถามระบบในหัวทันที
“ระบบจะเตือนคุณอย่างจริงจังอีกครั้ง ความแข็งแกร่งไม่ได้มีไว้ขาย ! ทำภารกิจให้สำเร็จแล้วคุณอาจจะมีโอกาสที่จะพัฒนาความแข็งแกร่งของคุณ !” ระบบตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“1,000 เหรียญทอง”
“มันไม่ได้มีไว้ขาย !”
“5,000”
“คุณไม่มีสิทธิที่จะซื้อความแข็งแกร่ง”
“10,000 เหรียญทอง” แม็กซ์เพิ่มข้อเสนอขึ้นอีกครั้ง
ระบบเงียบไปสักพัก จากนั้นก็มีดอกไม้ไฟสองสามอันระเบิดขึ้นมาในหัวของเขาก่อนที่พวกมันจะกลายเป็นตัวหนังสือสีสันสดใส “คำขอผ่านการอนุมัติ ! ความแข็งแกร่ง +0.5 หน่วย สถานะ : สามารถซื้อได้ ราคา : 10,000 เหรียญทอง”
“พระเจ้า ! นี่มันเท่ากับหนึ่งล้านเหรียญทองแดงเลยนะ ! นายนี่มันโลภมากจริงๆ ! ฉันต้องขายข้าวผัดหยางโจว 3,000 จานกว่าจะได้เงินขนาดนี้มา” แม็กซ์พูดขึ้นในหัวจากนั้นเขาก็ยิ้ม “ตอนนี้ฉันยังมีเงินไม่พอ ฉันสามารถติดไว้ก่อนได้รึเปล่า ? ฮ่าฮ่า…”
“…”
ระบบถึงกับอึ้งไป “ระบบจะเตือนอย่างจริงจังอีกครั้ง ทุกการแลกเปลี่ยนจะถูกทำด้วยเงินสด ไม่มีการอนุมัติเครดิต !”
แม็กซ์รู้สึกค่อนข้างดีหลังจากที่ได้แกล้งระบบ เขาคำนวณว่าเขาจำเป็นต้องใช้เวลาประมาณ 1 เดือนเพื่อขายข้าวผัดหยางโจว 3,000 จาน เขาไม่สามารถทำรายได้ 10,000 เหรียญทองในระยะเวลาอันสั้นได้
แต่เมนูใหม่กำลังจะออกมาในเร็วๆนี้ โร่วเจียหมัวน่าจะทำได้ง่ายกว่าข้าวผัดหยางโจว เขาสามารถเคี่ยวเนื้อเอาไว้ก่อนได้และทำขนมปังออกมาทีละมากๆ บางทีเขาอาจจะทำเงินได้ง่ายกว่าเดิม
แม็กซ์ต้องการเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองให้เร็วที่สุด เขาต้องการพลังเพื่อปกป้อง เอมี่และจะได้อุ้มเธอได้
ร่างกายของเขาทำให้เขาทำได้แค่ประคองเอมี่เอาไว้ในอ้อมแขนเท่านั้น เขาไม่สามารถอุ้มเธอด้วยมือทั้งสองข้างได้ ดังนั้นเขาจะต้องกลายเป็นคนธรรมดาให้ได้ซะก่อน
เมื่อกลับมาถึงร้านแม็กซ์ก็เอาน้ำมาให้เอมี่ ตอนนี้เป็นเวลา 11.00 น.แล้ว เขาต้องทำมื้อเที่ยงให้กับพวกเขาทั้งสองคนก่อน
“พ่อ มานี่สิ ! หนูคิดว่าลูกเป็ดขี้เหร่กำลังจะฟักออกมา !” เอมี่พูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นจากด้านหลังเคาเตอร์
“มันจะฟักแล้วเหรอ ?” แม็กซ์เดินไปหาเธอด้วยความแปลกใจ
เอมี่นั่งยองๆอยู่ที่พื้น เธอเงยหน้าขึ้นมามองแม็กซ์แล้วเอานิ้วจ่อไปที่ปากก่อนที่จะพูดขึ้นมาเบาๆ “ชู่วว พ่อเบาเสียงหน่อย อย่าทำให้มันตกใจ หนูได้ยินเสียงเมื่อตะกี้ มันต้องฟักออกมาในเร็วๆนี้แน่”
“จริงเหรอ ?” แม็กซ์เริ่มสงสัย ไข่ควรจะฟักออกมาในช่วงนี้ของปีงั้นเหรอ ?
เอมี่พยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง “ใช่ ฟังดูสิ”
แม็กซ์หมอบลงไปข้างๆเธอ เขาตั้งใจฟังแต่ก็เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยเป็นเวลานาน
เขาสงสัยว่าเอมี่คงหูฝาดไป ยังไงซะเธอก็คาดหวังกับเรื่องนี้เอาไว้มาก แต่เมื่อเขากำลังจะลุกขึ้นนั้นเขาก็ได้ยินเสียงบางอย่าง เขาหยุดเคลื่อนไหวในทันที เสียงนี้เหมือนกับเสียงแมวข่วนกำแพง เมื่อเขาฟังใกล้ๆมันก็เหมือนกับเสียงจะงอยปากกำลังถูอยู่กับเปลือกไข่ มันดังขึ้นมาสามครั้งก่อนที่จะหยุดไป
“พ่อได้ยินมั้ย ? ลูกเป็ดขี้เหร่กำลังจะฟักออกมาใช่รึเปล่า ?” เอมี่ถามแม็กซ์ด้วยสีหน้าคาดหวังและดีใจ
แม็กซ์พยักหน้า “ใช่ ประมาณวันหรือสองวันนี่แหละ” แม็กซ์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยกับเวลาฟักที่น้อยนิดของมัน เขาไม่รู้ว่าจะมีอะไรออกมาจากไข่นี้ เขาลูบหัวของเอมี่และลุกขึ้นยืน “พ่อจะไปทำมื้อเที่ยงแล้ว ลูกอยู่ที่นี่แล้วดูไข่ไปนะ”
“ได้ค่ะ” เอมี่ตอบกลับ เธอเอาผ้าห่มมาคลุมไข่ไว้อีกครั้งและมองดูมันอยู่เงียบๆ
แม็กซ์กับเอมี่กินมื้อเที่ยงจากนั้นก็ล้างจานและเปิดร้าน เป็นเช่นเคย โมไบมาเป็นคนแรก จากนั้นก็เป็นฮาเป็ง ฮากะและคอนติ มีลูกค้าคนอื่นๆที่เคยมาหลายครั้งแล้วด้วย พวกเขาต่างก็ยิ้มออกมาและทักทายแม็กซ์
เมื่อพวกเขาปิดร้านในตอนค่ำ เอมี่ก็บอกกับแม็กซ์ว่าพวกเขาขายข้าวผัดหยางโจวได้ถึง 90 จาน มันมากพอๆกับที่เขาขายได้หนึ่งวันเต็มๆ
เพราะชื่อเสียงที่เพิ่มขึ้น ร้านจึงมีลูกค้าประจำอยู่เล็กน้อย แต่ก็มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่กินได้ 2 จานทั้ง 3 มื้อเหมือนกับโมไบ แต่ก็มีหลายคนที่มากินได้ทุกๆหนึ่งหรือสองวัน
ก่อนที่เอมี่จะไปอาบน้ำ เธอก็ไปนั่งยองๆอยู่ข้างๆไข่อีกครั้งและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ลูกเป็ดขี้เหร่หลับให้สบายนะแล้วค่อยออกมาวันพรุ่งนี้ ไม่งั้นฉันจะใช้ลูกไฟเผาแก” จากนั้นเธอก็เดินขึ้นชั้นบนไป
แม็กซ์ยิ้มในขณะที่เขากำลังเช็ดโต๊ะอยู่ ถ้าเจ้าตัวน้อยที่อยู่ภายในไข่สามารถเข้าใจได้มันคงจะตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวอยู่แน่ๆ
หลังจากที่ทำความสะอาดร้านเสร็จแล้ว แม็กซ์ก็ขึ้นไปชั้นบนและพบว่าเอมี่หลับไปแล้ว เขาห่มผ้าให้เธอแล้วเขาก็ไปอาบน้ำและเปลี่ยนไปใส่ชุดนอนและไปนอนที่เตียงของตัวเอง
แม็กซ์หลับตาและเปิดแพ็คประสบการณ์ของโร่วเจียหมัว ไม่นานเขาก็ความรู้ต่างๆเกี่ยวกับโร่วเจียหมัวก็ฝังลึกอยู่ในสมองของเขาตั้งแต่ขั้นตอนเตรียมวัตถุดิบไปจนถึงขั้นตอนการปรุง มันฝังแน่นอยู่ในหัวของเขา สิ่งที่เหลือก็แค่การฝึกฝนทำจริงเท่านั้น
แม็กซ์นอนอยู่บนเตียงสักพักจากนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นมาและถามขึ้น “ระบบ ไม่ใช่ว่านายควรให้ภารกิจใหม่กับฉันเหรอ ?”
