Chapter 55 : มันต้องเป็นลูกเป็ดขี้เหร่อย่างแน่นอน
“จากที่เห็นมันน่าจะไม่ใช่ลูกเป็ดขี้เหร่…” แม็กซ์พูดและมองไปที่เจ้าแมวสีส้มที่อยู่กับเอมี่ด้วยสายตาแปลกๆ
เขาไม่เคยเห็นเรื่องแปลกประหลาดแบบนี้มาก่อน แมวฟักออกมาจากไข่ ? ชาร์ล ดาร์วินต้องลุกขึ้นมาจากหลุมถ้าเขาได้ยินเรื่องนี้
บางทีการที่แมวออกลูกมาเป็นไข่อาจจะมีโอกาสรอดมากกว่าการที่ออกลูกมาเป็นตัว ไม่ว่าอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น ยังไงซะที่นี่ก็เป็นโลกที่แตกต่าง
แมวสีส้มเก้าในสิบตัวนั้นจะอ้วนและอีกตัวที่เหลือก็จะอ้วนมาก
เมื่อชีวิตก่อนเขาเองก็เลี้ยงแมวและแมวตัวนั้นก็เป็นแมวสีส้มที่อ้วนมาก
เมื่อมองดูตาที่เปิดกว้างและลำตัวขนาดเท่ากับฝ่ามือของมัน แม้แต่แม็กซ์เองก็ยังรู้สึกชอบและอยากที่จะเลี้ยงมัน การได้กอดแมวเป็นอะไรที่น่าพอใจมากๆ
“แต่มันมาจากไข่เป็ดน่าเกลียดใบตัวนี้ มันเป็นไข่เป็ดที่น่าเกลียดใช่มั้ย ? งั้นมันก็ต้องเป็นลูกเป็ดขี้เหร่” เอมี่ผงกหัว เธอค่อนข้างมั่นใจ จากนั้นเธอก็มองไปที่ลูกแมวตัวน้อย “แกน่าเกลียดมากและมีขาเพิ่มมาอีกสองข้าง แถมแกยังว่ายน้ำไม่เป็น ฉันจะเรียกแกว่าลูกเป็ดขี้เหร่นับจากนี้ไป”
“บางทีเราน่าจะเรียกมันว่า ‘เจ้าส้ม’ ‘ส้มน้อย’ หรือไม่ก็ ‘ส้มใหญ่’ ดีมั้ย ?” แม็กซ์พยายามเกลี้ยกล่อมให้เธอเปลี่ยนชื่อเรียกเพราะว่าเขารู้สึกสงสารลูกแมวน้อยตัวนี้
“ไม่นะพ่อ มันเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ พ่อไม่สามารถเปลี่ยนชื่อมันตามที่พ่อต้องการได้” เอมี่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังและส่ายหัว
“เหมียว” แมวสีส้มตัวน้อยส่ายหัวไปมา ดูเหมือนว่ามันจะไม่ชอบชื่อนี้
เอมี่พยักหน้ายิ้ม “แน่นอน ฉันรู้ว่าแกชอบชื่อนี้ด้วยเหมือนกัน ใช่มั้ย” เธอหยิบเปลือกไข่บนหัวมันออกและพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูน่ากลัว “แกจะต้องตอบสนองเมื่อฉันเรียกแกว่าลูกเป็ดขี้เหร่และฉันจะปฏิบัติกับแกอย่างดีจนกว่าแกจะโตและกลายเป็นหงส์”
ลูกแมวตัวน้อยรีบทำตัวเชื่อฟังในทันที “เหมียว” มันพยักหน้าและร้องรับ
“เอาล่ะ เราจะเรียกมันว่าลูกเป็ดขี้เหร่…” แม็กซ์ทำได้แค่แสดงความเห็นอกเห็นใจให้มันเท่านั้น บางทีเธออาจจะคิดว่าทุกอย่างที่เกิดมาจากไข่จะกลายเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ ยังไงซะมันก็เป็นสัตว์เลี้ยงของเธอ เธอสามารถเรียกมันยังไงก็ได้ตามที่เธอต้องการ
แต่มันจะไม่มีทางโตขึ้นมาเป็นหงส์ และความหวังของเอมี่ที่จะได้กินมันก็จะสลายกลายเป็นควัน
จริงๆแล้วแม็กซ์ยังสงสัยว่ามันอาจจะไม่ใช่แมวส้มธรรมดา จากเหตุการณ์ทั้งหมดที่คนเก็บสมุนไพรเล่ามา เขาพบมันระหว่างที่ปีนขึ้นไปบนหน้าผาด้วยเชือกและไม่มีทางที่สัตว์จะขึ้นไปบนนั้นได้ถ้ามันไม่มีปีก
เขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อมันโตขึ้น ทันใดนั้นก็มีภาพของโตโตโร่ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขา เขาส่ายหัวในทันที จะดีกว่าถ้ามันไม่อ้วน
ตอนนี้มันยังเป็นลูกแมวสีส้มตัวน้อย น่าจะเป็นเพราะว่ามันออกมามาจากไข่ มันดูเหมือนจะมีอายุประมาณหนึ่งหรือสองสัปดาห์ มันพยายามดันเปลือกไข่ด้วยอุ้งเท้าหน้าสีขาวทั้งสองและพยายามที่จะออกมา
ตัวของมันยังเล็กและไม่ค่อยแข็งแรง มันพยายามใช้อุ้งเท้าดันอยู่นานแต่ก็ล้มเหลว มันมองเอมี่ด้วยดวงตาสีแซฟไฟร์อย่างน่าสงสารและร้องออกมาเหมือนกับเด็กที่ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ดูเหมือนว่ามันจะต้องการให้เอมี่ช่วยแล้ว
“มา มา ให้ฉันช่วยแกนะ” เอมี่พูดออกมาในทันที เธอยื่นมือไปหามันและเตรียมพร้อมที่จะดึงมันออกมา
“เดี๋ยวก่อนเอมี่ เราต้องทำความสะอาดมันก่อน” แม็กซ์รีบพูดเตือน เขารีบไปหยิบผ้าขนหนูสะอาดมาก่อนที่จะช่วยเอมี่นำลูกแมวออกมา พวกเขาเช็ดทำความสะอาดมันและห่อตัวมันเอาไว้ด้วยผ้าขนหนูจนเหลือแค่หัวน้อยๆของมันเท่านั้นที่อยู่ข้างนอก มันมองมาที่แม็กซ์และเอมี่อย่างไร้เดียงสา
“พ่อ มันดูน่ากินมาก !” ตาของเอมี่เป็นประกายขึ้นมาเมื่อเธอมองดูเจ้าแมวตัวน้อยที่ห่อไว้ด้วยผ้าเช็ดตัว
“มันดูเหมือนแมวม้วน” (นึกภาพซูชิโรลแบบญี่ปุ่นแต่ไส้ตรงกลางเป็นแมว) แม็กซ์เองก็อยากจะมีส่วนร่วมด้วย เพราะว่าทั้งเอมี่และลูกแมวต่างก็น่ารักมาก
ทันใดนั้นลูกแมวก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ มันเอนหัวไปข้างหลังและร้อง “เมี๊ยว เมี๊ยว !” อย่างกระวนกระวาย มันพยายามที่จะหนีออกมา
“ไม่เป็นไรนะลูกเป็ดขี้เหร่ ฉันยังไม่กินแกตอนนี้หรอก ไม่ต้องกังวล” เอมี่พูดพร้อมกับยิ้มและลูบหัวเล็กๆของมัน
ลูกแมวที่รู้สึกกระวนกระวายเริ่มสงบลงและหลับไปอย่างรวดเร็ว
“ปล่อยให้มันนอนเถอะ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า” แม็กซ์พูดกับเอมี่และยิ้ม ดูเหมือนว่ามันจะใช้แรงไปมากในการรีบออกมาจากไข่ มันน่าจะหิวมากเมื่อมันตื่นขึ้นมา
“มันเป็นคนขี้เกียจ มันหลับไปทันทีหลังจากที่ร้องแค่นิดเดียว” เอมิดึงมือของเธอกลับมาด้วยความรู้สึกไม่พอใจ “แล้วเราจะให้อะไรมันเป็นอาหาร ? ข้าวผัดสายรุ้งเหรอคะ ?” เธอถามพร้อมกับมองมาที่แม็กซ์
แม็กส่ายหัว “ไม่ได้ แม…ลูกเป็ดขี้เหร่ที่เพิ่งเกิดใหม่ไม่สามารถกินข้าวผัดได้ พวกเราต้องให้อาหารมันเป็นนมแกะหรือไม่ก็นมวัว เราออกไปซื้อมาให้มันกันเถอะ” เขาเคยเลี้ยงแมวส้มของเขามาตั้งแต่มันยังเด็ก ดังนั้นแน่นอนว่าเขามีประสบการณ์มาก
ทันใดนั้นแม็กซ์ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และถามระบบในใจว่า “ระบบ นายขายขวดนมเด็กมั้ย ?”
“ระบบไม่ได้ขายสินค้าสำหรับเด็กทารก” ระบบตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ตอนนี้ฉันมีเงินไม่มาก” แม็กซ์พูดอย่างใจเย็น “นายควรตั้งราคาให้ดี เพราะว่ามันจะสามารถกินนมจากถ้วยได้ในอีกไม่กี่วัน ฉันไม่จำเป็นต้องซื้อมันก็ได้”
“ขวดนมเด็กคุณภาพสูงหนึ่งขวดและคุณจะได้รับผ้าอ้อมสัตว์เลี้ยงฟรีหนึ่งผืน (เป็นผ้าสี่เหลี่ยมบางๆไว้สำหรับเช็ดหรือห่อตัว) เพียงแค่ห้าเหรียญทองเท่านั้น !” ข้อความที่มีแสงระยิบระยับนี้ปรากฏขึ้นมาภายในหัวของแม็กซ์
“ผ้าอ้อมสัตว์เลี้ยงฟรีสองผืน” แม็กซ์พูดขึ้นหลังจากที่คิดถึงมัน
“ขวดนมเด็กคุณภาพสูงหนึ่งขวดและผ้าอ้อมสัตว์เลี้ยงสองผืนตัวพร้อมแล้วที่ตู้ตรงเคาน์เตอร์ กรุณาตรวจสอบ” ระบบพูดขึ้นและหายตัวไปในทันที
แม็กซ์เปิดตู้และและพบกับขวดนมเด็กใหม่เอี่ยมและผ้าอ้อมสัตว์เลี้ยงสองตัว มันดูเหมาะมากสำหรับการให้อาหารลูกแมว
เขาไม่ต้องการซื้อนมจากระบบเพราะเขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาขายวัตถุดิบโดยตรงและมันไม่มีอยู่ในสูตรอาหาร ที่สำคัญคือราคาของมันคงแพงมาก มันอาจจะผลิตมาจากวัวที่เลี้ยงไว้ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์
ตอนนี้เขามีเงินไม่มากนักและเขาต้องประหยัดเงินเอาไว้ซื้อความแข็งแกร่ง ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถใช้เงินไปมั่วๆได้
เอมี่พยักหน้า “โอเค” เธอวางลูกเป็ดขี้เหร่ลงไปในตะกร้าแล้วห่มผ้าห่มให้มันเบาๆ จากนั้นเธอก็ยืนขึ้นและจับมือของแม็กซ์เอาไว้ เธอเดินไปได้ไม่กี่ก้าวและหันกลับไปมองตะกร้าด้วยความกังวลเล็กน้อย “แต่พ่อ จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันตื่นขึ้นมาในตอนที่เราออกไปข้างนอก ? มันจะกลัวมั้ย ? หนูรู้สึกว่ามันมองว่าหนูเป็นแม่ของมัน”
แม็กซ์นิ่งไปและอดยิ้มออกมาไม่ได้ “พ่อไม่คิดว่ามันจะตื่นขึ้นมาในเร็วๆนี้” เขาพูด มันใช้เวลาไม่นานในการออกไปซื้อนม เอมี่เป็นเด็กฉลาด เธอรู้สึกว่าเธอได้รับความไว้วางใจตั้งแต่ที่มันเห็นเธอครั้งแรก
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเลี้ยงสัตว์ เธออาจจะพูดไม่ดีกับมันแต่ฉันสามารถบอกได้ว่าเธอชอบมันมาก
เอมี่พยักหน้า “งั้นเราก็ออกไปกันเถอะและรีบกลับมา” เธอจับมือของแม็กซ์เอาไว้และเดินไปที่ประตู
