Chapter 56 : พุดดิ้งเต้าหู้อันนี้เป็นแบบหวานหรือแบบคาว ?
อันที่จริงพวกเขาใช้เวลาไม่นานในการออกมาซื้อนมแกะที่บรรจุไว้ในกระบอกไม้ไผ่ แม็กซ์ใช้เงินไปแค่ 20 เหรียญทองแดงเท่านั้นและได้รับกระบอกไม้ไผ่มาฟรีซึ่งมันทำให้เขารู้สึกแปลกใจ ในตอนที่พวกเขาเดินผ่านร้านน้ำยาเวทย์ระหว่างทางกลับพวกเขาก็แกล้งถ่านดำและถั่วเขียวอีกครั้ง
เมื่อพวกเขากลับมาถึงร้านและเปิดประตู พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องของลูกแมว มันฟังดูกังวลเล็กน้อย
“ไม่ต้องกลัวนะลูกเป็ดขี้เหร่ แกน่าเกลียดมาก ดังนั้นแกจะปลอดภัยแม้ว่าแกจะอยู่คนเดียว” เอมี่พูดขึ้นขณะที่เธอลงจากอ้อมแขนของแม็กซ์และวิ่งไปหามัน
วิธีการปลอบของเธอมันช่าง…มีเอกลักษณ์จริงๆ แม็กซ์ยิ้มและนำกระบอกนมมาวางไว้บนเคาน์เตอร์ ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กตอนนี้นั้นรกไปหมดแล้วและลูกแมวก็มองมาที่เอมี่พร้อมกับนำอุ้งเท้าหน้าทั้งสองข้างขึ้นมาวางเอาไว้ที่ขอบตะกร้าเหมือนกับเด็กที่ถูกทอดทิ้ง สายตาของมันดูน่าสงสารและเต็มไปด้วยน้ำตา
“โอเค ไม่เป็นไรนะ ครั้งหน้าพวกเราจะพาแกออกไปด้วย เจ้าตัวแสบน้อย” เอมี่ถอนหายใจ เธอยื่นมือออกมาลูบหัวมันแล้วมันก็หยุดร้อง มันทำตาหรี่ลงและเพลิดเพลินไปกับการลูบของเธอ
แม็กซ์ยิ้ม เธอมักจะพูดเกี่ยวกับการกินมัน แต่เมื่อพวกเขาอยู่ด้วยกัน เธอจะรู้สึกผูกพันกับมันอย่างแน่นอน
เขาไม่ต้องการบอกว่าเธอควรทำเพราะมันจะดีที่สุดถ้าเธอสามารถคิดได้ด้วยตัวเธอเองว่ามันเป็นเพื่อนคนสำคัญของเธอ เหมือนกับตอนนี้ที่เธอคิดว่าถ่านดำนั้นกลายเป็นเพื่อนของเธอแล้ว
เธอพูดว่าเธอต้องการที่จะกินมันเพียงเพราะว่าเธอมีความหลงใหลเล็กน้อยเกี่ยวกับห่านย่างและมันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
แม็กซ์หยิบขวดนมเด็กจากเคาน์เตอร์แล้วเดินเข้าไปในครัว เขาใส่จุกนมและตัวขวดลงไปในน้ำเดือดเพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรีย จากนั้นเขาเทนมลงในขวดที่เช็ดจนสะอาดแล้วและอุ่นขวดนมด้วยน้ำอุ่น เขาลองหยดนมลงที่หลังมือเพื่อทดสอบอุณหภูมิ เขาปิดฝากระบอกไม้ไผ่และนำมันใส่ไว้ในตู้เย็นและเดินออกไปพร้อมกับขวดนม
แม็กซ์นั่งลงข้างๆเอมี่ “พ่อ นี่คืออะไรเหรอ ?” เอมี่ถามอย่างสงสัยเมื่อเธอเห็นขวดในมือของแม็กซ์ ทำไมถึงต้องเอานมแกะไปใส่ไว้ในขวดใสที่มีจุกนิ่มๆด้วย ? เธอคิดอย่างสงสัย
“เหมียว” ลูกเป็ดขี้เหร่เองก็เห็นขวดเช่นกัน เมื่อมันได้กลิ่นของนม ตาของมันก็เป็นประกายขึ้นมาในทันทีแล้วมันก็เลียปากของตัวเอง เห็นได้ชัดว่ามันกำลังหิว
“นี่คือขวดนมเด็ก มันมีไว้สำหรับให้อาหารเด็กทารกและลูกสัตว์ แบบนี้” แม็กซ์ยิ้มแล้วใส่จุกนมเข้าไปในปากลูกแมว กลิ่นที่น่าพึงพอใจของนมและสัญชาตญาณของมันทำให้มันออกแรงกัดไปที่จุกนมแล้วดูดมันอย่างมีความสุข น้ำนมแกะสีขาวไหลออกมาจากมุมปากของมันและหยดบนขนสีขาวที่หน้าอก มันชอบกินนมมาก
ปริมาณน้ำตาลในนมแกะค่อนข้างต่ำและลูกเป็ดขี้เหร่ก็เป็นลูกแมวที่ดูเหมือนว่าจะมีอายุประมาณหนึ่งถึงสองสัปดาห์และมันก็เป็นสัตว์ป่า ดังนั้นมันก็ควรที่จะย่อยนมแกะได้ แต่ถ้ามันไม่สามารถย่อยได้ฉันจะซื้อสูตรมาจากระบบ แม้ว่ามันราคามันอาจจะไม่ถูกนัก
ตาของเอมี่เป็นประกายขึ้นมา “มันน่าสนใจมาก พ่อ หนูขอป้อนมันได้มั้ย ?” เธอถามด้วยความคาดหวัง
“ได้แน่นอน แต่หนูอย่าทำตัวมันเลอะล่ะ เพราะว่าตอนนี้มันเล็กเกินไปที่จะอาบน้ำได้ ดังนั้นเราต้องใส่ผ้าอ้อมสัตว์เลี้ยงไว้รอบคอมัน” แม็กซ์ส่งขวดนมให้กับเอมี่และหยิบผ้าอ้อมลายดอกไม้ออกมาจากเคาน์เตอร์ เขาต้องการเอาขวดนมออกก่อนแล้วค่อยมัดผ้ากันเปื้อนให้มัน แต่เจ้าตัวน้อยดูเหมือนว่าจะอ่านใจเขาได้ มันดูดจุกนมเอาไว้แน่น ดังนั้นแม็กซ์จึงไม่มีทางเลือกนอกจากให้เอมี่ยกขวดนมขึ้นแล้วผูกมันในขณะที่มันยังคงกินอยู่
“เอาล่ะ พ่อจะทิ้งหน้าที่นี้ไว้ให้ลูกนะ นมขวดนี้ขวดเดียวก็น่าจะเพียงพอแล้ว พ่อจะไปเตรียมวัตถุดิบสำหรับมื้อกลางวัน” แม็กซ์พูดในขณะที่เขามองไปที่เอมี่ที่กำลังดูแลลูกแมวด้วยขวดนมในมือทั้งสองข้าง
เอมี่พยักหน้า “ได้เลย พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” จากนั้นเธอก็มองดูลูกเป็ดขี้เหร่ที่กำลังเพลิดเพลินกับการกินนม “มันอร่อยมั้ย ?” เธอพึมพำอย่างสงสัย
ดูเหมือนว่าลูกเป็ดขี้เหร่จะเข้าใจคำพูดของเธอ มันพยักหน้าในขณะที่มันยังดูดนมอยู่
แม็กซ์เดินเข้าไปในครัวแล้วล้างมือ จากนั้นเขาหยิบเนื้อสัตว์ออกมาจากตู้เย็นหลายชิ้น หั่นเป็นชิ้นขนาดใหญ่แล้วนำไปใส่ไว้ในโหลขนาดใหญ่เพื่อหมัก
เนื้อเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด เมื่อคืนเขาหมักเนื้อเอาไว้มากพอสำหรับวันนี้และวันพรุ่งนี้และมันจะได้ที่ในตอนเช้าวันพรุ่งนี้ ตอนนี้เขาต้องหมักเนื้อไว้สำหรับวันมะรืนเพื่อทำให้แน่ใจว่ามันจะมีสัมผัสที่ดีที่สุดและทำให้รสชาติของโร่วเจียหมัวของเขานั้นคงที่และอร่อย
เมื่อแม็กซ์ทำทุกอย่างเสร็จแล้ว เขาก็ออกมาดูการให้อาหารของเอมี่และพบว่าเอมี่กำลังนั่งดูดนมอยู่บนพื้นอย่างมีความสุข ที่ขอบตะกร้า ลูกเป็ดขี้เหร่กำลังเงยหน้าขึ้นมามองแม็กซ์และหันไปมองเอมี่ที่กำลังกินนมอยู่ เขาสามารถมองเห็นน้ำตาที่คลออยู่ในดวงตาของมัน
ลูกไม่สามารถทิ้งงานให้อาหารไปเป็นนักชิมตัวน้อยได้ ตอนนี้เธอได้ขโมยนมมาจากลูกแมวแล้ว… แม็กซ์ยิ้มเฝื่อนๆ “เอมี่ ทำไมหนูถึงกินนมของลูกเป็ดขี้เหร่ล่ะ ? มันไม่มีอะไรกินแล้วเห็นมั้ย ?”
“เพราะหนูกลัวว่านมจะมากเกินไปสำหรับมัน ดังนั้นหนูจึงช่วยมันกิน” เธอดูดนมเข้าไปอีกครั้งแล้วหันไปมองลูกแมว “ใช่มั้ยลูกเป็ดขี้เหร่ ?”
“เมี๊ยว…” ลูกเป็ดขี้เหร่ร้องออกมาอย่างไม่เต็มใจ มันทำได้แค่มองมาที่แม็กซ์อย่างเศร้าๆและส่ายหางเล็กๆไปมา
เจ้าแมวตัวนี้นี่มันไม่มีปากมีเสียงเลย แม็กซ์คิดขณะที่มองไปที่หางที่ส่ายไปมาของมัน แมวอ้วนที่เขาเคยเลี้ยงไว้ในชีวิตก่อนหน้านี้แทบจะไม่กินเนื้อเลยแม้ว่าเขาจะเอาเนื้อไปวางไว้ใกล้ๆปากของมันก็ตาม
“ลูกชอบนมแกะมั้ย ?” แม็กถามขณะที่เขามองดูเอมี่ดื่มนม
เอมี่พยักหน้าอย่างจริงจัง “ใช่ หนูรักมัน !” เธอไม่ปล่อยจุกนมออกมาเลยแม้แต่ตอนที่เธอพูด
แม็กซ์พยักหน้ายิ้ม “ครั้งหน้าเราจะซื้อมาให้ลูกด้วย แคลเซียมในนมจะช่วยให้ลูกสูงขึ้น” เอมี่ไม่ค่อยเคยกินนมแกะมาก่อน แม็กซ์มัวแต่หมกมุ่นอยู่กับร้านอาหารมากเกินไปจนวันนี้เขาเพิ่งจะสังเกตเห็น
เขาซื้อขวดนมเด็กอีกขวดจากระบบ มันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้วเอมี่และลูกเป็ดขี้เหร่ก็ไม่สามารถแบ่งขวดแค่ขวดเดียวด้วยกันได้ เขาอุ่นนมเพิ่มอีกหนึ่งขวด แบ่งครึ่งขวดไว้ให้ลูกแมวและเทอีกครึ่งให้กับเอมี่ เมื่อมองดูเจ้าตัวน้อยทั้งสองที่กำลังดูดนมอย่างมีความสุขแม็กซ์ก็รู้สึกอบอุ่นในใจ ตอนนี้เขามีสมาชิกในครอบครัวเพิ่มมาอีกหนึ่งตัวแล้ว
ทันใดนั้นเสียงของระบบก็ดังขึ้นมาในหัวของแม็กซ์ “ภารกิจใหม่ : ขายโร่วเจียหมัว 1,000 อัน ภายใน 10 วัน หลังจากที่ภารกิจนี้สำเร็จ คุณจะสามารถปลดล็อคสูตรอาหารใหม่ – พุดดิ้งเต้าหู้ ตอนนี้คุณขายไปได้ 48 อันแล้ว”
“1,000 อีกแล้ว ! มีแต่แบบเดิมๆ ! ระบบนายหาภารกิจที่มันสร้างสรรค์กว่านี้ได้มั้ย !” แม็กซ์ม้วนริมฝีปากของเขา จริงๆแล้วเขาเข้าใจความแตกต่างนี้ได้ ในครั้งนี้เขาต้องขายโร่วเจียหมัว 1,000 อัน ระบบได้เรียนรู้แล้วหลังจากที่เขาใช้กลยุทธ์การระดมทุนในภารกิจครั้งล่าสุด
“เหตุผลที่ฉันตั้งค่าเอาไว้ที่หมายเลขนี้ก็เพราะว่ามันจะทำให้ร้านอาหารของคุณกลายเป็นร้านอาหารที่นิยมได้เร็วที่สุด อย่ามาเล่นเกมกับฉัน คุณต้องเรียนรู้ให้หนัก ทำร้านอาหารอย่างระมัดระวังและก้าวไปสู่เส้นทางที่ถูกต้องเพื่อกลายเป็นเทพแห่งการทำอาหาร” ระบบพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ไม่ต้องห่วง ภารกิจนี้ไม่ได้ยาก แต่ฉันอยากรู้ว่า…พุดดิ้งเต้าหู้นี้เป็นแบบหวานหรือแบบคาว ?” แม็กซ์ถามขึ้นอย่างกังวล
