Chapter 7 : อาหารเช้า
แม็กซ์ทำความสะอาดห้องน้ำก่อนจะออกไปดูเอมี่ที่ยังหลับอยู่ จากนั้นเขาก็วางชุดของเธอเอาไว้ที่ข้างเตียง เมื่อนึกภาพเอมี่ตอนที่ใส่ชุดนี้แม็กซ์ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ระหว่างทางเขาได้หยิบเอาของใช้เด็กติดมือมาก่อนที่จะเดินลงไปที่ชั้นล่าง
แม็กซ์คุ้นเคยกับครัวด้านล่างไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว เคาเตอร์ครัวที่ไม่มีเครื่องครัวเมื่อคืนนี้ แต่ตอนนี้กลับมีทุกอย่างที่เขาต้องใช้ในการทำข้าวผัดหยางโจวแล้ว เขาเปิดตู้เย็นและพบกับวัตถุดิบที่จำเป็นอยู่ด้านใน แทงค์แก้วข้างๆตู้เย็นก็มีกุ้งแหวกว่ายไปมาอยู่ด้านใน
“ได้เวลาที่ฉันจะแสดงทักษะการทำอาหารและทำอาหารเช้าให้เอมี่แล้ว” แม็กซ์ล้างมือก่อนที่จะเริ่มหุงข้าว
“พ่อ ?” หลังจากนั้นไม่นานที่ชั้นสองเอมี่ก็ตื่นขึ้นมา แต่เมื่อไม่พบพ่ออยู่ใกล้ๆอย่างเช่นเคย เธอก็ลืมตาขึ้นและลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบๆห้องที่ไม่คุ้นตาก่อนจะนิ่งไปสักพักใหญ่ จากนั้นเธอก็จำได้ว่านี่คือบ้านที่พ่อของเธอเสกมาเมื่อคืนนี้แต่พ่อไม่อยู่บนเตียงแล้ว ดังนั้นเธอจึงกังวลขึ้นมาเล็กน้อย เธอจับไปที่ที่กั้นข้างเตียงและพยายามจะลุกขึ้น ทันใดนั้นเธอก็เห็นชุดที่วางเอาไว้ที่ข้างเตียง ตาของเธอเป็นประกายขึ้นมาทันทีก่อนที่เธอจะขยี้ตาตัวเองด้วยความแปลกใจแล้วเอาหน้าถูชุด มันทั้งนุ่มและลื่น เธอพึมพำออกมาอย่างดีใจ “พ่อต้องเสกชุดนี้มาให้ฉันแน่ๆ ! สวยจริงๆ เอมี่ชอบมัน”
แม็กซ์ไม่รู้เลยว่าสาวน้อยตื่นขึ้นมาแล้ว เขาเอาข้าวใส่หม้อก่อนที่ข้าวจะร้อนขึ้นมาในไม่ช้า จากนั้นเขาก็เอาข้าวออกจากหม้อ ข้าวนั้นแยกเม็ดกันอย่างดีถึงแม้ว่ามันเพิ่งจะสุก มันเป็นประกายและโปร่งใสพร้อมทั้งส่งกลิ่นที่น่าพึงพอใจออกมา
แม็กซ์อดไม่ได้ที่จะพึมพำ “นี่มันข้าวอะไรกัน ? ฉันคิดว่าฉันสามารถกินมันได้ถึงสองถ้วยแม้ว่ามันจะเป็นแค่ข้าวธรรมดา กุ้งเองก็ดี ถึงแม้ว่ามันจะแค่เอาไปลวกในน้ำ แต่มันก็คงจะอร่อยเป็นอย่างมาก”
แม็กซ์เอาส่วนผสมต่างๆสำหรับทำข้าวผัดออกมาและล้างพวกมันให้สะอาด หน้าตาของเขาตอนนี้ดูจริงจังขึ้นมาเมื่อเขาจับมีด นี่คือสิ่งที่เขาเรียนรู้มาจากพื้นที่ทดสอบ การทำอาหารต้องใช้ความทุ่มเท นี่คือสิ่งที่เชฟทุกคนควรจะมี
แม็กซ์ใช้มีดได้อย่างคล่องแคล่ว ไม่ว่าจะเป็นกุ้งหรือหน่อไม้ พวกมันต่างก็ถูกหั่นให้เท่ากับเม็ดข้าว หลังจากที่ฝึกหั่นมาเป็นหมื่นๆครั้งแล้วเขาก็เชี่ยวชาญมันเป็นอย่างมาก
แน่นอนว่าไม่มีเชฟคนไหนที่มีทักษะการหั่นที่ดีไปกว่านี้แล้ว
แม็กซ์เทน้ำมันลงกระทะก่อนที่จะใส่ส่วนผสมต่างๆลงไป กลิ่นหอมเริ่มอบอวลไปทั่วทั้งครัวและลอยผ่านประตูออกไปจนไปถึงประตูที่ชั้นสองก่อนที่จะเข้าไปที่ห้องนอน
เอมี่ที่นั่งดีใจอยู่กับชุดใหม่ที่เตียงได้เปลี่ยนชุดของตัวเองด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ใส่ชุดที่สวยแบบนี้ มันสบายและนุ่มราวกับว่าเธอกำลังใส่เมฆเอาไว้ มันทั้งอุ่นและดูปุกปุย
จากนั้นเอมี่ก็ได้กลิ่นหอม ตาของเธอที่ซึมเซาก่อนหน้านี้ได้เป็นประกายขึ้นมาทันที เธอสูดหายใจเข้าลึกๆและพูดขึ้น “หืม กลิ่นหอมจริงๆ ! พ่อกำลังทำอะไรอร่อยๆอยู่เหรอ ?”
เธอรู้สึกว่ามันไม่มีเวลาที่เธอจะใส่ถุงน่องที่เธอมองว่าเป็นถุงเท้า เธอรีบปีนลงมาจากเตียงและใส่รองเท้าก่อนที่จะวิ่งออกไปที่ประตูด้วยขาสั้นๆของเธอ
เมื่อเอมี่เปิดประตูออกมา กลิ่นก็ยิ่งหอมมากขึ้นไปอีก เธอกลืนน้ำลายพร้อมกับท้องที่ร้องออกมา เธอไม่เคยได้กลิ่นหอมแบบนี้มาก่อน แม้แต่กลิ่นห่านย่างจากร้านอาหารที่ลานก็ยังไม่ดีเท่ากับกลิ่นนี้ เธอหวังว่าเธอจะบินได้ เพื่อที่เธอจะได้ลงไปที่ครัวเพื่อดูว่าพ่อของเธอกำลังทำอะไรอยู่ได้อย่างรวดเร็ว
เอมี่เดินเข้ามาที่ครัวและพูดขึ้น “กลิ่นหอมจริงๆ พ่อ พ่อกำลังทำอะไร…” ก่อนที่เอมี่จะพูดจบ เธอก็เห็นแผ่นหลังในชุดเชฟของ แม็กซ์ เธอพบว่าผมและหนวดที่ยาวของเขาได้หายไปแล้ว เอมี่อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ตาสีฟ้าของเธอเบิกกว้างด้วยความแปลกใจ นี่…พ่อเหรอ ?
แม็กซ์ได้ยินเสียงและหันกลับไปมองด้วยความแปลกใจ “เอมี่ ลูกตื่นแล้วเหรอ ?”
สาวน้อยเปลี่ยนไปใส่ชุดใหม่ หลังจากที่นอนหลับมาทั้งคืนผมของเธอนั้นยุ่งเป็นอย่างมาก สีหน้าที่แปลกใจและปากที่อ้ากว้างนั้นทำให้เธอดูน่ารักมากขึ้นไปอีก ดูเหมือนว่าเธอจะตกใจกับสภาพของเขาในตอนนี้ แม็กซ์ยิ้มออกมาและพูดขึ้น “ทำไม หลับแค่คืนเดียวลูกก็จำพ่อไม่ได้แล้วเหรอ ?”
เอมี่กระพริบตาและร้องออกมาอย่างดีใจ “พ่อจริงๆด้วย !”
พ่อผมยาวแต่ตอนนี้ผมสั้นและหน้าตาดูดีแล้ว หนวดก็หายไปแล้วด้วย เสื้อผ้าก็เรียบร้อยและดูสะอาด รอยยิ้มดูอบอุ่นและน่าพอใจ ยิ่งไปกว่านั้นพ่อดูเหมือนจะสูงขึ้นเหมือนกับยักษ์เลย หลังตรงๆของพ่อทำให้พ่อดูเหมือนนับต้นไม้ใหญ่
“พ่อเหมือนจะสูงขึ้นเลย สูงพอๆกับต้นไม้เลย พ่อดูดีขึ้นด้วย พ่อหล่อจริงๆ” เอมี่วิ่งไปหาแม็กซ์อย่างดีใจ
“พ่อสูงขึ้นเหรอ ?” แม็กซ์ก้มหน้ามองตัวเอง บางทีอาจเป็นเพราะฉันยืดตัวตรงและเปลี่ยนชุดที่พอดีกับตัวเลยทำให้ฉันดูสูงขึ้น แน่นอนว่าการที่ดูดีขึ้นทำให้ฉันดีใจและอย่างที่คิดเอาไว้ สาวๆน่ะชอบผู้ชายที่สะอาดและดูเรียบร้อย
ไม่นานเอมี่ก็หันไปสนใจกระทะที่แม็กซ์จับอยู่ เธอเขย่งเท้าขึ้นและมองเข้าไปในกระทะด้วยความแปลกใจ “พ่อ มีอะไรอยู่ในกระทะ ? ทำไมมันกลิ่นหอมจัง มันหอมยิ่งกว่าห่านย่างอีก ? เอมี่ หิวแล้ว…”
“นี่ข้าวผัดหยางโจวไง เราจะกินมันเป็นมื้อเช้า นั่นแปรงสีฟันกับแก้วของเอมี่ ลูกไปแปรงฟันล้างหน้าก่อนนะ พอถึงตอนนั้นอาหารก็คงจะเสร็จพอดี โอเคมั้ย ?” แม็กซ์พูดขึ้นพร้อมกับยิ้ม เขาพยายามทำเสียงเล็กๆ ในชีวิตก่อนเขาเคยแต่ทำตัวเย็นชากับคนอื่นและไม่เคยยิ้มออกมาเลย ตอนนี้เขาพยายามปรับตัวเพื่อเป็นพ่อที่ใจดี เขาต้องการให้เอมี่มีชีวิตที่ดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
“ได้ค่ะ” เอมี่พยักหน้าอย่างเชื่อฟังก่อนจะมองไปที่กระทะอีกรอบแล้วเดินไปหยิบแก้วกับแปรงสีฟ้าอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเธอก็ทำการแปรงฟันเป็นครั้งแรกภายใต้การแนะนำของแม็กซ์
แม็กซ์ทำอาหารอย่างพิถีพิถัน ตอนที่ข้าวผัดเสร็จ เขาก็ปิดแก๊สแล้วเอาข้าวออกจากกระทะ ข้าวผัดหยางโจวพร้อมเสิร์ฟแล้ว
เอมี่ที่เพิ่งจะแปรงฟันเสร็จรีบวิ่งไปหาแม็กซ์ทันที เมื่อเห็นข้าวผัดตรงหน้า ตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมาทันที “ว้าว ! สวยจริงๆ ! พ่อนี่สุดยอดไปเลย !” เธอชมออกมา
“ใช่ พ่อเห็นด้วย” แม็กซ์พยักหน้า เขาอดยิ้มไม่ได้กับความรู้สึกถึงความสำเร็จที่ตัวเองทำ
เอมี่โน้มตัวลงไปดมกลิ่น จากนั้นเธอก็กลืนน้ำลาย เธอมองไปที่แม็กซ์และพูดขึ้น “กลิ่นมันหอมจริงๆ พ่อคะ เอมี่อยากกินขะ…ข้าวผัดหยางโจวแล้ว”
เมื่อเห็นท่าทางของเอมี่ ใจของแม็กซ์ก็แทบละลาย เขาอยากจะบอกว่ามันเป็นของเธอ แต่เขาก็ต้องกลืนมันลงคอไป เขาเช็ดฟองที่ปากของเธอก่อนจะส่ายหน้า “ไม่ใช่ตอนนี้ ลูกต้องล้างมือก่อนถึงจะกินได้”
“งั้นก็รีบเลย” เอมี่จับมือแม็กซ์และดึงเขาไปที่อ่างล้างมือ
หลังจากที่เอมี่ล้างมือแล้ว แม็กซ์ก็เอาข้าวผัดไปวางไว้ที่โต๊ะที่พวกเขานั่งกันเมื่อวาน เอมี่นั่งรออยู่ที่โต๊ะแล้ว เธอถือช้อนและมองไปที่จานในมือของแม็กซ์ด้วยสายตาคาดหวังตั้งแต่เขาเดินออกมาจากครัวแล้ว
แม็กซ์วางจานลงก่อนจะยิ้มพร้อมกับลูบหัวลูก “เอาเลย กินได้แล้ว”
