Chapter 78 : บทเรียนป้องกันการหลอกลวง
แม็กซ์ยิ้มและส่ายหัว “หลายๆคนมักจะชอบการสั่งอาหารกลับบ้านไม่ว่าจะโลกไหนก็ตาม…” เขาเองก็เคยไปกินที่ร้านอาหารมาหลายร้าน แล้วก็เคยสั่งอาหารกลับบ้านมาครั้งหรือสองครั้ง
ในกรณีแบบนี้เขาไม่ได้โพสต์ความคิดเห็นอะไรเกี่ยวกับอาหารที่เขาซื้อแบบกลับบ้านลงไปในบล็อก
เนื่องจากมันต้องใช้เวลาในการส่ง สัมผัสและรสชาติของอาหารย่อมต้องมีการเปลี่ยนแปลงอยู่แล้ว มันไม่ยุติธรรมที่จะตัดสินร้านอาหารจากการสั่งอาหารกลับบ้าน
เขาอาจมีลิ้นที่ชั่วร้ายแต่เขาจะไม่ตัดสินร้านอาหารจากเรื่องนี้ ยังไงซะการต้องกินอาหารที่มีคุณภาพไม่ดีก็เป็นเพราะว่าความขี้เกียจและนั่นคือสาเหตุที่เขาไม่ชอบการสั่งอาหารแบบกลับบ้าน
ยิ่งไปกว่าการสั่งซื้ออาหารแบบกลับบ้านก็ยังต้องพึ่งพาการแลกเปลี่ยนข้อมูลที่รวดเร็ว ในโลกเก่าของเขาลูกค้าสามารถสั่งซื้ออาหารผ่านทางโทรศัพท์หรือไม่ก็แอพที่แตกต่างกันได้และทำการสั่งซื้อกับร้านอาหารโดยตรง
แต่ระดับของเทคโนโลยีในโลกนี้นั้นยังไม่สูงพอ ดังนั้นการสั่งซื้ออาหารแบบกลับบ้านก็เป็นได้แค่ความฝันสำหรับพวกเขาในตอนนี้ แม็กซ์เองก็ไม่มีแผนที่จะทำแบบนั้นในตอนนี้ เขาต้องให้ความสำคัญกับภารกิจเร่งด่วนที่ต้องรับลูกค้า 1,000 คนไม่ซ้ำหน้า
“แต่ถ้าฉันต้องจ้างคนเพื่อส่งอาหาร กลุ่มอัศวินที่ว่างงานก็ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ไม่เลว พวกเขามีม้าและคุ้นเคยกับถนนในเมืองเคออส” แม็กซ์พูดพึมพำกับตัวเองในขณะที่เขาเดินเข้าไปในครัว
ช่วงเวลาอาหารกลางวันนั้นยุ่งมากๆ แม็กซ์ต้องปฏิเสธลูกค้าบางคนที่มาช้าไปอย่างสุภาพ – โร่วเจียหมัวถูกขายไปจนหมดและเขาก็ค่อนข้างเหนื่อย
แม็กซ์ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกในขณะที่เขาปิดประตูและทิ้งตัวลงบนเก้าอี้
“พ่อ ช่วงเที่ยงนี้เราขายโร่วเจียหมัวไปได้ 96 อันและข้าวผัดหยางโจว 24 จาน ทั้งหมดเป็นเงิน 432 เหรียญทอง” เอมี่พูดกับแม็กซ์อย่างดีใจในขณะที่เธออุ้มลูกเป็ดขี้เหร่เอาไว้ในอ้อมแขน
“เยอะมาก ?!” แม็กซ์ถูกทำให้แปลกใจแล้ว
นั่นหมายความว่าเราได้กำไรมามากกว่า 200 เหรียญทองในช่วงเที่ยงนี้ เราได้กำไรมามากกว่า 100 เหรียญทองในช่วงเวลาอาหารเช้าและรายได้อาจจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในช่วงเวลาอาหารเย็นสี่ชั่วโมงตราบใดที่เรามีโร่วเจียหมัวมากพอ
สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจมากกว่านั้นคือเขามีลูกค้าใหม่เพิ่มมาถึง 40 คนในช่วงมื้อกลางวัน เขาเริ่มเห็นความเป็นไปได้ที่จะทำภารกิจให้สำเร็จแล้ว ตอนนี้เขามีลูกค้าทั้งหมด 215 คน
เอมี่พยักหน้า “ใช่ ! ข้าวผัดสายรุ้งของพ่อและโร่วเจียหมัวนั้นอร่อยมากจนพวกเขาไม่สามารถต้านทานพวกมันได้” เธอก้มตัวลงเพื่อวางลูกแมวลงบนพื้นจากนั้นก็เดินเข้ามาหาแม็กซ์ “พ่อทำงานหนักมาก ให้หนูนวดหลังให้พ่อนะ” เธอพูด
เอมี่ยืนเขย่งเท้าขึ้นเพื่อทุบไหล่และหลังของแม็กซ์ด้วยกำปั้นเล็กๆของเธอ เธอตัวเล็กเกินไปดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอ เธอพยายามอย่างหนักที่จะทำมันให้ดี
แม็กซ์ยิ้มและลดไหล่ของเขาลงแล้วเพลิดเพลินไปกับการทุบของเอมี่ ถึงแม้ว่าเธอจะตัวเล็กกว่าเด็กคนอื่นๆแต่เธอก็เชื่อฟังและเอาใจใส่เขามาก
เห็นได้ชัดว่าเธอได้รับลิ้นที่ชั่วร้ายมาจากพ่อของเธอและเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากการให้อภัยเธอ
“เอาล่ะเอมี่ ตอนนี้พ่อรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว” แม็กซ์ยกเธอขึ้นมาวางบนตักแล้วบีบแก้มที่เนียนนุ่มของเธอ
อาหารที่ดีและมีสารอาหารที่ครบถ้วนได้เข้าไปบำรุงร่างกายของเธอและทำให้แก้มของเธอมีเลือดฝาด ตอนนี้เธอสวมเสื้อผ้าที่สะอาดและมักจะอาบน้ำและสระผมของเธออยู่เสมอ เด็กเหลือขอในชุดผ้าลินินโทรมๆได้กลายเป็น ‘เจ้าหญิง’ ตัวน้อยไปแล้วในตอนนี้
ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเธอจะตกเป็นเป้าของผู้ชายเลวๆหลายๆคน แม็กซ์ตัดสินใจที่จะสอนทักษะพื้นฐานบางอย่างเพื่อตรวจจับการหลอกลวงในกรณีที่ลูกสาวที่น่ารักและไร้เดียงสาของเขาถูกลักพาตัว
ครัสซูมาที่นี่อีกครั้งเมื่อตอนเที่ยงแต่แม็กซ์กำลังยุ่งอยู่กับการทำอาหารและการเสิร์ฟอาหารและเอมี่ก็ยุ่งอยู่กับการเก็บเงิน ดังนั้นเขาจึงนั่งอยู่ที่นี่นานกว่าหนึ่งชั่วโมงโดยไม่ได้พูดคุยกับพวกเขามากนัก หลังจากที่เขากินข้าวผัดสองจานเสร็จเขาก็ถูกขอให้ออกจากร้านอีกครั้งเพราะว่ามันหมดเวลาทำการแล้ว
แน่นอน นั่นเป็นสิ่งที่แม็กซ์ตั้งใจให้มันเป็น เขาไม่พอใจเลยที่ครัสซูต้องการพาเอมี่ไปที่หอคอยนักเวทย์ นอกจากนี้แม็กซ์ยังพูดอย่างชัดเจนว่าเขาจะไม่ปล่อยให้เอมี่ไปที่นั่น แต่ชายชรานั้นค่อนข้างดื้อรั้น เขาควรจะถือว่าตัวเองโชคดีแล้วที่แม็กซ์ไม่ได้แบนเขาไม่ให้เข้าร้าน
“เอมี่ พ่อจะถามคำถามหนูสองสามข้อและบอกอะไรบางอย่างให้หนูฟัง คิดให้ดีก่อนที่จะตอบและจำคำพูดของพ่อเอาไว้นะ โอเคมั้ย ?” แม็กซ์พูดด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขามองเอมี่
เอมี่พยักหน้าเบาๆ “โอเคค่ะ” เธอมองไปที่แม็กซ์อย่างสงสัย พ่อต้องการพูดอะไร ? ดูเหมือนว่าพ่อจะจริงจังมาก
“ถ้ามีคนแปลกหน้ามาหาหนูและบอกว่าเขาจะพาหนูไปกินอะไรอร่อยๆหนูจะตอบเขาว่ายังไง ?” แม็กซ์ถามแล้วมองตาของเอมี่
“เยี่ยม !” เอมี่พูดพร้อมกับปรบมือเล็กๆของเธอและตาเป็นประกายสดใสขึ้นมา
แม็กซ์ไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขามองเห็นสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้ในทันที นักชิมไม่สามารถต้านทานอาหารอร่อยๆได้ แม็กซ์ทำหน้านิ่งและส่ายหัวอย่างจริงจัง “ไม่ จำไว้นะเอมี่ ไม่มีคนแปลกหน้าคนไหนที่จะพาหนูไปกินอาหารอร่อยๆ นอกจากนี้ยังมีใครที่ทำอาหารได้อร่อยกว่าพ่ออีกเหรอ ?”
เอมี่พยักหน้า “ใช่แล้ว พ่อทำอาหารได้อร่อยที่สุด !” หลังจากที่เธอหยุดคิดไปครู่หนึ่งดวงตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมา “งั้นหนูจะขอให้เขามากินอาหารที่ร้านของเรา ด้วยวิธีนี้เขาจะต้องจ่ายให้หนู”
แม็กซ์ยกคิ้ว เธอค่อนข้างฉลาด ! ใครจะไปคิดว่าเธอจะตอบมาแบบนี้ล่ะ ! แม็กซ์รู้สึกชื่นชมเธอ จากนั้นเขาก็ถามว่า “ถ้ามีคนต้องการพาหนูไปสถานที่ดีๆล่ะ…”
เอมี่พยักหน้าอย่างมีความสุขในทันที “เยี่ยม !” การแสดงออกทางสีหน้าของเธอแสดงให้เห็นว่าเธออยากจะออกไปสถานที่นั้นในตอนนี้เลย
แม็กซ์ส่ายหัวในทันที “ไม่ ไม่ นั่นไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้อง” การต้องอยู่ภายในร้านอาหารเกือบจะตลอดทั้งวันทำให้เอมี่ปรารถนาที่จะออกไปข้างนอก เธอยังอยู่ในวัยที่อยากรู้อยากเห็น ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องสำคัญมากที่เธอจะต้องรู้ว่าควรทำยังไงเมื่อมีคนมาหลอกลวงเธอ
แม็กซ์มองไปที่เอมี่และพูดอย่างจริงจังว่า “หนูสามารถไปเล่นกับเด็กคนอื่นๆหรือไม่ก็คุณครูลาน่าได้ แต่ถ้าคนแปลกหน้าอยากจะพาหนูไปที่อื่นหรืออยากจะแสดงอะไรสนุกๆให้หนูดู หนูต้องบอกว่าไม่ เพราะพ่อมีทุกอย่างที่สนุกและพวกเขาทั้งหมดกำลังโกหกหนู”
