Chapter 81 : นางฟ้าเห็ด
“แน่นอน หนูแค่ต้องกดตรงปุ่มนี้” เมื่อมองเห็นท่าทางตื่นเต้นของเจ้าตัวเล็กทั้งสองแม็กซ์ก็กดไปที่ปุ่มเล็กๆที่อยู่ด้านข้างของกล่อง
ทันใดนั้นกล่องเพลงก็เต็มไปด้วยแสงหลากสี หลังจากที่แสงกระพริบอยู่สองครั้ง เด็กหญิงเอลฟ์ก็เริ่มเล่นไวโอลิน เธออ้าปากแล้วเสียงเพลงก็เริ่มบรรเลงออกมา
“มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไปเก็บเห็ด เธอถือตะกร้าไม้ไผ่ใบใหญ่เอาไว้และจากไปด้วยเท้าเปล่าในตอนเช้า…”
ท่วงทำนองที่คุ้นเคยทำให้แม็กซ์รู้สึกตกใจ เขาคิดว่าระบบจะใช้เพลงจากโลกนี้และไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ยินเพลง ‘สาวน้อยกับเห็ด’ (เพลงสำหรับเด็กของจีน) นี้มาก่อน มันถูกแปลเป็นภาษากลางของโลกนี้ มันเป็นเพลงที่มีชีวิตชีวาและติดหูมาก
กล่องเพลงนี้มีความคิดสร้างสรรค์อย่างแท้จริง นอกจากเอลฟ์ตัวน้อยจะสามารถร้องเพลงและเล่นไวโอลินได้แล้ว เธอยังสามารถหมุนไปมาได้อีกด้วย ชุดของเธอพลิ้วไหวไปพร้อมกับการเคลื่อนไหวของเธอและทุกอย่างก็มองดูแล้วน่ารักมาก
“ระบบ นายไม่กังวลว่าฉันจะกลายเป็นนักร้องเพลงเด็กที่โด่งดังที่โลกนี้ด้วยเพลง 50 เพลงนี้เหรอ ?” แม็กซ์ถามระบบในใจ
“คุณไม่สามารถร้องเพลงให้ถูกคีย์ได้ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้สำหรับคุณ” ระบบพูดอย่างสงบ
“…” แม็กซ์พูดไม่ออก ระบบรู้จักตัวเขาดีมาก จากนั้นเขาก็มองไปที่ลูกสาวของเขาแล้วยิ้มอีกครั้ง “มันไม่สำคัญหรอก ฉันอาจจะทำไม่ได้ แต่ลูกสาวของฉันทำได้”
“มีโอกาส 50 เปอร์เซ็นต์ที่ลูกสาวของคุณจะเป็นเหมือนคุณ” ระบบตอบโต้
“นายไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอก เธอได้รับยีนที่ดีทั้งหมดมาอย่างชัดเจน เธอจะเรียนรู้เพลงนี้ได้ในเวลาน้อยกว่าสามวันซะอีก เดี๋ยวนายจะได้เห็น” แม็กซ์พูดอย่างมั่นใจในขณะที่เขามองไปที่เอมี่
เอลฟ์มีความสามารถที่หลากหลายมาก พวกเขามีความสุขกับชีวิตที่ยืนยาวดังนั้นพวกเขาจึงมีเวลาว่างมากในการทำสิ่งที่พวกเขาชอบ พวกเขาส่วนใหญ่เก่งเรื่องร้องเพลง เต้นรำ วาดภาพ…
เสียงที่ดังขึ้นมาอย่างกะทันหันทำให้ลูกแมวรู้สึกตกใจ มันกระโดดถอยหลังพร้อมกับส่งเสียงขู่ แม็กซ์รีบยื่นมือมาคว้าตัวมันเอาไว้ไม่งั้นมันจะตกลงไปจากเคาน์เตอร์
ลูกเป็ดขี้เหร่ยังคงตื่นตกใจอยู่บ้าง มันจ้องเอลฟ์ตัวเล็กอยู่พักหนึ่งและถอยหลังไปอย่างช้าๆ ความระแวดระวังแสดงออกมาผ่านทางสีหน้าของมัน
ดวงตาของเอมี่จับจ้องไปที่กล่องเพลงและเป็นประกายมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่เพลงจบลงเธอก็หันไปหาแม็กซ์และพูดอย่างตื่นเต้นว่า “เอลฟ์ตัวน้อยนี้เป็นนักร้องที่ดีมาก ! พ่อ ! เธอเป็นคนจริงๆเหรอ ? เธอร้องเพลงอื่นได้อีกมั้ย ?”
แม็กซ์พยักหน้ายิ้ม “เธอจะเป็นเพื่อนตัวน้อยของเอมี่ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เธอไม่ใช่คนจริงๆแต่เธอสามารถร้องเพลงให้หนูฟังได้หลายเพลงเลย เรามาฟังเพลงนี้กันก่อนแล้วหลังจากที่หนูร้องเพลงนี้ได้แล้วเราจะได้ไปฟังเพลงต่อไปกัน ดีมั้ย ?” เขาไม่ต้องการให้เอมี่ทำแค่ฟังพวกมันแต่เขาต้องการให้เธอเรียนรู้พวกมันด้วย
เขาคาดหวังว่าจะได้ยินเสียงร้องเพลงของเอมี่ แม็ก อเล็กซ์เองก็ไม่สามารถร้องเพลงได้เช่นกัน เอมี่เคยได้ยินลูน่าร้องเพลงหนึ่งหรือสองเพลงมาก่อนและเธอก็สามารถฮัมเพลงได้เล็กน้อยหลังจากที่เธอได้ยินมันมาหลายครั้ง เห็นได้ชัดว่าเธอชอบร้องเพลงแต่เธอแค่ไม่มีโอกาสได้เรียนรู้มัน
เอมี่พยักหน้าอย่างดีใจ “ตกลงค่ะ เอมี่รักการร้องเพลง หนูจะให้นางฟ้าเห็ดสอนหนู” เธอสัมผัสกล่องเพลงดนตรีและรู้สึกพึงพอใจมาก
แม็กซ์ยกคิ้ว นางฟ้าเห็ด …ชื่อแปลกเกินไปที่จะเป็นชื่อของเด็กผู้หญิงเอลฟ์ที่น่ารัก
“แต่พ่อ นางฟ้าเห็ดเพิ่งพูดถึงอมยิ้มในเพลง อมยิ้มคืออะไร ? เธอบอกว่าเธอจะแบ่งมันให้กับเด็กคนอื่นๆ มันอร่อยมั้ย ?” เธอถามอย่างสงสัย
แม็กซ์พยักหน้า “ใช่ มันอร่อยมาก แต่ตอนนี้พ่อยังไม่สามารถเสกมันออกมาให้หนูได้” เขาตอบอย่างเสียใจ มีความจริงอย่างหนึ่งเกี่ยวกับนักชิม : หลังจากที่พวกเขาได้ยินเพลง พวกเขาอาจจะจำเนื้อเพลงหรือทำนองไม่ได้ แต่พวกเขาจะจำอาหารในเพลงนั้นได้
ระบบบอกเขาว่ามันจะไม่ขายอมยิ้มยกเว้นว่าเขาจะปลดล็อคสูตรอาหารใหม่ได้
แม็กซ์รู้ว่าระบบจะไม่มีความยืดหยุ่นเป็นอย่างมากเมื่อพูดถึงสูตรอาหาร อาจจะเป็นเพราะกฎ ดังนั้นเขาจึงยอมแพ้
อย่างไรก็ตามมีร้านขายลูกกวาดอยู่ในลานเอเดน ถ้าหากเอมี่อยากกินอมยิ้มเขาอาจจะขอให้ร้านพวกนั้นทำขึ้นมาให้ บางทีเขาอาจจะร่วมมือกับพวกนั้นและขายอมยิ้มในโลกนี้ เขาอาจจะเปลี่ยนโลกนี้ให้กลายเป็นโลกที่ถูกครอบงำไปด้วยขนมหวาน
“โอ้” เอมี่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยแต่รอยยิ้มของเธอกลับมาเมื่อเธอมองเห็นกล่องเพลงบนเคาน์เตอร์ เธอยืนขึ้นบนเก้าอี้สูงแล้วยื่นแขนของเธอออกไปโอบรอบคอของแม็กซ์และหอมแก้มของเขา “ขอบคุณค่ะพ่อสำหรับนางฟ้าเห็ดที่ร้องเพลงได้ หนูชอบมันมาก” เธอพูดอย่างมีความสุข
แม็กซ์ยิ้มและลูบหัวของเอมี่ “พ่อดีใจนะที่หนูชอบมัน พ่อจะไปล้างจานและเตรียมวัตถุดิบแล้ว ถ้าหนูเหนื่อยก็ขึ้นไปนอนพักข้างบนพร้อมกับลูกเป็ดขี้เหร่ก่อนนะ” เขารู้สึกพอใจมากเพราะว่าเอมี่ชอบของขวัญชิ้นเล็กๆนี้ของเขา
เอมี่พยักหน้าเบาๆ “โอเคค่ะ แต่หนูยังอยากฟังมันอีก”
แม็กซ์เปลี่ยนการตั้งค่าบางอย่างเพื่อที่กล่องดนตรีจะได้เล่นเพลง ‘สาวน้อยกับเห็ด’ ซ้ำไปเรื่อยๆ เขากลับไปทำความสะอาดร้านต่อในขณะที่เอมี่เท้าคางของเธอและมองไปที่กล่องดนตรี
มีลูกค้าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆทุกวันและภาระงานของเขาก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน เขาต้องเตรียมวัตถุดิบ รับลูกค้า รับออเดอร์ ทำอาหาร เสิร์ฟและเก็บโต๊ะ…ทั้งหมดด้วยตัวเอง มันลำบากสำหรับเขาจริงๆ
ถึงแม้ว่าข้าวผัดหยางโจวจะสามารถบำรุงร่างกายของเขาได้ แต่การต้องทำงานซ้ำๆก็ทำให้ให้จิตใจของเขาหมดแรง เขาต้องหาคนงานขยันๆมาให้ได้โดยเร็วที่สุด
เมื่อแม็กซ์ทำความสะอาดร้านเสร็จเอมี่ที่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ก็หลับไปแล้วพร้อมกับเพลงที่เปิดอยู่ ลูกแมวค่อยๆขยับเข้าไปใกล้กล่องเพลงและจ้องไปที่เอลฟ์ตัวน้อยพร้อมกับสีหน้าตื่นตกใจ มันมีทั้งความอยากรู้อยากเห็นและความหวาดกลัวและมันพยายามที่จะมองเข้าไปใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ
“ขึ้นไปนอนข้างบนกันเถอะไม่งั้นหนูจะเป็นหวัดนะ” แม็กซ์ชำเลืองมองไปที่ลูกแมวที่กระโดดไปมา (ใครที่เป็นทาสแมวหรือว่าดีคลิปแมวมาน่าจะเคยเห็นนะครับ ฮาฮา แมวมันจะเดินโก่งตัวหน่อยๆเข้าไปใกล้ของที่มันสนใจแต่พอเข้าไปใกล้มากๆแล้วของชิ้นนั้นขยับแมวมันก็จะกระโดดถอยหลังไปแล้วก็เดินกลับมาดูใหม่ วนแบบนี้ไปเรื่อยๆ) เขาเช็ดมือให้แห้งแล้วอุ้มเอมี่ขึ้นมาอย่างเบามือ อีกมือหนึ่งก็ยื่นไปจับลูกแมวเอาไว้แล้วเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นบน
“เหมียว…” ลูกเป็ดขี้เหร่ข่วนมือของแม็กซ์ด้วยอุ้งเท้าเล็กๆของมันด้วยไม่พอใจ แต่เล็บของมันยังไม่ยาวพอดังนั้นรอยข่วนของมันจึงเป็นเหมือนกับรอยขีดบางๆเท่านั้น มันมองไปที่กล่องเพลงอย่างไม่มีความสุข มันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อที่จะเข้าไปใกล้ แต่ก่อนที่มันจะไปถึงมันก็ถูกอุ้มขึ้นมาโดยแม็กซ์…
