AtW ตอนที่ 5 ร้านเครื่องประดับเอ็ดมันด์
ติดตามแฟนเพจอัพเดทข่าวสารก่อนใคร ND Translate นิยายแปลไทย
อาเบลรู้ดีว่าทับทิมชิ้นนี้ของเขาสมบูรณ์แบบเพียงใด ฮอร์ราดริกคิวบ์ของเขาไม่สามารถสร้างสิ่งของให้มีข้อบกพร่องใดๆ ได้ ไม่สำคัญว่าอัญมณีที่ใช้ในการสร้างจะมีราคาเพียง 3 เหรียญทอง เมื่อสร้างอัญมณีที่สมบูรณ์แบบได้ราคาของมันจะสูงกว่าร้อยเท่า หากมีคนอื่นรู้ถึงการมีอยู่ของฮอร์ราดริกคิวบ์ อาเบลคงจะมีปัญหาตามมาอย่างแน่นอน
ร้านเครื่องประดับเอ็ดมันด์เป็นร้านธุรกิจที่มีความน่าเชื่อถือสูง และราคาที่วีเว็ตต์เป็นคนเสนอนั้นเป็นราคาที่อาเบลชื่นชอบเป็นอย่างมาก เขาตัดสินใจที่จะหยิบอัญมณีชิ้นที่สองออกมากจากกระเป๋าของเขา
อาเบลหยิบทับทิมอีกเม็ดออกมาจากกระเป๋าของเขา เขาวางมันไว้บนโต๊ะ “ผมมีอีกอัน ผมจะขายให้คุณถ้าคุณให้ราคาเดียวกันกับชิ้นแรก”
“งดงามและมีเสน่ห์มาก” วีเว็ตต์อุทานออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับพวกชนชั้นสูง “อัญมณีทั้งสองนี้สมบูรณ์แบบเหมือนกัน”
“ผมต้องการของที่ช่วยในการฝึกฝนของอัศวิน คุณมีอะไรที่พอจะแนะนำผมได้บ้างไหม?”
ซัคใช้อาหารเสริมในการฝึกฝนทุกเดือน เขาใช้เครื่องดื่มพิเศษทุกครั้งก่อนที่จะเริ่มฝึกฝน ดูเหมือนว่ามันจะสามารถช่วยทำให้พลังลมปราณในร่างกายของเขาไหลเวียนดียิ่งขึ้น ถ้าหากอาเบลจำไม่ผิดเครื่องดื่มพิเศษนั้นจะต้องมีชื่อว่า ‘ยาเดินลมปราณ‘ แต่อาเบลไม่แน่ใจเรื่องนี้เท่าไรนัก ไม่มีใครเคยอธิบายหรือเล่าให้เขาฟัง
“ร้านเครื่องประดับเอ็ดมันด์ของเราสามารถจัดหายาเดิมลมปราณนี้ให้กับคุณได้นะ มันมีราคาอยู่ที่ 10 เหรียญทองต่อขวด” วีเว็ตต์ยิ้มก่อนที่จะหยุดจิบกาแฟของเธอ “การบอกเรื่องต่อไปนี้อาจจะทำให้ธุรกิจของฉันแย่ก็จริง แต่ดูเหมือนว่าน้ำยาเดินลมปราณที่ว่านี้จะไม่บริสุทธิ์เท่าไรนัก ผลของมันจริงๆ จึงน้อยกว่ามาก… เดิมน้ำยาเดิมลมปราณนี้จะใช้เพี่อเพิ่มประสบการณ์การฝึกได้เพียงเดือนเดียว แต่สำหรับน้ำยาเดินลมปราณของเราดูเหมือนว่าจะเห็นผลเท่ากับสองเดือนนะ”
“ผลของมันด้อยกว่าน้ำยาเดินลมปราณทั่วไปอีกหรอ?” อาเบลถามกลับ จากมุมมองของเขาเขาสนใจเพียงผลของน้ำยาเดินลมปราณนั่น
ตอนนี้อาเบลเป็นเหมือนมือสมัครเล่นที่จะต้องการน้ำยาพิเศษนี้ แต่วิเว็ตต์กลับเป็นผู้รู้รายละเอียดทุกอย่าง “วิธีที่ดีที่สุดก็คือการกินยาเดินลมปราณนี้ห้าขวดในทุกๆ เดือนและทำการฝึกฝนอย่างปกติ ยา 5 ขวดจะสามารถเพิ่มประสิทธิภาพการฝึกฝนได้ผลมากขึ้นเป็นสองเท่า นั่นก็หมายความว่าถ้าทำตามนี้การฝึกฝนในระยะเวลา 1 เดือนจะทำให้ได้ผลลัพธ์เหมือนกับการฝึก 2 เดือนนั่นเอง หลังจากนั้นคุณต้องหยุดดื่มยาเดินลมปราณและต้องหยุดฝึกฝนด้วยเช่นกันเป็นเวลาหนึ่งเดือนก่อนที่จะเริ่มฝึกฝนและดื่มยาเดิมลมปราณได้ใหม่ในเดือนหน้า”
“หากยาเดินลมปราณนี้เป็นรุ่นที่ไม่ค่อยดีนัก แปลว่าจะต้องมียาเดินลมปราณรุ่นที่ดีกว่านี้ด้วยสิ”
“แน่นอนว่าต้องมี ถ้าหากคุณใช้น้ำยาเดินลมปราณรุ่นที่ดีกว่าจะทำให้คุณต้องใช้เวลาหยุดพักเพียงสองสัปดาห์เท่านั้น น้ำยาพิเศษรุ่นที่ดีกว่านี้จะต้องกิน 5 ขวดเหมือนกัน แต่การฝึกฝนเพียงหนึ่งเดือนอาจจะให้ประสบการณ์การฝึกเหมือนกับสี่เดือน แน่นอนว่าต้องมียาเดินลมปราณที่ดีกว่านี้อย่างแน่นอน เรามี ‘น้ำยาเดินลมปราณที่ดีที่สุด‘ ที่เปลี่ยนการฝึกฝนเพียงหนึ่งเดือนให้เท่ากับห้าเดือนได้ น้ำยาพิเศษที่ดีที่สุดนี้บริสุทธิ์มากทำให้คุณไม่ต้องหยุดพักการฝึกแต่อย่างใด แต่จะมีเพียงแค่สามขวดต่อเดือนสำหรับหนึ่งคนเท่านั้น “
อาเบลเบิกตากว้างตลอดเวลาที่ฟังคำอธิบายนี้ วีเว็ตต์ไม่ต้องการที่จะทำตัวหยาบคายกับอาเบล แต่เด็กที่กำลังนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามนี้ช่างน่ารักเกินไปสำหรับเธอ
“แต่ขออภัยในความไม่สะดวกคะ” วีเวตต์ยังพูดเสริมอีกว่า “ทางร้านเรามีสินค้าที่ดีที่สุดก็คือน้ำยาเดินลมปราณรุ่นที่ดีกว่าเท่านั้น เราขายในราคา 50 เหรียญทองต่อขวด หากคุณกำลังมองหาน้ำยาเดินลมปราณรุ่นที่ดีที่สุดคุณจะต้องไปที่สำนักงานใหญ่ของร้านเราค่ะ”
อาเบลคิดว่าราคาน้ำยาเดินลมปราณราคา 50 เหรียญทองต่อขวดดูจะแพงเกินไป เขาไม่กล้าถามว่าน้ำยาเดินลมปราณที่ดีที่สุดนั่นมีราคาเท่าไร ดูเหมือนว่าที่ฟอร์ตลีแห่งนี้จะไม่มีคนรวยมากนัก ไม่มีใครที่จะยอมขายบ้านเพื่อแรกกับน้ำยาเดินลมปราณเพียงไม่กี่ขวด
จากความเสน่ห์หาอะไรบางอย่างของเด็กหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าของวีเว็ตต์ ทำให้เธอโน้มตัวไปบอกความลับบางอย่างให้กับอาเบลฟัง
“ยังมีคนอื่นอีกมากที่ยังไม่ทราบเรื่องนี้” วีเว็ตต์กระซิบข้างหูอาเบลเบาๆ “ฉันเคยได้ยินมาว่าที่สำนักงานใหญ่มีน้ำยาเดินลมปราณระดับสุดยอดอยู่ แน่นอนว่าน้ำยาเดินลมปราณพวกนี้เป็นเหมือนกับทางลัดในการฝึกฝนเป็นอัศวิน แต่การใช้น้ำยาเดิมลมปราณจะคนที่ใช้ยากที่จะกลายเป็นอัศวินด้วยเช่นกัน นี้เป็นเหมือนกับผลค้างเคียง ไม่สำคัญว่าจะใช้ยาเดินลมปราณคุณภาพต่ำ คุณภาพดี คุณภาพดีที่สุด น้ำยาเหล่านี้ล้วนแต่จะทำให้มีสารตกค้างในร่างกายของผู้ใช้มากขึ้น สารตกค้างพวกนี้จะทำให้กระบวนการพัฒนาไปสู่อัศวินเป็นเรื่องที่ยากมากขึ้น”
อาเบลไม่รู้ว่าทำไมวีเว็ตต์ถึงได้ใจดีกับเขา แต่ตอนนี้อาเบลได้โชคดีที่ได้เธอสอนเรื่องเกี่ยวกับน้ำยาเดินลมปราณนี้ ในการพบกันครั้งแรกนอกจากที่วีเวตต์จะใจดีต่ออาเบลมากแล้วเธอยังคอยสอนอะไรหลายๆ อย่างให้กับอาเบล อาเบลรู้สึกเคารพนับถือต่อผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว
“ขอบคุณสำหรับคำเตือนมากคุณวีวเว็ตต์” อาเบลพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นทางการ “สิ่งที่คุณเพิ่งจะบอกกับผมมีประโยชน์กับผมเป็นอย่างมาก หากคุณไม่ลำบากใจ คุณจะช่วยบอกน้ำยาที่ไม่มีผลข้างเคียงได้ไหม”
“มีแน่นอน” วีเว็ตต์พยักหน้าของเธอ “บางครั้งที่พวกนักปรุงยาจะมีอารมณ์ในการสร้างน้ำยาเดินลมปราณระดับสุดยอดขึ้นมา ไม่มีการการันตีว่าพวกเขาจะสร้างออกมาทั้งหมดกี่ขวด แต่ส่วนมากน้ำยาระดับสูงพวกนี้จะถูกผลิตมาประมาณ 10 ขวดใน 1 ปีเท่านั้น ส่วนมากยาที่ปรุงจนสำเร็จพวกนี้จะถูกส่งเป็นของขวัญให้กับคนสนิทหรือคนในครอบครัวของพวกเขา และมีอีกส่วนหนึ่งถูกซื้อโดยพวกคนรวยและพวกมีอำนาจนั่นเอง”
วีเว็ตต์ยังคงพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงที่ดูภาคภูมิใจ “มีกิจกรรมเปิดประมูลประจำเดือน ในงานนั้นน่าจะมีน้ำยาลมปราณระดับสุดยอดขายกว่า 5 ขวด ราคาของมันสูงกว่า 1000 เหรียญทองต่อขวด และหนึ่งขวดก็เพียงพอสำหรับอัศวินฝึกหัดอาจจะข้ามการฝึกไปได้เป็นเวลากว่าหนึ่งปี”
หากเขาไม่มีฮอร์ราดริกคิวบ์ อาเบลคงหมดหนทางที่จะได้น้ำยาเดินลมปราณมาใช้สำหรับการฝึกฝนของเขา ความสามารถพื้นฐานของอาเบลมีมากกว่าผู้เป็นพ่อและพี่ชายของเขา เขามีความเป็นอัจฉริยะมากกว่าเด็กอายุ 12 รุ่นราวคราวเดียวเป็นอย่างมาก หากอาเบลมีเวลาและความพยายามที่มากพอ การที่เขาจะกลายเป็นอัศวินอย่างเป็นทางการได้ไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างใด
ความคิดในการใช้น้ำยาเดินลมปราณระดับสุดยอดเป็นความคิดที่ดีสำหรับอาเบล ดูเหมือนว่าน้ำยาชนิดนี้จะทำให้ได้รับประสบการณ์การฝึกฝนเทียบเท่าเป็นเวลาหนึ่งปี และน้ำยานี้ดูเหมือนจะไม่มีผลข้างเคียงใดๆ สิ่งที่สำคัญเพื่อให้ได้น้ำยาพิเศษนี้มานั่นคือเงินนั่นเอง เรื่องเงินคงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฮอร์ราดริกคิวบ์ไป
อาเบลตัดสินใจอะไรบางอย่างก่อนที่จะเงยหน้าขึ้น “ผมขอซื้อน้ำยาเดินลมปราณคุณภาพต่ำ 54 ขวด อันที่จริงแล้วด้วยเงินที่เหลือนี้ผมสามารถซื้อหน้าไม้ได้ไหม? จะมีอะไรที่ผมสามารถถือด้วยมือเพียงข้างเดียวได้ไหม? “
อาเบลรู้ว่าโลกใบนี้มีอันตรายอยู่ทุกที่ เขาอาจจะถูกซุ่มโจมตีโดยสัตว์ร้ายผู้หิวกระหายขณะเดินทางอีกก็เป็นได้ เขาสามารถฆ่าเสือดำตัวนั้นได้ก็จริงแต่กว่าสำหรับการต่อสู้แล้วจะพึ่งพาโชคทุกครั้งไม่ได้ มีคนเคยบอกไว้ว่าการพกอุปกรณ์ที่ดีไปในการเดินทางจะเป็นเรื่องดีกว่าเสมอ
อาเบลต้องการซื้อดาบและชุดเกราะด้วยเช่นกัน แต่ดูเหมือนว่าเงินของเขาในตอนนี้จะไม่พอ อันที่จริงแล้วถ้าหากอาเบลมีเงินเหลือมากกว่านี้เขาอาจจะยังไม่เลือกใช้ในที่นี่ทั้งหมด ถ้าหากเขาใช้เงินซื้ออุปกรณ์ต่างๆ ทั้งหมดอาจจะมีคนสงสัยในความลับ(คิวบ์ของเขา) ของเขาได้
ด้วยเงินทั้งหมดที่เหลืออยู่นี้ดูเหมือนว่าหน้าไม้อันเล็กจะเหมาะกับอาเบลมากที่สุดในตอนนี้ เช่นเดียวกับกริชที่เขาได้มาจากซัคพี่ของเขา อาเบลสามารถซ่อนอาวุธชิ้นเล็กๆ ภายในตัวได้อย่างง่ายดาย
“หน้าไม้อันนี้เป็นไงบ้างล่ะ? มันถูกสร้างโดยเผ่าคนแคระ” วีเว็ตต์วางหน้าไม้สีเทาลงบนโต๊ะพร้อมกับน้ำยาเดินลมปราณที่อาเบลได้สั่งเอาไว้
อาเบลพยายามยกหน้าไม้ขึ้นด้วยแขนเพียงข้างเดียว หน้าไม้อันนี้ถูกสร้างมาอย่างประณีตและละเอียดอ่อนเป็นอย่างมาก มันมีน้ำหนักเพียงไม่กี่กิโลกรัมเท่านั้น แม้ว่าอาเบลจะไม่ชอบหน้าตาของหน้าไม้อันนี้เท่าไรนัก มันถูกทาด้วยสีเทาในทุกๆ ส่วน นอกจากนี้มันยังมีที่จับที่แสนจะน่าเกลียดอีกด้วย
“มันคือของมือสอง” วีเว็ตต์พยายามอธิบายความเป็นมาของหน้าไม้อันนี้ “ฉันรู้ดีว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ แต่คนแคระได้สร้างหน้าไม้ชิ้นนี้ออกมาอย่างดีเยี่ยม โดยปกติแล้วหน้าไม้ที่ถูกสร้างขึ้นโดยช่างยอดฝีมือจะมีราคามากถึง 500 เหรียญทอง แน่นอนว่ามันควรจะมีอัญมณีตกแต่งอยู่ที่ด้ามจับ แต่ดูเหมือนว่าจะถูกใครบางคนถอดออกไปเพื่อขายเป็นกำไรไปซะแล้ว และนอกเหนือจากเหตุผลทั้งหมดผู้คนส่วนมากล้วนแต่ไม่ชอบสีของมันเท่าไรนัก มันจึงเป็นของที่อยู่ในร้านนี้มาอย่างเนิ่นนาน”
“ฉันจะซื้อมันไว้” อาเบลตัดสินใจในที่สุด เขารู้ดีว่าวีเว็ตต์เป็นคนดีสำหรับเขา อาเบลเองไม่แน่ใจว่าทำไมเธอคนนี้ถึงยินดีที่จะช่วยเขา แต่อาเบลแน่ใจว่าเธอจะไม่โกหกเขานั่นเอง
“ใช้น้ำยาเดินลมปราณอย่างระวังด้วยนะ มันจะมีผลข้างเคียงในระยะยาวกับคุณได้” วีเว็ตต์กล่าวเตือนอาเบลล์ขณะที่เดินไปแพ็คน้ำยาเดินลมปราณใส่กล่องให้กับเขา
“ขอบคุณมากครับ คุณวีเว็ตต์ ผมจะใช้น้ำยาเดินลมปราณเหล่านี้อย่างระมัดระวังครับ” อาเบลตอบกลับด้วยความจริงใจ เขาต้องการที่จะทำตัวให้น่าเชื่อถือต่อหน้าของวีเว็ตต์
อาเบลออกไปจากร้านแห่งนี้พร้อมกับน้ำยาเดินลมปราณคุณภาพต่ำ 54 ขวด พร้อมกับหน้าไม้ขนาดเล็กอีกหนึ่งอันและลูกธนูหน้าไม้อีก 5 ดอก ในตอนที่อาเบลกำลังจะเดินจากไป วีเว็ตต์จ้องมองเขาอยู่ที่ชั้นสองของร้าน เธอคิดถึงน้อยชายตัวน้อยของเธอที่หนีออกไปจากบ้านเมื่อสองปีที่แล้ว ถ้าหากน้องของเธอยังมีชีวิตอยู่ก็คงจะตัวพอๆ กับอาเบลในตอนนี้
