จักรพรรดิจอมอสูรเป็นคนที่ละโมบและโหดเหี้ยม เพื่อที่จะให้ตนเองมีชีวิตรอดเขาจึงยอมเลียแข้งเลียขาหลิงฮัน
เขาเป็นชายที่รู้จักการยืนหยุ่นตนเองเพื่อเอาชีวิตรอด ดังนั้นเมื่อใดที่มีโอกาสเขาก็พร้อมหักหลัง!
ตอนนี้คือโอกาสที่ดีที่สุด!
ตราบใดที่เขาดูดซับปราณอสูรนี้ได้ พลังของเขาจะฟื้นฟูกลับไปเป็นระดับภูผาวารีขั้นต้น
แม้หลิงฮันจะเป็นสัตว์ประหลาดและมีพรสวรรค์ที่ลำเลิศ แต่หลิงฮันจะสามารถต่อกรกับเขาที่มีพลังระดับพระเจ้าได้รึ?
ไร้สาระสิ้นดี!
เมื่อปราณอสูรอยู่ใกล้แค่เอื้อม จักรพรรดิจอมอสูรก็แสดงสีหน้าเบิกบานใจ หากเขาผสานรวมเข้ากับปราณของจ้าวอสูร ศักยภาพของเขาจะต้องพัฒนาขึ้นอย่างใหญ่หลวง เพราะนี่เป็นถึงเศษเสี้ยวทักษะยุทธของจ้าวอสูร!
สำหรับสิ่งมีชีวิตบนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ สิ่งนี้อาจจะเป็นยาพิษ แต่สำหรับสิ่งมีชีวิตจากดินแดนใต้พิภพเช่นเขา สิ่งนี้คือสุดยอดยาบำรุง
ยิ่งกว่านั้นเขาก็ยังโชคดีที่ปราณอสูรตรงหน้าเป็นเพียงเศษเสี้ยว ไม่เช่นนั้นหากมันมีปริมาณที่มากกว่านี้ คงเป็นตัวเขาเองที่จะระเบิดออกเป็นจุลน์
ออร่าของระดับสร้างสรรค์พสิ่งนั้นทรงพลังเกินไป
ห่างอีกหนึ่งนิ้ว… ครึ่งนิ้ว!
‘กึก’ ทำไมเขาถึงขยับตัวไปต่อไม่ได้?
จักรพรรดิจอมอสูรหันหลังทันที เขาเห็นหลิงฮันกำลังใช้มือขนาดใหญ่กำร่างเขาเอาไว้แน่นทำให้เขาไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าต่อได้
“เหอๆ เจ้านี่ช่างกล้าหาญเสียจริง!” หลิงฮันยิ้ม
“นายท่าน!” จักรพรรดิจอมอสูรมีรูปร่างเป็นควันโดยที่ไม่มีกายหยาบ เขารีบยืดร่างของตนเองและไปกอดน่องหลิงฮัน “ผู้น้อยคนนี้เพียงแค่หลงตาบอดไปชั่วครู่!”
หลิงฮันยิ้มและกล่าว “เจ้าต้องการดูดซับกลุ่มก้อนปราณอสูรอันนี้งั้นรึ?”
“นายท่านโปรดอนุญาติ!” ใบหน้าของจักรพรรดิจอมยอสูรเต็มไปด้วยท่าทีอ้อนวอน
“หลิงฮัน อย่าโดนเขาหลอก!” สุ่ยเยี่ยนยวี่กล่าว จักรพรรดิจอมอสูรเป็นคนที่ตีสองหน้าอย่างเห็นได้ชัด
จักรพรรดิจอมอสูรด่าทอในใจทันที หลิงฮันยังพอวางใจได้ แต่สุ่ยเยี่ยนยวี่กลับยั่วยุขึ้นมา!
“ก็ได้ ข้าจะให้มันเป็นรางวัลเจ้า” หลิงฮันยิ้ม ปราณอสูรอันนี้เป็นพิษต่อตัวเขา ซึ่งอันตรายมาก
จักรพรรดิจอมอสูรถูกปล่อยเป็นอิสระ เขาไม่กล่าวขอบคุณและรีบไปดูดกลืนกลุ่มก้อนปราณอสูรทันที
‘ตูม’ ร่างของเขาขยายใหญ่จนดูเหมือนกลายเป็นลูกบอลยักษ์ก่อนที่จะย่อเล็กลงมาเหมือนกัน จักรพรรดิจอมอสูรดูไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากดามก็จริงแต่สามารถสัมผัสได้ว่าออร่าของเขากำลังแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้เขาได้ทะลวงผ่านกลับไปยังระดับพระเจ้าและปลดปล่อยกลิ่นอายที่ทรงพลังออกมา
ระดับภูผาวารีขั้นต้นชั้นสูงสุด!
“ฮ่าๆๆๆ!” จู่ๆจักรพรรดิจอมอสูรก็หัวเราะลั่นด้วยความทะนง “หลิงฮัน เจ้าช่างโง่เง่านักที่ให้ข้าผู้นี้ฟื้นคืนพลังกลับมา! วันนี้ข้าจะสอนให้เจ้ารู้เองว่าพลังระดับพระเจ้ามันเป็นเช่นไร!”
สุ่ยเยี่ยนยวี่ชะงัก นางไม่ได้ตกตะลึงในพลังของจักรพรรดิจอมอสูร แต่อีกฝ่ายนั้นไร้ยางอายเกินไปที่เปลี่ยนนิสัยจากหน้าเป็นหลังรวดเร็วเช่นนี้!
หลิงฮันยิ้ม “ฟื้นพลังกลับมาเป็นระดับภูผาวารีขั้นต้นชั้นสูงสุด?”
“หืม เจ้ารู้ได้อย่างไร?” จักพรรดิจอมอสูรอดประหลาดใจไม่ได้ อีกฝ่ายสมควรจะไม่รู้เรื่องระดับพลังของพระเจ้ามากนัก แต่การที่สามารถบอกระดับพลังของเขาได้อย่างชัดเจนเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกตกตะลึงและเป็นลางไม่ดี
หลิงฮันถอนหายใจและกล่าว “จอมอสูรน้อย เจ้าอยู่ที่นี่มากี่ปีแล้ว?”
“ห้ามเรียกข้าเช่นนั้นอีกต่อไป ข้าคือจักรพรรดิจอมอสูร!” จักรพรรดิจอมอสูรไม่สบอารมณ์
หลิงฮันกล่าวต่อ “เจ้าคิดว่าหลังจากผ่านไปหลายปีพลังของข้าไม่เพิ่มขึ้นเลยรึไง?”
“เจ้า เจ้า…” จักรพรรดิจอมอสูรมีท่าทีเปลี่ยนไป เจ้าหนูนี่มีพรสวรรค์ที่ราวกับสัตว์ประหลาด ตรรกะทั่วไปไม่สามารถนำมาใช้กับเขาได้
หลิงฮันยิ้มเล็กน้อยและปลดปล่อยออร่าออกมา ‘ครืนน’ มันคือออร่าที่แข็งแกร่งกว่าของจักรพรรดิจอมยอสูรจนเทียบไม่ติด
“นายท่าน!” จักรพรรดิจอมอสูรพุ่งเข้าไปกอดขาหลิงฮัน “ข้าน้อยคิดถึงท่านเป็นอย่างมากที่ในแต่ละวันข้าไม่ได้พบหน้าท่านสามเวลา”
มุมปากของสุ่ยเยี่ยนยวี่กระตุก นางไร้คำพูดไปโดยสิ้นเชิง
“ไม่ใช่ว่าเมื่อครู่เจ้ายังโหดเหี้ยมอยู่เลยงั้นรึ?” หลิงฮันกล่าวเหน็บแนม
“ขะ ข้าแค่สมองฟั่นเฟือนไปชั่วครู่!” จักรพรรดิจอมอสูรกล่าวด้วยท่าทีจริงจัง “นายท่านก็รู้ว่าหากถูกขังไว้เป็นเวลานานคนเราก็สามารถเกิดนิสัยที่สองขึ้นมาได้ ซึ่งข้าน้อยคนนี้ก็เป็นเช่นนั้น! แต่นายท่านไม่ต้องกังวลข้าได้กำจัดนิสัยนั่นทิ้งไปเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่นี้ไปข้าน้อยจะเป็นสุนัขรับใช้ที่ซื่อสัตว์ต่อท่านและไม่แว้งกัดท่านอีก!”
หลิงฮันจ้องมองและกล่าว “นี่เป็นโอกาสที่เจ้าขอข้าครั้งที่สองแล้ว!”
ถ้าจักรพรรดิจอมอสูรมีเหงื่อตอนนี้เขาคงเหงื่อไหลท่วมร่างไปแล้ว
“โปรดไว้วางใจ จะไม่มีครั้งที่สามแน่นอน!” เขาทำท่าทีก้มหัวด้วยความจริงใจ
ครั้งนี้เขาหวาดกลัวหลิงฮันอย่างแท้จริง
เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่ปีหลิงฮันก็สามารถก้าวไปถึงระดับพระเจ้าจากระดับสวรรค์ได้ และไม่ใช่เพียงแค่ระดับภูผาวารีทั่วไปแต่เขาบรรลุระดับภูผาวารีขั้นกลางอีกด้วย ถ้าหลิงฮันยังเติบโตเช่นนี้ต่อไป อีกหลายร้อยหลายพันปีเขาจะไม่กลายเป็นจอมยุทธระดับสร้างสรรพสิ่งเลยรึไง?
หากมีนายท่านเช่นนั้น ไม่เพียงแค่เขาจะไม่อับอายแต่ยังได้ประโยชน์อีกด้วย
จักรพรรดิจอมอสูรเปลี่ยนไปแล้ว ตราบใดที่หลิงฮันยังเติบโตด้วยความเร็วเช่นนี้ต่อไปเขาก็จะยินยอมเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์
เขารู้ว่าต่อให้เขาเป็นเพียงสุนัขที่ซื่อสัตย์ แต่หากเป็นสุนัขของผู้ยิ่งใหญ่ แม้จะเป็นคนที่แข็งแกร่งกว่าเขาก็ต้องให้ความเคารพต่อเขา
หลิงฮันพยักหน้า “นี่คือโอกาสสุดท้ายของเจ้า จะไม่มีครั้งที่สามอีก!”
“ขอบคุณนายท่าน! ขอบคุณนายท่าน!” จักรพรรดิจอมอสูรรู้สึกปลื้มปิติ
หลิงฮันตั้งใจจะสยบจักรพรรดิจอมอสูรอย่างสมบูรณ์ นั่นเพราะจักรพรรดิจอมอสูรมีความสามารถที่มีประโยชน์อยู่… อย่างเช่นการเข้าไปในหุ่นเชิด
“ข้ามอบสิ่งนี้ให้ เจ้าจงเข้าในภายในแล้วต่อสู้เพื่อข้าในอนาคต” หลิงฮันเรียกหุ่นเชิดเสือออกมา
ไม่ว่าจะถูกสั่งให้เข้าสิงคนหรือสุนัข จักรพรรดิจอมอสูรก็ไม่มีความคิดจะโต้แย้ง เขาเข้าไปยังภายในร่างของหุ่นเชิดเสือทันที ทันใดนั้นร่างของหุ่นเชิดเสือก็เคลื่อนไหว
“นายท่าน นี่มันร่างระดับภูผาวารีขั้นสูง!” จักรพรรดิจอมอสูรตื่นเต้นทันที ถึงแม้เขาจะฟื้นพลังกลับไปยังจุดสูงสุดของเขา เขาก็ยังมีพลังระดับภูผาวารีขั้นกลางอยู่ดี พลังของเขายังห่างไกลกับระดับสูง
“ไม่พอใจ?”
“พอใจ! พอใจแน่นอน!” จักรพรรดิจอมอสูรตื่นเต้น
หลิงฮันพยักหน้าและกล่าว “ตราบใดที่เจ้าทำงานเพื่อข้าอย่างซื่อสัตย์ จะปราณอสูรระดับสุริยันจันทรา ระดับดารา หรือแม้แต่ระดับสร้างสรรพสิ่งข้าก็สามารถมอบให้เจ้ากลืนกินได้”
“นายท่านช่างเมตตาข้าน้อย! ข้าน้อยจะทำทุกอย่างเพื่อท่าน!” จักรพรรดิจอมอสูรลอยออกมาจากหุ่นเชิดเสือและคลอเคลียขาหลิงฮัน
ครั้งนี้แม้เขาจะมีร่างที่แข็งแกร่งอยู่ เขาก็ไม่กล้ามีความคิดชั่วร้ายในใจแม้แต่น้อย
ร่างนี้หลิงฮันเป็นคนนำมา!
นั่นก็หมายความว่านายท่านของเขาแข็งแกร่งจนแม้แต่เจ้าของร่างระดับภูผาวารีขั้นสูงก็ยังถูกเหยียบย่ำจนตาย
