“วางแผ่นหินลงแล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า!” หมึกหมอกเมฆากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา เดิมทีเส้นผมที่เป็นหนวดของนางมีความนาวแค่หนึ่งฟุตเท่านั้น แต่ตอนนี้มันกลับตั้งชันเหมือนกับอสรพิษ
สัตว์อสูรปูหน้าผี กุ้งทมิฬ เต่ายักษ์และม้าน้ำต่างจ้องมองไปที่หลิงฮันด้วยแววตาที่น่าหวาดกลัว
ถึงแม้ว่ากายหยาบของเผ่ามนุษย์คนนี้จะน่าตกตะลึงมาก แต่ใช่ว่าพวกมันจะไม่สามารถทำลายได้ มิฉะนั้นอีกฝ่ายคงไม่กล้าอักเลือดออกมาหลังถูกกระหน่ำโจมตี แล้วถึงจะมีแผ่นหินอยู่กับตัว แต่มันก็มีขนาดเท่าฝ่ามือเท่านั้น ซึ่งสามารถป้องกันได้แค่จุดสำคัญจุดเล็กๆ
ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันยังมีกันห้าตัวจึงมีความได้เปรียบทั้งด้านจำนวนและพลังต่อสู้ แล้วมั่นใจมากว่าสามารถสังหารเผ่ามนุษย์ผู้นี้ได้อย่างง่ายดาย
หลิงฮันเพียงแค่ยิ้มและพูดว่า “เข้ามาได้เลย!”
จากนั้นเขาก็นำดาบออกมาจากหอคอยทมิฬ
“น่ารังเกียจยิ่งนัก!” สัตว์อสูรทั้งห้าตัวเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวและกระโจนเข้าหาหลิงฮันทันที
เป้าหมายของหลิงฮันคือการทดสอบความทนทานของแผ่นหิน นั่นเป็นในตอนที่เขาหลบซ่อนอยู่ในหอคอยทมิฬนั้นทำให้เขาได้รับข้อมูลที่คลุมเครือ
ปัง ปัง ปัง การโจมตีพุ่งเข้ามา หลิงฮันใช้แผ่นหินรับการโจมตีจากทางด้านซ้ายและขวา ทันใดนั้นเองการโจมตีก็ถูกดูดซับหายไปเหมือนกับฟองน้ำที่ดูดซับน้ำ แล้วบรรยากาศก็กลายเป็นเงียบงันจนน่าสะพรึงกลัว
ช่วยไม่ได้ที่หลิงฮันจะรู้สึกตกตะลึง ถึงแม้เขาจะมีกายหยาบที่แข็งแกร่ง แต่หลังจากที่ถูกโจมตีเมื่อครู่มันก็ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ ถึงขั้นปลิวไปด้านหลัง แต่ทว่าแผ่นหินนี่สามารถดูดซับการโจมตีได้อย่างง่ายดาย
มันน่าทึ่งมาก
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้แผ่นหินจะมีความสามารถที่ท้าทายสวรรค์ แต่ภายใต้การล้อมกรอบของสัตว์อสูรทั้งห้าตัว หลิงฮันจึงไม่สามารถต้านรับการโจมตีของพวกมันได้หมด และถูกกระหน่ำโจมตีอยู่หลายครั้ง จนเขาต้องกระอักเลือดออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
จุดประสงค์ของเขาคือการทดสอบประสิทธิภาพของแผ่นหิน ในเมื่อเขารู้ประสิทธิภาพของมันแล้ว จึงไม่มีความหมายที่จะต่อสู้กันอีกต่อไป
“หืม?”
ในขณะที่หลิงฮันกำลังจะเข้าไปในหอคอยทมิฬ เขาก็เห็นใครบางคนกำลังเข้าไปในห้องเก็บสมบัติ
สิ่งแรกที่เขาเห็นในสายตาคือขาที่เหมือนกับรากต้นไม้ ซึ่งมันทำมาจากแท่งเหล็กนับไม่ถ้วน จากนั้นก็มีชายชราอยู่ด้านบน ร่างกายท่อนล่างของเขากำลังเชื่อมต่อกับแท่งเหล็กพวกนั้น
เผยจี้!
นี่แสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายก็เห็นเสาแสงเหมือนกัน และคิดว่ามันจะต้องมีสมบัติลับหลับไหลอยู่แน่นอน ดังนั้นเขาจึงมุ่งหน้ามาที่นี่ด้วย
“พี่ชายเผยจี้ช่วยข้าด้วย!” หลิงฮันส่งเสียงตะโกน
“หลิงฮัน!” เผยจี้รู้สึกแปลกใจ เขาไม่คิดเลยว่าจะเจอหลิงฮันที่นี่ เจ้าเด็กนี่เป็นเงาของเขาหรือไงถึงไปไหนก็เจอทุกที่?
หลิงฮันรีบเคลื่อนที่ไปหาเผยจี้ แต่ในขณะที่กำลังเข้าใกล้อีกฝ่าย เขาก็เข้าไปหลบในหอคอยทมิฬทันที
ทันใดนั้น สายตาของเหล่าสัตว์อสูรทั้งห้าตัวก็หันไปจ้องมองเผยจี้อย่างพร้อมเพรียงกัน
“เจ้าเด็กนั่นหายไปไหนแล้ว?”
เผยจี้ดูสับสน เมื่อครู่เขายังได้ยินอีกฝ่ายเรียกเขาว่าพี่ชายอยู่เลย แต่เมื่อเห็นแววตาที่ชั่วร้ายของสัตว์อสูรทั้งห้าตัว มันก็ทำให้เขารู้ว่าตัวเองติดกับหลิงฮันเข้าให้แล้ว
นี่คือหายนะ!
บัดซบ เจ้าเด็กนั่นทำให้ข้าต้องเจอกับเรื่องโชคร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ข้าจะบอกความจริงกับพวกเจ้า ข้าและเจ้าเด็กหนุ่มที่ชั่วร้ายนั่นไม่ได้เป็นแม้กระทั่งมิตรสหายกัน แต่เป็นศัตรูเหมือนกับพวกเจ้า ซึ่งข้าเองก็อยากฆ่าเจ้าเด็กนั่นให้เร็วที่สุด!” ขณะที่พูดเผยจี้เริ่มสร้างระยะห่าง และไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย
แล้วตอนนี้เมื่อนึกถึงเรื่องในอดีต มันทำให้เขารู้สึกโกรธเกรี้ยวมาก ถ้าหุ่นเชิดระดับสุริยันจันทราสองตัวไม่ถูกหลิงฮันเอาไป สัตว์อสูรห้าตัวตรงหน้าเขาก็จะสามารถจัดการพวกมันได้อย่างง่ายดาย แล้วเขาจะต้องสร้างระยะห่างจากพวกมันด้วยอย่างนั้นรึ?
“ฮ่าฮ่าฮ่า คำพูดของมนุษย์มีความน่าเชื่อถือน้อยที่สุด!” ปูหน้าผีพูดอย่างเย็นชา
“ถูกต้อง แม้เจ้าแก่นี่จะพิการและไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากนัก แต่ยังไงเจ้าแก่นี่ก็เป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นสูงสุด อย่างน้อยโลหิตก็เพียงพอสร้างประโยชน์ให้กับข้าได้บ้าง” อสูรหมึกหมอกเมฆากล่าวและพรางเลียริมฝีปาก
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเผยจี้รู้สึกตกใจเป็นอย่างยิ่ง และรีบพูดตอบกลับไปว่า “พวกเจ้า แม้ข้าจะแก่เฒ่าแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการข้าได้ และหากพวกเจ้าต้องการที่จะสังหารข้า อย่างน้อยข้าก็จะลากพวกเจ้าไปตายกับข้าด้วย!”
“อย่างนั้นรึ!” สัตว์อสูรทั้งห้าตัวเปิดฉากโจมตีเผยจี้พร้อมกันทันที
ปัง!
ทันทีที่ถูกสัตว์อสูรทั้งห้าตัวโจมตี เผยจี้พ่ายแพ้ต่อสัตว์อสูรทั้งห้าตัวในพริบตา
ความแข็งแกร่งของเขาสามารถต่อกรกับคนที่อยู่ในระดับเดียวกันเท่านั้น หรืออาจอ่อนแอกว่านั้นเสียด้วยซ้ำ แล้วเขาจะต่อกรกับสัตว์อสูรทั้งห้าตัวได้อย่างไร
“อัก!”
ในฐานะที่เขาเป็นปรมาจารย์หุ่นเชิด ถ้าเขามีหุ่นเชิดที่ทรงพลังสองตัวนั้นอยู่ล่ะก็สถานการณ์จะกลับตาลปัตรทันที แต่หุ่นเชิดสองตัวนั้นถูกหลิงฮันเอาไป แล้วในตอนที่เขาหลบหนี เขาก็เอาหุ่นเชิดติดตัวมาไม่กี่ตัวเท่านั้น ซึ่งแต่ละตัวนั้นไม่ได้แข็งแกร่งมากมายอะไรนัก
ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่หุ่นเชิดพวกนั้นจะดำลงมาใต้ทะเล และพวกมันก็ไม่สามารถเก็บในอุปกรณ์มิติได้ ตอนนี้เขาตัวคนเดียวจริงๆ
สถานการณ์ในปัจจุบันเลวร้ายอย่างยิ่งสำหรับเขา
“ก็แค่เผ่ามนุษย์!”
“อ่อนแอสิ้นดี!”
สัตว์อสูรทั้งห้าเย้ยหยัน ความอ่อนแอของเผยจี้ทำให้พวกมันรู้สึกมั่นใจตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่ไม่อาจทำอะไรหลิงฮันได้
เผยจี้รู้สึกสิ้นหวังมาก ในระหว่างทางที่มาที่นี่เขายังไม่เจอสมบัติแม้แต่ชิ้นเดียวเลย แล้วนี่เขายังต้องเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรทั้งห้าตัวอีก
เจ้าเด็กสารเลวนั่น ทั้งหมดเป็นเพราะมัน! เป็นเพราะมันคนเดียว!
“ร้อยบุปผาร่ายรำ!” เผยจี้โจมตีครั้งใหญ่ ขาที่ทำจากแท่งเหล็กนับไม่ถ้วนกำลังเบ่งบานเหมือนกับดอกไม้ พลังทำลายล้างของมันน่าอัศจรรย์มาก แล้วในตอนนี้เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่อยากจะสู้กับพวกมันด้วย ดังนั้นเขาเลยคิดจะโจมตีครั้งใหญ่และเปิดทางหนี
สมบัติอะไรนั่น ข้าไม่เอาแล้ว!
“หึ่ม!” อสูรเต่ายักษ์เข้ามารับการโจมตี ร่างกายของมันสั่นเล็กน้อยและขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่าอย่างกะทันหัน และใช้กระดองเต่าของมันรับการโจมตีของเผยจี้
ตู้ม!
การโจมตีที่ทรงพลังของเผยจี้ไม่อาจทำลายการป้องกันของอสูรเต่ายักษ์ได้เลยแม้แต่น้อย
สัตว์อสูรประเภทเต่ามีการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด และแทบจะไม่มีใครสามารถทำลายการป้องกันของพวกมันได้
เผยจี้แทบจะกระอักเลือด ทั้งที่เขาโจมตีชุดใหญ่ แต่อีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้านเลย
“ตาย!” ทันใดนั้นเอง สัตว์อสูรที่เหลืออีกสี่ตัวก็กระโจนเข้าใส่เผยจี้อีกครั้ง
“อ๊าก-” เผยจี้ส่งเสียงกรีดร้อง ถึงแม้เขาจะใช้พลังทั้งหมดเพื่อป้องกัน แต่ก็ไม่อาจต้านทานพวกมันที่มีจำนวนมากกว่าได้ไหว แขนข้างหนึ่งของเขาถูกตัดออกไป หน้าอกของเขาปรากฏรูมากกว่าสิบรู แต่โชคดีที่ไม่โดนจุดตาย
สัตว์อสูรทั้งห้าตัวนั้นไร้ซึ่งความปรานี และกำลังเตรียมตัวโจมตีอีกครั้งเพื่อปิดฉาก
“ข้าต้องขอโทษพวกเจ้าด้วย แต่ตาแก่นี่ ข้าจะเป็นคนสังหารด้วยตัวเอง!” หลิงฮันปรากฏตัวอย่างกะทันหัน และยิงศรฆ่ามังกรทะลวงดาราออกไป
สัตว์อสูรทั้งห้าตัวต่างพากันขนลุก ลูกศรนั่นทำให้พวกมันรู้สึกได้ถึงภัยคุกคามอันยิ่งใหญ่ ถ้าพวกมันไม่หลบก็อาจได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขั้นตายในไม่กี่วินาที
“ไม่!” ทันทีที่เผยจี้เบิกตากว้าง ศรฆ่ามังกรทะลวงดาราของหลิงฮันก็ทะลวงผ่านหน้าอกของเผยจี้และทะลุออกไปที่หลังแล้ว
