Alchemy Emperor of the Divine Dao – ตอนที่ 1146

หลังจากพูดหว่านล้อมให้หูเฟยหยินบ่มเพาะพลังได้สำเร็จหลิงฮันก็ไปอยู่กับสุ่ยเยี่ยนยวี่

สิ่งแรกที่เขาทำคือจูบนางอย่างรุ่มร้อน พวกเขาไม่ได้เจอกันมานานกว่าสองปี เขาคิดถึงสตรีที่งดงามและยั่วยวนคนนี้มาก

ในตอนแรกสุ่ยเยี่ยนยวี่ก็พยายามจะดันร่างหลิงฮันออกไป แต่ร่างของนางกลับสั่นสะท้านและฟุบลงในอ้อมกอดหลิงฮัน ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานและส่งสายตาอันยั่วยวน

“อย่า…” นางต้องการจะพลักเขาออกไปแต่ในขณะเดียวกันก็อยากอยู่ในอ้อมแขนของเขา

“ภรรยาข้า เจ้าถูกวางยาพิษ! พิษชนิดนี้จะหายไปทันทีหากข้าหลับนอนกับเจ้า” สีหน้าของหลิงฮันเปลี่ยนเป็นจริงจังและกล่าว “พิษที่ว่ามีชื่อความพิษรัก มันเป็นพิษที่รุนแรงที่สุดในโลก! ถ้าไม่ใช่ข้าที่สละตัวถอนพิษให้เจ้าแล้วใครจะทำ?”

สุ่ยเยี่ยนยวี่อยากจะกรอกตาแต่ก็เลือกที่จะพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง หลิงฮันจูบนางอย่างกระหายทำให้สติของนางเลือนราง ตอนนี้สิ่งเดียวที่นางต้องการคือการถูกบุรุษผู้นี้กลืนกิน

“ข้ารักเจ้า!” สุ่ยเยี่ยนยวี่พึมพำ

“ข้าก็รักเจ้า!” หลิงฮันขยับนิ้วอย่างเชี่ยวชาญจนพริบตาเดียวร่างของสุ่ยเยี่ยนยวี่ก็เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้า เขาเลื่อนนิ้วผ่านร่างกายที่งดงามราวกับหยกทำให้เพลิงราคะของนางปะทุอย่างไม่อาจต้านทาน

“ทำรักกับข้า!” สุ่ยเยี่ยนยวี่โอบแขนสองข้างเข้าที่รอบคอหลิงฮัน

นางไม่ได้เห็นคนรักของตัวเองมาเป็นเวลาสองปีทำให้นางรู้สึกเป็นห่วงเขาอย่างมาก แม้ว่านางจะรู้ว่าหลิงฮันต้องปลอดภัยแน่นอนก็ตามที

“ที่รักของข้า!” หลิงฮันจูบสุ่ยเยี่ยนยวี่อย่างดูดดื่ม ครั้งนี้เขาจะไม่หยุดอยู่เพียงแค่ลิ้มรสจากฝีปากของนางแต่เขาจะเปลี่ยนนางให้กลายเป็นสตรีของเขาเต็มตัว

“อ่อนโยนกับข้าด้วย” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ข้าจะพยายาม…”

เขาดันบางอย่างเข้าไปในร่างของนางด้วยความเสน่หา

…

หลิงฮันกับสุ่ยเยี่ยนยวี่นอนอยู่ด้วยกันโดยสุ่ยเยี่ยนยวี่อยู่บนตักของหลิงฮัน บนใบหน้าของนางปรากฏรอยยิ้มพึงพอใจ

“เจ้าอันธพาล… เจ้ารีบทำเช่นนี้กับข้าเพราะเจ้าต้องการจะแต่งงานกับองค์จักรพรรดินี!” สุ่ยเยี่ยนยวี่หยิกหลิงฮันหลังจากที่ได้ยินเขาอธิบายสถานการณ์เกี่ยวกับจักรพรรดินีแห่งดารา

หลิงฮันรีบส่ายหัวปฏิเสธ “นี่เป็นเรื่องของข้ากับเจ้าสองคน คนอื่นไม่เกี่ยว! ภรรยาข้า เจ้าทั้งงดงามและมีเสน่ห์ ข้าอดกลั้นมาเป็นเวลานานแล้ว!”

“จะ เจ้าคนลามาก!” ถึงแม้พวกเขาจะเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว สุ่ยเยี่ยนยวี่ก็ยังไม่สามารถอดทนต่อการเย้าแย่ของหลิงฮัน ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงเผือดทันที

ความไคร่ของหลิงฮันเริ่มถูกกระตุ้นขึ้นมาเมือเห็นท่าทีอันเคอะเขินและยั่วยวนของนาง

“อืมมม!” ทั้งสองกอดรัดกันอยู่ เป็นไปได้อย่างไรถ้าสุ่ยเยี่ยนยวี่จะไม่สังเกตเป็นการเคลื่อนไหวของหลิงฮันน้อย? ดวงตาของนางเปิดกว้างทันที

“ภรรยาข้า ได้เวลาเริ่มยกสองแล้ว!”

หลิงฮันหัวเราะและกดร่างของสุ่ยเยี่ยนยวี่เอาไว้ใต้ร่างของเขา จากนั้นก็ก็เริ่มศึกยกสอง

…

หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง…

นี่คือการร่วมรักวันแรกของสุ่ยเยี่ยนยวี่ ดังนั้นนางจึงรู้สึกว่าทำกี่ครั้งก็ไม่พอ ในขณะเดียวกันหลิงฮันเองก็หลงไหลในสตรีที่งดงามตรงหน้า เขาจึงสามารถร่วมรักกับนางได้โดยลืมความเหนื่อยล้าไปหมดสิ้น

กว่าทั้งสองคนจะอิ่มเอมกับการร่วมรักวันเวลาก็ผ่านไปสามวันเต็ม

ในที่สุดพวกเขาก็ออกจากหอคอยทมิฬ หูเฟยหยินบ่นอิดโอยด้วยความไม่พอใจอย่างยิ่ง นางบ่มเพาะพลังภายใต้ต้นสังสารวัฏซึ่งหนึ่งวันจะเท่ากับหนึ่งปี นางที่ฝึกติดต่อกันห้าวันนั้นรู้สึกเบื่อจนแทบจะเป็นบ้า นางตะโกนไม่หยุดว่าอยากจะออกไปข้างนอกแล้ว

หลิงฮันส่ายหัว ใครจะไปคิดว่าจักรพรรดินีจะมีด้านไร้เดียงสาเช่นนี้ด้วย? ถ้าหากจักรพรรดินีเป็นคนแสดงนิสัยเช่นนี้ออกล่ะจะเป็นยังไง?

เขาชัดอยากจะเห็นแล้วสิ

หลังจากออกมาจากหอคอยทมิฬ สุ่ยเยี่ยนยวี่ก็ย้ายออกจากที่พักเก่าของนางและไปอยู่กับหลิงฮัน เมื่อทำเช่นนี้นางจะสามารถดูดซับพลังวิญญาณจากโลกภายนอกและเข้าไปทำความเข้าใจกฎแห่งเต๋าใต้ต้นสังสารวัฏภายในหอคอยทมิฬ

หลิงฮันสามารถมีผู้ติดตามได้สามคนแต่เขารับมาแค่คนเดียว เพราะงั้นที่พักจึงกว้างพอให้ทั้งเขาและสุ่ยเยี่ยนยวี่บ่มเพาะพลัง

สุ่ยเยี่ยนยวี่มุ่งเน้นไปที่การบ่มเพาะพลังในขณะที่หลิงฮันมุ่งเน้นไปยังการฝึกฝนหลอมเม็ดยา

เขาต้องการเงิน

ดาบอสูรนิรันดร์ของเขาตอนนี้ยังเป็นอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสามเท่านั้น เขาต้องการพัฒนาให้มันเป็นระดับสี่ ห้า หรือสูงกว่านั้น

เพียงแต่ว่าสิ่งที่จำเป็นก็คือแร่โลหะศักดิ์สิทธิ์สามและสี่นับไม่ถ้วน การจะซื้อพวกมันต้องใช้เงินจำนวนมหาศาล

เม็ดยาระดับสูงสุดที่เขาสามารถหลอมได้ในตอนนี้คือเม็ดยาสวรรค์ครามเร้นลับ หนึ่งเม็ดยาสามารถขายได้หลายพันผลึกก่อเกิด ส่วนวัตถุดิบสมุนไพรนั้นเขาได้ปลูกพวกมันเอาไว้ในหอคอยทมิฬเรียบร้อยแล้ว คงอีกไม่นานเขาก็จะสามารถเก็บเกี่ยวพวกมันได้ เพียงแต่ว่าหลิงฮันต้องการหลอมเม็ดยาที่ระดับสูงกว่านี้

แต่แน่นอนว่าเขายังไม่มีสูตรเม็ดยาที่ระดับสูงกว่านี้เขาจึงต้องยอมหลอมเม็ดยาสวรรค์ครามเร้นลับต่อไปก่อน

หลิงฮันเสียใจที่ลืมขอให้จักรพรรดินีแห่งดาราบังคับสมาคมปรุงยาให้คัดลอกสูตรเม็ดยาของพวกเขามาให้ตัวเอง

น่าเสียดายที่เขากับจักรพรรดินีในตอนนั้นยังไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน

แต่จะอย่างไรก็ช่าง ใช่ว่าเขาจะไม่ได้กลับดาวเฟยหยุนเสียหน่อย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ใครบางคนเคาะประตูที่พักของเขา

ฟานรู่รีบไปที่ประตูก่อนจะกลับมามอบจดหมายให้เขา “นายน้อยฮัน นี่คือบัตรเชิญถึงท่าน”

หลิงฮันรับจดหมายและอ่านผ่านๆ งานรวมศิษย์เมล็ดพันธุ์จะถูกจัดขึ้น ผู้เข้าร่วมแต่ละคนจะได้เพลิดเพลินชาและแลกเปลี่ยนความเข้าใจเกี่ยวกับศาสตร์วรยุทธ งานรวมตัวจะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้ ศิษย์เมล็ดพันธุ์ระดับภูผาวารีทุกคนสามารถเข้าร่วมได้ ศิษย์แต่ละคนก็เข้าร่วมนิกายกันมาได้ซักพักแล้วแต่ยังไม่รวมตัวกันอย่างเป็นทางการเสียที

“จังหวะจะดีเกินไปหน่อยไหม? พวกเขาคงไม่ได้จัดงานนี้ขึ้นเพื่อข้าหรอกนะ?” หลิงฮันกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาทำลายอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ของกังสื่อหยุนแถมยังเก็บซากที่เหลือไปเป็นสินสงครามอีก สตรีคนนี้จะต้องไปปล่อยเรื่องนี้ไปแน่

“เหอๆ มีศิษย์เมล็ดพันธุ์หกคนที่สร้างภูผาวารีสายที่ห้าได้ นี่เป็นโอกาสดีที่จะดูว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน”

วันรุ่งขึ้นหลิงฮันเดินไปยังยอดเขาด้วยความมั่นใจ

งานรวมตัวจะจัดขึ้นที่ยอดเขาของภูเขาเหมันต์ขาว เขาลูกนี้เป็นภูเขาพิเศษสำหรับศิษย์เมล็ดพันธุ์ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่ศิษย์หลักหรือศิษย์ทั่วไปจะมาที่นี่เพื่อดูการต่อสู้ของพวกเขา

ภูเขาเหมันต์ขาวเป็นเขาที่สูงลิ่ว แต่สำหรับจอมยุทธระดับภูผาวารีแล้วความสูงเท่านี้ไม่นับว่าเป็นอันใด  หลิงฮันเดินอย่างเอื่อยเฉื่อยสักพักก็มาถึงยอดเขา

“โปรดแสดงบัตรเชิญ” ยอดเขามีพื้นที่กว้างขวางมากและมีชายสองคนยืนเฝ้าด้านหน้าทางเข้า ออร่าของทั้งสองแข็งแกร่งมากแม้จะเป็นเพียงผู้คนประตูก็ตาม

พวกเขาอาจจะเป็นผู้ติดตามของใครบางคน ขนาดผู้ติดตามตามยังดูทรงอำนาจเพียงนี้ พอจะเดาได้เลยว่าคนที่พวกเขาติดตามจะแข็งแกร่งขนาดไหน

หลิงฮันยื่นบัตรเชิญให้ดู หนึ่งในพวกเขาจ้องมองดูก่อนท่าทีหยิ่งยโสจะหายไปจากใบหน้า “โอ้ ที่แท้ก็เป็นนายน้อยฮันแน่นอน! เชิญเข้างานได้เลย!”

ยอดเขาเต็มไปด้วยก้อนหินที่ถูกจัดทรงและมีขนาดพอเหมาะ ก้อนหินเหล่านี้คงจะเป็นที่นั่งซึ่งที่นั่งส่วนใหญ่มีคนนั่งไปก่อนแล้ว หลิงฮันมองไปรอบๆและพบเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยหลายคน

เส้าซือซือ ซู่จิง ตูอัน เฉียนหลี่เสวี่ยน จักรพรรดิพิรุณ และติงผิง!

จักรพรรดิพิรุณและติงผิงจำหลิงฮันไม่ได้เพราะยังไม่ได้ยินชื่อของเขา ทั้งสองชำเลืองมองมาที่เขาก่อนจะหันสายตากลับไป

มีคนที่มาถึงหลังเขาอยู่พอสมควร ในหมู่คนเหล่านั้นมีเซี่ยอู๋เฉียน หูเฟยหยินแล้วก็… กังสื่อหยุน!

นางจ้องมองหลิงฮันทันทีที่มาถึง ออร่าที่อำมหิตและเย็นชาถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างของนาง