เมื่อรูปแบบอาคมทำงาน สัตว์อสูรขนาดใหญ่ร้อยฟุตได้ปรากฏตัวออกมา ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวของมันนั้นพุ่งทะยานสูงเสียดฟ้า
“ดาบบัญญัติสวรรค์!” หลิงคงเองก็กระตุ้นใช้งานอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์โบราณเช่นกัน
‘พรึบ’ ท่ามกลางท้องฟ้า อุปกรณ์ศักดิสิทธิ์โบราณดาบยาวได้ปรากฏออกมาพร้อมกับเปล่งประดายเจิดจรัส
เหล่าคนของนิกายดาบศักดิ์สิทธิ์แสยะยิ้ม อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์โบราณทั้งสองถูกกระตุ้นใช้งานพร้อมกันแล้ว พลังของพวกมันเหนือว่าระดับสุริยันจันทราขั้นสูงสุดซึ่งเทียบเคียงได้กับระดับดารา ด้วยพลังเช่นนี้ย่อมเพียงพอที่จะบดขยี้จอมยุทธระดับสุริยันจันทราทุกคน
แม้เจ้าหนูนี่จะมีพรสวรรค์ราวกับสัตว์ประหลาด แต่การที่บุกมายังถิ่นของพวกเขาเองแบบนี้ไม่ใช่ว่าเขาแส่หาที่ตายรึไง?
ดาบสวรรค์และยักษ์วิญญาณโจมตีพร้อมกับก่อให้เกิดเป็นคลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัว
หลิงฮันขยับเท้าเคลื่อนไหวหลบหลีกการโจมตีได้อย่างง่ายดาย การโจมตีที่พุ่งใส่เขาถูกชี้นำให้โจมตีใส่คนของนิกายดาบสวรรค์ด้วยกันเอง ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้หลิงคงกับเชิงจินเหงื่อไหลไม่หยุด
พวกเขาเป็นผู้ควบคุมทั้งรูปแบบอาคมป้องกันและอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์โบราณ การจะทำเช่นนี้พลังชีวิตของพวกเขาย่อมถูกเผาผลาญอย่างมหาศาล
ปัง! ปัง! ปัง!
.
ยิ่งโจมตีก็ยิ่งเกิดเสียงดังไปทั่วทั้งเมือง เหล่าคนที่เกี่ยวข้องต่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นที่นิกายดาบสวรรค์กันแน่? ในความทรงพลังจำของพวกเขา นิกาบดาบสวรรค์ไม่เคยถูกคนนอกบุกรุกโจมตีมาก่อน
“เสี่ยวเอ๋อร์!” สตรีงามคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับทักเจียนเสี่ยวหลิงอย่างเป็นกังวล ด้านข้างนางมีบุรุษหล่อเหลาผู้หนึ่งยืนอยู่
เจียนเยว่ซวน!
หลิงฮันจำได้ทันทีที่ชำเลืองมอง ลูกศิษย์ของเขาคนนี้ยังหล่อเหลาเช่นเดิม เสน่ห์ของอีกฝ่ายไม่ว่าสตรีใดเห็นก็ต้องหลงใหล
“ท่านพ่อ ท่านแม่!” เจียนเสี่ยวหลิงรีบวิ่งไปหาสตรีงามคนนั้นซึ่งนางก็คือคุณหนูแห่งนิกายดาบสวรรค์ เชิงหยู
เชิงหยูกอดลูกสาวตนเองเอาไว้และกล่าวด้วยความเป็นกังวล “เสี่ยเอ๋อร์ เจ้าไม่บาดเจ็บตรงไหนสินะ?” เมื่อตอนที่นางรับรู้ว่าบุตรสาวของนางเข้าไปใกล้ชิดกับดวงดาวหายนะหลิงฮันนั้น นางแทบจะหมดสติไปเลย
เจียนเยว่ซวนขมวดคิ้วในขณะที่มองไปยังหลิงฮัน ดวงตาของเขาแสดงออกถึงความประหลาดใจ
ชายคนนี้ชื่อหลิงฮันแถมยังมาจากทวีปฮงเทียนอีก… ภายในจิตใจของเขาปั่นป่วนไปด้วยความสับสน
“ท่านพ่อ ลุงคนนั้นบอกว่าเขาเป็นสหายเก่ากับท่านแถมยังรู้จักสัญลักษณ์ทักษะฝ่ามือวายุเหมันต์อีกด้วย!” เจียนเสี่ยวหลิงรีบเล่าทุกอย่างออกไป
ว่าไงนะ!
เจียนเยว่ซวนสั่นสะท้านทันที ทักษะฝ่ามือวายุเหมันต์นั้นมีเพียงอาจารย์ของเขาและศิษย์อีกสามคนเท่านั้นที่รู้ ยิ่งกว่านั้นชื่อของอีกฝ่ายยังเป็นหลิงฮันแถมมาจากทวีปฮงเทียนอีก ปัจจัยทั้งสามนี้ทำให้เขาเกิดความคิดบางอย่างที่น่าอัศจรรย์
เขาก้าวออกมาสองสามก้าวและกล่าวเสียงดัง “ไม่ทราบว่าใครเป็นคนสอนทักษะฝ่ามือวายุเหมันต์ให้เจ้า?”
หลิงฮันหัวเราะ “ข้าเรียนรู้มันด้วยตัวเอง ส่วนสำหรับเจ้านั้น… ข้าเป็นคนสอนให้”
เจียนเยว่ซวนตกตะลึง แต่เขาก็ส่ายหัวไปมาหลายครั้งก่อนจะกล่าว “เป็นไปไม่ได้! ไม่มีทาง! อาจารย์ของข้าตายไปแล้ว เจ้าคือตัวปลอม!”
“เช่นนั้นรึ?” หลิงฮันหัวเราะและหยิบเรื่องน่าอับอายของเจียนเยว่ซวนออกมาเล่า แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆไม่สำคัญ แต่คนที่รู้ก็มีเพียงหลิงฮันกับเจียนเยว่ซวนสองคน แม้แต่ศิษย์พี่น้องอีกสามก็ไม่รู้เรื่องเหล่านี้
“อะ อาจารย์!” เจียนเยว่ซวนคุกเข่าลงพร้อมกับน้ำตาไหลพราก
ใบหน้าของเจียนเสี่ยวหลิงเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ชายคนนี้คือหลิงฮัน! นางกล้าไปใช้อาจารย์ปู่เป็นโล่ป้องกันแถมยังเรียกเขาว่าลุงอยู่นานสองนานอีก หากบิดาของนางรู้เรื่องนี้เข้าด้นของนางต้องบวมแดงแน่นอน
“โอ้?” เชิงจินและหลิงคงตกตะลึง พวกเขารู้เรื่องราวของเจียนเยว่ซวนมาบ้าง เพราะอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นศิษย์อัจฉริยะของนิกาย
เพียงแต่ว่าเจียนเยว่ซวนนั้นถูกนำมายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้เมื่อราวหมื่นปีก่อน ส่วนหลิงฮันมาที่นี่โดยการเปิดสวรรค์เมื่อยี่สิบปีก่อน เหตุใดระยะเวลาถึงได้ต่างกันขนาดนี้?
ข้ามผ่านกาลเวลา!
พวกเขานึกถึงเรื่องนี้ได้ทันที ที่นิกายโบราณทั้งห้าในทวีปฮงเทียนมีอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถผนึกชีวิตเอาไว้เพื่อข้ามผ่านกาลเวลาได้ แต่อุปกรณ์เช่นนั้นมีผลเฉพาะกับจอมยุทธระดับต่ำกว่าพระเจ้าลงไปเท่านั้น
“ที่แท้ก็เป็นพวกที่เหลือรอด!” เชิงจินแสยะยิ้ม “ข้าไม่ได้ค้นหาและสังหารเจ้าเมื่อหมื่นปีก่อน ทำให้เกิดเป็นปัญญาในทุกวันนี้!”
“จัดการ!” หลิงคงคำราม ยักษ์วิญญาณเอื้อมมือไปคว้าจับดาบกลางอากาศและฟาดฟันเข้าใส่หลิงฮัน
นี่คือการผสานพลังของอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์โบราณทั้งสองเพื่อยกระดับพลังของพวกมันให้สูงขึ้นจนเทียบเท่าระดับดารา
“หยุด!” เจียนเยว่ซวนก้าวเดินออกไปด้านหน้าโดยไม่สนว่าพลังของตนเองจะต่ำต้อยแค่ไหน เขาไปหยุดอยู่ด้านหน้าหลิงฮันและอ้าแขน หากคิดจะสังหารอาจารย์ของเขาก็ต้องผ่านเขาไปก่อน
“เยว่ซวน!” เชิงหยูรีบโผล่พรวดเข้าไปโดยไม่สนอันตราย
“ท่านพ่อ ท่านแม่!” เจียนเสี่ยวหลิงเองก็ไม่ลังเลที่จะกระโดดเข้าไปเช่นกัน
“บัดซบ!” เชิงจินคำรามและรีบชี้นิ้วควบคุมไปยังยักษ์วิญญาณ ‘ครืนน’ ดาบที่อยู่ในมือของยักษ์วิญญาณเปลี่ยนทิศจากหลิงฮันทันทีและฟันไปโดนฟื้นดินรอบข้างจนผืนปฐพีแยกออกเป็นรูปร่างใยแมงมุม
การโจมตีนี้เทียบเท่ากับการโจมตีของระดับดารา พลังทำลายของมันน่าสะพรึงกลัวมาก ต่อให้รูปแบบอาคมคุ้มกันของนิกายก็ไร้ประโยชน์
“เชิงหยู เสี่ยวเอ๋อร์ รีบกลับมาหาข้า!” เชิงจินถอนกล่าวอย่างเหนื่อยใจ ถึงแม้เจียนเยว่ซวนจะเป็นหลานเขยของเขา แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันซึ่งเขาพร้อมจะสังหารได้ทุกเมื่อ
“ไม่!” เชิงหยูส่ายหัวและกล่าว “ท่านปู่ได้โปรดอย่าทำร้ายเยว่ซวน!”
“ทำทำร้ายท่านพ่อข้า!” เจียนเสี่ยวหลิงเองก็อ้าแขนออกและมีท่าทางเป็นปรปักษ์
“เสี่ยวเอ๋อร์ หยูเอ๋อร์ พวกเจ้าถอยไป!” เจียนเยว่ซวนกล่าว เขาไม่สามารถปล่อยให้อาจารย์ถูกสังหารต่อหน้าต่อตาได้ แต่เขาก็ไม่ต้องการให้ภรรยากับบุตสาวของตนติดร่างแหไปด้วย
“เยว่ซวน” เชิงหยูตำโกนตำหนิและส่ายหัวอย่างไม่ยินยอม
เจียนเยว่ซวนรู้สึกราวกับถูกคมมีดแทงเข้าที่อก สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นกลืนไม่เข้าคายไม่ออก มีภรรยาและบุตรสาวเช่นนี้ ต่อให้ตายเขาก็ไม่เสียใจแล้ว
หลิงฮันยิ้มและกล่าว “เยว่ซวน เจ้ามีครอบครัวที่ดี”
เจียนเยว่ซวนฝืนยิ้ม ในเวลาเช่นนี้อาจารย์ยังไม่มีท่าทีวิตกกังวลแม้แต่น้อยทำให้เขานับถือเป็นอย่างยิ่ง แต่ไม่ว่าอย่างไรสถานการณ์ก็คงไม่เปลี่ยนแปลง!
“เฒ่าเชิง ข้าขอโทษด้วย!” หลิงคงเค้นเสียงและควบคุมยักษ์วิญญาณให้โจมตีหลิงฮัน การโจมตีนี้ไม่เพียงพุ่งเข้าใส่หลิงฮันคนเดียว แต่เจียนเยว่ซวนกับคนอื่นๆก็ยากที่จะรอดชีวิต
เพื่อความอยู่รอดของนิกาย ครอบครัวจะนับเป็นอันใดได้?
เชิงจินถอนหายใจและปิดตาลง
‘ตูม’ ดาบศักดิ์สิทธิ์ถูกฟาดฟันลงมาจากด้านบน!
