หลิงฮันมองไปยังถังหยุนโดยเมินเฉยถังเฟิง เขาโคจรพลังปลดปล่อยแสงศักดิ์ศักดิ์สิทธิ์อันสว่างไหวออกมาจากภายในร่างกาย
เป็นจอมยุทธของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่ผิดแน่!
ถังเฟิงตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก
เหลือเชื่อเกินไป… ไม่มีทางเด็ดขาดที่จอมยุทธระดับวารีนิรันดร์ที่อ่อนแอจะสามารถผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของทั้งสองดินแดนให้เป็นหนึ่งเดียวกันได้!
“แล้วจะอย่างไร!” เพียงแต่ว่าเขาก็ตั้งสติกลับมามีท่าทีอวดดีอีกครั้ง ไม่ว่าอย่างไรเรื่องที่คนของตระกูลถังถูกสังหารก็ไม่อาจปล่อยไปเฉยๆได้
แววตาของเขาส่องประกายเย็นชาและลงมืออีกครั้ง
“ช้าก่อน!” ถังหยุนกล่าวขัดกระทันหัน
แม้ถังเฟิงจะหยิ่งยโสขนาดไหนแต่ต่อหน้าถังหยุนเขาก็ไม่สามารถขัดขืนได้ เขาหยุดมือและกลับมามีท่าทางสุภาพ ทว่าภายในใจถังเฟิงยังคงรู้สึกสับสนในงง หรือว่าผู้อาวุโสสามจะรู้จักดินแดนต้องห้ามแปดศิลาถึงได้เกิดความลังเล?
ถังหยุนจ้องมองหลิงฮันพร้อมกับคิดบางอย่างอยู่ในใจ
เหล่าจอมยุทธที่ถูกขับไล่ออกมาจากดินแดนแห่งเซียนต่างรู้ดีว่ามีเพียงการผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ทั้งสองให้เป็นหนึ่งเดียวได้เท่านั้นถึงจะสามารถเปิดเส้นทางกลับไปยังดินแดนแห่งเซียนได้ โดยความเป็นจริงคือแม้กาลเวลาจะผ่านมาหลายร้อยล้านปีแล้วก็ยังไม่มีใครสามารถทำได้
อำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของทั้งสองเปรียบเสมือนน้ำกับไฟที่ไม่สามารถอยู่ร่วมกัน
แต่จะปรับตัวให้เข้ากับฝั่งใดฝั่งหนึ่งก็อยากลำบากแล้ว ไม่ต้องกล่าวถึงผสานให้เป็นหนึ่งเดียวเลย
เพราะงั้นการจะกลับสู่ดินแดนแห่งเซียนจึงเป็นเพียงความฝัน ทว่าตอนนี้เขาเริ่มมองเห็นแสงแห่งความหวังแล้ว
บ่มเพาะรุ่นเยาว์ผู้นี้ให้ดีและให้เขาทำหน้าที่เปิดเส้นทางสู่ดินแดนแห่งเซียน หลังจากผ่านพ้นไปได้ด้วยดีแล้วค่อยสังหารเขาทีหลังก็ไม่สาย
“อย่าหวังว่าจะใช้ชื่อของดินแดนต้องห้ามกดดันตระกูลถังได้” ถังหยุนยิ้ม คนเช่นเขาไม่มีทางถูกคำพูดของรุ่นเยาว์ระดับวารีนิรันดร์ทำให้ไขว้เขว “ต่อให้เป็นราชาเซียน แต่หากเข้ามาที่ดินแดนใต้พิภพแห่งนี้พลังของพวกเขาย่อมไม่สามารถเทียบได้แม้กระทั่งจ้าวอสูรระดับเหลือง!”
“ผู้อาวุโส หากข้าสามารถผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ได้ มีรึที่เหล่าผู้อาวุโสของข้าจะทำไม่ได้!” หลิงฮันแต่งเรื่องต่อ เพราะอย่างไรที่นี่ก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้วว่าเขาพูดจริงหรือไม่
ถังหยุนหัวเราะ “หากผู้อาวุโสในดินแดนต้องห้ามแปดศิลาของเจ้าผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ได้จริงๆ ไม่ใช่ว่าเจ้าคงกลับไปที่ดินแดนแห่งเซียนแล้วหรอกรึ?”
ลืมเรื่องนั้นไปเลย!
หลิงฮันกัดฟัน “อำนาจของดินแดนต้องห้ามแปดศิลาไม่ใช่สิ่งที่ดินแดนต้องห้ามอย่างตระกูลถังจะต่อต้านไหว! หากไม่เชื่อขอเชิญให้ผู้อาวุโสโจมตีหนึ่งกระบวนท่า ข้าจะแสดงให้เห็นถึงพลังของดินแดนต้องห้ามแปดศิลาเอง!”
ทุกคนที่ได้ยินคำพูดของเขาต่างมีสีหน้ากระอักกระอ่วน
เด็กหนุ่มคนนี้ช่างปากกล้ายิ่งนัก เขากล้าพูดออกมาได้อย่างไรว่าจะรับหนึ่งกระบวนท่าของจ้าวอสูรระดับปฐพี!
“ย่อมได้!” ถังหยุนกล่าว เขายกฝ่ามือขึ้นและพลักเข้าใส่หลิงฮัน
แม้จะเป็นการโจมตีลวกๆแต่ฝ่ามือของเขาก็ปกคลุมไปด้วยอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของจ้าวอสูร ดวงดาราหลายพันล้านดวงส่องประกายและปลดปล่อยอำนาจที่จ้าวอสูรระดับเหลืองไม่อาจเทียบเคียง
หลิงฮันโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ ผิวหนังของเขาปลดปล่อยแสงสลัวสีทองออกมา ความลึกลับของแสงสีทองนี้ต่อให้เป็นจ้าวอสูรสวรรค์ก็ไม่สามารถมองเห็น
ตูม!
ฝ่ามือที่ของถังหยุนถูกต้านเอาไว้ได้อย่างไม่คาดฝัน!
พรวด!
ทันทีที่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ไม่ว่าจะเป็นถังเฟิงหรือจ้าวอสูรคนใดก็สำลักออกมา
ป้องกันได้… รุ่นเยาว์ระดับวารีนิรันดร์สามารถป้องกันการโจมตีของจ้าวอสูรปฐพีได้!
ถังหยุนดึงฝ่ามือกลับด้วยสีหน้าตกตะลึง เขาคิดเอาไว้เพียงแค่ว่าการที่หลิงฮันสามารถผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของระดับวารีนิรันดร์ได้จะสามารถเป็นเมล็ดพันธุ์ที่นำพาพวกเขาเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียนได้
แต่นั่นเป็นศักยภาพในอนาคตของหลิงฮันไม่ใช่พลังในตอนนี้
น่ากลัว… รุ่นเยาว์ผู้นี้เป็นสัตว์ประหลาดหรืออย่างไร
หลิงฮันรู้สึกร่างกายปั่นป่วน การโจมตีของจ้าวอสูรปฐพีเมื่อครู่ทำให้กระดูกในร่างของเขาแตกหักหลายส่วน โชคดีที่คัมภีร์สวรรค์สามารถฟื้นฟูความเสียให้ได้อย่างรวดเร็ว แต่ก็ปราณก่อเกิดของเขาก็ถูกเผาผลาญไปมหาศาลเช่นกัน
แววตาของถังหยุนส่องประกาย เขาเชื่อว่าต้องเป็นเพราะทักษะบ่มเพาะของหลิงฮันแน่นอนที่ทำให้อีกฝ่ายสามารถต้านทานการโจมตีของเขาได้ หากตระกูลถังได้ทักษะนั่นมาครองล่ะก็…
และเรื่องที่หลิงฮันสามารถผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของทั้งสองให้เป็นหนึ่งเดียวได้ก็อาจจะเกี่ยวข้องกับทักษะบ่มเพาะที่ว่าเช่นกัน
แต่หากเป็นเช่นนั้นเรื่องที่อีกฝ่ายบอกว่าผู้อาวุโสแต่ละคนดินแดนต้องห้ามแปดศิลาสามารถผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ได้เช่นกันก็อาจจะเป็นความจริง
หากผู้อาวุโสเหล่านั้นเป็นราชาเซียนที่พลังต่อสู้ไม่ลดลงเมื่อเข้าสู่ดินแดนใต้พิภพจริงๆ ตระกูลถังจะต้านทานไหวได้อย่างไร?
ถังหยุนครุ่นคิดและรีบตัดสินใจอย่างรวดเร็ว
“รุ่นเยาว์ กลับไปตระกูลถังกับข้าในฐานะแขก เมื่อผู้อาวุโสของเจ้ามาค่อยให้เขาพาตัวกลับไป” เขาปล่อยฝ่ามือออกไปอีกครั้ง ‘ครืนน’ อำนาจที่น่าสะพรึงกลัวเกินจะพรรณนาปกคลุมไปทั้งอวกาศ
คราวนี้หลิงฮันจะต้านทานอย่างไร?
สุดยอดการป้องกันของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ก็ถูกใช้ไปแล้ว หอคอยทมิฬก็เข้าไปไม่ได้
เมื่อฝ่ามือกระแทกเข้าใส่ จู่ๆร่างของหลิงฮันก็ปลดปล่อยแสงสว่างเจิดจ้าที่ราวกับจะส่องสว่างไปทั่วทั้งห้วงจักรวาลออกมา
“หืม!” ถังหยุนหยุดชะงักและรีบดึงฝ่ามือกลับ แสงสว่างที่ถูกปลดปล่อยออกมานี้แม้แต่เขาก็ยังไม่แตะต้อง
แสงที่ถูกปลดปล่อยออกมาคือแสงแห่งเต๋า ก่อนหน้านี้ที่หลิงฮันรู้แจ้งถึงการผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ทั้งสองให้เป็นหนึ่งเดียวได้ สวรรค์ก็ตระรับรู้ถึงตัวตนของเขาและส่งคลื่นแสงแห่งเต๋าลงมา ตอนนี้จู่ๆแสงที่ว่าก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งและช่วยสลายการโจมตีของถังหยุน
จ้าวอสูรขวงล่วนและจ้าวอสูรคนอื่นชะงักตกตะลึง หากเปลี่ยนหลิงฮันเป็นพวกเขา ป่านนี้พวกเขาคงเผ่นหนีหางจุกตูดไปแล้ว แต่ทว่าจอมยุทธระดับวารีนิรันดร์อย่างหลิงฮันกลับสามารถป้องกันการโจมตีของจ้าวอสูรปฐพีได้ถึงสองครั้ง
ถังเฟิงกลายเป็นไร้คำพูดอย่างสิ้นเชิง รุ่นเยาว์ผู้นี้ช่างฝืนสวรรค์ยิ่งนัก
ถังหยุนยังคงมีท่าทางนิ่งเฉยและเผยรอยยิ้ม “รุ่นเยาว์ ทีนี้เจ้าจะยังมีอะไรเหลืออีกไหม?” ฝ่ามือขนาดใหญ่ของเขาคว้าเข้าใส่หลิงฮันเป็นครั้งที่สาม
‘ครืนนน’ มือขนาดใหญ่ค่อยๆเคลื่อนที่เข้าไปใกล้ ในดินแดนใต้พิภพแห่งนี้จ้าวอสูรเปรียบเสมือนเป็นตัวแทนของเจตจำนงแห่งสวรรค์และปฐพี
คราวนี้หลิงฮันจะป้องกันอย่างไร?
