Alchemy Emperor of the Divine Dao – ตอนที่ 1572

หลิงฮันหมดหนทาง เขาได้ใช้ไพ่ลับที่สามารถใช้ได้ไปหมดแล้ว

ต่อให้ทักษะบ่มเพาะของเขาจะเป็นทักษะระดับนิรันดร์แต่ก็ถูกจำกัดเอาไว้ด้วยระดับพลังแถมตอนนี้หอคอยทมิฬก็ยังเข้าไม่ได้ด้วย

โชคดีที่อีกฝ่ายต้องการเพียงแค่จับกุมตัวเขาเอาไว้เท่านั้น เขาสามารถถ่วงเวลาต่อไปได้จนหอคอยน้อยตื่นเขาก็ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวใคร

‘ครืนน’ มือขนาดมหึมาของถังหยุนปกคลุมไปทั่วบริเวณ

“เหอๆ เฒ่าสามตระกูลถัง เจ้าไม่คิดว่าตัวเองไร้ยางอายเลยรึที่ลดตัวลงมาลงมือกับรุ่นเยาว์ระดับวารีนิรันดร์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้นยังถูกป้องกันการโจมตีถึงสองครั้ง เจ้าทำให้ของชื่อของผู้นำตระกูลถังอับอายขายขี้หน้าไม่เหลือชิ้นดี!”

เสียงหนึ่งที่แฝงไว้ด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยดังขึ้นมา ความเร็วของเสียงนี้รวดเร็วยิ่งกว่าฝ่ามือของถังหยุนและดังก้องเข้าไปในหูของทุกคน

ตูม!

ฝ่ามือที่พลักเข้ามาของถังหยุนไม่อาจปะทะเข้าใส่ตัวหลิงฮันโดยถูกหยุดเอาไว้ในระยะสิบฟุต

ด้านข้างหลิงฮันไม่รู้ว่ามีร่างของคนสองคนปรากฏตัวตั้งแต่เมื่อไหร่

ร่างหนึ่งคือชายชราหลังค่อมที่ทั้งผมและหนวดล้วนแต่เป็นสีขาวโพลน ชายชราผู้นี้แก่เฒ่าจนดูราวกับว่าสามารถสิ้นลมหายใจไปได้ทุกเมื่อ อีกร่างหนึ่งคือชายหนุ่มสูงกำยำที่สวมชุดหนังสัตว์ราวกับคนเถื่อน

สายตาของทุกคนมองผ่านชายหนุ่มร่างกำยำและจดจ้องไปที่ชายชราผมขาว

ในแวบแรกชายชราผู้นี้อาจจะไม่ได้ดูแปลกอะไร แต่ยิ่งมองไปที่อีกฝ่ายเท่าไหร่จิตวิญญาณของทุกคนก็ราวกับถูกดูดลงสู่หลุมอันไร้ก้นบึ้งที่ไม่สามารถหนีออกมาได้

ทุกคนเหงื่อไหลท่วม ชายชราผู้นี้เป็นใครกัน?

ถังหยุนที่มีท่าทีสงบนิ่งมาตลอดในที่สุดก็เริ่มหวั่นไหว เขากล่าว “ทะ… ท่านคือคนของดินแดนต้องห้ามแปดศิลา? ดูเหมือนผู้อาวุโสจะรู้จักผู้นำของข้า?”

หลิงฮันตกตะลึงเมื่อมองไปยังชายหนุ่มร่างกำยำ อีกฝ่ายไม่ใช่ใครคือแต่เป็นโก้วลี่!

โก้วลี่หันมองและยิ้ม “ข้าบอกแล้วไม่ใช่รึว่าพวกเราจะได้พบกันใหม่”

จ้าวอสูรคนอื่นๆมีสีหน้านิ่งอึ้ง

ผู้อาวุโส!

ถังหยุนกล่าวเรียกชายชราผู้นั้นว่าผู้อาวุโส! ถังหยุนที่เป็นถึงจ้าวอสูรปฐพี หากเขาต้องเรียกใครอื่นว่าผู้อาวุโสล่ะก็หมายความว่าอย่างไร?

คำตอบมีเพียงอย่างเดียว จ้าวอสูรสวรรค์!

จ้าวอสูรสวรรค์เฒ่ายิ้มและกล่าว “เวลาช่างผ่านไปเร็วนัก ในตอนแรกเจ้ายังเป็นเพียงเด็กน้อยที่รู้จักเพียงการวิ่งเล่นเท่านั้น แต่ตอนนี้เจ้ากลับกลายเป็นคนใหญ่คนโตแล้ว”

ใบหน้าของถังหยุนแดงก่ำ โดยปกติแล้วด้วยการที่มีชีวิตอยู่มานานอารมณ์ของเขาย่อมไม่หวั่นไหวดั่งภูเขาที่มั่นคง แต่การถูกกล่าวด้วยคำพูดหยอกล้อเช่นนั้นต่อหน้าจ้าวอสูรคนอื่นๆทำให้เขารู้สึกอับอายอย่างไม่อาจทนไหว

“ผู้อาวุโสกล่าวราวกับว่ารู้จักตระกูลถังของข้า!” ถังหยุนพยายามทำจิตใจให้หนักแน่น

จ้าวอสูรสวรรค์เฒ่าครุ่นคิดก่อนจะกล่าว “หลายร้อยล้านปีก่อนข้าเคยไปพบกับผู้นำตระกูลเจ้าเพื่อข้อตกลงที่ยิ่งใหญ่บางอย่าง แต่น่าเสียดายที่ผู้นำของเจ้าใจเสาะเกินไป เหอๆๆ”

เจ้าหักหน้าข้าอีกแล้ว!

แต่ถึงอย่างนั้นถังหยุนก็ไม่กล้าต่อล้อต่อเถียง จ้าวอสูรสวรรค์คือตัวตนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของดินแดนใต้พิภพ ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายนั้นเหนือเกินกว่าจะจินตนาการ ถังหยุนแน่นิ่งไปก่อนจะกล่าว “ผู้อาวุโส เด็กหนุ่มผู้นั้นสังหารรุ่นเยาว์ของตระกูลข้า ในเมื่อท่านกับตระกูลถังของข้าดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ต่อกันและมีต้นกำเนิดจากดินแดนแห่งนั้นเหมือนกัน ข้าขอให้ท่านยอมให้ข้าพาเด็กหนุ่มนั่นกลับตระกูลถัง หากท่านยินยอมข้าคิดว่าผู้นำของข้าจะรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณท่านเช่นกัน”

“โห่ คิดจะใช้ชื่อของเฒ่าถังมากดดันข้า?” ชยาชราเค้นเสียง หมอกสีดำลอยออกมาจากจมูกของเขาและแปรเปลี่ยนรูปร่างเป็นเหมือนหอกทั้งเล่มทะยานขึ้นสู่อวกาศเบื้องบน ทันใดนั้นคลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัวราวกับสวรรค์และปฐพีจะล่มสลายก็ระเบิดออกมา

จิตวิญญาณของทุกคนที่มีระดับพลังต่ำกว่าสร้างสรรพสิ่งสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว ยกเว้นหลิงฮันที่ผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ทั้งสองได้สำเร็จ ความหลักแล้วเขาคือตัวแทนของสวรรค์และปฐพี ‘สถานะะ’ของเขาไม่ได้อ่อนด้อยไปกว่าระดับสร้างสรรพสิ่ง

“ข้าไม่กล้า!” ถังหยุนรีบกล่าว

จ้าวอสูรสวรรค์เฒ่าโบกมือ “เห็นแก่ที่เจ้ามีความสัมพันธ์กับเฒ่าถัง ครั้งนี้ข้าจะไม่ถือสาเอาความเจ้า รีบๆไสหัวไป!”

“ผู้อาวุโส…” ถังหยุนไม่ยินยอม หลิงฮันไม่เพียงสังหารรุ่นเยาว์อัจฉริยะของตระกูลถังแต่ยังมีทักษะบ่มเพาะที่ลึกลับด้วย เขาจะยอมปล่อยไปง่ายๆได้อย่างไร?

“ข้าไม่ได้ถามความเห็นของเจ้า!” ชายชราเค้นเสียงและผลักฝ่ามือออกไปอย่างโหดเหี้ยม ‘ตูม’ ร่างของถังหยุนรอยกระเด็นกลายเป็นจุดเล็กจนในที่สุดก็หายไปจากห้วงอวกาศบริเวณนี้

เขาหันไปมองถังเฟิงและรุ่นเยาว์ตระกูลถัง “พวกเจ้าก็อยากให้ข้าเป็นคนส่งออกไปด้วย?”

“ไม่จำเป็น! ข้าไม่รบกวนผู้อาวุโสขนาดนั้น!” ถังเฟิงรีบส่ายหัว

“ถ้างั้นแล้วยังไม่ไสหัวไปอีก!” จ้าวอสูรสวรรค์ชราเค้นเสียง

“ปะ ไปแล้ว ผู้น้อยจะไปเดี๋ยวไป!” ถังเฟิงกล่าว เขารีบคว้ารุ่นเยาว์ตระกูลถังทั้งสี่คนและปลดปล่อยคลื่นแห่งเต๋าสีทองลอยจากไป

“เหตุการณ์ในวันนี้กับตระกูลถัง ข้าจะไม่มีวันลืม!” หลิงฮันกล่าวเสียงดัง

ถังเฟิงที่ได้ยินก็ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดมนทันทีและแทบจะหันหลังกลับไปโจมตีใส่หลิงฮัน แต่เมื่อนึกถึงความน่าสะพรึงกลัวของจ้าวอสูรสวรรค์ร่างของเขาก็มีเหงื่อไหลออกมาและรีบเผ่นให้ไวที่สุด

จ้าวอสูรสวรรค์เฒ่าปรบมือและกล่าว “การแสดงจบแล้ว พวกเจ้าทุกคนแยกย้ายกลับไปได้”

แม้ชายชราจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นถึงจ้าวอสูรสวรรค์ ใครจะกล้าไม่เชื่อฟังเขา? จ้าวอสูรทั้งสิบเจ็ดคนรีบคว้ารุ่นเยาว์ของตนเองและเผ่นอย่างรวดเร็ว

“หนุ่มน้อย มาหาชายชราสิ” จ้าวอสูรสวรรค์เฒ่ากล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรและกวัดมือไปหาหลิงฮัน

โก้วลี่หัวเราะ “ไม่ต้องอายไป เจ้าไม่ใช่สาวน้อยเสียหน่อย!”

หลิงฮันเหล่ตามองโก้วลี่ ก่อนจะผสานมือไว้ที่หน้าอกและคารวะชายชรา “ขอขอบคุณผู้อาวุโสที่ลงมือช่วยเหลือ”

“เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น” จ้าวอสูรสวรรค์เฒ่าหัวเราะ

“หนุ่มน้อย บางทีเจ้าคงรู้ถึงการมีอยู่ของดินแดนแห่งเซียนแล้ว” จ้าวอสูรสวรรค์ชราจ้องมองหลิงฮัน เขาทำการปกปิดออร่าของตนเองจนดูเหมือนเป็นเพียงชายชราทั่วไป

“ข้ารู้” หลิงฮันพยักหน้า

จ้าวอสูรชราพยักหน้าตอบและกล่าว “ถ้างั้นก็ช่วยประหยัดเวลาไปได้เยอะ”

หลิงฮันไม่เอ่ยขัดจังหวะและตั้งใจฟัง

“ชื่อของข้าคือโอวหยางไท่ซาน” จ้าวอสูรสวรรค์เฒ่าแนะนำตัวเอง “และข้ามีอีกสถานะหนึ่งคือผู้อาวุโสเก้าของพันธมิตรทลายสวรรค์”

พันธมิตรทลายสวรรค์!