หลิงฮันเข้าสู่ดินแดนใต้พิภพผ่านสนามรบสองดินแดนที่อยู่ใกล้ที่สุด หลังจากคำนวณพิกัดดวงเวแล้ว หลิงฮันก็มุ่งหน้าไปยังดาวไห่คงด้วยคลื่นแห่งเต๋าสีทอง
ระหว่างการเดินทางเขาพบเจอจอมยุทธระดับวารีนิรันดร์กำลังทะลวงผ่านระดับโดยบังเอิญ หลิงฮันพุ่งทะยานเข้สแทรกแซงทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของอีกฝ่ายอย่างไม่รีรอ
จอมยุทธที่กำลังทะลวงผ่านคือราชารุ่นเยาว์ หลังจากบ่มเพาะพลังได้เพียงแค่ราวๆล้านปีเขาก็สามารถบรรลุสู่ระดับวารีนิรันดร์ขั้นกลางได้ซึ่งนับว่าน่าอัศจรรย์ไม่น้อย ทันที่เขาพบเห็นร่างของหลิงฮันพุ่งเข้ามา ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความหวาดกลัว
เกิดอะไรขึ้น?
ข้ากำลังรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์อยู่ดีๆ เจ้ามีเหตุผลอะไรต้องเข้ามาแทรกแซง? ต้องการสังหารข้า? หากไม่ใช่เหตุผลนี้แล้ว ใครจะยอมเสี่ยงชีวิตแทรกแซงทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของคนอื่น? แต่ประเด็นหลักคือข้าไม่เคยรู้จักเจ้ามาก่อนเสียหน่อย!
“ผะ ผู้อาวุโส!” เมื่อเขาเห็นหลิงฮันพุ่งทะยานเข้ามาด้วยคลื่นแห่งเต๋าสีทองเขาก็รับรู้ทันทีว่าอีกฝ่ายคือจ้าวอสูร ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นจ้าวอสูรระดับดำหรือจ้าวอสูรสวรรค์ เพียงแต่หนึ่งนิ้วก็สามารถบดขยี้เขาได้อย่างง่ายดาย
หลิงฮันเผยรอยยิ้มและปล่อยหมัดเข้าใส่ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์
ครืนน!
ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ตอบโต้ มันสร้างเมฆสายฟ้าก้อนใหม่ขึ้นเหนือศีรษะของหลิงฮัน
เป็นอย่างที่คิด สวรรค์และปฐพีของดินแดนทั้งสองนั้นแบ่งแยกออกจากกันอย่างสิ้นเชิง
รุ่นเยาว์ระดับวารีนิรันดร์ตกตะลึงจนแทบจะเผลอกัดลิ้นตัวเอง ผู้อาวุโสคนนี้บ้าไปแล้วรึไงถึงได้เป็นฝ่ายยั่วยุทัณฑ์ฟ้าสวรรค์ก่อน?
ต่อให้ท่านจะเป็นจ้าวอสูร พลังของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ก็จะแข็งแกร่งขึ้นตามระดับพลัง!
แต่ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็ต้องสั่นสะท้านไม่หยุด รูขุมขนตามร่างกายทุกแห่งเปิดออกด้วยความหวาดกลัว
นี่เขากำลังเห็นอะไรอยู่?
สายฟ้าแต่ละคลื่นแปรเปลี่ยนเป็นยักษ์อัสนี ออร่าที่เหล่ายักษ์อัสนีปลดปล่อยออกมาทรงพลังจนแทบจะทำให้ร่างของเขาทรุดไร้เรี่ยวแรง ที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าคือจำนวนของพวกมันไม่ได้มีแค่หนึ่งหรือสองตัวแต่เป็นล้านแถมยังคงเพิ่มขึ้นไม่หยุดด้วย
ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์เช่นนี้เป็นสิ่งที่มนุษย์สามารถผ่านได้จริงๆ?
หลิงฮันคำรามพร้อมกับพุ่งทะยานขึ้นสู่เมฆสายฟ้า ‘ตูม ตูม ตูม’ ระหว่างทางยักษ์อัสนีมากมายถูกร่างของเขาชนจนแหลกสลาย
แย่แล้ว!
รุ่นเยาว์ระดับวารีนิรันดร์ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด เขามัวแต่ตกตะลึงจนลืมต้านทานทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของตัวเองไปเสียสนิทและได้รับบาดเจ็บสาหัส
หลิงฮันไร้เทียมอย่างแท้จริง ด้วยอำนาจแห่งกฎเกณฑ์อันสมบูรณ์ไม่ว่าเขาจะอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์หรือดินแดนใต้พิภพ พลังต่อสู้ของเขาก็ไม่ลดลงแม้แต่น้อย เขาสามารถพุ่งทะยานร่างเข้าสู่ส่วนลึกของเมฆสายฟ้าและเก็บเกี่ยวหยดสายฟ้าสวรรค์ได้อย่างง่ายดาย
ทันทีที่หยดสายฟ้าสวรรค์ถูกเก็บไป เมฆสายฟ้าก็สลายตัวทันที หลิงฮันยืนนิ่งกลางห้วงอวกาศและมองไปยังรุ่นเยาว์ระดับวารีนิรันดร์ที่ได้รับบาดเจ็บ เขาตัดสินใจยื่นมือช่วยเหลือโดยการพุ่งเข้าสู่ส่วนลึกของเมฆสายฟ้าของอีกฝ่าย
ผ่านไปครู่หนึ่ง ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ก็สลายไปอีกครั้ง
“ขะ ขอขอบคุณผู้อาวุโส!” รุ่นเยาว์ระดับวารีนิรันดร์กล่าวขอบคุณหลิงฮันด้วยความหวาดกลัว ความจริงหากไม่ใช่เพราะหลิงฮันแทรกแซง เขาก็คงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ ด้วยพรสวรรค์ของเขาการผ่านทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ไม่ใช่เรื่องที่ยากเย็นอะไร
หลิงฮันยิ้มให้กับอีกฝ่ายก่อนจะปลดปล่อยคลื่นแห่งเต๋าสวรรค์ลอยจากไป
จากบริเวณนี้ไปถึงดาวไห่คงจำเป็นต้องใช้เวลาราวๆครึ่งปี ระหว่างทางหลิงฮันพบเจอคนที่กำลังรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์สองคน ด้วยการแทรกแซงของเขาทำให้เก็บเกี่ยวหยดสายฟ้าสวรรค์เพิ่มมาได้อีกสี่ครั้ง
ครึ่งปีต่อมา ดาวไห่คงก็ปรากฏขึ้นที่ตรงหน้า
‘พรึบ’จ้าวอสูรขวงล่วนเคลื่อนที่ด้วยคลื่นแห่งเต๋าปรากฏตัวออกมาด้วยท่าทางพร้อมรบ แต่ทันที่เห็นว่าจ้าวอสูรที่มาหาคือหลิงฮัน ปากของเขาก็อ้าค้างด้วยความตกตะลึง
จ้าวอสูร!
ไม่ใช่แค่จ้าวอสูรทั่วไป แต่เป็นจ้าวอสูรปฐพี!
น่าอัศจรรย์เกินไป เมื่อตอนที่หลิงฮันจากไปสิบปีก่อน เขายังเป็นเพียงจอมยุทธระดับวารีนิรันดร์อยู่เลย
หลิงฮันหัวเราะและอธิบายเหตุผลที่เขามาให้จ้าวอสูรขวงล่วนฟัง เขามุ่งหน้าไปยังเขตดวงดาวเมฆาเยือกแข็งต่อเพื่อแจ้งให้จ้าวอสูรป้าเจี้ยนทราบด้วย เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่นานนักเพราะกลัวว่าจะต้องพบเจอกับจูเซวียน
สุดท้ายเขาได้มุ่งหน้าไปหาโอวหยางไท่ซานเพื่อให้อีกฝ่ายเตรียมตัวรวบรวมคน
เขาจะรอให้เตรียมเป็นเวลาสองปีและให้ทุกคนรวมตัวกันที่ดาวไห่คง
จ้าวอสูรป้าเจี้ยน จ้าวอสูรขวงล่วนและโอวหยางไท่ซานนำคนที่ต้องการไปด้วยเข้าไปอยู่ในอุปกรณ์มิติและออกเดินทางพร้อมกับหลิงฮันไปยังเขตแดนลี้ลับต้าเหอ
การเดินทางครั้งนี้ใช้เวลาอีกสามปี
ที่ระหว่างนี้ หลิงฮันได้หยดสายฟ้าสวรรค์เพิ่มมาอีกยี่สิบหยด แต่นี่ก็คือขีดจำกัดแล้ว หลังจากนั้นสวรรค์และปฐพีของดินแดนใต้พิภพก็เป็นเหมือนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เมื่อใดที่หลิงฮันแทรกแซงทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ เมฆสายฟ้าจะหายไปทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้เขาได้รับหยดสายฟ้าสวรรค์เพิ่ม
เหตุการณ์นี้ทำให้มุมปากของจ้าวอสูรทั้งสามกระตุกไม่หยุด ดวงตาของพวกเขาแทบจะหลุดออกจากเบ้า
“ข้าจะให้เวลาอีกราวๆหนึ่งเดือนก่อนจะเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียน!” เมื่อมาถึงหลิงฮันได้เรียกทุกคนมารวมกันและประกาศเวลาที่จะเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียน
เหล่าคนของดินแดนต้องห้ามตื่นเต้นจนตัวสั่น ในที่สุดพวกเขาก็จะได้กลับสู่บ้านเกิดแท้จริงเสียที
สุนัขตัวดำ จักรพรรดิเพลิงอัสนี เจ้ากระต่ายและโสมเฒ่ากลับมายังเขตแดนลี้ลับ ในขณะเดียวกัน อัจฉริยะอย่างซื่อเฉินเฟิง เทียนเซี่ยตี้เอ้อและราชารุ่นเยาว์คนอื่นเต็มไปด้วยจิตวิญญาณสู้รบอันโหมกระหน่ำ พวกเขาเป็นอัจฉริยะระดับแนวหน้าของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แต่ละคนต่างมั่นใจว่าต่อให้ไปอยู่ในดินแดนแห่งเซียน พวกเขาก็ยังคงเป็นอัจฉริยะที่ยืนโดดเด่นอยู่เหนือกระแสน้ำ
หลิงฮันมอบผลกายาเชื่อมสวรรค์ให้จักรพรรดินี เขาเชื่อในศักยะภาพของตัวเองว่าเขาจะสามารถเติบโตได้ในดินแดนแห่งเซียนโดนไม่ต้องพึ่งพาสมุนไพรนิรันดร์ในการยกระดับพลังบ่มเพาะ
หนึ่งเดือนต่อมา และแล้วก็ถึงเวลาเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียน
จอมยุทธมากมายเข้าไปอยู่ในอุปกรณ์มิติศักดิ์สิทธิ์ เหล่าได้มอบอุปกรณ์มิติศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นให้หลิงฮันและเข้าสู่อุปกรณ์มิติศักดิ์สิทธิ์ของหลิงฮัน
แม้ทั้งหลิงฮันและจักรพรรดินีจะสามารถเปิดเส้นทางสู่ดินแดนแห่งเซียนได้ทั้งคู่ แต่หากพวกเขาเปิดเส้นทางพร้อมกันพวกเขาอาจจะถูกส่งไปยังสถานที่ที่แตกต่าง เพราะเหตุนั้นแล้วจักรพรรดินีจึงมอบหน้าที่นี้ให้แก่หลิงฮัน ส่วนนางก็เข้าไปอยู่ในหอคอยทมิฬ
ตอนนี้เหลือเพียงหลิงฮันคนที่เดียวยังยืนอยู่ด้านนอก
เขาทะยานร่างขึ้นสู่ห้วงอวกาศอันมืดมิดและหนาวเหน็บก่อนจะสูดหายใจลึก หลังจากเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียนแล้วเขาจะได้พบเจอทั้งบิดามารดา บุตรของเขาและพวกฮูหนิว ความรู้สึกโหยหานี้สั่นสะท้านอยู่ในจิตใจของเขาอย่างไม่อาจควบคุมได้
“ข้ามาแล้ว!”
ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มและฉีกกระชากเปิดช่องว่างมิติ
เมื่ออำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของทั้งสองดินแดนถูกปลดปล่อยออกมาและกระทบเข้าหากัน ชั้นมิติก็ค่อยๆแตกออกทีละชั้นจนปรากฏเป็นหลุมมิติอวกาศอันมืดมิด หลิงฮันยังไม่ก้าวเดินเข้าไป เส้นทางเชื่อมต่อไปยังดินแดนแห่งเซียนยังไม่ถูกเปิดออกอย่างสมบูรณ์ หากเข้าก้าวเท้าเข้าหลุมมิติไปตอนนี้ ร่างของเขาจะถูกส่งไปยังช่องว่างอวกาศอันไร้ขอบเขต
เขาลงมือต่อ หมัดนับพันและปราณดาบจำนวนมากถูกปลดปล่อยออกไปทำให้หลุมมิติค่อยๆขยายใหญ่และลึกยิ่งขึ้น แสงสลัวเริ่มเล็ดลอดออกมาจนทำให้มองเห็นโลกที่อยู่อีกฝั่ง
ดินแดนแห่งเซียนค่อยๆปรากฏเด่นชัดขึ้นเบื้องหน้าหลิงฮัน
