ในเวลาถัดมา ปรมาจารย์จื่อเฉิงกับหลิงฮันได้พูดคุยกันเกี่ยวกับทักษะห้วงจิตปรับแต่ง และเรื่องของปรมาจารย์นักปรุงยาสี่ดาวอีกสองคนของเมืองวิถีโอสถ
ปรมาจารย์คนหนึ่งมีชื่อว่าเทียนซิน ซึ่งเป็นตัวตนที่พิเศษอย่างมาก เนื่องจากเขาไม่ได้ถือกำเนิดมาเหมือนมนุษย์ทั่วไป หรือถือกำเนิดมาจากอำนาจสวรรค์ลและปฐพี
เขาคือสิ่งมีชีวิตที่มีร่างกายเป็นเม็ดยานิรันดร์!
ไม่รู้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นผ่านมานานเท่าไหร่แล้ว แต่ว่าในอดีตกาลเมืองวิถีโอสถแห่งนี้เคยมีนักปรุงยาห้าดาวอยู่ ทั้งชีวิตของนักปรุงยาห้าดาวผู้นี้ เขาได้หลอมเม็ดยาระดับราชานิรันดร์ขึ้นมาทั้งหมดสิบเอ็ดเม็ด ซึ่งเทียนซินก็เป็นหนึ่งในนั้น
สีหน้าของปรมาจารย์จื่อเฉิงกลายเป็นปั้นยากทันที
ศิษย์ตัวน้อยของเขาผู้นี้ช่างเป็นตัวสร้างปัญหาอย่างแท้จริง!
“…เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา!” ชายชรากัดฟัน ถึงแม้เขาจะกล่าวว่าไม่ใช่ปัญหา แต่เส้นเลือดที่บริเวณหน้าผากของเขากลับปูดบวมขึ้นมา
เมืองวิถีโอสถคือขุมอำนาจสี่ดาว ซึ่งปรมาจารย์ที่ทรงพลังที่สุดคือตัวตนระดับข้ามผ่านต้นกำเนิดแท้ ถึงแม้หากพ่วงสถานะนักปรุงยาเข้าไปด้วย จะทำให้อำนาจของเมืองนี้เทียบเท่าได้กับขุมอำนาจราชานิรันดร์ แต่เทียบเท่าก็คือเทียบเท่า ไม่ว่าอย่างไรก็ยังไม่ใช้ขุมอำนาจห้าดาวอย่างแท้จริง
“ยังดีที่เบื้องหลังของเจ้ามีตำหนักมัจฉาวายุภักษ์อยู่” ปรมาจารย์จื่อเฉิงถอนหายใจ “ในอดีต ข้าเคยไปเยือนดินแดนแห่งเซียนฝั่งตะวันตก เพื่อพบเจอกับปรมาจารย์มากมายและค้นหาวิธีที่จะได้บรรลุเป็นนักปรุงยาห้าดาวมาก่อน งั้นข้าจึงพอรู้จักตำหนักมัจฉาวายุภักษ์อยู่บ้าง”
“ตำหนักมัจฉาวายุภักษ์ขุมอำนาจราชานิรันดร์ระดับเก้า ต่อให้เป็นในดินแดนแห่งเซียนฝั่งตะวันตก ก็ถือว่าเป็นขุมอำนาจยักษ์ใหญ่อย่างแท้จริง”
“ด้วยอำนาจของตำหนักมัจฉาวายุภักษ์ และการไกล่เกลี่ยจากข้า เรื่องราวที่เจ้าก่อไว้สมควรถูกสะสางได้ไม่ยาก”
“เพราะอย่างไร ทั้งตระกูลจื่อเหอและตำหนักเมฆาอัสนี ก็เป็นเพียงขุมอำนาจราชานิรันดร์ระดับหนึ่งเท่านั้น!”
ประโยคสุดท้ายนี้ ปรมาจารย์จื่อเฉิงกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงหยิ่งทะนง
คนที่กล้าเรียกขุมอำนาจราชานิรันดร์ระดับหนึ่งเช่นนั้น ทั้งๆที่ตนเองเป็นตัวตนระดับข้ามผ่านต้นกำเนิดแท้ เกรงว่าคงมีเพียงปรมาจารย์จื่อเฉิงเท่านั้น
หลิงฮันพยักหน้า “ข้าสร้างปัญหาให้อาจารย์แล้ว”
ปรมาจารย์จื่อเฉิงจ้องมองด้วยใบหน้ากระอักกระอ่วน “ไม่รู้ทำไม แต่ข้ารู้สึกว่าในอนาคตเจ้าจะนำพาปัญหาที่ยิ่งกว่านี้มาให้ข้า! ให้ตายเถอะ ข้าไม่รู้ว่าการรับเจ้าเป็นศิษย์ จะนำพาความรุ่งโรจน์หรือหายนะมาสู่เมืองวิถีโอสถกันแน่”
หลิงฮันกลายเป็นไร้คำพูด เขาเองก็รับรู้ถึงดวงชะตาที่นำพาหายนะของตนเองดี ซึ่งเรื่องนี้ได้รับการพิสูจน์มาแล้วหลายครั้ง
ละยอมตกลง
ถึงแม้เขาจะเป็นนักปรุงยา แต่เขาก็อยากเห็นการถือกำเนิดของจักรพรรดิในระดับห้านิพพานเหมือนกัน ยิ่งกว่านั้นคือสองคนที่จะเป็นตำนาน ต่างก็เป็นคนมีสายสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเขาด้วย
