“เห้อ เจ้านี่ไม่มีอารมณ์ขันเอาเสียเลย ข้าแค่ล้อเล่นเฉยๆ ” หลิงฮันยิ้มและกส่ายหัว “ในที่ที่มีคนอยู่มากมายขนาดนี้ ข้าจะวางยาเจ้าได้อย่างไร? ”
จ้าวชิงเฟิงยังคงรู้สึกโกรธจนแทบกระอักโลหิตอยู่ดี เจ้าจะให้ข้ามีอารมณ์ขันกับเรื่องแบบนั้นงั้นรึ?
“เจ้าบังอาจหยอกล้อข้า! ” จ้าวชิงเฟิงเกรี้ยวกราด เขากำมือทั้งสองข้างแน่นก่อนจะแหงนหน้าคำรามขึ้นสู่ท้องฟ้า คลื่นเสียงที่ดังก้องกังวานควบแน่นรวมกัน กลายเป็นเล่มดาบแหลมคม ที่พัวพันไปด้วยตราประทับแห่งเต๋าอันน่าสะพรึง
‘ฉึบ ฉึบ ฉึบ’ เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่อยู่เกิดรอยฉีกขาด
ต้องรู้ก่อนว่าเสื้อผ้าของเขานั้นไม่ใช่เสื้อผ้าทั่วไป แต่เป็นเสื้อผ้าที่ถูกถักทอขึ้นมาจากขนของสัตว์อสูรนิรันดร์และแร่โลหะกึ่งนิรันดร์ ทำให้มีความทนทานเป็นอย่างมาก แต่การที่เสื้อผ้าที่ทนทานนี้เกิดรอยฉีกขาดได้ เพียงเพราะจ้าวชิงเฟิงระเบิดความโกรธออกมานั้น มันหมายความว่าอย่างไรน่ะรึ?
“พลังต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว! ”
“เหลือเชื่อ ทั้งๆ ที่บรรลุระดับสี่นิพพานสูงสุด ซึ่งเป็นขีดจำกัดแล้วแท้ๆ เหตุใดพลังของเขาถึงยังแข็งแกร่งขึ้นได้อีก? ”
“เกรงว่าต่อให้เขาปะทะกับสตรีเมื่อครู่อีกครั้ง ก็คงยากที่จะคาดเดาผลลัพธ์ ว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ”
“หลิงฮัน… สร้างปัญหาไม่เข้าเรื่องแล้ว”
“ฮึ่ม ใครใช้ให้เขาปากเสียหยอกล้อคนอื่นก่อนล่ะ? ก่อนหน้านี้เห็นได้ชัดว่าสตรีข้างกายเขา สามารถกำราบจ้าวชิงเฟิงได้อย่างราบคาบแท้ๆ แต่ทว่าเขาก็ยังเลือกที่จะเสนอตัวลงมือต่อด้วยตนเอง ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะรับผลกรรมของตัวเองแล้ว”
ตอนนี้หลิงฮันได้รับคำท้าของจ้าวชิงเฟิงไปแล้ว ซึ่งถ้าหากสู้กันโอกาสที่เขาจะพ่ายแพ้ก็มีมากกว่าเก้าส่วน แต่ถ้าหากไม่สู้และเมินเฉยคำท้าประลองที่รับปากต่อหน้าสาธารณชนไปแล้วเช่นนี้ ในภายภาคหน้าเขาจะมีหน้าไปพบใครได้?
แต่จะโทษใครก็ไม่ได้ ทั้งหมดนี้หลิงฮันเป็นคนขุดหลุมฝังตัวเองทั้งนั้น
หลิงฮันยิ้มอย่างสงบนิ่ง “จะสู้ก็รีบๆ สู้สิ จะส่งเสียงดังไปทำไม? เจ้าคิดว่าเจ้าเสียงดีมากรึไง? ”
ก่อนหน้านี้เขายังนับจ้าวชิงเฟิงว่าเป็นคู่ต่อสู้ แต่หลังจากที่พลังบ่มเพาะของเขาบรรลุเป็นนิรันดร์สี่นิพพาน จ้าวชิงเฟิงก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาอีกต่อไป เนื่องจากการต่อสู้กับอีกฝ่าย ไม่ได้ทำให้ศักยภาพของเขาถูกขัดเกลาแม้แต่น้อย
“ตาย! ” จ้าวชิงเฟิงคำราม เขาพุ่งทะยานร่างและปลดปล่อยการโจมตี ที่สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งสวรรค์และปฐพี
นี่คือการโจมตีด้วยพลังทั้งหมดของเขา
หลิงฮันส่ายหัว พร้อมกับผลักฝ่ามือตอบโต้
ตูม!
การโจมตีของจ้าวชิงเฟิงและหลิงฮันเข้าปะทะกันจนเกิดเสียงดังสนั่น คลื่นพลังของอำนาจแห่งกฎเกณฑ์อันน่าสะพรึงกลัว พรั่งพรูไปทั่วทิศทาง
