ราชันระบี่น้อยปรากฏตัว
โชคดีที่เจ้ามังกรยักษ์นั่นไม่เห็นพวกเขาในสายตา หลังจากที่มันม้วนตัว ร่างของมันจมดิ่มหายไปในทะเลสาบทันที
หลิงฮันรู้สึกโล่งอก ถ้ามันเพ่งเล็งมาที่พวกเขาจริง แม้แต่เรือรบทองคำก็ไม่อาจรับประกันได้ว่าพวกเขาจะปลอดภัย และมีทางเดียวที่จะรอดคือต้องหนีเข้าไปในหอคอยทมิฬ
เรือรบทองคำบินอยู่ในอากาศ หลังจากนั้นเจ็ดวันพวกเขาก็บินผ่านมหาสุทรอันกว้างใหญ่
“ภูมิภาคกลางมีขนาดใหญ่กว่าสี่ภูมิภาคมาก” หลิงฮันรู้สึกทวีปฮงเทียนไม่เหมือนในอดีต
“ใช่แล้ว ว่ากันว่าทั้งสี่ภูมิภาครวมกันถึงเทียบกับภูมิภาคกลางได้” จูเสวี่ยนเอ๋อพยักหน้า
ฮูหนิวอยู่ในอ้อมแขนของหลิงฮัน มันหายากมากที่นางทำตัวนิ่งเงียบเกินไปทำให้หลิงฮันรู้สึกไม่ดี หลังจากที่เด็กสาวตัวน้อยคนนี้ได้ดูดซับพลังของแท่นสี่เหลี่ยมและพลังของเกราะอัสนี
พวกเขายังคงมุ่งหน้าไปที่แคว้นบุปผาลอยล่อง หลิงฮันและจูเสวี่ยนเอ๋อผลัดกันบังคับเรือ หากให้ฮูหนิวขับรับรองว่าคงไม่มีทางไปถึงจุดหมาย
ในตอนที่หลิงฮันไม่ได้เป็นคนบังคับเรือ เขาจะฝึกฝนทักษะอสนีบาตเก้าทิวา หลังจากผ่านไปสิบวัน เขามีความก้าวหน้าอย่างน่าตกตะลึง แม้ว่าเขาจะไม่บรรลุกายาอัสนี แต่ความเร็วของเขานั้นก้าวหน้าขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“อย่างไรก็ตาม ถ้าต้องการเรียนรู้ทักษะอสนีบาตเก้าทิวาได้สมบูรณ์จะต้องรับแบกรับพลังของสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์และเปลี่ยนพลังของมันให้เป็นของตัวเอง และเปลี่ยนกายาให้เป็นกายาอัสนี”
“มันเป็นเพราะข้าแค่ไม่เข้าใจวิธีชักนำพลังสายฟ้า หากข้าหุนหันมีแต่จะทำให้ข้าถูกสายฟ้าฆ่าตาย”
“เรื่องสำคัญแบบนี้ข้าไม่อาจผลีผลามได้ แต่ข้าเชื่อว่าด้วยความเข้าใจของข้ามันน่าจะใช้เวลาไม่นานนัก”
“เดี๋ยวก่อน ถ้าข้าเกิดถูกฟ้าผ่าขึ้นมาล่ะจะทำยังไง?”
หลิงฮันถอนหายใจ ในขณะที่เขาหัวเราะให้กับตัวเอง เขาสัมผัสได้ถึงอันตรายบางอย่างที่กำลังใกล้เข้ามา หลิงฮันรีบเบี่ยงเบนเส้นทางเดินเรือทันที ปัง ปราณกระบี่พุ่งผ่านไปราวกับดวงดาวที่ตกลงมาจากฟากฟ้า
เรือเลี้ยวกะทันหันทำให้จูเสวี่ยนเอ๋อและฮูหนิวเซไปเซมา
“เกิดอะไรขึ้น?” จูเสวี่ยนเอ๋อรีบถามออกมาอย่างรีบร้อน
“พวกเราถูกโจมตีจากคนชั่ว พวกมันกล้ามากที่โจมตีพวกเรา!” ฮูหนิวรู้สึกโกรธและกวาดสายตามองออกไปด้านนอกเรือ
เบื้องหน้าห่างออกไปหนึ่งร้อยฟุตมีชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่บนท้องฟ้า เขาดูเหมือนชายที่มีอายุประมาณยี่สิบปี บรรยากาศที่อยู่รอบตัวเขาถูกฉีกขาดด้วยปราณกระบี่ที่น่าหวาดกลัว
จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณ! และเขาไม่ได้เป็นแค่จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณเท่านั้น แต่ยังอยู่ขั้นเก้า และเป็นไปได้มากที่จะทะลวงผ่านระดับก้าวสู่เทวา!
คนผู้นั้นไม่ได้ดูเยาว์วัยมากนัก แต่หลังจากที่ทะลวงผ่านระดับ ใบหน้าจะยังคงรักษาความเยาว์วัยเอาไว้ แต่เมื่อดูจากระดับพลังและรูปลักษณ์ของเขาแล้ว คนผู้นั้นอย่างน้อยจะต้องมีอายุสามสิบปีถึงสี่สิบปี
แม้ว่าเขาจะมีอายุสี่สิบปี ความสำเร็จของคนผู้นี้ก็ยังคงน่าทึ่ง
ในชีวิตที่แล้วของหลิงฮันในฐานะจักรพรรดินักปรุงยาอายุเท่านั้นเขายังบรรลุแค่ระดับบุปผาผลิบานเท่านั้น
ในโลกใบนี้ สภาพแวดล้อมของสวรรค์และโลกเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ทำให้มีอัจฉริยะในยุคปัจจุบันเหนือกว่าอัจฉริยะในอดีต
“ข้าไม่เคยมีความบาดหมางกับเจ้า เหตุใดต้องโจมตีพวกข้าด้วย?” หลิงฮันยังคงอยู่ในห้องโดยสารและถามฝ่ายตรงข้าม
“ตั้งแต่ที่เจ้าอยู่บนเรือรบทองคำ พวกเราก็มีความบาดหมางกันแล้ว” ชายคนนั้นกล่าว “เจ้ากล้าหาญมากถึงกล้าขโมยของของข้า!”
หลิงฮันรู้สึกประหลาดใจและพูดว่า “เจ้าคือราชันกระบี่น้อย!”
“ใช่แล้ว ตั้งแต่ที่เจ้ารู้ชื่อเสียงของข้า ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปเด็ดขาด” ชายคนนั้นพูดออกมาด้วยความภาคภูมิใจและไม่ปฏิเสธตัวตนของตัวเอง
หลิงฮันคิดว่าไม่แปลกที่ฝ่ายตรงข้ามจะโจมตีเรือรบทองคำ มันจะมีใครอื่นอีกที่รู้เรื่องเรือรบทองคำ? อีกฝ่ายน่าจะไปที่ถ้ำแล้วพบว่าแท่นสี่เหลี่ยมหายไปรวมถึงเฝิงเหว่ยฉี จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่อีกฝ่ายจะไล่ล่าเขา
อย่างไรก็ตาม ความเร็วของอีกฝ่ายนั้นรวดเร็วมาก หลังจากผ่านไปไม่กี่วันมันก็สามารถตามความเร็วของเรือรบทองคำลำนี้ได้ทัน ยิ่งไปกว่านั้น โลกใบนี้นั้นกว่าใหญ่ แต่อีกฝ่ายกลับตามมาถูก
หลิงฮันหัวเราะและพูดว่า “สมบัติโบราณคือสิ่งที่ทุกคนสามารถเป็นเจ้าของได้ก่อนหน้านี้เองเจ้าก็ได้รับมันไปก่อนแล้ว นั่นถือว่าเป็นโชคชะตาของเจ้า และโชคชะตาก็ทำให้ข้าได้รับมันมา ซึ่งนี่เองก็ถือว่าเป็นโชคชะตาของข้าเช่นเดียวกัน”
“โอ้ว แต่ข้ารู้แค่ว่านั่นคือของของข้า หากเจ้าขัดขืน เจ้าจะต้องตาย!” แววตาของราชันกระบี่น้อยแหลมคมมากและจับกระบี่ที่อยู่ในมือแน่น
ตู้ม!
ปราณกระบี่ถูกฟาดฟันลงมาจากด้านบน ทำให้เชิงเขาที่อยู่เบื้องล่างถูกทำลาย และหลิงฮันเห็นหมู่บ้านของมนุษย์ถูกทำลายจนย่อยยับ ช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกโกรธ “ราชันกระบี่น้อย นี่เป็นเรื่องระหว่างข้ากับเจ้า ทำไมเจ้าต้องลากผู้คนบริสุทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย?”
“ทำไมข้าจะต้องสนใจมดปลวกพวกนั้นด้วย พวกมันตายไปแล้วจะทำไม? แม้พวกมันจะไม่ตายตอนนี้ แต่ยังไงในอนาคตพวกมันก็ต้อง–” ราชันกระบี่น้อยพูดยังไม่ทันจบก็ถูกขัดจังหวะ “ถ้าเจ้าเป็นห่วงพวกมันนักก็เข้ามาสู้กับข้า”
หลิงฮันเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แม้ว่าเขาจะมีพลังต่อสู้ที่น่าทึ่ง จอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณขั้นต้นเขายังรับมือด้วยไม่ได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นราชันกระบี่น้อยเป็นถึงจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณขั้นปลาย แล้วเขาจะทำอะไรได้บ้าง
ราชันกระบี่น้อยเป็นอัจฉริยะที่มากประสบการณ์และยังมีอายุมากกว่าย่าวหุยเยว่ หากประมาทอาจจะต้องเผชิญหน้ากับความตาย
แต่ว่ามันเป็นลูกศิษย์ของนิกายกระบี่ไร้เทียมทาน แล้วเขาจะฆ่ามันได้อย่างไร?
“เจ้าไม่อยากให้พ่อของเจ้ามีชีวิตอยู่แล้วงั้นรึ?” หลิงฮันพูดออกมาอย่างเย็นชา “เจ้าจะไล่ตามข้าก็ได้ แต่ถ้าเจ้าทำให้ผู้คนบริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บอีก ข้าจะไม่ลังเลที่จะฆ่าเจ้า!”
ราชันกระบี่น้อยคิดอยู่ชั่วขณะและพูดว่า “ปล่อยพ่อของข้า แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”
หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “ถ้าเจ้าต้องการพ่อของเจ้าคืน ข้าสามารถคืนให้เจ้าได้ แต่แท่นสี่เหลี่ยมข้าไม่คืนให้เจ้า!”
