“เจ้าหมายความว่า ข้าตายแล้ว?” หลิงฮันรู้สึกสงสัย
“เจ้าตายไปแล้ว” ฉือชิ่วเหรินพยักหน้า “เจ้าเป็นแค่ศพที่สามารถหายใจได้เท่านั้น”
ห้านิกายโบราณปกครองทวีปฮงเทียนมากกว่าหนึ่งแสนสองหมื่นปี นี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมาก สถานะของผู้ปกครองนั้นไม่อาจถูกทำให้สั่นคลอนได้โดยเฉพาะช่วงเวลานี้ และจำนวนของจอมยุทธระดับทลายมิติของพวกเขามีมากมายหลายคนที่สามารถทำให้ทุกขุมพลังต้องสิ้นหวัง
แล้วถ้าเขากำลังจะสังหารเด็กน้อยที่อยู่ระดับตัวอ่อนวิญญาณ จะสามารถนับเป็นอุบัติเหตุได้หรือไม่?
หลิงฮันเพียงแค่หัวเราะและพูดว่า “ถ้างั้นศพที่หายใจได้อย่างข้าจะเป็นคนสังหารเจ้าเอง!”
“เจ้าคิดว่ามันเป็นไปได้ด้วยรึ?” ฉือชิ่วเหรินนำกระบี่ไร้เทียมทานออกมา “ตอนนี้ความเข้าในวิถีกระบี่ของข้ายกระดับสูงขึ้น มันทำให้พลังของกระบี่ไร้เทียมทานเพิ่มขึ้นสองเท่า แล้ววันนี้เจ้าจะเอาอะไรมาหยุดข้า?”
เขารู้สึกภาคภูมิใจตัวเองมาก ก่อนที่พลังของดาบกำเนิดมารจะฟื้นคืนอย่างสมบูรณ์ พลังของมันเป็นเพียงแค่ครึ่งหนึ่งของกระบี่ไร้เทียมทานเท่านั้น และตอนนี้พลังของกระบี่ไร้เทียมทานได้เพิ่มขึ้นสองเท่า มันจะต้องถูกทำลายอย่างแน่นอน
“โอ้ว แล้วมันยังไงรึ?” หลิงฮันยิ้มเล็กน้อย เขาไม่หวาดกลัวเพราะตอนนี้เขาไม่คิดที่จะใช้ดาบกำเนิดมาร
ยิ่งไปกว่านั้นต่อให้ล่าถอยไปหนึ่งหมื่นก้าว เขาก็ยังมีหอคอยทมิฬอยู่
ฉือชิ่วเหรินหยุดพูดคุยเพียงแค่จ้องมองไปที่หลิงฮัน และปราณกระบี่ก็เอ่อล้นออกมาจากตัวเขา ซึ่งกลายเป็นเงาของกระบี่อยู่ดาบหลังของเขามันดูน่าหวาดกลัวมาก เขาเป็นแค่จอมยุทธระดับก้าวสู่เทวา แต่กลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากกระบี่นภานั้นเทียบได้กับจอมยุทธระดับสวรรค์
สุดยอดอัจฉริยะที่สามารถต่อสู้ข้ามได้หนึ่งระดับใหญ่!
กระบี่นภาของเขามีความยาวร้อยกว่าฟุต ดังนั้นรัศมีการโจมตีของมันเลยน่าทึ่งมาก
หลิงฮันเพียงแค่ยกกำปั้นขึ้นมา อีกฝ่ายเพียงแค่เล่นกับเขาเท่านั้นยังไม่ได้ใช้พลังของกระบี่ไร้เทียมทาน ซึ่งเขาเองก็อยากเห็นความแตกต่างระหว่างเขากับอัจฉริยะอันดับหนึ่งของนิกายกระบี่ไร้เทียมทานเท่านั้น
เขาไม่กล้าที่จะดูแคลนฉือชิ่วเหรินและรวบรวมพลังทั้งหมดไปที่กำปั้น
ตู้ม แม้ว่าเขาจะปล่อยกำปั้นออกมา แต่ก็แฝงด้วยรัศมีดาบและปะทะกับกระบี่นภา
เมื่อกระบี่นภาตกลงมา มันได้ทำลายรัศมีดาบของหลิงฮันทันทีและปะทะไปที่หมัดของหลิงฮันโดยตรง
ฉวัะ แขนของหลิงฮันสั่นสะท้านเหมือนกับคลื่น เมื่อกระบี่ตัดผ่านแขนของหลิงฮันไป เขาถูกผลักให้ล่าถอยเจ็ดฟุต และมีบาดแผลอยู่ที่หลังแขนและย้อมแขนของเขาไปด้วยเลือด
แต่มันก็แค่นั้น
ช่วยไม่ได้ที่ฉือชิ่วเหรินจะรู้สึกแปลกใจและพูดว่า “ความแข็งแกร่งและอ่อนนุ่ม?”
หลิงฮันเลียแขนของเขา คัมภีร์สวรรค์นิรันดร์เริ่มรักษาบาดแผลด้วยตัวมันเอง และบาดแผลของเขาหายไปในพริบตา ทำให้ผิวของเขาเรียบเนียนเหมือนกับหยกและเปล่งปลั่ง
ฉือชิ่วเหรินดูเย็นชา แม้ว่าเขาจะมั่นใจว่าเขาจะสามารถบดขยี้หลิงฮันได้ด้วยความแข็งแกร่งของตัวเอง แต่เขามุ่งเน้นไปที่สถานการณ์โดยรวมมากกว่า พรสวรรค์ที่น่ากลัวแบบนั้นจะต้องถูกกำจัดให้เร็วที่สุด มิฉะนั้นจะมีปัญหาในอนาคต
ดังนั้น เขาจะใช้กระบี่ไร้เทียมทานเพื่อกำจัดอีกฝ่ายให้ได้รวดเร็วที่สุด
พรึบ กระบี่ไร้เทียมทานส่องแสงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ามันได้รับความเสียหาย บนกระบี่มีรอยด่างดำ แต่มันก็ยังคงปลดปล่อยกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวออกมา เจตจำนงกระบี่ที่แผ่ออกมา ราวกับว่ากระบี่เล่มนี้มี “ชีวิต” และเหมือนกับว่ามันไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของฉือชิ่วเหริน
ผู้แข็งแกร่งแน่นอนว่าย่อมหยิ่งยโส แล้วใครจะสามารถควบคุมได้?
หลิงฮันนำดาบสังหารออกมา พรึบ มันดูเหมือนกับว่าดาบเล่มนี้สัมผัสได้ถึงภัยคุกคามและอักขระอาคมบนดาบก็ส่องแสงออกมาทันทีพร้อมกับจิตสังหาร
ตู้ม กระบี่ไร้เทียมทานเปล่งแสงสว่างอันน่าอัศจรรย์พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าที่แม้แต่แสงของดวงอาทิตย์ยังถูกบดบัง
ในทางกลับกัน ดาบสังหารยังคงมีสภาพเหมือนเดิมราวกับว่ามันไม่ต้องการแสดงอำนาจพลังอะไรออกมาให้เห็น
สุนัขที่กัดคนจะไม่ส่งเสียงเห่า และดาบสังหารที่แข็งแกร่งอย่างมันจึงเป็นธรรมดาที่จะไม่แสดงความแข็งแกร่งของตัวเองออกมา
มันคือดาบสังหาร ทุกสิ่งทุกอย่างของมันคือสังหาร
ฉือชิ่วเหรินเผยสีหน้าประหลาดใจ เขารู้สึกว่านั่นไม่ใช่อาวุธวิญญาณระดับสิบที่หลิงฮันเคยใช้ หลิงฮันน่าจะรู้ความแข็งแกร่งของกระบี่ไร้เทียมทานดี แต่ทำไมเขาถึงใช้ดาบเล่มนั้น นี่หมายความว่ายังไง?
หรือว่าดาบเล่มนี้จะเป็นอาวุธที่ทรงพลังกว่า?
เขาไม่อาจทำใจเชื่อได้ อาวุธวิญญาณระดับสิบมันได้รับมาง่ายๆอย่างนั้นหรือ? แม้แต่จอมยุทธระดับทลายมิติบางคนอาจไม่มีอาวุธวิญญาณระดับสิบแม้แต่ชิ้นเดียวอยู่ในมือ
มันยากที่จะเชื่อ!
ตู้ม กระบี่ไร้เทียมทานเริ่มเป็นฝ่ายโจมตีและพุ่งเข้าหาหลิงฮัน
ดาบสังหารเองก็อยู่นอกเหนือการควบคุมของหลิงฮัน มันบินออกไปเองโดยอัตโนมัติ และสร้างดาบนับไม่ถ้วนขึ้นมาและหันหน้าเข้าห้ำหั่นกระบี่ไร้เทียมทาน
ปัง!
อาวุธทั้งสองทำให้เกิดการปะทะที่รุนแรง ผลของการปะทะกันทำให้พื้นดินแยกเป็นสองส่วน และดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าเกิดการสั่นไหว นี่คือลูกบอลไฟขนาดยักษ์ แต่มันจะต้านทานแรงปะทะที่รุนแรงแบบนั้นได้อย่างไร?
หลังจากปะทะกัน กระบี่ไร้เทียมทานและดาบสังหารต่างกระเด็นไปด้านหลัง กระบี่ไร้เทียมทานเปล่งแสงสีดำและเงามืดออกมา และดาบสังหารปลดปล่อยแสงสีขาวอันไร้ที่สิ้นสุดออกมา พวกมันทำให้โลกกลายเป็นสีดำและสีขาว ซึ่งเป็นฝ่ายตรงข้ามกันอย่างแน่นอน
ในที่สุดใบหน้าของฉือชิ่วเหรินก็เปลี่ยนไปดูซีดขาว กระบี่ไร้เทียมทานของเขาไม่ได้เหนือกว่าดาบของหลิงฮัน!
มันจะเป็นไปได้ยังไง!
ในบรรดาอาวุธวิญญาณระดับสิบ มันสมควรที่จะอยู่ในสิบอันดับแรก หรือแม้แต่สามอันดับแรก ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่พูดเกินจริงแต่อย่างใด
อย่างไรก็ตาม กระบี่ไร้เทียมทานกลับถูกดาบของหลิงฮันต้านทานไว้ได้
ดาบนั่นมันอะไรกัน? ถึงสามารถต่อกรกับกระบี่ไร้เทียมทานของเขาได้ด้วย!
หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเราจะไม่สามารถใช้อาวุธวิญญาณได้” ตอนนี้อาวุธวิญญาณทั้งสองถูกเปิดใช้งานอย่างอิสระไม่ว่าจะเป็นหลิงฮันหรือฉือชิ่วเหรินก็ไม่สามารถเข้าไปแทรกแซงได้
อย่างไรก็ตาม หลิงฮันยังมีอาวุธวิญญาณอย่างอื่นอยู่อีกอยู่กับตัว
เขานำดาบกำเนิดมารออกมาและพูดว่า “เข้ามา มาเล่นกันเถอะ!”
ช่วยไม่ได้ที่ฉือชิ่วเหรินจะเผยสีหน้าตกตะลึงออกมา อีกฝ่ายยังมีอาวุธวิญญาณระดับสิบอีกชิ้น!
แต่โชคดีที่อาวุธวิญญาณระดับสิบของหลิงฮันยังไม่ฟื้นคืนอย่างสมบูรณ์ มิฉะนั้นคงเป็นไปไม่ได้เลยที่อีกฝ่ายจะต้านทานได้
เขาใช้ฝ่ามือของตัวเองเป็นกระบี่ กระบี่ของเขาและดาบของหลิงฮันกำลังห้ำหั่นกันอยู่เขาจะเรียกมันกลับมาได้อย่างไร? ตอนนี้เขาต้องสู้กับหลิงฮันด้วยมือเปล่า
