อู่เกาเหยียนคว้าขวานภูผาวารีเอาไว้และหัวเราะลั่นทันที ถ้าอาวุธชิ้นนี้ถูกนำขึ้นไปใช้บนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เขาก็จะกลายเป็นจอมยุทธระดับทลายมิติที่ไร้เทียมทานที่สุด แม้ระดับของมันจะไม่ใช่อาวุธศักดิ์สิทธิ์ แต่ในทวีปฮงเทียนแห่งนี้มันคืออาวุธวิญญาณที่ทรงพลังที่สุดไม่ผิดแน่!
ด้วยอาวุธชิ้นนี้เขาจะยังไม่สามารถชนะได้?
“เหอะ ช่างไร้ยางอายนัก” หม่าตั้วเปาแสยะยิ้มดูถูก ก่อนที่จะชี้นิ้วไปยังตำแหน่งของหลิงฮันและอู่เกาเหยียนพร้อมกับปลดปล่อยจิตสังหารออกมาเพื่อทำให้การต่อสู้หยุดชะงัก
“องค์จักรพรรดิคิดจะทำอะไร? หรือเจ้าคิดจะทำลายการเดิมพันของพวกเรา?” คนของห้านิกายโบราณกล่าวด้วยท่าทียั่วยุ
หม่าตั้วเปากล่าวอย่างเย็นชา “ในเมื่อเจ้ายื่นขวานภูผาวารีเข้าช่วย ข้าก็จะไม่ไว้หน้าพวกเจ้าอีกต่อไป” หม่าตั้วเปานิ่งเงียบไปชั่วขณะก่อนจะกล่าวต่อ “หลิงฮัน ส่งดาบนั่นมา”
ดาบนั่น?
หลิงฮันรู้ตัวทันทีว่าดาบที่ว่าหมายถึงดาบสังหารที่เคยเป็นดาบของหม่าตั้วเปา เขาไม่ลังเลและนำดาบสังหารออกมาจากหอคอยทมิฬ จากนั้นก็โยนไปให้กับหม่าตั้วเปา
ที่เขาไม่นำดาบสังหารออกมาสู้ก็เพราะต่อหน้าจอมยุทธระดับทลายมิติที่มีพลังต่อสู้สิบแปดดาว ดาบสังหารย่อมไร้ประโยชน์ นอกเสียงจากว่ามันจะฟื้นสภาพกลับมาอย่างสมบูรณ์
หม่าตั้วเปาคว้าดาบและจ้องมองอยู่ชั่วครู่ ทันใดนั้นเองอักขระที่สลักเอาไว้บนตัวดาบก็ส่องสว่างออกมา ไม่เพียงแค่มันดาบได้ฟื้นกลับไปอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ แต่มันยังแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมด้วย หม่าตั้วเปายิ้มและโยนดาบสังหารคืนให้กับหลิงฮัน
หลิงฮันคว้าดาบสังหารเอาไว้ เขารู้สึกได้ในใจว่าตัวเขาในตอนนี้นั้นไร้เทียมทานราวกับว่าแม้แต่พระเจ้าเขาก็สามารถสังหารได้
หม่าตั้วเปาสะบัดมือ ทันใดนั้นจิตสังหารของเขาก็สลายหายไป
อู่เกาเหยียนเค้นเสียงดูถูก เจ้าคิดรึว่าดาบนั้นจะช่วยให้เจ้าสู้ข้าได้? พลังต่อสู้ของเขาสูงกว่าหลิงฮันไม่รู้เท่าใด แถมตอนนี้เขายังมีขวานภูผาวารีอยู่ในมืออีก การทำลายกายหยาบของหลิงฮันย่อมไม่ใช่สิ่งที่ยากเย็น
อู่เกาเหยียนสะบั้นขวานในมือโจมตีใส่หลิงฮันอีกครั้ง
ดาบในมือของหลิงฮันสั่นไหว ‘พรึบ’ มันส่องประกายแสงออกมาพร้อมกับจิตสังหารที่รุนแรง
ดาบเล่มนี้น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก อู่เกาเหยียนที่ไม่มีกายหยาบที่ทรงพลังเช่นหลิงฮันย่อมไม่กล้ารับการโจมตีจากดาบนี้ตรงๆ เขาตวัดขวานภูผาวารีขึ้นมาป้องกัน ‘ปัง’ เสียงปะทะดังขึ้นพร้อมกับจิตสังหารอันรุนแรงที่ปะทุออกมา ร่างของอู่เกาเหยียนหยุดชะงักกลางอากาศ
อะไรกัน!
ทุกคนอุทานออกมา ด้วยพลังอำนาจของขวานภูผาวารีกับพลังต่อสู้ของอู่เกาเหยียนแล้ว หลิงฮันสมควรที่จะไม่สามารถต้านทานได้ไม่ใช่รึไงกัน?
“ดาบนั่นมันอะไรกัน มันสามารถต้านทานการโจมตีของขวานภูผาวารีเอาไว้ได้!”
“อู่เกาเหยียนคือจอมยุทธระดับทลายมิติที่มีพลังต่อสู้สิบแปดดาว หากผสานเข้ากับอำนาจของขวานภูผาวารีแล้ว เขาควรจะมีพลังต่อสู้ถึงยี่สิบดาว แต่หลิงฮันกลับสามารถป้องกันการโจมตีของเขาได้ด้วยดาบเล่มเดียว เรื่องนี้มันเกินกว่าที่จะยอมรับได้!”
มีเพียงแค่แปดราชันเท่านั้นที่มีสีหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความทระนง นี่ล่ะคืออำนาจของจักรพรรดิของพวกเขา พลังของหม่าตั้วเปานั้นแข็งแกร่งเกินกว่าที่จะเข้าใจได้ด้วยสามัญสำนึกทั่วไป
“ข้าไม่ยอมรับเด็ดขาด!” อู่เกาเหยียนกัดฟัน เขาคืออัจฉริยะจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังบ่มเพาะเหนือกว่าหลิงฮันสองระดับใหญ่แถมยังมีอาวุธอย่างขวานภูผาวารีอีก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถจัดการมดตัวปลวกกระดับก้าวสู่เทวาตัวเล็กๆได้?
หลิงฮันยิ้ม ที่จริงแล้วเป็นดาบสังหารต่างหากที่ลงมือเอง เขาแค่จับดาบเอาไว้เท่านั้น จะพูดให้ถูกคือไม่ใช่เขาที่ใช้งานดาบสังหาร แต่เป็นดาบสังหารที่ใช้งานเขา
หลังจากดาบกลับไปอยู่ในมือหม่าตั้วเปา ไม่ใช่แค่ดาบจะฟื้นสภาพอย่างสมบูรณ์แต่มันยังทรงพลังขึ้นนับสิบเท่า!
“โอ้ ช่างคึกคักอะไรเช่นนี้ จะรังเกียจรึไม่ถ้าพวกข้าจะขอร่วมสนุกด้วย?’ กลุ่มคนอีกกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวจากตีนเขา ดูทุกล้วนแต่มีรูปลักษณ์แปลกประหลาด
ไม่ใช่แค่รูปลักษณ์เท่านั้นที่ประหลาด แต่กลิ่นอายของพวกเขาก็ไม่เหมือนคนทั่วไปด้วย ทุกคนมีกลิ่นอายน่ากลัวราวกับว่าพวกเขาเพิ่มคลานออกมาจากหลุมศพ
ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะพวกเขาคือนิกายพันศพ!
นอกจากจิ่วโหยวหวัง ก็ยังมีซากศพที่หนึ่ง ซากศพที่สอง และ… หลงไหเชวียน!
ทำไมเจ้าหมอนี่ถึงได้อยู่กับนิกายพันศพได้?
ทั้งหลิงฮันและอู่เกาเหยียนหยุดการปะทะชั่วขณะ
หม่าตั้วเปาส่ายหัวและกล่าว “แม้แต่นิกายพันศพก็รนหาที่ตาย?”
เหตุผลที่นิกายพันศพปรากฏตัวที่นี่ย่อมไม่ใช่เพราะพวกเขามาเดินเล่นเป็นแน่
หรือว่านิกายพันศพจะร่วมมือกับห้านิกายโบราณ?
จิ่วโหยวหวังหัวเราะและกล่าว “เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นตัวตนที่ไร้เทียมทานที่สุดในโลก?”
“แน่นอน” หม่าตั้วเปาตอบอย่างไม่ลังเล “ข้าคือตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดบนโลกนี้และข้าจะสังหารทุกคนที่ไม่ยอมเชื่อฟังข้า หรือเจ้าคิดว่าข้าไม่สามารถทำเช่นนั้นได้?”
แม้คำพูดนั่นจะดูโอหัง แต่จิ่วโหยวหวังก็ไม่สามารถเถียงได้ หากวัดด้วยพลัง เขานั้นมีพลังทัดเทียมกับราชันดาบและราชันอสรพิษมารเท่านั้น เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้แม้แต่กับแปดราชัน ไม่ต้องการถึงการเอาชนะหม่าตั้วเปาเลย
“เหอะเหอะ” จิ่วโหยวหวังแสยะยิ้มและโบกมือ ‘ครืน’ ทันในนั้นบางสิ่งบางอย่างก็ลอยออกไป
โลงศพสามชีวิต!
‘ปัง’ เมื่อฝาโลงศพเปิดออก ทหารซากศพก็กระโจนออกมา ใบหน้าของมันเต็มไปด้วยดวงตาที่หากนับแล้วมีมากถึงสิบแปดดวง
ราชันซากศพสิบแปดตา!
เป็นไปได้อย่างไร!
ก่อนหน้านี้ แผนการนับพันปีที่นิกายพันศพวางเอาไว้นั้นสามารถสร้างได้แค่ทหารซากศพสิบห้าตาเท่านั้น แล้วตอนนี้มีทหารซากศพสิบแปดตาปรากฏขึ้นได้อย่างไร?
หลิงฮันอดมองไปยังหลงไหเชวียนไม่ได้ เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับโลงศพสามชีวิตเป็นแน่ หรือว่านิกายพันศพกับหลงไหเชวียนจะมีข้อตกลงร่วมกัน ดังนั้นโลงศพสามชีวิตถึงได้กลับไปอยู่ในมือของนิกายพันศพอีกครั้ง?
“เจ้าคิดว่าแค่นั้นจะหยุดข้าได้?” หม่าตั้วเปาหัวเราะและหรี่ตาลง แม้ท่าทางของเขาจะมีไม่มีพิษภัย แต่จิตสังหารที่น่าสะพรึงกลัวที่เขาปลดปล่อยออกมาส่งผลให้ทุกคนรู้สึกขนลุก
จอมยุทธระดับทลายมิติยี่สิบดาวที่เป็นตัวตนที่ทรงพลังที่สุดในโลก ใครบ้างจะไม่หวาดกลัว?
“เจ้าลืมพวกเราไปแล้ว?” จอมยุทธของห้านิกายโบราณยืนขึ้น นอกจากในหมู่พวกเขาจะมีห้าคนที่มีพลังต่อสู้สิบแปดดาวแล้ว หนึ่งในพวกเขายังถือขวานภูผาวารีเอาไว้อีก
“พวกเจ้าน่ะรึ?” หม่าตั้วเปาเค้นเสียงเย็นชา “แค่ฝูงแกะที่จำนวนเยอะกว่าคิดจะเป็นคู่ต่อสู้กับราชสีห์?”
เมื่อได้ยินคำพูดเปรียบเทียบว่าพวกเขาเป็นแกะ ไม่ว่าจะเป็นห้านิกายโบราณหรือนิกายพันศพต่างก็ไม่สบอารมณ์ จริงอยู่ที่พวกเขาไม่ได้มีพลังต่อสู้ยี่สิบดาวเช่นเจ้า แต่ด้วยจำนวนของจอมยุทธระทลายมิติมากมายเช่นนี้เจ้าคิดว่าพวกข้าจะสังหารเจ้าไม่ได้?
“ถ้าเช่นนั้นจิ่วโหยวหวัง พวกเรามาร่วมมือกันตามข้อตกลงที่เคยคุยกันไว้แล้วกัน!” ผู้เฒ่าของห้านิกายโบราณกล่าว
“ก็ดี!” จิ่วโหยวหวังตกลงและพยักหน้าไปทางหลงไหเชวียน ทันใดนั้นโลงศพอีกโลงก็ปรากฎขึ้นพร้อมกับราชันซากศพสิบแปดดาวอีกตัวที่กระโจนออกมา
โลงศพสามชีวิตที่ทั้งสามโลง ซึ่งหนึ่งโลงอยู่ในมือของจิ่วโหยวหวัง ส่วนอีกสองโลงอยู่ในมือของหลงไหเชวียน โชคดีที่ตอนนี้พวกเขาขัดเกลาราชันซากศพให้มีดวงตาสิบแปดดวงได้แค่สองตัวเท่านั้น แต่ถึงอย่างไรแค่นี้พลังของพวกเขาก็นับว่าน่าสะพรึงกลัวมากพอแล้ว
ตัวตนระดับทลายมิติที่มีพลังต่อสู้สิบแปดดาวเจ็ดคนได้ร่วมมือกันเพื่อต่อต้านหม่าตั้วเปา!
