“กระทิงเขาเงิน!” สุ่ยเยี่ยนยวี่อุทาน
“มันแข็งแกร่งหรือ?” หลิงฮันถาม เขาไม่มีความรู้เกี่ยวกับสัตว์อสูรที่ปรากฏบนดินแดนศักดิ์สิทธิ์แม้แต่น้อย และกระทิงเขาเงินน่าจะเป็นสัตว์อสูรตัวแรกที่เขาเพิ่งเห็น
“สัตว์อสูรตัวนี้เทียบได้กับอัจฉริยะระดับสองดาว” สุ่ยเยี่ยนยวี่พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เขาของเจ้ากระทิงเขาเงินแหลมคมมาก ทั้งยังมีพลังป้องกันที่น่าทึ่ง แต่จุดอ่อนอย่างเดียวของมันคือความเร็วที่เชื่องช้า”
ในขณะที่พวกเขากำลังพูด กระทิงเขาเงินหันหน้ามามองพวกเขา เบื้องหลังมันปรากฏภาพเงาของภูผา แต่ยังไม่มีวารี
นี่แสดงให้เห็นว่ามันเป็นเพียงแค่สัตว์อสูรระดับภูผาวารีขั้นต้น และจากขนาดของภูผาแล้ว มันน่าจะอยู่ในช่วงกลางของระดับภูผาวารีขั้นต้น
“แต่พลังที่แท้จริงของมันเทียบได้กับระดับภูผาวารีขั้นต้นชั้นสูงสุด!” สุ่ยเยี่ยนยวี่เปรียบเทียบความแข็งแกร่งระหว่างมันกับพวกเขา “พวกเรามีโอกาสชนะแค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น!”
“นี่เจ้าได้รวมข้าเข้าไปแล้วหรือยัง?” หลิงฮันถาม
“เพราะมีเจ้าอยู่ที่นี่จากโอกาสชนะสามสิบเปอร์เซ็นต์เลยเหลือแค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์” สุ่ยเยี่ยนยวี่กล่าวด้วยท่าทางผ่อนคลาย
“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่เจ้าไม่เห็นความแข็งแกร่งของข้าอยู่ในสายตาเลยหรือ?” หลิงฮันรู้สึกขบขัน
สุ่ยเยี่ยนยวี่ส่ายหัวและพูดว่า “ความเป็นไปได้น้อยเกินไป ดังนั้นพวกเราไม่ควรไปยุ่งกับมันจะดีกว่า!”
หลิงฮันเองก็ส่ายหัวและพูดว่า “มันสายไปแล้ว ดูเหมือนว่าเจ้ากระทิงเขาเงินนี่จะไม่ปล่อยพวกเราไป”
ตึง ตึง ตึง กระทิงเขาเงินกำลังพุ่งตรงมาที่พวกเขา
ความเร็วของมันช้ามาก แต่ทุกย่างก้าวของมันทำให้พื้นดินต้องสั่นสะเทือนราวกับสวรรค์และโลกกำลังจะพังทลาย
หลิงฮันยิ้มและพูดว่า “ข้าจะสร้างโอกาสให้เอง แล้วเจ้าเป็นคนโจมตีมัน!”
“เจ้าบ้าไปแล้วรึ อย่าลืมว่าเจ้าเป็นแค่จอมยุทธระดับทลายมิติ!” สุ่ยเยี่ยนยวี่อุทาน
“อย่าได้ลืมว่าข้ามีพลังป้องกันที่ไร้เทียมทาน!” หลิงฮันกล่าว
หลังพูดจบ หลิงฮันก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับใช้เนตรแห่งสัจธรรม เขายกฝ่ามือขวาดขึ้นมาและโคจรใช้ทักษะฝ่ามือพลิกปฐพีและทักษะอัสนีเก้าทิวา แล้วโจมตีไปที่ดวงตาของกระทิงเขาเงิน
แต่ทว่ากระทิงเขาเงินไม่คิดจะหลบแม้แต่น้อย มันยังคงพุ่งตรงเข้ามาหาหลิงฮัน ปัม เขาเงินพุ่งเข้าใส่หน้าอกของหลิงฮัน แล้วยกเขาแล้วขึ้นฟ้า
หลิงฮันลอยกระเด็นไปไกลราวกับใบไม้
ยิ่งไปกว่านั้น การโจมตีของเขาไม่อาจสร้างความเสียหายให้กับกระทิงเขาเงินได้แม้แต่น้อย มันมีผิวหนังที่หนาและแข็งมาก อย่างน้อยร่างกายของสัตว์อสูรระดับภูผาวารีก็ไม่มีทางที่จอมยุทธระดับทลายมิติจะทำอะไรมันได้ ซึ่งแตกต่างจากจอมยุทธอย่างสิ้นเชิง
สุ่ยเยี่ยนยวี่รีบคว้าโอกาสที่หลิงฮันสร้างให้ แล้วใช้ดาบสะบั้นไปที่คอของกระทิงเขาเงิน
แต่ทว่ากระทิงเขาเงินมีไหวพริบที่เฉียบแหลมมาก มันหันหลังกลับไปมองสุ่ยเยี่ยนยวี่และใช้ขาหลังเตะนาง
ปัง!
แม้แต่สุ่ยเยี่ยนยวี่เองก็ลอยกระเด็นไปด้านหลัง นั่นเป็นเพราะนางเป็นแค่จอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นต้นเท่านั้น ในเรื่องของความแข็งแกร่งมันน่าจะแตกต่างกันแค่เล็กน้อย แต่ไม่คิดเลยว่าจะแตกต่างกันขนาดนี้หลังจากที่ลอยกระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตร ในที่สุดนางก็กลับมายืนหยันได้อีกครั้ง
หลิงฮันลุกขึ้นมาจากพื้นและจับไปที่หน้าอก แล้วพบว่ามันมีโลหิตไหลออกมาจากหน้าอกของเขา แต่แค่เล็กน้อยเท่านั้น
“สมแล้วที่มันถูกเรียกว่ากระทิงเขาเงิน พลังทำลายของมันช่างรุนแรงยิ่งนัก แม้แต่กายหยาบของข้ายังถูกทำลาย” หลิงฮันพูดกับตัวเอง
แต่ถ้าคนอื่นเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาคงจะตกตะลึงจนพูดไม่ออกหลังจากที่จอมยุทธระดับทลายมิติรับการโจมตีจากสัตว์อสูรระดับภูผาวารีแล้วได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ต้องทราบก่อนว่ากระทิงเขาเงินมีชื่อเสียงเรื่องเขาที่แหลมคมของมัน พลังทำลายล้างของมันนั้นน่าทึ่งมาก แม้กระทั่งสัตว์อสูรในระดับเดียวกันยังไม่กล้าปะทะกับมันซึ่งหน้า หากทำแบบนั้นอาจทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสหรืออาจถูกฆ่าตายได้
สุ่ยเยี่ยนยวี่รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นหลิงฮันปลอดภัย แม้ว่านางจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่นางก็ยังอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงอยู่ดี
หลิงฮันระเบิดเสียงหัวเราะ แล้วกระโจนเข้าใส่กระทิงเขาเงินอีกครั้ง
“ศิษย์พี่ พวกเราต้องร่วมมือกัน!” หลิงฮันกล่าว “ฟังคำแนะนำของข้า”
สุ่ยเยี่ยนยวี่อยากจะปฏิเสธ เห็นได้ชัดว่านางแข็งแกร่งกว่าหลิงฮันไม่รู้กี่เท่า ทำไมนางจะต้องเชื่อฟังเขาด้วย? แต่ในตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะพูดแบบนั้น นางเก็บความไม่พอใจไว้ในใจแล้วคิดที่จะฟังหลิงฮันพูด
ดาบของนางเคลื่อนที่เขาหากระทิงเขาเงินอีกครั้ง แต่ไม่รีบที่จะฟาดฟันดาบ แล้วยังคงรอคำแนะนำของหลิงฮัน
“โจมตีเลย!” หลิงฮันส่งเสียงตะโกน ขณะที่เขาใช้ทักษะจิตเจ็ดสังหารใส่กระทิงเขาเงิน
กระทิงเขาเงินที่กำลังพุ่งเข้าใส่หลิงฮันหยุดชะงักไป ซึ่งเขาเงินของมันเกือบจะถึงหน้าอกของหลิงฮันแล้ว แต่การโจมตีทางจิตวิญญาณนั้นไม่อาจหลบได้ แล้วมันก็ถูกดาบของสุ่ยเยี่ยนยวี่ฟาดฟัน
สุ่ยเยี่ยนยวี่จึงใช้โจมตีมันด้วยดาบ แล้วสะบั้นไปที่คอของกระทิงเขาเงินทันที
ฉัวะ!
แต่ทว่าด้วยผิวหนังที่หนาและแข็ง ดาบของสุ่ยเยี่ยนยวี่ไม่อาจตัดคอของมันได้ และภายใต้ความเจ็บปวดที่มันได้รับ สติของกระทิงเขาเงินกลับเข้าร่างของมันและส่งเสียงคำรามร้องด้วยความโกรธเกรี้ยว
มันใช้เขากระแทกใส่หลิงฮัน ทำให้หลิงฮันกระเด็นลอยไปอีกครั้ง
โลหิตยังคงหยดไหลออกมาจากคอของมันไม่หยุด ทำให้มันรู้สึกโกรธเกรี้ยวยิ่งกว่าเก่า และมีแสงสีดำระเบิดออกมาจากร่างกายของมัน ตู้ม พื้นดินที่อยู่ใกล้เคียงยุบตัวลงจนกลายเป็นหลุม ราวกับว่ามันถูกกดทับด้วยภูเขา
“หืม สัตว์อสูรระดับภูผาวารีมีความสามารถพิเศษด้วย!” หลิงฮันรู้สึกประหลาดใจที่เห็นความสามารถของมัน ซึ่งน่าจะเป็นความสามารถประเภทแรงโน้มถ่วง
ตอนนี้ เจ้าสัตว์อสูรตัวนี้กำลังแสดงพลังแรงโน้มถ่วง!
“สัตว์อสูรที่อยู่ที่นี่ไม่สามารถดูดซับพลังของผลึกภูผาวารีได้ มันจะต้องเกิดมาพร้อมกับความสามารถนี้ไม่ผิดแน่!” หลิงฮันคิดถึงความเป็นไปได้
“ไม่ว่ายังไงก็ตาม สถานการณ์ในตอนนี้เจ้าจะแก้ไขยังไง?” สุ่ยเยี่ยนยวี่ถามห
หลิงฮันหันไปมองนางและพูดว่า “เหมือนที่ข้าทำก่อนหน้านี้ ข้าจะทำให้มันเป็นอัมพาตชั่วครู่อีกครั้ง แล้วให้เจ้าใช้โอกาสนั้นโจมตีมันอีกครั้ง”
“เจ้าต้านมันไหวแน่รึ?” สุ่ยเยี่ยนยวี่หันหน้ามาถาม
“นี่เจ้าเป็นห่วงข้า?” หลิงฮันถามด้วยรอยยิ้ม
“ไปตายซะ!”่
