Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล – ตอนที่ 1562 – การรักษาอาการบาดเจ็บ

บทที่ 1562 – การรักษาอาการบาดเจ็บ

ในตอนนี้เธอนั้นกัดลงไปที่ฟันของเธอจนแน่น อย่างไรก็ตามเธอก็รู้ว่าชิงสุ่ยนั้น ไม่ใช่คนที่จ้องจะเอาเปรียบร่างกายของเธอ นอกจากนี้เธอก็ยังรู้สึกว่าไอเย็นในร่างกายของเธอกำลังถูกขับออกจากปลายนิ้วของเธอ

ในตอนนี้ร่างกายของเธอได้รับการสัมผัสโดยชิงสุ่ย อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว แม้แต่ของลับของเธอก็ตกอยู่ในเอื้อมมือของเขาแล้ว ในตอนแรกเธอคิดว่าเธอคงจะต้องตายแน่ๆ แต่ใครคิดว่าเขาจะมีวิธีช่วยเธอได้

ในตอนนี้เธอรู้สึกบางอย่างที่ขาของเธอ ในตอนนี้มือที่อบอุ่นของเขากำลังจับลงที่เท้าของเธอ ขณะที่ปราณที่อบอุ่นได้ถ่านทอดผ่านมาทางช่วงร่างของเธอ

หลังจากขับไอเย็นจากร่างกายของเธอไปจนหมด ชิงสุ่ยค่อยๆถอดเข็มทองออก และสวมชุดให้กับเธอ

ในขณะนี้ ชิงสุ่ยค่อยเดินออกมาจากรูปแบบที่เขาวางเอาไว้ เขาเหนื่อยอย่างมากจากการรักษาในครั้งนี้ อย่างไรก็ตามเขาในตอนนี้ เขานั้นได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดิมตามเขาออกมาจากข้างหลัง และเมื่อเขาหันเขาหันกลับ ปรากฏว่าเธอได้เดินตามเขาออกมา ในขณะที่ใส่ชุดเรียบร้อยแล้วนะ

“อะไรรึ?” ชิงสุ่ยถามออกมา

ในตอนนี้เธอเดินออกมา พร้อมใบหน้าที่เขินอาย ขณะที่เธอมองไปที่ชิงสุ่ยและกล่าวออกมาว่า “ขอบคุณ”

ชิงสุ่ยส่ายหัวในตอนนี้ “ไม่ต้องขอบคุณข้า เจ้ายังคงต้องช่วยข้าตามหานาง “

ตอนนี้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยคำถามากมาย เธอทำได้แต่มองไปที่เขายิ้มออกมา “ไม่ต้องกังวลข้าจะพาเจ้าไปยังที่นั่น ตั้งแต่เจี้ยนเก้อเป็นภรรยาของเจ้า มันก็เท่ากับเจ้านั้นเป็นครอบครัวเดียวกันกับเราแล้ว “

ชิงสุ่ย ถามออกมา “นอกเหนือจากพวกเขาและมีคนอื่นๆอาศัยอยู่ที่นั่นหรือไม่”

“แน่นอนว่ามี แต่พวกเขาก็ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไร อาจกล่าวได้ว่าอันตรายอย่างมากก็ว่าได้ “

“ดูเหมือนพวกเขาจะแข็งแกร่งอย่างมากสินะ” ชิงสุ่ยกว่าออกมาด้วยความสงสัย

“ใช่พวกเขาแข็งแกร่งอย่างมาก แต่ส่วนใหญ่ก็อ่อนแอกว่าเจ้า “เธอกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“จริงสิข้าไม่รู้เลยว่าเจ้าชื่ออะไร “ชิงสุ่ยถามออกมาอย่างสุภาพ

“ข้าชื่อ มู่หยุน ชิงเฉิง”

“ความงามของเจ้าเป็นดังชื่อของเจ้าเลย ชื่อของเจ้าเพราะอย่างมาก นอกจากนี้เจ้ายังเป็นสาวชาวเงือกที่งดงามที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบเจอมา “ชิงสุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ฮ่าๆ เผาเงือกเป็นเผ่าพันธ์โบราณที่ได้รับสายเลือดมาจากเงือก ถึงอย่างไรพวกเรานั้นยังคงมีรูปร่างที่เป็นดังมนุษย์ทั่วไป ถึงอย่างนั้นหญิงสาวของเผ่าเราก็ยังได้รับความงามที่สืบทอดมาจากเงือกโบราณ “มู่หยุน ชิงเฉิงไม่ลังเลและกล่าวโดยตรง

“แล้วมนุษย์เช่นข้าได้รับอนุญาตให้เข้าไปที่นั้นรึ “ชิงสุ่ยถามออกมา

“เป็นเวลานานแล้วที่มนุษย์ และเผ่าต่างๆได้รับอนุญาตให้เข้าสู่ดินแดนของกันและกันได้อย่างอิสระ แต่หลังจากที่สงครามครั้งแรกขึ้นระหว่างมนุษย์และเผ่าต่างๆ จึงได้มีกฎออกมา เพื่อป้องกันปัญหาระหว่างเผ่าพันธุ์ หากเจ้าไม่ทำผิดกฏเจ้าก็สามารถไปไหนมาไหนได้ “

“ข้าเข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก” ในตอนนี้ชิงสุ่ยได้รับข้อมูลเบื้องต้นของสถานที่เขาต้องไปเยือนแล้วในขั้นต้น

“ไม่จำเป็นต้องกล่าวขอบคุณข้าหรอก เป็นข้าสิที่ต้องขอบคุณเจ้า ในตอนนี้เจ้าคือสามีของน้องสาวข้า ดังนั้นเจ้าก็เป็นน้องเขยของข้า “

คำพูดของเธอทำให้หัวใจของเขาสั่นไหว คำพูดเหล่านี้ส่งผลต่อจิตใจของเขาอย่างมาก มันทำให้เขานั้นรู้สึกอบอุ่นหัวใจ

“วันนี้ก็สายมากแล้ว ไว้พรุ่งนี้เช้าเราค่อยออกเดินทางไปที่นั้นกัน “มู่หยุน ชิงเฉิง จ้องไปที่ชิงสุ่ยขณะที่เธอพูด

“ตกลงตามนี้”

“เอาละงั้นในตอนนี้ ข้าจะหาอะไรให้เจ้าทานก่อนก็แล้วกัน” ในตอนนี้ชิงสุ่ยไม่รู้ว่าอาการบาดเจ็บของเธอนั้นฟื้นคืนมาในระดับไหน แต่ที่เขารู้เธอไม่ใช่คนที่อ่อนแอเลย

ในตอนนี้ทั้งคู่ได้ตั้ง ค่ายอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก นอกจากนี้ชิงสุ่ยยังได้จับกระต่ายมาสองตัว เพื่อมาทำอาหารในวันนี้ ในตอนนี้มู่หยุ่น ชิงเฉิงได้จ้องไปมองไปที่ชิงสุ่ย ในขณะที่เขานั้นกำลังลงมือทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว

“เจ้าหิวแล้วรึยัง นี่สำหรับเจ้า!  “

ทักษะการทำอาหารของชิงสุ่ยนั้นเป็นอะไรที่พิเศษอย่างมาก มันส่งผลให้ทั่วบริเวณนี้ปกคลุมไปด้วยกลิ่นหอมหวนอย่างมาก

ในตอนนี้เธอค่อยๆตักเนื้อกระต่ายเข้าไปในปากของเธอ หลังจากที่ลิ้มรสมันไป มันทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าได้เกิดใหม่ก็ว่าได้ นี่นับว่ามันเป็นอาหารที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่เท่าที่เธอเคยได้ทานมาในชีวิตนี้

“มันอร่อยใช่รึไม่? นี่ท่านสิ่งนี้ด้วย “ชิงสุ่ยตักเอาขากระต่ายที่เขาพึ่งฉีกออกมาให้กับเธอ

ในตอนนี้เธอนั้นไม่ได้ปฏิเสธแม้แต่น้อย เธอพยักหน้าและยอมรับมันในทันที “มันอร่อยจริงๆ วันนี้ข้าหิวมาก ๆ “

“ถ้าเจ้าหิว ก็กินมากๆสิ  ไม่ต้องห่วงเรื่องน้ำหนักหรอก”ชิงสุ่ย ยิ้มให้เธอ ในตอนนี้ของความแข็งแกร่งของเธอนับว่าเยี่ยมอย่างมาก มันจึงเป็นเรื่อง่ายที่เธอจะฟื้นตัวกลับมาก

“งั้นข้าจะไม่เกรงใจแล้วนะ” มุ่หยุน ชิงเฉิง ส่ายหน้าอย่างนุ่มนวล

….

“เอาล่ะตอนนี้ข้าอิ่มแล้ว เจ้าควรพักผ่อนก่อน แล้วพรุ่งนี้ เราจะมุ่งหน้าไปที่พระราชวังเทพสมุทรกัน “มุ่หยุน ชิงเฉิงยิ้มออกมาและเดินกลับไปที่ๆพักของเธอ ชิงสุ่ยพยักหน้าตอบกลับ ในตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว ว่าเธอต้องการที่จะอยู่เพียงลำพัง

ในตอนนี้ชิงสุ่ยมองไปที่ขวดเหล้าและยกมันขึ้น ก่อนที่จะกระดกมันลงไปในทันที

ในตอนนี้ หลังจากที่เธอรอดพ้นออกมาจากความตายมาได้ มันทำให้เธอรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงไปในใจของเธอ  ยิ่งไปกว่านี้ ในตอนนี้เธอนั้นกลับรู้สึกรักตัวเองมากยิ่งขึ้น  มันเป็นเรื่องปกติที่คนเราที่จะรู้จักรักตัวเองมากยิ่งขึ้นหลังจากผ่านเรื่องความเป็นความตายมา

ในตอนนี้ชิงสุ่ยรู้ดีว่าหัวใจของเธอนั้นกำลังสั่นไหว ความรู้สึกซับซ้อนมากมายได้ถาโถมเข้าใส่เธอในตอนนี้ ถึงแม้เธอจะยังคงแสดท่าทางที่ปกติออกมา แต่ชิงสุ่ยสามารถสัมผัสได้ถึงจิตใจที่เปลี่ยนแปลงไปของเธอ

หลังจากกลับมาที่พักของเขา หลังจากที่พักอยู่ในช่วงหนึ่ง  ชิงสุ่ยได้เข้าไปสู่ดินแดนหยก หลังจากนึกถึงเรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับมู่หยุน ชิงเฉิง มันทำให้ชิงสุ่ยนั้นคิดถึงหยวนสู่ออกมาในเวลาเดียวกัน

อาการบาดเจ็บของหยวนสู่นั้นใกล้เคียงมู่หยุน ชิงเฉิงอย่างมาก และยิ่งไปกว่านั้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ยังอยู่ในจุดที่ซับซ้อนอย่างมาก

ในตอนนี้ชิงสุ่ยได้มองไปที่ทั่วๆดินแดนหยก มันนั้นต่างออกไปจากครั้งแรกที่เขาได้เข้ามาอย่างมาก

ในขณะที่เขาเดินไปที่สระมังกรพิษ เข้าได้เห็นดอกมังกรพิษที่เติบโตเต็มที่แล้ว เนื่องจากเวลาในดินแดนหยกนั้นเร็วกว่าโลกภายนอกอย่างมากมันทำให้ ดอกมังกรพิษได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว จนพร้อมใช้งาน

แม้จะเป็นเวลานานก็ว่ามันจะเติบโตไม้สมบูรณ์แต่ก็มีผู้คนมากมายยินดีที่จะรอมัน

สำหรับชิงสุ่ยแล้วมันนั้นเป็นของที่จำเป็นที่สุดอย่างมากในตอนนี้ เนื่องมาจากในดินแดนแห่งนี้เต็มไปด้วยผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งที่ทรงพลังมากมาย ซึ่งความแข็งแกร่งของเขาในปัจจุบันยังเพียงพอ ดังนั้นมันจึงเป็นอะไรที่จำเป็นอย่างมากสำหรับเขาในตอนนี้