ซอมบี้ทั้งหมดที่พุ่งเข้ามาถูกชูฮันแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม ทำให้จำนวนซอมบี้ที่คนในวงล้อมต้องสู้ถูกเฉลี่ยลง ถึงแม้จำนวนจะแบ่งไปกว่าครึ่ง ทว่าเป็นเพราะการมาถึงของคลื่ยซอมบี้คลื่นนี้มีซอมบี้ระยะสูงอยู่เยอะมาก คนที่อยู่ด้านหลังจึงตกอยู่ในอันตรายมากกว่าเดิม
ชูฮันไม่ได้ให้ความช่วยเหลือใดๆแก่พวกเขา นอกจากฆ่าซอมบี้ระยะ 3 และหลิวยู่ติงที่ไล่ฆ่าซอมบี้ระยะ 2 ส่วนซอมบี้ที่เหลือนั้นพวกเขาต้องจัดการด้วยตัวเอง ชูฮันมั่นใจว่าด้วยวิธีการนี้พวกเขาจะสามารถเค้นพลังอันสุดยอดที่ซ่อนอยู่ออกมาได้
กลุ่มคนที่อยู่หลังชูฮันเองก็ไร้ซึ่งความเกรงกลัว ทุกคนตะโกนกุก้องเรียกกำลังใจ ถึงแม้มันจะเห็นได้ชัดเจนว่าพวกเขาเหนื่อยล้าจนจะสู้ต่อไม่ไหวแล้วแต่ในเมื่อมีซอมบี้พุ่งเข้ามาต่อหน้า ยังไงพวกเขาก็จะท้อไม่ได้เพราะไม่อย่างนั้นมันจะมีแต่ความตายเท่านั้นที่มอบให้
“ตายซะ! ฆ่ามันอีก!”
“จัดการพวกมันไม่ให้เหลือซาก!”
“ไม่มีอะไรต้องกลัว พวกเราฆ่าซอมบี้ไปได้เกือบสองพันตัวแล้ว แค่อีกพันตัว เราทำได้!”
ทุกคนต่างกลืนน้ำลายอึก ตาแดงก่ำ ความเหนื่อยล้าฉายชัดอยู่บนสีหน้า “ฆ่ามันสามพันตัว!” เฮ้! ทุกคนระเบิดเสียงโห่ร้องสร้างกำลังใจขึ้นมา ช่วงระยะเวลามันทั้งสั้นและรวดเร็วมาก และภายในวงล้อมนั้นก็เละเทะสุดๆ ศพของซอมบี้กระจัดกระจายกองพะเนินอยู่บนพื้นนองเลือดข้นเหนียว
เหล่าทหารจากซางจิง 70 นายที่ยืนอยู่ถัดไปรู้สึกอับอายอย่างมาก พวกเขานึกถึงภาพการกระทำที่ไร้ศักดิ์ศรีของตัวเอง ทันใดนั้นสายตาของพวกเขาก็พลันเปลี่ยนเป็นความไม่พอใจอยู่ในอก
ทำไมคนพวกนี้ถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนี้? ทำไมคนธรรมดาถึงฆ่าซอมบี้ได้เยอะแบบนี้? ทำไมชูฮันถึงนำพาแต่ปฏิหาริย์มา?
“ย๊าาาาา!” เสียงของคนหนึ่งร้องดังขึ้นมา จากนั้นก็ตามมาด้วยคำพูดเยาะเย้ย “มันก็คงไม่ต่างอะไรกับฆ่าหมูหมาหรอก?” ทันทีที่ชายคนนั้นพูดออกมา เหล่าคนไม่กี่คนที่ยื่นอยู่ข้าๆงชายคนนั้นก็วิ่งพุ่งเข้าไปที่วงล้อมที่กำลังล้อมฆ่าซอมบี้กันอยู่ทันทีพร้อมกับตะโกนกู่ก้องด้วยความตื่นเต้น
“ฉันก็ไปด้วย! ฉันเองก็เป็นวิวัฒนาการระยะ 2 ต้องการให้ฉันช่วยตรงไหน?”
“ฉันก็เป็นวิวัฒนาการระยะ 3 ฉันมีอาวุธหนักๆ ให้ฉันยืนตรงไหน?”
บางคนรู้สึกไม่ยุติธรรมและไม่พอใจ คนอื่นเองก็รู้สึกอับอายและยากเข็น หนทางที่ต้องเลือกในตอนนี้ทำให้ทุกคนกังวล
แววตาของเฉินเสี้ยนกาวเป็นประกาย พลางพยักหน้าอย่างขอบคุณให้กับเหล่าทหารวิวัฒนาการที่วิ่งเข้ามาแสดงความต้องการจะช่วย เฉินเสี้ยนกาวหันหน้าไปหาชูฮันพร้อมพูด “ท่านครับ! ได้โปรดให้คำแนะนำ!” สำหรับคนมาใหม่นั้นไม่ว่าพวกเขาจะถูกจับกลุ่มให้อยู่กลุ่มเดียวกันหรือแยกไปเข้าแต่ละกลุ่ม จะจัดการอย่างไรนั้นทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของผู้บัญชาการรบ…ชูฮัน
ชูฮันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ทีมที่มีพละกำลังไม่พอส่งเสียงขึ้น!” “นี้ครับ!” เยวจึเป็นคนแรกที่ตะโกนขึ้น เวลานี้เขาไม่สนใจคำถามย่อยแล้ว เขาพูดต่ออย่างเร่งรีบ “เรามีมีเพียงแค่วิวัฒนาการระยะ 1ครับ เราต้องการการสนับสนุนเพิ่ม!” “ทีมที่ 7 ต้องการการสนับสนุน!” “ทีมที่ 11 ก็มีแค่วิวัฒนาการระยะ 1ครับ!” ฟรึบ! ฟรึบ!
ทหารวิวัฒนาการจากซางจิงหลายนายต่างรีบกระจายตัวมุ่งหน้าไปตามทิศทางเสียงที่ได้ยินทันที พวกเขาไม่คิดอีกแล้วว่าคำสั่งของชูฮันไร้สาระ ดูจากผลลัพธ์ที่ผ่านมาทุกอย่างมันแสดงให้เห็นชัดเจนแล้ว และในฐานะที่ชูฮันเป็นพลเอกที่อายุน้อยที่สุด มันต้องมีเหตุผลที่เขาได้ขึ้นมารับตำแหน่งนี้ และพวกเขาเองก็พึ่งจะกระจ่างเหตุผลมันก็ตอนนี้ อีกทั้งชูฮันยังทรงพลังมากๆ นอกจากจะมีพละกำลังมหาศาลแล้ว ชูฮันเองก็ยังเก่งกาจในด้านกลยุทธ์และการบัญชาการรบอีก
ชื่นชม…ไม่จำเป็นต้องพูดคำอะไรอีก
การเคลื่อนไหวของทีมเริ่มหนักหน่วงขึ้นอีกครั้ง พลังการทำลายล้างของทุกทีมก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ความเร็วของซอมบี้ที่ฆ่าก็เร่งขึ้น จำนวนของซอมบี้ในฝูงเริ่มลดจำนวนลงด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ
หลิวยู่ติงที่ยืนถัดไปจากชูฮันกำลังไล่ฆ่าซอมบี้ระยะ 2 ทันใดนั้นก็มีสายตาประหลาดใจขึ้น จากนั้นก็หันไปดูชูฮันที่ไล่ฆ่าซอมบี้ระยะ 3 ไปด้วยพร้อมกับออกคำสั่งบัญชาการไปด้วยพร้อมๆกัน พลันหลิวยู่ติงก็รู้สึกชื่นชมชูฮันอยู่ในอก ชูฮันสามารถเปลี่ยนใจทหารจากซางจิงที่ต่อต้านมาตลอดให้วิ่งพุ่งเข้ามาช่วยต่อสู้ได้ การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงนี้ช่างน่าเหลือเชื่อเหลือเกิน
นอกจากการออกคำสั่งแค่ไม่กี่คำแล้ว ชูฮันก็ไม่ได้ทำอะไรอีก ตั้งแต่เริ่มจนจบ เขาสนใจแค่ซอมบี้ระยะ 3 เท่านั้น ทว่าคนพวกนี้กลับบูชาและเชื่อมั่นในตัวชูฮันอย่างสุดหัวใจ
ส่วนทหารจากซางจิงที่เหลือยังยืนหลบอยู่ข้างทางด้วยความหวาดกลัวเมื่อได้เห็นทหารไม่กี่นายจู่ๆก็วิ่งออกไป ไม่นานความไม่พอใจ โกรธ ก็เป็นทางออกที่น่าอับอายที่สุดที่พวกเขาจะเลือกได้
คนทรยศ
“น่าอายที่สุด ร่วมต่อสู้กับคนธรรมดา นี่มันคือการดูหมิ่นเกียรติของวิวัฒนาการชัดๆ!”
“ไม่มีศักดิ์ศรีของทหารซางจิง ค่ายทหารที่ใหญ่ที่สุดในจีนเลย!”
“มันน่าอับอายเกินไป นี่มันเรื่องของชูฮัน เสียพลังทิ้งเปล่าๆ!” “ปัง!” ทันใดนั้นมันก็เสียงกระสุนยิงขึ้น กระสุนเจาะเข้าที่กลางระหว่างคิ้วของชายที่กำลังพูดอยู่ เลือดกระจายพุ่งราวกับน้ำพุ มันไหลหยดลงพื้น กลุ่มทหารซางจิงเงียบสนิททันที ความหวาดกลัวเข้าครอบคลุมในใจของทุกคน
เฉินช่าวเย่ที่ยืนอยู่บนหลังคารถห่างไกลออกไปเป่าควันที่ลอยจากปากกระบอกปืน พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ฉันได้ยินคนต่อว่าหัวหน้าฉัน?”
แม่มึงสิ เขาอยากจะฆ่าไอ้คนพวกนี้มานานแล้ว! ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้วงล้อมของชูฮันยังไม่สมบูรณ์แบบ เขาคงฆ่าไอ้พวกนี้ทิ้งด้วยตัวเองไปนานแล้ว แต่ในเมื่อพวกมันว่าหัวหน้าเขา คราวนี้เขาจึงไม่ยอมอีกต่อไป
หึ! ห้ามใครแตะต้องหัวหน้าเขาเด็ดขาด!
“ถึงงั้นคุณก็ไม่สามารถฆ่า—–” มีเสียงของทหารคนหนึ่งแย้งขึ้นมา
“ดูหมิ่นพลเอก มีโทษตายสถานเดียว” จู่ๆหลิวยู่ติงก็พูดแทรกขึ้นมา ขณะที่ดาบยาวในมือเขาที่พุ่งเข้าใส่ซอมบี้ระยะ 2 จากนั้นก็ตวัดสีหน้ามืดมนมาที่ทหารพวกนั้น
หัวใจของเหล่าทหารเต้นระรัว ยิ่งการที่ชูฮันไม่มีท่าทีตอบสนองต่อเสียงก่นด่าต่อว่าของพวกเขา ยิ่งทำให้พวกเขาไม่พอใจมากขึ้นไปอีก ในอกเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธและไม่พอใจที่เริ่มดิ่งลึกลงเรื่อยๆ พวกเขาจึงได้แหกปากโวยวายต่อว่าจนมารู้ตัวอีกทีก็เมื่อหนึ่งในเพื่อนทหารของพวกเขาตายต่อหน้าต่อหน้า ทันใดนั้นพวกเขาก็ระลึกได้ว่าพวกเขาพูดอะไรออกไป
พวกเขาไม่พอใจพลเอก แต่ที่ผ่านมาพวกเขาไม่ต่อว่าหรือดูหมิ่นออกมาแบบนี้
อาการตื่นตระหนกและความกลัวเกาะกุมหัวใจทุกคน!
เฉินช่าวเย่หันหน้ากลับไปอย่างอารมณ์ไม่ดี ซอมบี้ระยะ 3 ในวงล้อมถูกเขาฆ่าเอง ในตอนนี้ปากกระบอกปืนของเขาเริ่มที่จะสอดคล้องไปกับวงล้อม ซอมบี้บางตัวก็ถูกชูฮันจัดการ ทว่าเพียงแค่เขาหันหน้าไปจัดการกลุ่มทหารเมื่อครู่
หลิวยู่ติงยังคงยืนอยู่แต่ชูฮันหายไปแล้ว!
หลิวยู่ติงและเหล่าทหารวิวัฒนาการที่ต่อสู้อยู่พบว่านี่มันไม่ถูกต้อง คนที่อยู่ในวงล้อมยังคงไล่ฆ่าซอมบี้ไปเรื่อยๆ เลือดของซอมบี้ไหลลงพื้นจนพื้นนองเจิ่งเต็มไปด้วยเลือกสีดำ
ทว่าชูฮันที่ควรจะยืนอยู่หน้าวงล้อมกลับหายตัวไป การหายตัวไปอย่างเงียบๆทำให้ไม่ค่อยมีใครเห็น ชูฮันหายไปไหน?
ทันใดนั้นทุกคนก็หยุดนิ่งค้างพลางมองไปที่ภาพตรงหน้าด้วยความตกใจสุดขีด
ร่างของซอมบี้กองรวมอยู่ตรงจุดหนึ่ง ร่างของพวกมันสูงกว่าซอมบี้ตัวอื่นๆ เขี้ยวและเล็บของมันแหลมคมและแข็งแรงยิ่งกว่าใคร มันมีลักษณะทุกอย่างตรงกับซอมบี้ระยะ 3!
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจและไม่อยากจะเชื่อก็คือซอมบี้ระยะ 3 นั้นมีมากกว่าร้อยตัว หัวแต่ละตัวถูกเด็ดออกราวกับเด็ดดอกไม้ และหัวของทุกตัวนั้นถูกบิดทิ้งไปทิศทางเดียวกันหมด ส่วนร่างก็ถูกทิ้งกองเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ
ใครที่สามารถทำแบบนี้น่าจะเป็นคนที่ย้ำคิดย้ำทำก็น่าจะบ้าคลั่ง!
