“ฟิ้ว—–” เลือดสีดำข้นเหนียวพุ่งกระจายจากร่างของซอมบี้ทั้งสองส่วนที่ขาดแยก และยังเผยให้เห็นชิ้นส่วนอวัยวะภายในร่างของมันพร้อมกับกลิ่นเหม็นเน่าที่คละคลุ้งอยู่ในอากาศ อีกทั้งยังมีชิ้นส่วนและเศษกระดูกของมนุษย์ที่มันกินเข้าไปก่อนหน้านี้ที่ยังไม่ทันย่อยเสร็จดีอีก จนเกิดเป็นภาพที่น่าขยะแขยงต่อสายตาทุกคน
ร่างที่ถูกแยกออกเป็นสองส่วนล้มกระแทกลงกับพื้น
หวังไคกลั้นหายใจต่อกลิ่นเหม็นเน่าในอากาศและรีบไปเก็บคริสตัลที่อยู่ในกระโหลกของซอมบี้ระยะ 4 มาไว้ มันไม่กล้าจะมองภาพตรงหน้าด้วยซ้ำ
กลุ่มคนที่ยืนอยู่ห่างออกไปต่างกลัวกับภาพที่ได้เห็น พวกเขาทั้งหมดรวมถึงหลิวยู่ติงต่างคิดว่าชูฮันจะต้องใช้เวลารับมือกับซอมบี้ระยะ 4 นานกว่านี้ ความจริงแล้วก่อนหน้านี้พวกเขาคิดด้วยซ้ำว่าชูฮันจะต้องได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงเป็นแน่ ทว่าสุดท้ายแล้วไม่มีใครอยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็น
ไม่ต้องพูดถึงการบาดเจ็บเลย ชูฮันไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนเลยด้วยซ้ำ ซอมบี้ไม่ได้แตะต้องชูฮันแม้แต่ปลายเล็บและซอมบี้ก็ถูกฆ่าตายทันทีภายในการโจมตีครั้งเดียว!
การโจมตีครั้งเดียวใส่ซอมบี้ระยะ 4 และสามารถผ่าซอมบี้แยกออกเป็นสองท่อนจากหัวลงมาถึงเท้า นี่เป็นเรื่องที่ถ้ามีคนมาเล่าให้พวกเขาฟังก่อนหน้านี้คงไม่มีใครเชื่ออย่างแน่นอน แต่มันกำลังเกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขาอย่างจริงๆในตอนนี้
ชูฮันตระหนักดีว่ามีกลุ่มคนกำลังมองมาอย่างหวาดกลัวจากทางด้านหลังหากเขาไม่สนใจ ชูฮันหันกลับไปไล่ล่าซอมบี้ที่ถอยหนีตัวแรกอย่างสิ้นหวังที่ด้านหลังต่อ ความเร็วเหนือชั้นที่เพียงพริบตาเดียวร่างของชูฮันก็มาปรากฏตัวต่อหน้าซอมบี้บี้ที่บาดเจ็บแล้วพร้อมกับขวานซิ่วโหลในมือที่เปล่งลำแสงประกายอย่างเฉิดฉาย!
ซอมบี้ตรงหน้าชูฮันเคลื่อนไหวได้เชื่องช้าลงอย่างมาก ผลลัพธ์มาจากขวานซิ่วโหลของชูฮัน เลือดสีดำที่เป็ยรอยลากทางยาวตามร่างของซอมบี้ที่พยายามหนั ไม่มีใครคิดเลยว่าชูฮันจะจัดการซอมบี้ระยะ 4 ได้ เจ้าซอมบี้ที่กำลังวิ่งหนีอยู่ไม่ความคิดอะไรในหัวแล้วทั้งนั้นนอกจากวิ่งหนีไปเรื่อยๆอย่างสุดกำลังเพราะมันสัมผัสได้ถึงจิตสังหารอันรุนแรงและอันตรายที่มาจากทางด้านหลังของมัน
ไม่รอให้มันได้มีปฏิกิริยาตอบโต้หรือแม้แต่จะทันได้หันมามอง ชูฮันที่ตามมาอยู่ด้านหลังก็เข้ามาประชิดตัวซอมบี้แล้ว ความเร็วของชูฮันนั้นรวดเร็วมากกว่าซอมบี้ระยะ 4 เพราะมันมีแผลที่ขา ราวกับเกิดลมกรดดำที่พุ่งตัวเพียงพริบตาเดียวก็มาถึงข้างหลังของเจ้าซอมบี้แล้ว
ในสายตาของคนทั่วไปมันยังเป็นภาพค้างในอากาศอยู่ที่จุดเดิมอยู่เนื่องจากทุกอย่างมันรวดเร็วเกินกว่าที่ใครจะมองตามทัน และทันทีที่เจ้าซอมบี้ระยะ 4 หันมาขวานซิ่วโหลก็กระแทกเข้าที่กระโหลกของมันจนเปิดอ้าออก
“ฟิ้ว——-” ราวกับถุงที่เต็มไปด้วยน้ำแตกออก และน้ำก็พุ่งกระฉูดออกมาจากรู กระเซ็นกระจายไปทั่วในอากาศ
มันแค่การโจมตีครั้งเดียว!
เหล่าคนที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ต่างตะลึงค้างจนคิดอะไรไม่ออก ชูฮันเพียงแค่วาดขวานในอากาศทั้งหมดสามครั้งเท่านั้น ครั้งแรกทำให้ขาของซอมบี้ตัวแรกบาดเจ็บจนส่งผลต่อความเร็วในการเคลื่อนที่ของมัน และครั้งที่สองก็สามารถฆ่าซอมบี้ระยะ 4 ตัวที่สองตายคาที่ได้ทันที ส่วนครั้งที่สามนั้นชูฮันก็ฟันเข้าหัวซอมบี้ระยะที่ 4 ที่พยายามวิ่งหนีหากหนีไม่พ้นและตายคาที่ทันที
ความแม่นยำที่ร้ายกาจและการต่อสู้ที่ดูเรียบง่ายและเป็นระเบียบทำให้ทุกคนมีแววตาเลื่อนลอย มันไม่มีการวิ่งไล่ต่อสู้อย่างสุดกำลัง การเคลื่อนไหวที่สวยงามหรือรุนแรงอะไร มีเพียงแค่การกวาดขวานอย่างง่ายๆทั้งหมดสามครั้งเท่านั้น
เหล่าทหารที่มองมาต่างรู้สึกว่าเมื่อเทียบกับชูฮันแล้ว ความรู้ที่พวกเขาร่ำเรียนมาในสนามฝึกซ้อมและท่าทางการเคลื่อนไหวต่างๆเพื่อต่อสู้กับซอมบี้นั่นใช้การไม่ได้เลยในสนามรบจริงๆ
การวาดขวานทั้งสามครั้งนี้อาจดูธรรมดาไม่มีอะไร แต่มีเพียงหลิวยู่ติงและเฉินช่าวเย่เท่านั้นที่รู้ธรรมชาติของชูฮัน รู้ดีว่าตั้งแต่การวาดขวานในครั้งแรกชูฮันคิดในหัวมาแล้วจนถึงกระบวนการสุดท้ายอย่างเรียบร้อย ความหนักแน่นในการลงขวาน องศาที่ใช้เหวี่ยง มันไม่มีเรื่องอย่างคำว่าเรื่องบังเอิญอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างถูกออกแบบและวางแผนมาอย่างระมัดระวังแล้ว
ทิศทางที่ซอมบี้ระยะ 4 สองตัวนี้ออกวิ่งหนีชูฮันไปนั้นแยกกันไปคนละทิศทาง อีกทั้งความเร็วที่พวกมันใช้วิ่งหนีชูฮันก็เป็นความเร็วระดับ 4 ทว่าผลลัพธ์คือพวกมันทั้งคู่กลับถูกชูฮันฆ่าตายอย่างเรียบง่ายภายในการลงขวานทั้งหมดสามครั้ง
การโจมตีครั้งแรกชูฮันไม่ต้องการจะทำให้ซอมบี้ตายตั้งแต่แรกแต่เป็นการทำให้การโจมตีครั้งต่อไปนั้นง่ายขึ้น อีกทั้งการทำให้ความเร็วของมันลดลงก็เป็นการสร้างโอกาสและเวลาสำหรับเขาเองด้วย
แต่เป็นเพราะทั้งหลิวยู่ติงและเฉินช่าวเย่เข้าใจดีและรู้จักชูฮันมันจึงไม่สร้างความตกใจแก่ทั้งคู่เท่ากับเหล่าคนที่มองมาซึ่งในขณะที่พวกเขากำลังหวาดกลัวสุดขั้วหัวใจเมื่อเผชิญหน้ากับซอมบี้ระยะ 4 และเพราะการกระทำของชูฮันที่เข้ามาช่วยจึงส่งผลให้เขาได้รับความเคารพบูชาจากทุกคนอย่างสุดหัวใจ
พรึบ! ขวานซิ่วโหลในมือชูฮันเหวี่ยงมุมกลับมาที่ข้างตัวเขาในอากาศอย่างสวยงาม
ลำแสงสีดำจากตัวขวานหายไปแล้วเช่นเดียวกับพลังผันผวนและลมหมุนในอากาศ ร่างของชูฮันปรากฏต่อสายตาของทุกคนอีกครั้ง
สีหน้าของชูฮันนิ่งสงบ เขายืนนิ่ง เนื้อตัวสะอาดไร้รอยใดๆจากเลือดของซอมบี้แม้แต่หยดเดียว!
อึก! อึก!
เกิดเสียงกลืนน้ำลายอึกของหลายคนดังไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ ทุกคนที่ได้เห็นภาพการต่อสู้ต่างช็อคและตะลึงอ้าปากค้าง ไม่เพียงแต่จะฆ่าซอมบี้ระยะ 4 ได้ทั้งสองตัว แต่ชูฮันยังคงทุกอย่างเหมือนเดิมไม่มีแม้แต่เลือดของซอมบี้เปื้อนตัวเขาสักหยดเดียว?
นี่เขายังเป็นคนอยู่รึเปล่า?! ชูฮันซึ่งฆ่าซอมบี้ระยะ 4 ไปสองตัวไม่มีอารมณ์ใดๆแสดงออกมาเลยสักนิด เขามองเข้าไปในวงล้อมต่อสู้เป็นครั้งแรกและเผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมา
คนหนึ่งร้อยคนในวงล้อมต่อสู่ในที่สุดก็สามารถฆ่าซอมบี้ระยะต่ำๆที่เหลือทั้งหมดได้ ถนนทั้งเส้นกลับสู่ความนิ่งสงบอีกครั้ง เนื้อตัวของหนึ่งร้อยคนที่ทำการต่อสู้เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดสีดำของซอมบี้ไปทั้งตัว มีภาพกองซากศพของซอมบี้ก่อขึ้นเหมือนกับกำแพงอยู่เต็มวงล้อมเกิดเป็นภาพที่น่าสยองสำหรับคนที่มองมา
อาวุธและจำนวนคนไม่ได้เป็นเครื่องมือยืนยันระดับของความสำเร็จ ทว่ามันอาศัยกลยุทธ์และความร่วมมือสำหรับการต่อสู้กับกองซากศพซอมบี้สามพันตัวที่นอนอยู่ตรงนี้
เฉินเสี้ยนกาวอ้าปากค้างหลังจากได้เห็นศพของซอมบี้ระยะ 4 สองตัวที่นอนกองอยู่ที่พื้นใกล้ๆเท้าของชูฮัน เขารีบปรับอารมณ์ช็อคของตัวเองให้หายไปและปรับอารมณ์ให้คงที่และรีบยกมือขึ้นวันทยาหัตถ์แสดงความเคารพต่อชูฮันด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิ “รายงานครับท่าน การต่อสู้จบลงแล้วครับ!”
เสียงรายงานผลของเฉินเสี้ยนกาวดังขึ้นดึงสติทุกคนให้กลับมา
