Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 532

ชูฮันตบไหล่เหล่ยเซอเบาๆอย่างเป็นห่วงพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงลึก “อีกฝ่ายคือลูกผสมหลายร้อยตัว ระวังตัวด้วย!”

 

เขารู้ดีว่าภารกิจในครั้งนี้มันยากและหนักเกินไปสำหรับทีมนักฆ่าขนนกที่ซึ่งพึ่งก่อตั้งขึ้นมาได้แค่สองเดือน มันยากเกินไปสำหรับสมาชิกใหม่ที่พึ่งเข้าร่วมได้ไม่นานและต้องมาเจอกับสงครามจริงๆก่อนจะได้รับการฝึกด้วยซ้ำ

 

“ผมรับปากครับว่าจะทำภารกิจให้สำเร็จ!” เหล่ยเซอตอบรับเสียงดัง

 

ทีมนักฆ่าขนนกต่างยืนตรงนิ่งและทำท่าวันทยาหัตถ์ต่อผู้บังคับบัญชาของตัวเอง แววตาจริงจังและมุ่งมัน พวกเขาคือทีมหลอกล่อ ภารกิจของพวกเขายากลำบากและเต็มไปด้วยอันตราย พวกเขามีหน้าที่ถ่วงเวลาให้สำหรับทุกคน

 

พวกเขามีหน้าที่ที่ต้องทำ!

 

พ้ะ!

ชูฮันในฐานะพลเอก เช่นเดียวกันทำท่าวันทยาหัตถ์กลับให้กับทหารของเขา แววตาอัดแน่นไปด้วยอารมณ์มากมาย

 

หลังจากนั้นทหารทั้งสองร้อยคนต่างทำท่าวันทยาหัตถ์ให้แก่ทีมนักฆ่าขนนกด้วยความเคารพ ทุกคนเข้าใจดีถึงอารม์ซับซ้อนมากมายในแววตาของชูฮัน ชูฮันกลัวว่าพวกเขาจะไม่ได้กลับมากันเลย

 

ทุกคนจะตายกันหมด!

 

ส่วนคนที่เหลือจะต้องไปจัดการกับซอมบี้ที่เหลือ 10,000 ภายในสองชั่วโมงและรีบวิ่งกลับไปสู้กับลูกผสมที่สนามรบหลัก มันคือเวลาสำหรับกองทัพเขี้ยวหมาป่าที่จะต้องสู้อย่างหนักหน่วง!

 

ทีมหลอกล่อได้จากไปแล้ว ซอมบี้จำนวนมากเริ่มปรากฏตัวขึ้นให้เห็นในระยะสายตา เสียงคำรามที่เริ่มดังโหยหวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ซอมบี้ที่ระยะน้อยยืนนำหน้า ส่วนซอมบี้ที่ระยะสูงๆจะอยู่ข้างหลัง

 

ไหนจะซอมบี้ระยะ 4 ที่มีมากกว่าห้าร้อยตัว พวกมันทั้งตัวสูงใหญ่และดูน่ากลัว ลูกตาสีขาวล้วนและไร้เสียงใดๆจากมันยิ่งทำให้พวกมันดูรุนแรงอย่างมาก

 

ซอมบี้ระยะ 5 สองร้อยตัวมีคววามคิดเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาไม่มีรอมยิ้ม ไม่มีความเศร้า ไม่มีอารมณ์ ลูกตาของพวกมันสองลูกเหมือนกับลูกหินอ่อนลูกเล็กๆ

 

พรึบ!

ขวานยักษ์ซิ่วโหลของชูฮันส่องประกายวาบ มีลำแสงสีดำจางๆรอบตัวขวานปรากฏขึ้น ชูฮันยืนนำหน้าทุกคน สายตาจับจ้องไปที่ฝูงซอมบี้ฝูงใหญ่ที่กำลังมุ่งหน้าเข้ามาตรงหน้าด้วยท่าทางนิ่งและมั่นคง จากนั้นก็ตะโกนโพล่งออกคำสั่ง “สมาชิกทีมนักฆ่าคนนักทั้ง 18 คนจงฟัง”

 

“ครับ” ทีมนักฆ่าขนนกทั้ง 18 คนยกเว้นกัปตันและรองกัปตันของทีมตอบรับ สายตาทั้ง 18 คู่จับจ้องมาที่ชูฮันอย่างพร้อมทำตามคำสั่งอย่างไร้ความลังเลใดๆ

 

“ใช้กลยุทธ์วงล้อมเหมือนเดิมต่อ พวกคุณรับผิดชอบพาพวกซอมบี้ระยะต่ำ 8,000 ตัววิ่งตามเข็มนาฬิกา” ชูฮันสั่งนิ่งๆ ทั้งๆที่ฝูงซอมบี้อยู่ห่างออกไปไม่ถึงสองร้อยเมตรไม่ด้วย เขายังคงสงบอารมณ์ตัวเองได้ดีเหมือนเดิม “ส่วนยี่สิบทีมย่อยวิ่งทวนเข็มนาฬิกาตามกลยุทธ์เดิม”

 

“ครับ!” ทหารทั้งสองร้อยคนตอบรับกันอย่างพร้อมเพรียง ฝูงซอมบี้ที่แล้วก็ใช้แผนการนี้จัดการไปได้ถึง 6,000 ตัว และครั้งนี้มีพวกมันเพิ่มมาอีก 2,000 ตัว ตราบใดที่พวกซอมบี้ไม่ได้มีระยะสูงกว่าระยะ 3 พวกเขาสามารถทำได้

 

“ผู้นำรบในศึกครั้งนี้ กูเหลียงเฉิน!” ชูฮันพูดต่อ ขณะที่ฝูงซอมบี้ตรงหน้าอยู่ห่างออกไปไม่ถึงหนึ่งร้อยเมตร

 

“ครับท่าน”กูเหลียงเฉินพร้อมวางทุกอย่างลงและอุทิศตัวของเขาเพื่อสู้สงครามในครั้งนี้

 

“การสั่งการการรบสำหรับซอมบี้ 8,000 ตัวส่งมอบให้นาย” ชูฮันไม่ลังเลยสักนิดในการออกคำสั่ง ถึงเขาจะรู้ดีอยู่แล้วว่ากูเหลียงเฉินไม่ได้ภักดีต่อเขาอย่างเต็มที่ในตอนนี้ แต่นอกจากกูเหลียงเฉินแล้ว ก็ไม่มีใครในกองทัพเขี้ยวหมาป่าที่เหลืออยู่ที่จะสามารถควบคุมการรบทั้งหมดได้แล้ว

 

“เข้าใจแล้วครับ” กูเหลียงเฉินตอบรับเสียงดังพร้อมกับกำหมัดตัวเองแน่น

 

“กัปตันทีมนักฆ่าขนนก ซูเฟิง และรองกัปตัน หลี่บี๋เฟิง” ชูฮันพูดขึ้นอีกครั้ง

 

“ครับท่าน” ปืนไรเฟิลสีทองด้ามยาวในมือของซูเฟิงส่องประกายวาบ เช่นเดียวกับดาบที่อยู่ข้างลำตัวของหลี่บี๋เฟิง สีหน้าของทั้งคู่ดุดัน

 

“พวกคุณรับผิดชอบซอมบี้ระยะ 5 ทั้งสองร้อยตัว” ชูฮันออกคำสั่งอย่างเรียบๆ ซูเฟิงเป็นวิวัฒนาการระยะ 6 ขั้นสุดที่กำลังจะยกระดับ ส่วนหลี่บี๋เฟิงก็เป็นวิวัฒนาการระยะ 5 ขั้นสุดที่กำลังจะยกระดับ ทั้งคู่เป็นวิวัฒนาการที่แข็งแกร่งที่สุดในกองทัพเขี้ยวหมาป่า เพราะฉะนั้นจึงมีแค่ทั้งคู่ที่จะสามารถจัดการกับกลุ่มของซอมบี้ระยะ 5 ได้

 

“เข้าใจแล้วครับ!” ซูเฟิงและหลี่บี๋เฟิงตอบรับอย่างพร้อมเพรียง พวกเขามีหน้าที่ที่ต้องทำให้สำเร็จ

 

ในจังหวะนั้น ฝูงซอมบี้เริ่มเข้ามาใกล้จนเหลือระยะห่างไม่ถึงห้าสิบเมตรแล้ว ทีมนักฆ่าขนนกเริ่มดำเนินการล่อลวงซอมบี้โดยไร้กัปตันและรองกัปตันช่วยในครั้งนี้ ทีมย่อยยี่สิบทีมหรือทหารสองร้อยคนเองก็เริ่มเข้าสู่กระบวนการวิ่งทวนเข็มนาฬิหาเช่นกัน พวกเขารอจังหวะที่ซอมบี้จะวิ่งวงนอกสวนมาและเริ่มลงมือ

 

ซูเฟิงและหลี่บี๋เฟิงเองก็เริ่มเล็งไปที่ซอมบี้ระยะ 5 สองร้อยตัวที่อยู่รั้งท้ายของฝูงซอมบี้ แต่ทุกคนกลับพุ่งสายตาไปที่ชูฮันกันหมด ทุกคนเต็มไปด้วยความกังวลและวิตก แล้วซอมบี้ที่เหลืออีก 500 ตัวล่ะ? จะจัดการยังไงกับซอมบี้ระยะ 4 อีกห้าร้อยตัว แล้วซอมบี้ระยะ 3 อีกมากกว่าพันตัว?

 

“ส่วนซอมบี้ที่เหลือ ฉันจะจัดการเอง!” ในที่สุดชูฮันก็พูดขึ้น

 

ซอมบี้ระยะ 4 ห้าร้อยตัวและซอมบี้ระยะ 3 มากกว่าพันตัว รวมทั้งหมดเป็น 1,500 ตัวของซอมบี้ระยะสูง ชูฮันจะรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว!

 

นี่คือกลยุทธ์การฆ่าซอมบี้ในครั้งนี้ นี่คือการกระจายที่ส่งมอบให้ทุกคนในศึกครั้งนี้ นี่คือวิธีเดียวที่เขาคิดขึ้นได้เพื่อจัดการกับซอมบี้หมื่นตัวในเวลาน้อยนิดอย่างนี้ และมันเป็นการรับมือกับซอมบี้ระยะสูงจำนวนมากที่ยากที่สุดสำหรับเขาเหมือนกัน

 

หัวใจของทุกคนสั่นไหว รวมถึงซูเฟิงที่เอาแต่มองชูฮัน ท่านชูฮันต้องการจัดการกับซอมบี้ระยะสูงพวกนั้นตัวคนเดียว? มันเป็นจะไปได้ยังไง?

 

ชูฮันไม่ให้เวลาใครได้ตอบสนอง คำสั่งของผู้บังคับบัญชาคือที่สุด ห้ามกังขา ทุกอย่างคือการสั่งการไม่ใช่การพูดคุย ชูฮันเงื้อมขวานซิ่วโหลในมือขึ้นสูง ความเร็วระดับ 4 ระเบิดออกและพุ่งตัวมุ่งหน้าไปทางฝูงซอมบี้อย่างรวดเร็ว

 

“ฆ่า!” ชูฮันแหกปากร้อง

 

“ฆ่า!” ทุกคนเองก็แหกปากร้องและจับจ้องไปที่ตำแหน่งที่ตัวเองต้องเข้าไปรับผิดชอบ อารมณ์ข้างในกำลังโหมกระหน่ำอย่างรุนแรง

 

ซูเฟิงและหลี่บี๋เฟิงที่มีความเร็วสูงที่สุดก็พุ่งตัวตรงเข้าใส่กลุ่มซอมบี้ที่เดินรั้งท้ายพร้อมกับอาวุธของตัวเองและพลังผันผวนที่ระเบิดออกมาอย่างพรุ่งพร่าน แม้พวกเขาจะแข็งแกร่งแต่การต้องรับมือกับซอมบี้ระยะ 5 เป็นจำนวนมากแบบนี้ก็ต้องใช้เวลาเช่นกัน สิ่งที่พวกเขาต้องการไม่ใช่แค่การฆ่าซอมบี้พวกนี้ทั้งสองร้อยตัวแต่ยังเป็นการกันไม่ให้พวกมันเข้าไปในวงล้อมและทำให้เพื่อนทหารตกอยู่ในอันตราย

 

ชูฮันระเบิดความเร็วออกมาอย่างรุนแรง เขาเข้าไปปรากฏตัวอย่างมั่นใจท่ามกลางซอมบี้ระดับสูงมากกว่าหนึ่งพันตัว เขายืนอยู่ตรงกลางวงล้อมของสนามรบ มันมีซอมบี้ระยะสูงรวมกัน 1,500 ตัวต่อหน้าเขาและซอมบี้อีก 8,000 ตัวข้างหลังเขา บนสนามรบมันไม่ใช่แค่การต้องการฆ่าอย่างเดียวเท่านั้นแต่เขายังต้องการความมั่นใจในการควบคุมสนามรบให้อยู่ในตำแหน่งอีกด้วย!

 

ส่วนสมาชิกที่เหลือของกองทัพเขี้ยวหมาป่าซึ่งมีหน้าที่จัดการซอมบี้ 8,000 ตัวต่างอึดอัดกันอยู่ในอก ท่านพลเอกชูฮันเป็นคนที่ต้องรับมือกับซอมบี้ระยะสูงจำนวนมากด้วยตัวคนเดียว ส่วนทีมหลอกล่อก็พากลุ่มลูกผสมวนไปเรื่อยๆเพื่อถ่วงเวลาให้ หัวหน้าทีมนักฆ่าขนนกทั้งสองคนก็ต้องรับผิดชอบกับซอมบี้ระยะ 5  แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถเสียเวลาอันมีค่าและเพื่อนพ้องไปได้อย่างเปล่าประโยชน์ พวกเขาจะต้องรีบจัดการกับฝูงซอมบี้ 8,000 ตัวให้เร็วที่สุดที่จะทำได้

 

ไอ้พวกสัตว์เดรัจฉานพวกนี้ ฆ่ามันให้หมด!

Apocalypse Meltdown

Apocalypse Meltdown

มันเป็นโลกที่ซอมบี้และมนุษย์อาศัยอยู่ด้วยความสิ้นหวัง สนามแม่เหล็กของโลกเกิดการเปลี่ยนแปลงและทุกอย่างได้ย้อนกลับมายังจุดเริ่มต้น วันหนึ่ง วีรบุรุษของพวกเรา…ชูฮัน ได้เดินทางย้อนเวลากลับมาสิบปีก่อนโดยไม่รู้ตัว เขาได้ย้อนกลับมาก่อนจุดจบของโลกจะเริ่มต้นขึ้น (โลกาวินาศ) เขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงดังในหอพักในมหาวิทยาลัยหมิงชิว ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาได้กลับชาติมาเกิดใหม่ ชูฮันต่อสู้กับเหล่าซอมบี้นับสิบๆตัวก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ลานจอดรถเพื่อขโมยรถยนต์เมอร์ซิเดซ-เบนซ์G55ออกมา เขาตัดสินใจที่จะตามหาพ่อแม่และพี่น้องของเขาด้วยG55คันนี้ ซึ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาเสียใจที่ไม่ได้ทำในชาติที่แล้ว ระหว่างทางชูฮันได้พบปะกับคนกลุ่มหนึ่งที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง ซึ่งหนึ่งในนั้นมีคนที่ติดอันดับ 20 ของโลกาวินาศรวมอยู่ด้วย…เฉินช่าวเย่ พวกเขาพบกับซอมบี้จำนวนมากระหว่างทางบนทางหลวง ซึ่งชูฮันได้ใช้รถ G55 พุ่งชนเหล่าซอมบี้จนเละ และในตอนนั้นเอง ชูฮันถึงตระหนักได้ว่าทั้งหมดนี้คือระบบล่มสลาย และเขาสามารถได้คะแนนจากการฆ่าซอมบี้ทั้งหลาย ซึ่งเขาสามารถเอาคะแนนพวกนี้ไปแลกเปลี่ยนเป็นความสามารถพิเศษอะไรก็ได้ และในตอนนั้นเอง การเดินทางของชูฮันก็ได้เริ่มต้นขึ้นไปพร้อมๆกับระบบล่มสลาย นี่เป็นเรื่องราวของระบบล่มสลาย โดยมีเขา…ชูฮัน เป็นคนดำเนินเรื่องราว

Comment

Options

not work with dark mode
Reset