ทันใดนั้นทั้งบริเวณก็ตกอยู่ในความเงียบทันที ทุกคนต่างหันขวับมาตามที่มาของเสียง ทหารหลายคนของกองทัพเขี้ยวหมาป่าประหลาดใจมาก น้ำเสียงแบบนี้มันช่างคุ้นหูพวกเขาเหลือเกิน
ท่านชูฮัน!
ในจังหวะนั้นฝูงชนค่อยเปิดทาง ตามมาด้วยร่างของชูฮันที่ค่อยๆเดินเข้ามาช้าๆ ชูฮันไม่ได้แสดงพลังผันผวนใดๆของตัวเองออกมาเลย เช่นเดียวกับอารมณ์บนสีหน้าที่ไม่แสดงออกเลย และภายในพริบตาจู่ๆขวานยักษ์สีดำก็ปรากฏขึ้นบนไหล่ชูฮัน ขนาดของมันใหญ่ยักษ์จนคนที่มองมากลัวว่าชูฮันจะทำมันหล่นมาได้ทุกเมื่อ หากฝีเท้าของชูฮันกลับยังคงที่จังหวะเดิมไม่เปลี่ยน เดินอย่างสบายๆ
เมื่อได้เห็นท่านพลเอกของตัวเองปรากฏตัวขึ้น เหล่ากองทัพเขี้ยวหมาป่าก็เริ่มมีสีหน้าดีขึ้น โดยเฉพาะเหล่าทหารผ่านศึกที่เริ่มมีความกล้ามากขึ้น ในความคิดของพวกเขา ท่านชูฮันสามารถแก้ปัญหาได้ทุกอย่าง นั่นเป็นเพราะไม่มีอะไรที่ชูฮันไม่สามารถทำได้
เหลาเกาโล่งใจมาก ร่างอ้วนๆที่เกร็งแขนโอบกล่องเสบียงอาหารไว้เริ่มคลายออก กล่องทั้งหลายพวกนี้ถูกจัดเตรียมมาอย่างดีข้างในมีอเสบียงอัดแน่นมากมายสำหรับเหล่าทหาร แต่มันกลับถูกทำลายไปหมดแล้ว ไม่มีใครหงุดหงิดและโมโหมากกว่าเหลาเกาแล้ว
สำหรับกลุ่มผู้อพยพ 50 คนที่นำโดยชายร่างใหญ่ท่าทางหยาบกระด้าง กลุ่มคนพวกนี้เริ่มมองไปรอบๆเมื่อได้เห็นปฏิกิริยาของทุกคนเวลาที่ชูฮันปรากฏตัวขึ้น หลังจากกวาดสายตาพิจารณาอยู่นาน กลุ่มผู้อพยพก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ
ก็แค่ธรรมดา
ไอ้นี่ไม่ได้เป็นนักสู้ซะหน่อย?
หลังจากรู้สึกปิติยินดี ทุกคนก็ยิ่งผยองตัวมากขึ้น โดยเฉพาะคนที่เป็นผู้นำที่มีสีหน้าเหยียดหยามใส่ชูฮันและเหล่าทหารของกองัทพเขี้ยวหมาป่า ไอ้ชูฮันนี่มันลูกนกตัวน้อยๆชัดๆ? ข้อแตกต่างระหว่างการที่มันปรากฏตัวขึ้นกับไม่ปรากฏเลยมันคืออะไร?
ที่ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้มันมีหลายคนที่อยากจะฆ่าชูฮัน พวกเขารู้ว่าชูฮันคือวิวัฒนาการระยะ 4 แต่ผู้นำของกลุ่มผู้อพยพคือวิวัฒนาการระยะ 5 ตราบใดที่พวกเขาสามารถฆ่าขูฮันได้ คริสตัลในมือของกองทัพเขี้ยวหมาป่าทั้งหมดก็จะตกเป็นของเขา และเขาก็สามารถใช้จำนวนคนที่ชูฮันมีในอำนาจแลกเปลี่ยนเป็นเงินได้!
มีแต่ผลประโยชน์มากมายที่เขาจะได้!
หลังจากไตร่ตรองอยู่ในหัวแล้ว ชายผู้หยาบคายก็แสดงสีหน้าหยิ่งผยองออกมาอย่างเต็มที่ “แกคือชูฮัน? ใช่ ฉันอยากจะทำข้อตกลงกับแก ถ้าแกไม่มีสถานะแกก็คงไม่ทำตัวอวดดีแบบนี้หรอกไอ้น้อง?”
เมื่อได้เห็นผู้นำของกลุ่มอพยพอวดดีขนาดนี้ ซูเซียงหลงและคนอื่นๆก็ยิ่งเดือด ซูเซียงหลงอยากจะตะโกนบอกเหลือเกินว่าคนสุดท้ายที่พูดจาแบบนี้กับท่านพลเอกชูฮันมีสภาพเป็นอย่างไร…
วิวัฒนาการระยะ 5 กล้าที่จะเทียบตัวเองกับท่านพลเอกชูฮัน? ท่านชูฮันสามารถฆ่าวิวัฒนาการระยะ 5 ได้ง่ายๆภายในพริบตาด้วยซ้ำ!
ก็นะ ถึงแม้ท่านพลเอกชูฮันจะไม่ได้มีระยะที่สูงแต่ท่านพลเอกชูฮันก็มีพลังมากกว่าวิวัฒนาการระยะ 5 ด้วยซ้ำ อีกทั้งความสามารถของท่านพลเอกชูฮันก็หลากหลาย ไม่มีใครเทียบเท่าท่านชูฮันได้
ชูฮันพยักหน้าให้กับผู้นำของกลุ่มผู้อพยพ “แกเป็นระยะ 5?”
“ใช่” ผู้นำของกลุ่มผู้อพยพเชิดหน้าขึ้นตอบทันทีเมื่อได้ยินว่านี่คือชูฮันผู้โด่งดังคนนั้น ผู้นำของกลุ่มผู้อพยพก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกริ่มอยู่ในใจ ฮ่าฮ่าฮ่า เขาทำให้มันกลัวได้?
ชูฮันพยักหน้าอีกครั้งและชี้นิ้วไปที่กลุ่มผู้อพยพ 50 คนด้านหลังของคนที่กำลังคุยด้วยอยู่ “ลูกน้องของนายก็เป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่เหมือนกัน?”
ยิ่งได้ยินคำพูดของชูฮัน ผู้นำของกลุ่มผู้อพยพก็ยิ่งพอใจมาก ตอบกลับด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “แกยังไม่รู้พลังของพวกเราอีกเหรอ? ทั้ง 50 คนเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ทั้งหมด!”
“น่ากลัวจัง?” ชูฮันทำให้ทุกคนประหลาดใจ “เท่าที่ฉันรู้ ความเป็นไปได้ของการเกิดใหม่ของมนุษย์สายพันธุ์ใหม่นั้นต่ำมาก ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่แกบอกว่าตัวเองเป็นวิวัฒนาการระยะ 5 อีก ฉันรู้ว่ามันมีคนเพียงแค่หยิบมือเท่านั้นที่อยู่ในระยะ 5 แล้วถ้าเป็นจริงทำไมแกถึงมาอยู่ในที่เล็กในเมืองอันลูแบบนี้?”
นี้เป็นประเด็นที่ชูฮันไม่สามารถหาคำตอบได้ วิวัฒนาการระยะ 5 ถึงแม้ลูกน้องที่เหลือจะเป็นแค่วิวัฒนาการระยะ 1 ก็ตาม แต่ไม่ว่าคนพวกนี้จะไปค่ายไหนก็ตาม พวกเขาจะได้รับการต้อนรับอย่างดีและถูกจัดไปอยู่ในกองกำลังสำคัญของค่ายนั้นๆทันทีอย่างแน่นอน แล้วทำไมคนพวกนี้ถึงมาอยู่อย่างเร่ร่อนในเมืองอันลูแบบนี้? มาใช้ชีวิตไม่ต่างกับผู้อพยพ?
เมื่อได้ยินคำถามของชูฮัน แววตาของผู้นำกลุ่มผู้อพยพก็วูบไหวเล็กน้อย หากไม่นานก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่าฮ่า! เพราะพวกเราเคยชินกับอิสระและไม่สามารถทนกับกฏต่างๆของค่ายได้ เราจะอยู่ในเมืองอันลูและใช้ชีวิตอยู่ที่นี้”
สำหรับการสนทนาที่น่าสงสัยนี้ เหล่าทหารของกองทัพเขี้ยวหมาป่าที่ยืนอยู่หลังชูฮันก็เริ่มงุนงงและเกิดความสงสัย ทหารผ่านศึกหลายคนตกใจมาก พวกเขารู้ว่าท่านหัวหน้าจะไม่ถามคำถามอย่างไร้สาระ มันต้องมีอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ?
สำหรับคำตอบที่ห้วนๆ ชูฮันก็ยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ สายตาหวาดระแวงของอีกฝ่ายไม่สามารถเล็ดรอดจากการสังเกตของชูฮันไปได้ หลังจากขบคิดอยู่เล็กน้อย ชูฮันก็ถามขึ้นอีกครั้ง “สรุปว่าแกต้องการทำการแลกเปลี่ยนแบบไหน?”
ผู้นำกลุ่มอพยพรีบตอบคำถามอย่างรวดเร็ว “มันง่ายมาก เราจะรับประกันความปลอดภัยของการขนส่งของค่ายนายให้ สำหรับการตอบแทนเราต้องการคริสตัลของซอมบี้ครึ่งหนึ่งทุกครั้งที่พวกนายฆ่าซอมบี้ได้”
ชูฮันยิ้มบางๆที่แฝงไปด้วยการยิ้มเยาะอย่างไม่มีใครทันเห็น แววตาเย็นชา “ฉันมีข้อแลกเปลี่ยนอีกอย่างหนึ่ง นายสนใจมั้ย?”
ผู้นำกลุ่มอพยพอึ้งอีกครั้งและถามอย่างระมัดระวัง “ฉันขอฟังก่อน”
ชูฮันยิ้มกว้าง ใช้น้ำเสียงเจรจาและท่าทางผ่อนคลายสบายๆ “นายทำลายกล่องที่เต็มไปด้วยเสบียงอาหารของทีมโลจิสติกส์ของฉัน นายคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของพวกนาย?”
เงียบกริบ—–
หลายคนอ้าปากค้างและพูดอะไรไม่ออกเมื่อได้ยินคำพูดของชูฮัน
กลุ่มผู้อพยพ 50 คนคิดว่าพวกเขาคงจะได้ยินอะไรผิดไป สักพักผู้นำของกลุ่มอพยพก็แสดงความโกรธออกมา “แม่มึงสิ! มึงคิดว่ามึงเป็นใคร? พ่อจะจัดการมึงเอง มึงมันน่าไม่อาย มึงคิดว่ามึงเก่งมากเหรอ คิดว่าจะทำอะไรกูได้? กูจะบอกมึงให้นะชูฮัน มึงจะโดนกูโยนไปกองรวมกับพวกซอมบี้!”
ชูฮันไม่สนใจคำด่าของอีกฝ่ายเลย เขาไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ ชูฮันเพียงแค่มองหน้าเหล่าทหารของเขาและเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “ทีมหลงฮา ฮูหยา พวกคุณรออะไรอยู่?”
ทันทีที่ได้ยินคำพูดของชูฮัน กลุ่มผู้อพยพ 50 คนก็อึ้งงันและมองไปที่ชูฮันด้วยสายตาขลาดๆ
นั่นมันหมายความว่าอะไร?
ในตอนนั้นเอง สมาชิกทีมฮูหยาและหลงยาที่กระจายตัวอยู่ท่ามกลางกองทัพเขี้ยวหมาป่า 700 คนก็ค่อยๆเดินหน้าออกมา แต่ละคนเผยตัวออกมายืนด้านหน้าอย่างรวดเร็วภายในเวลาแค่ชั่วพริบตา
ทีมหลงยาและฮูหยามีจำนวนสมาชิกรวมกันทั้งหมด 50 คน ชูฮันได้ทำการสั่งให้พวกเขากระจายตัวไปอยู่รวมกับกลุ่มย่อยต่างๆเพื่อพัฒนาความหลากหลายทางความสามารถของในแต่ละทีมย่อย หากระหว่างนั้นพวกเขาถูกฝึกอย่างพิเศษเพื่อการฆ่าซอมบี้โดยเฉพาะ การฝึกนี้ไม่ได้ทำให้ความสามารถดั้งเดิมของทั้งสองทีมนี้หายไป หากมันกลับยิ่งทำให้พวกเขาแต่ละคนแข็งแกร่งขึ้นอย่างกว่าเดิม
ในตอนนี้ทั้ง 50 ของทีมหลงยาและฮูหยาในที่สุดที่ก็เข้าใจถึงเจตนาของชูฮันแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา พวกเขาได้วางความรุ่งโรจน์ในอดีตทิ้งลงและเติบโตขึ้นหลังจากผ่านการฝึกฝนที่เหนือความคาดหมายมาอย่างมาก
และในเวลานี้พวกเขาจะกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง และในครั้งนี้ในฐานะทีมพลังการทำลายของพวกเขาได้ก้าวผ่านขีดจำกัดมาแล้ว!
