Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 865 ไม่ใช่ลูกผสม

ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานบรรยากาศตึงเครียดสุดๆ จู่ๆแสงจันทร์ก็ส่องเข้ามาทำให้ชูฮันมองเห็นเงามืดด้านนอกกำลังเคลื่อนไหว จากนั้นก็มีเสียงผิวปากดังขึ้นอีกครั้งและค่อยๆห่างออกไปเรื่อยๆ
ชูฮันหรี่ตาจ้องไม่วางตาหัวใจของหวังไคค่อยๆเต้นช้าลง ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายเหมือนจะจากไป?
ทันใดนั้นเอง—–
เสียงผิวปากก็หยุดลง!
หัวใจของชูฮันเต้นรัวแรงเขาใช้มือทั้งสองข้างกำด้ามขวานซิ่วโหลแน่นอย่างพร้อมที่จะสู้
หวังไคขนลุกชันทั้งตัวหากมันก็เตรียมตัวพร้อมที่จะตั้งรับกับสถานการณ์ตรงหน้าเช่นกัน
ในขณะที่ชูฮันและหวังไคเตรียมตัวพร้อมจู่ๆก็มีเท้าข้างหนึ่งก้าวเข้ามาในร้านขายยา ตามมาด้วยเท้าอีกครั้ง เพียงครู่เดียวทั้งร่างก็เดินเข้ามาด้านในร้านขายยา
เสียงฝีเท้านั้นเป็นแบบสุ่มลมหายใจมั่นคง ดูเหมือนคนที่ไม่ได้เตรียมตัวมาอย่างดี
เพียงแวบแรกที่ได้เห็นเท้าที่ก้าวเข้ามาชูฮันก็ช็อคในใจทันที หน้าตาอึดอัดและบิดเบี้ยว เขาอยากจะสมเพชตัวเอง เขาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็น
ความคิดที่จะยกระดับหายออกไปจากระบบความคิดทันทีตอนนี้ทั้งความคิดของชูฮันจดจ่อไปที่รองเท้าทั้งสองข้างไม่หยุด
มันเป็นคู่รองเท้าที่สวยงามมีรอยสลักด้วยลวดลายโบราณที่อ่านได้ว่า ‘เกา’
ชูฮันพยายามระงับอารมณ์ในใจใบหน้าของเจ้าของรองเท้าบู้ทคู่นี้ดึงดูดสายตาของชูฮันอย่างมาก
ผมสีเหลืองน้ำตาล!
ผู้ชายคนนี้คือชายหนุ่มที่ชูฮันไม่เคยเห็นมาก่อนไม่ว่าจะชาติที่แล้วหรือตลอดชีวิตที่ผ่านมา
ดวงตาสีอำพันของชายหนุ่มไม่ใช่เล่นๆริมฝีปากที่ยกยิ้มอยู่ตลอดเวลาราวกับกำลังพอใจดูเหมือนกับรอยยิ้มของปีศาจ สำหรับชูฮันความมืดดูจะเป็นอุปสรรคต่อการมองเห็น ทว่าสำหรับชายหนุ่มคนนี้เหมือนเขากำลังจ้องมาที่ชูฮันท่ามกลางความมืดราวกับมองเห็นชูฮันชัดเจน ก่อนจะเดินออกไป สิ่งที่เกิดขึ้นสร้างความสงสัยให้ชูฮันเป็นอย่างมาก
”เกร้ง!”
ขวานยักษ์สีดำที่เดิมเคยอยู่ในมือชูฮันล้มกระแทกพื้นแขนที่ใช้งานเกินชีดจำกัดไปหลายครั้งกล้ามเนื้อปริแตก เส้นเลือดฉีดขาดจนเส้นพุ่งกระฉูด
”ปัง!”
ในที่สุดเพราะการใช้ร่างเกินขีดจำกัดและเหนื่อยล้าสุดขีดชูฮันก็หมดสติสลบไป
จะบ้าตาย!ตระกูลลึกลับ? 　　รอยสลักบนรองเท้าบู้ทด้วยอักษรโบราณทำให้ชูฮันนึกถึงเรื่องที่เคยได้ยินในชาติที่แล้วหากเขาไม่เคยเห็นมันกับตาตัวเองมาก่อน เขาไม่รู้ว่าด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายอยู่ในตระกูลลึกลับตระกูลไหน
แต่สิ่งที่หนึ่งที่เขามั่นใจก็คือไม่ใช่ตระกูล’ป่าย’
หวังไคยืนโง่อย่างทำอะไรไม่ถูกแม้ว่าร่างที่ปรากฏขึ้นจะไม่ใช่ลูกผสมอย่างที่นึกกลัว แต่ตามความคิดของชูฮัน เขารู้จักสีนัยน์ตาของลูกผสมดี และแน่นอนว่าสีนัยน์ตาเมื่อครู่ที่เห็นมันเหมือนกับมนุษย์ปกติ
ไม่ใช่น่ามันควรจะเป็นลูกผสมสิที่ปรากฏตัวขึ้น?!
———–
ในเวลาเดียวกันบนถนนอีกเส้นในเมืองหนานตู้ ร่างใหญ่ที่คลุมด้วยชุดสีดำสนิททั้งร่างกำลังพุ่งตัวไปมาอยู่บนหลังคา ซอมบี้จำนวนมากอีดแน่นรอบๆดูเหมือนจะไม่รับรู้ถึงการมาของบุคคลนี้เลย พวกมันยังคงมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่ได้รับคำสั่งมา
”ตึง!”ทันใดนั้นก็ร่างใหญ่ก็กระแทกลงกบพื้นจนเกิดเสียงดังสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหว
ร่างใหญ่ที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดคลุมสีดำมีเพียงแค่นัยน์สีแดงเลือดหนึ่งคู่ที่เปิดให้เห็นถึงความโหดร้ายกำลังจ้องเขม็งไปที่ถนนไม่ห่างออกไปไกล ไอลีนโนเวล
มันคือลูกผสมตัวสุดท้าย!
นั่นคือตำแหน่งที่เกิดการต่อสู้ทั้งสามครั้งของชูฮันร่างที่ไร้หัวของลูกผสมนอนไร้ลมหายใจอยู่ที่พื้น อีกจุดหนึ่งมีเลือดที่แห้งกรังแล้วกระจายอยู่สะเปะสะปะตรงจุดที่มีรอยแตกและหลุมขนาดใหญ่เกิดขึ้น ทุกอย่างถูกทำลายเหลือเพียงแต่เศษซากที่แสดงให้เห็นถึงการต่อสู้ที่เคยเกิดขึ้น
ลูกผสมทั้งสามตัวตายไปแล้วและชูฮันก็หนีไปได้!
”กรอด!” 　　ลูกผสมตัวสุดท้ายกัดฟันคำรามอยู่ในลำคอพลังผันผวนแผ่กระจายออกมาจนเกิดคลื่นพลังงาน ชุดคลุมสีดำของมันปลิวไสวตามคลื่นพลังงาน
”ชูฮัน?ฝีมือไม่เบานี่!” เสียงของลูกผสมตัวสุดท้ายแผ่วเบา หากเต็มไปด้วยความเย็นชาและกระหายเลือด
จากนั้นเพียงพริตาเดียวร่างของลูกผสมก็หายไปทันที มันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนมองด้วยตาเปล่าไม่ทันมุ่งหน้าไปสุดถนนเพื่อไล่ตามหาชูฮัน
———-
ค่ายหนานตู้ระหว่างการเผชิญหน้าอย่างดุเดือดกับกองทัพซอมบี้ ในขณะที่ชูฮันก็เกือบจะทำภารกิจที่เมืองหนานตู้สำเร็จ ทุกคนรู้สึกได้ชัดเจนว่าจำนวนของซอมบี้ค่อยๆลดลงเรื่อยๆ ซึ่งมันดีกว่าการไหลทะลักเข้ามาไม่หยุดอย่างก่อนหน้านี้มาก
เมื่อสถานการณ์เริ่มดีขึ้นกองกำลังของค่ายก็เริ่มฮึกเฮิมขึ้นมาอีกครั้ง การต่อสู้อย่างประสานของทุกคนเริ่มเข้าที่เข้าทาง
แต่มันก็เป็นเพราะเป็นเวลานานแล้วที่ปรตะค่ายเมืองหนานตู้ตกอยู่ในสภาพที่อาจดูได้ จากด้านนอกมองเข้ามา ทั้งกำแพงของค่ายมีร่องรอยของซอมบี้อยู่เต็มไปหมด มีรอยขีดข่วนลึกเป็นทางยาาว มีเลือดสีดำข้นหนาแห้งกรังหลายชั้นจนหนาติดอยู่ ทุกอย่างผสมปนเปจนกลิ่นของมันทำให้แทบอ้วก
หลายคนที่มาช่วยเริ่มถอยทัพกลับไปแต่เป็นเพราะทางซางจิงยังคงคอนส่งทรัพยากรทั้งน้ำ อาหาร อาวุธมาให้อยู่เรื่อยๆ และในเวลาเดียวกันก็มีข่าวลือแผ่กระจายไปทั่วค่ายหนานตู้ที่พึ่งจะเริ่มฟื้นตัวได้
ชูฮันตายแล้ว!
วิธีการรูปแบบเดียวกันคำพูดแบบเดียวกัน กระจายข่าวโดยลูกผสมที่ไปโผล่ตามค่ายต่างๆ ไม่นานข่าวก็เข้ามาถึงค่ายหนานตู้และแพร่ไปทั่วได้อย่างรวดเร็ว ทันทีหลังจากจำนวนของซอมบี้ที่ลดลง มันก็เหตุการณ์ที่ทุกคนคิดไว้แล้วเกิดขึ้นตามมา　　ฉางกวนหลงที่ได้ยินก็เกิดความสงสัยขึ้นไม่ได้
ขูฮันตายแล้ว?!
ทั้งๆที่กองทัพซอมบี้ลดไปครึ่งหนึ่ง?นี้มันไม่หมายความว่าชูฮันได้สร้างความก้าวหน้าในภารกิจที่เมืองหนานตู้เหรองไ? แล้วทำไมจู่ๆพวกเขาถึงได้ข่าวว่าชูฮันตายแล้ว? แล้วทำไมข่าวมันถึงได้กระจายไปทั่วแบบนี้?
ขณะที่ฉางกวนหลงยังคิดไม่ตกมู๋หรงยู่เฉิงก็ปรากฏตัวขึ้น เขาพูดขึ้นด้วยความกังวล ท่าทางตื่นตระหนก “ท่านพลเอกครับ! มีรายงานด่วนมาจากซางจิง”
ขณะที่ฉางกวนหลงพยายามไม่ตื่นตัวไปกับข่าวการตายของชูฮันและมั่นใจอย่างมากว่ามันเป็นเพียงแค่ข่าวลือที่ไม่ใช่ความจริงหลังจากคำนวณทุกอย่างในหัวแล้ว หลังจากปรับสีหน้าให้เรียบนิ่งได้ ฉางกวนหลงก็โบกมือให้มู๋หรงยู่เฉิง “แกพูดว่าไงนะ?”
มู๋หรงยู่เฉิงรีบส่งจดหมายให้ฉางกวนหลงทันทีสีหน้าอัดแน่นไปด้วยความกังวล “ทางซางจิงต้องการถอนยศตำแหน่งและค่ายเขี้ยวหมาป่าของชูฮันครับ บอกว่าพวกเขาได้รับการยืนยันว่าชูฮันตายแล้วจริงๆ”
”อะไรน่ะ?”ฉางกวนหลงไม่สามารถดึงสติกลับมาได้ “ซางจิงเอาอะไรมายืนยันว่าชูฮันตายแล้วจริงๆ? ไม่มีการสืบสวน ไม่มีการยืนยันรอบสอง เชื่อทุกอย่างจากข่าวลือที่แพร่ไปทุกที่เนี่ยนะ?!”
”ครับ”มู๋หรงยู่เฉิงพยักหน้ารับ ก่อนจะพูดต่อ “ที่จริง มันก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นไม่ใช่เหรอครับ? พลเอกชูฮันไปที่เมืองหนานตู้ตามลำพัง ท่ามกลางกองทัพซอมบี้มหาสษลประกอบกับจำนวนของลูกผสมที่ไม่รู้ ซึ่งเดิมทีมันก็อันตรายมากอยู่แล้ว และตอนนี้ก็มีคนบอกว่าเห็นหัวของชูฮันในมือลูกผสม หลายคนก็กลัวว่า…”