ทันใดนั้นเลาเสี่ยวเสียวก็ฝ่าฝูงชนออกมา หยิบเสื้อผ้าของชูฮันในถุงออกมาและรีบวางใส่มือชูฮัน พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างเร่งรีบ “พี่ชายชูฮัน ตอนนี้พี่รีบเปลี่ยนชุดก่อน ฉันรับประกันว่าพี่จะเรียบร้อยภายใน 30 วินาที!”
ชูฮันเหลือบตามอง เฉินช่าวเย่เองก็รีบเขวี้ยงอาหารในมือตัวเองทิ้งและวิ่งไปหาชูฮันเพื่อช่วยจับขากางเกงของชูฮันเข้าไปในรองเท้าบู้ททหารที่แสนจะซับซ้อน เฉินช่าวเย่ที่พยายามจะช่วยยัดเท้าชูฮันเข้ารองเท้าบู้ทเริ่มเหงื่อแตก
มันมีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยจากผู้คนรอบข้าง เครื่องแบบของพลเอกจะมีจำนวนชิ้นมากกว่าตำแหน่งอื่น ไม่มีใครสามารถแต่งตัวให้เสร็จเรียบร้อยได้ภายในนาทีเดียวด้วยซ้ำ และประโยคที่เลาเสี่ยวเสียวบอกว่าจะทำให้เสร็จภายใน 30 วินาทีนั้มันเรื่องตลกชัดๆ ขนาดกระดุม 15 อันสถิติเวลาที่เร็วที่สุดยังคือ 2 นาที แถมนี้ไม่ใช่กระดุมธรรมดาอีก เพื่อที่จะสะท้อนความสง่างามและความทนทาน มันเป็นการร่วมออกแบบที่ซับซ้อนอย่างมาก เป็นการแสดงถึงความสำคัญของกองทัพ!
“เฮอะ!” สีหน้าของจวงฮงค่อนข้างแสดงออกถึงความดูถูก จากนั้นก็หันหน้าไปหาผู้บัญชาการมู๋ “ถอดกระบวนการของชูฮันออก เมื่อวานนี้เรายังไม่ได้ใส่ชื่อเขาไปในกระบวนการเลย เพราะฉะนั้นตอนนี้เราจะดำเนินการตามกระบวนการเดิมที่วางไว้ ตอนนี้มันสายไปแล้วที่จะเปลี่ยนชุดเครื่องแบบ”
“ถูกต้อง” เหล่าคนที่ไม่พอใจชูฮันรีบตอบรับสนับสนุนจวงฮงทันที “ถ้าไม่ขอให้เขาสาบานตนตามแบบทหารทั่วไปก็ง่ายๆคือไม่ต้องออกไปเลย”
“ขายขี้หน้า” น้ำเสียงของคนหนึ่งดังขึ้น มันเต็มไปด้วยความไม่พอใจและเยาะเย้ย
ผู้บัญชาการมู๋มีท่าทีลังเล หางตาเหล่มองคนสามคนตรงมุมที่กำลังวุ่นวายกันอยู่ ถ้าชูฮันยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปทั้งด้วยชุดเดิมแล้วบอกว่าลืม ชูฮันก็แค่ทำให้ตัวเองอายแต่ชูฮันก็คงจะไม่สนใจอยู่แล้ว แต่ในตอนนี้ชูฮันเปลี่ยนไปแล้วครึ่งตัว และเวลาตอนนี้มันก็สายไปแล้ว มันยากที่จะให้ชูฮันถอดเครื่องแบบออกตอนนี้?
นี่มันยิ่งน่าอับอายมากกว่าเดิมอีก แถมยังทำให้ทั้งกองทัพขายขี้หน้าด้วย!
“แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ” มุมปากของเลาหมิงยกยิ้ม “เราจะทำตามกระบวนการก่อนหน้านี้ที่วางไว้ ชูฮันก็รีบเปลี่ยนชุดแล้วตามมาให้ทันแถวเดินคนสุดท้ายจะออกมา มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย ให้พลเอกเดินตามหลังพลตรีออกมาก็คงไม่มีใครว่าหรอก?”
ผู้บัญชาการมู๋พยักหน้า มองไปที่ชูฮันในแววตาวูบหนึ่งมีความผิดหวังอยู่ “ถ้าอย่างนั้น ชูฮันจะเดินตามหลังพลตรีออกมา ดังนั้นจะได้มีเวลาเตรียมตัวมากขึ้น”
หลายคนมีสีหน้ายิ้มเยาะ พลเอกที่ยศสูงกว่าพลตรี แต่กลับต้องเดินต่อท้ายพลตรี มันถือเป็นควมอับอายขายหน้า ยังดีซะกว่าถ้าไม่ออกไป!
และในตอนนั้นเอง ขณะที่ชูฮันพึ่งจะใส่เสื้อเสร็จ เลาเสี่ยวเสียวก็ส่งอุปกรณ์ด้านบนมาให้ชูฮันด้วยความตื่นเต้น
“ย่อตัวลง! ฉันจะใส่ให้” เสียงของเลาเสี่ยวเสียวเป็นที่น่าสงสัยของทุกคน
ชูฮันปฏิบัติตามคำแนะนำของเลาเสี่ยวเสียวทันที เขาไม่เข้าใจการใส่ชุดเครื่องแบบ โชคดีที่ส่วนของรองเท้าบู้ทได้เฉินช่าวเย่ช่วยใส่ไม่อย่างมันคงวุ่นวายมากกว่านี้
“ขนาดนี้ฉันยังเท่าหน้าอกพี่เอง!” เลาเสี่ยวเสียวที่ยืนอยู่บนเก้าอี้จ้องสายตาไปที่ชูฮันอยู่ตรงหน้า สายตาของเธอเป็นประกาย นิ้วของเธอเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและยืดหยุ่นอย่างมากขณะกลัดกระดุมเสื้อคลุมให้ชูฮัน
และในขณะนั้นเป็นเวลา 9 นาฬิกา มีความวุ่นวายเกิดขึ้นที่จัตุรัส งานเฉลิมฉลองได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว!
“เริ่มได้ ไปกันเถอะ” ผู้บัญชาการมู๋เดินออกจากห้องสังสรรค์ไปเป็นคนแรก
เลาหมิงที่เดินตามผู้บัญชาการมู๋หันมามองชูฮันและเลาเสี่ยวเสียวเพียงเสี้ยววินาที หลังจากนั้นเหล่านายทหารในห้องก็ทยอยออกไปกันทีละคนอย่างภาคภูมิ หลังตรงอกผายไหล่ผึ่ง
ทุกคนค่อยๆทยอยออกไปเรื่อยๆ ไม่มีใครสนใจชูฮันอีก
อย่างไรก็ตาม เลาเสี่ยวเสียวที่อยู่ในมุมได้ทำการกลัดกระดุมให้ชูฮันสำเร็จเรียบร้อยพอดี เทคนิคและความรวดเร็วของเธอนั้นทำให้ตาของเฉินช่าวเย่เป็นประกาย ไม่ต้องพูดถึง 30 วินาทีเลย สาวน้อยนี่ใช้เวลาทั้งหมดแค่ 20 วินาทีเท่านั้น ไม่อยากจะเชื่อ!
ชูฮันยิ้มและให้เลาเสี่ยวติดเข็มขัดให้เขาเป็นส่วนสุดท้าย ชูฮันถามเสียงกระซิบ “พวกเธอดูคุ้นเคยกับเครื่องแบบทหารพวกนี้ดีนะ?”
“แน่นอน!” สีหน้าของเลาเสี่ยวเสียวเต็มไปด้วยความภูมิใจ “เพราะฉันมีส่วนร่วมในการออกแบบไง”
“เธอมีส่วนร่วมการออกแบบงั้นเหรอ?” ชูฮันแปลกใจที่ได้ยิน ไม่แปลกใจที่ทำไมตอนที่เขาเห็นเครื่องแบบของเหอเฟิงและของพลเอกของเขามันถึงดูแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง “เธอออกแบบส่วนไหน?”
“เดาสิ!” คำตอบของเลาเสี่ยวเสียวทำให้ชูฮันถอนหายใจอยู่ในอก
ชูฮันบิดริมฝีปาก “ใช่ไอ้กระดุมที่แสนจะลำบากนี่ใช่มั้ย?”
“ใช่” น้ำเสียงของเลาเสี่ยวเสียวเต็มไปด้วยความภูมิใจ “ดูหล่อมั้ย?”
“ดูดีนะมันดูดี แต่ช่วยบอกฉันทีว่าทำไมถึงออกแบบซับซ้อนขนาดนี้ แถมยังกระดุมทั้งหมดตั้ง 56 อัน?” นี่คือจุดที่ชูฮันคิดว่ามันไม่สมเหตุสมผลเลย กระดุม 56 อัน และชูฮันยังสังเกตเห็นอีกว่ากระดุมแต่ละอันจะมีลวดลายแตกต่างกันไป!
ปึก!
เข็มขัดถูกรัดเรียบร้อย เลาเสี่ยวเสียวจัดเสื้อผ้าให้ชูฮันได้อย่างเรียบร้อยพร้อมกับส่งยิ้ม “เรามี 56 สัญชาติอยู่ในจีน!”
ชูฮันเหลือบตา ไม่เพียงแต่ชูฮัน หากเฉินช่าวเย่เองก็เช่นกัน ทั้งสองคนประหลาดใจมากกับสาวน้อยที่ยืนอยู่บนเก้าอี้ ช่างเป็นเด็กสาวที่ฉลาดหลักแหลมเหลือเกิน
ใช่ จีนมี 56 สัญชาติ และกระดุม 56 อันก็สะท้อนถึงหน้าที่และความรับผิดชอบของพลเอก
ชูฮันมองเลาเสี่ยวเสียวด้วยสายตาล้ำลึก เป็นครั้งแรกที่เขามีสีหน้าจริงจังแบบนี้ เขารับหมวกมาจากเฉินช่าวเย่และสวมลงศีรษะ จากนั้นก็เดินหน้าไปที่ประตู
และนั้นคือจังหวะที่พลเอกคนสุดท้ายเดินออกไป ร้อยโทคนแรกที่กำลังจะก้าวเท้าออกไปด้านนอกสู่สายตาประชาชนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและภาคภูมิ
หากในจังหวะที่เขากำลังจะก้าวเท้าออกไปนั้นเองจู่ก็มีคนมาตัดหน้าเขา
ชูฮันก้าวมายืนหน้าร้อยโทด้วยชุดเครื่องแบบที่สวมอย่างเรียบร้อยและสมบูรณ์ ชูฮันหันหน้ากลับมามองนายทหารข้างหลังเขา พลางพูด “คนต่อไปคือฉัน…”
เมื่อชูฮันพูดจบ เขาก็ก้าวเท้าเดินออกไปเพื่อตามฝีเท้าของพลเอกคนก่อนหน้าให้ทัน
ร้อยโทด้านหลังชูฮันพูดอะไรไม่ออก ชูฮันสามารถแต่งตัวได้ทันเวลาได้อย่างไร? รวดเร็วมาก!
ใส่ชุดเครื่องแบบภายในเวลาไม่ถึง 1 นาที มันจะเป็นไปไม่ได้ได้อย่างไรในเมื่อเลาเสี่ยวเสียวเป็นคนออกแบบเครื่องแบบนี้เอง ไม่มีใครคุ้นเคยกับมันมากกว่าเธอแล้ว รวมถึงโดยแท้แล้วสาวน้อยคนนี้มีนิ้วมือที่ยืดหยุ่นอย่างมาก ไม่จึงไม่เป็นปัญหาเลยที่จะช่วยชูฮันกำจัดร้อยโทได้เวลาก่อนจะออกไป!
ในขณะนี้ที่มีเหล่าประชาชนอัดแน่นอยู่ตรงจัตุรัส ชูฮันเดินตามกลุ่มพลเอกมาถึงลานสูง ที่ซึ่งมีผู้บัญชาการมู๋และนายทหารยศสูงคนอื่นๆนั่งกันอยู่ ส่วนพลเอกนั่งอยู่แถวสอง ทันทีที่เหล่าพลเอกนั่งลงเก้าอี้พวกเขาก็ได้เห็นชูฮันที่อยู่ในชุดเครื่องแบบเต็มยศ ทุกคนต่างตกใจและนิ่งค้าง ไม่มีใครขยับตัว
ผู้ชายคนนี้ทำได้ยังไง?!
